Ύστερα από 11 χρόνια, πολυάριθμες (ίσως όχι όσες αναμενόταν) στιγμές μαγείας, μηδέν τίτλους αλλά τέσσερις τελικούς ο Λιονέλ Μέσι έβαλε τέλος στην καριέρα του στην εθνική ομάδα.
Η απόφαση ήρθε ύστερα από την ήττα στον τελικό του Κόπα Αμέρικα κόντρα στην Χιλή. Δεύτερη συνεχόμενη ήττα στον τελικό του θεσμού, από την ίδια ομάδα, με τον ίδιο τρόπο- στα πέναλτι.
Αναλογιζόμενοι την στιγμή που επέλεξε ο Μέσι να πάρει την συγκεκριμένη απόφαση, είναι εύλογο να ισχυριστούμε ότι ήταν εν βρασμώ, οδηγόμενος κυρίως από το συναίσθημα. Άλλωστε, από την στιγμή που έχασε το πέναλτι στην “ρώσικη ρουλέτα” έδειξε να υποφέρει και τα δάκρυα του μετά το τέλος του αγώνα ήταν η απόδειξη του ότι μία ακόμη ήττα σε τελικό είναι ασήκωτη για τον ίδιο.
Το ερώτημα και το κύριο θέμα συζήτησης είναι εάν η απόφαση αυτή είναι σωστή. Και αναφερόμενοι στην έννοια “σωστή” αυτό που ουσιαστικά τίθεται σε αμφιβολία είναι η υστεροφημία του παίκτη. Λίγοι αναφέρθηκαν στην επόμενη σελίδα της “αλμπισελέστε”, το ερώτημα που προέκυψε είναι: Ξεπέρασε τελικά τον μεγάλο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα;
Στημένος στον τοίχο
Η ιστορία λίγο πολύ είναι γνωστή. Από την στιγμή που ο Μέσι έδειξε ικανός να κάνει ό,τι και ο Μαραντόνα τρεις δεκαετίες περίπου πίσω πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο 29χρονος θα πρέπει να φέρει στην εθνική του ένα τρόπαιο και κυρίως το Παγκόσμιο Κύπελλο και μετά ίσως η σύγκριση μεταξύ τους να έχει βάση.
Ασφαλώς, οι τίτλοι που παίρνει με την Μπαρτσελόνα δεν μπορούν να μπουν στο ζύγι καθώς είναι πιο “εύκολοι” σε σχέση με αυτούς του Μαραντόνα με τη Νάπολι. Αυτό που θα έφερνε τον Μέσι στα ίσια στα μάτια του κόσμου είναι μόνο ένα Παγκόσμιο.
Επομένως, με την απόφαση του αυτή ο Μέσι απέτυχε, σύμφωνα με ένα μεγάλο ποσοστό των ποδοσφαιρόφιλων, στην μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του.
Είναι όμως αρκετό αυτό το κριτήριο για να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του Μαραντόνα;
Ο “δικηγόρος” του Μέσι σίγουρα μπορεί να ισχυριστεί ότι σε ατομικό επίπεδο ο βραχύσωμος επιθετικός συνέτριψε τον παλαίμαχο άσο, σε γκολ και ασίστ είτε με την φανέλα της Μπαρτσελόνα, είτε με την φανέλα της Αργεντινής.
Γιατί λοιπόν να πληγώνεται η υστεροφημία του ίδιου εάν ο Ιγκουαΐν, ο Αγκουέρο και οι συμπαίκτες του δεν μπορούν να τελειώσουν ξεκάθαρες φάσεις για γκολ, οι οποίες κοστίζουν σε μεγάλους τελικούς;
Και γιατί δεν βρέθηκε ο ίδιος σε θέση για γκολ, όπως ο Μαραντόνα σε μεγάλα και κρίσιμα ματς; Ασφαλώς και η εν λόγω αποστολή είναι πιο δύσκολη για τον Μέσι, με τα αμυντικά συστήματα της εποχής μας να είναι χιλιόμετρα μπροστά από αυτά που υπήρχαν μερικά χρόνια πίσω. Ασφαλώς και τα μηδενικά σε γκολ και ασίστ σε μεγάλους τελικούς είναι ένα βαρύ… ενοχοποιητικό στοιχείο για τον Μέσι, που ακόμη και ο ιδιαίτερα ομαδικός τρόπος παιχνιδιού του δεν δικαιολογεί.
