Πιστεύεις στα όνειρα;

Ποιός να το φανταζόταν ε; Τα καλύτερα όνειρα να τα κάνουμε όταν κοιμόμαστε και τους εφιάλτες να τους βλέπουμε ξύπνιοι. Να μην κλείνουν οι σκέψεις μαζί με το φως, με διακόπτη. Γιατι μας φθείρει η καθημερινότητα.

Ευτυχώς, έχουμε και εμείς κάτι να ονειρευόμαστε, να ζούμε για αυτό. Έστω για λίγο. Μέχρι το επόμενο Σάββατο δηλαδή. Περπατώντας, πόσες φορές σιγοτραγούδησες το “allez allez allez” τελευταία και ονειρευόσουν ότι θα στρίψεις σε κάποιο κωλόστενο του Merseyside, ενώ ήσουν στην γειτονιά που ήσουν και χθες;

Αυτά είναι μάλλον τα δικά μας όνειρα. Ξέρεις τα φθηνά. Γιατί μάλλον οι άλλοι ονειρεύονται ακριβά. Και μιας που μιλάω για όνειρα, η φετινή μας πορεία, δεν είναι όνειρο. Ή μήπως είναι; Πόσα πράγματα έχεις δει από την ομάδα που πραγματικά έμοιαζαν με όνειρα; Που έλεγες δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Από εκείνο της Κωνσταντινούπολης μέχρι τον εφιάλτη του Selhust Park.

Και όταν ξυπνήσουμε;  Μετά, ξανά Δευτέρα…αλλά όχι οποιαδήποτε Δευτέρα! Αρχίζει η προσμονή να λυσσάει μέσα μας, κάθε σχόλασμα από τη δουλειά μια μεγάλη νίκη.

Ένας θρίαμβος που μας φέρνει πιο κοντά στη μέρα που προσμέναμε χρόνια! 11 χρόνια 6 μέρες και σήμερα. Φτάσαμε στο Σάββατο, Checkpoint. Και θα περιμένουμε αυτή την εβδομάδα με την ίδια υπομονή που θα περιμένουμε στα 90′ του Σαββάτου κάποιον με κόκκινα να το καρφώσει. Και να ξυπνήσουμε από το όνειρο και να είναι η πιο ευτυχισμένη Δευτέρα μας, τα τελευταία 13 χρόνια.

Γιατί ζούμε ένα όνειρο που κανείς (ή έστω ελάχιστοι) πίστευαν όταν άρχιζε η χρονιά. Αλλά έτσι είναι τα όνειρα, γίνονται πράγματα που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις. Και για αυτό είναι όνειρο αυτή η ομάδα.Γιατί μέσα στα ακριβά ανεκπλήρωτα που έχουμε, μας εκπληρώνει τα φθηνά. Και ας μην έχουν πάντα χαρούμενο τέλος. Φτάνει που τα βλέπουμε. Και ας είναι όνειρα.

Και ας είμαστε ο εφιάλτης τους…