Από την άλλη όμως ο Μέσι πέτυχε εκεί που απέτυχε ο μεγάλος “Ντιεγκίτο”: στην Μπαρτσελόνα. Ασφαλώς και οι “μπλαουγκράνα” είναι στο πικ της ιστορίας τους αλλά πολλά ταλέντα ήρθαν από την Μασία (και αλλού) στο ίδιο διάστημα αλλά δεν έδειξαν τον ίδιο χαρακτήρα να πετύχουν στο καμάρι της Καταλωνίας ή να έχουν την διάρκεια του Μέσι. Φωτεινότερο παράδειγμα αυτό του Ροναλντίνιο, ενός εκ των πλέον προικισμένων ποδοσφαιριστών της ιστορίας που έκανε απίστευτα πράγματα στο “Καμπ Νου”, αλλά δεν κατάφερε να μείνει στο προσκήνιο για πολλά χρόνια. Κάτι που δεν κατάφερε και ο Μαραντόνα, ο οποίος ναι μεν είχε τραυματισμό αλλά γιατί δεν έδειξε τον ανάλογο χαρακτήρα και πείσμα ώστε να πετύχει σε μία ομάδα που θέλει γερό στομάχι;
Το λάθος του Μαραντόνα
Ένα ακόμη “τέρας” με το οποίο είχε να παλέψει ο Μέσι είναι η σκιά του Μαραντόνα. Κι όταν λέμε σκιά δεν εννοούμε τις συγκρίσεις λόγω ταλέντου, αλλά την συνήθεια του ίδιου του θρύλου του αργεντίνικου ποδοσφαίρου να φορτώνει με βάρος τα πόδια των ποδοσφαιριστών της χώρας. Από δηλώσεις για διαδόχους τους που έχουν “κάψει” αρκετούς ποδοσφαιριστές έως και δηλώσεις πριν το ματς με την Χιλή του τύπου “μην γυρίσετε εάν δεν κερδίσετε” προσδίδουν αχρείαστη πίεση, κάτι που δεν είχε να διαχειριστεί ποτέ ο ίδιος. Πίεση όχι από τον Τύπο ή τον κόσμο, αλλά από ένα τεράστιο όνομα και μέγεθος για την ίδια την χώρα.
Ασφαλώς, το άρθρο δεν θέλει να θίξει τον χαρακτήρα του Μαραντόνα, ο οποίος ήταν από τους μεγαλύτερους ηγέτες της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Από την άλλη ο Μέσι δεν είναι ηγέτης με την έννοια του Μαραντόνα, αλλά σίγουρα μπορεί να τραβήξει μία ομάδα μόνος του και να την οδηγήσει στην επιτυχία.
Αντίστοιχα και οι δύο έχουν αποτυχίες όπως κάθε αθλητής και δεν είναι σωστό και αντικειμενικό να κοιτάμε τα ενδεχόμενα από μία σκοπιά, καθώς και οι δύο αθλητές, όπως όλοι, πέτυχαν και απέτυχαν.
Δεν είναι ρέπλικα αλλά τον κοιτάζει στα ίσια
Η υστεροφημία του προφανώς (εφόσον δεν πάρει πίσω την απόφασή του) θα τον κατατάξει τουλάχιστον τα μάτια των συμπατριωτών του ως κατώτερο του Μαραντόνα, αλλά σίγουρα μια αποκαθήλωση του “Ντιεγκίτο” ήταν εξ αρχής δύσκολη.
Πάντως, καθαρά με όσα δείχνει ο Μέσι στο χορτάρι έχει εξισωθεί με τον Μαραντόνα και συγκρίσεις αυτού του τύπου είναι πάντοτε δύσκολο να τεκμηριωθούν με αδιάσειστα και ατράνταχτα στοιχεία.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
