Και ξαφνικά, εν μέσω όλων των άλλων προβλημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, προέκυψε δήλωση Κόκκαλη, για να υπενθυμίσει ότι δεν έχει σχέση με την «Καραϊσκάκης ΑΕ», την εταιρεία στην οποία έχει παραχωρηθεί το ομώνυμο γήπεδο που είναι η έδρα του Ολυμπιακού.
Με μια φραστική ακροβασία ο Σωκράτης Κόκκαλης προσπαθεί να πείσει ότι ενώ κατέχει ακόμη το 50% της εταιρεία στην πραγματικότητα δεν έχει τον έλεγχο, αφού αυτόν τον έχει παραχωρήσει στον Β. Μαρινάκη, αλλά αυτός «καθυστερεί λόγω διαπραγματεύσεων που έχουν, ερήμην μου, εκπρόσωποι του κ. Ευάγγελου Μαρινάκη με τις δανείστριες Τράπεζες».
Βέβαια, αυτό που δεν λέει ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι αυτό που λέει η ανακοίνωση του ίδιου του Ολυμπιακού, που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Υπενθυμίζει η ανακοίνωση του Ολυμπιακού ότι παρότι ο Κόκκαλης προείσπραξε το σύνολο του τιμήματος, η μεταβίβαση δεν ολοκληρώθηκε γιατί υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα: το υπόλοιπο 50% ο Κόκκαλης το έχει μεταβιβάσει στον Λαυρεντιάδη. Ο Ολυμπιακός αυτό που έχει κάνει είναι να καταθέσει πρόταση στις πιστώτριες τράπεζες ώστε να αποκτήσει η ΠΑΕ τον πλειοψηφικό έλεγχο της εταιρείας στην οποία έχει παραχωρηθεί το γήπεδο της ομάδας.
Ο λόγος είναι τον Σεπτέμβρη του 2009 ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε πουλήσει το 50% της Καραϊσκάκης ΑΕ έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ στον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Ήταν η εποχή που ο Λαυρεντιάδης εμφανιζόταν να έχει πολύ μεγάλη οικονομική επιφάνεια και να αγοράζει συμμετοχές σε ένα φάσμα εταιρειών. Λίγα χρόνια αργότερα βέβαια η οικονομική του αυτοκρατορία κατέρρευσε και ακολούθησε μια μακρά δικαστική μάχη. Ένα χρόνο μετά ο Κόκκαλης πούλησε και το άλλο 50% στον Μαρινάκη. Συνολικά, πουλώντας εισέπραξε 35 εκατομμύρια, ενώ είχε βάλει αρχικά 20 εκατομμύρια. Άρα είχε μεγάλο κέρδος, την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να μην έχει στην ιδιοκτησία του το ίδιο του το γήπεδο.
Και φαντάζει κάπως προκλητικό το συνολικό κέρδος που είχε ο Κόκκαλης από αυτή τη συναλλαγή εάν αναλογιστούμε ότι σε τι κατάσταση άφησε τον Ολυμπιακό φεύγοντας.
Από την ΠΑΕ παρέλαβε 44 εκατ. ευρώ χρέος, ενώ παράλληλα διαπιστώθηκε ότι εκτός από το χρέος, η διοίκηση Κόκκαλη είχε προεισπράξει έσοδα από την πώληση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, χορηγιών σε βάθος χρόνου, ακόμη και εισιτηρίων διαρκείας! Έσοδα που έφταναν τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το χρέος του Ολυμπιακού ήταν πολύ μεγαλύτερο επί της ουσίας, από τη στιγμή που το «προηγούμενο καθεστώς» είχε δεσμεύσει και για το επόμενο διάστημα κρίσιμους πόρους και έσοδα της ομάδας.
Αντίστοιχη βέβαια, ήταν και η εικόνα στο αγωνιστικό τμήμα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, όταν στο ρόστερ είχαν μείνει ουσιαστικά μόνο κάποιοι ποδοσφαιριστές της ομάδας Νέων και προορίζονταν για προπονητής ο Αλέκος Αλεξανδρής. Ενώ είχε ήδη χαθεί το πρωτάθλημα και η ομάδα είχε κατρακυλήσει στην πέμπτη θέση είχε σκοπό να παρουσιάσει την επόμενη σεζόν με το… εφηβικό και κάποιους δανεικούς από το εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ποδοσφαιριστές έχοντας ήδη πάρει το μήνυμα για το τι θα ακολουθήσει είχαν αποφασίσει να σταματήσουν το ποδόσφαιρο (πχ. Νικοπολίδης) και μεταπείστηκαν μετά την μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών.
Ο πρώην τεχνικός της ομάδας Ζίκο είχε προσφύγει στη FIFA διεκδικώντας δικαστικά την αποζημίωσή του, ενώ την ίδια διαδρομή είχε ακολουθήσει και μια σειρά ατζέντηδων που ήταν απλήρωτοι από τις μεταγραφές που είχαν κάνει για λογαριασμό των Ερυθρολεύκων.
Καταλαβαίνει κανείς ότι με αυτή την εικόνα, μόνο εύκολο δεν ήταν για τον Ολυμπιακό να βάλει το όνομά του στα μεγάλα σαλόνια και να ξεκινήσει δουλειές με τους σημαντικότερους ατζέντηδες της ποδοσφαιρικής πιάτσας.
Και ήταν και άλλα πολλά: Ήθελε για παράδειγμα ο Ολυμπιακός να αλλάξει την αθλητική εταιρία που συνεργάζονταν και δεν μπορούσε διότι η προηγούμενη διοίκηση όχι μόνο είχε προεισπράξει το σχετικό συμβόλαιο, αλλά είχε εμπλέξει την εταιρία στην πληρωμή της μεταγραφής του Ντιόγκο (που ολοκληρώθηκε στην εποχή Μαρινάκη).
Για να κατανοήσει κάποιος τι σημαίνει χρέος ύψους 40-50 εκατομμυρίων ευρώ, ας κάνουμε μια μικρή διαδρομή στους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ είχε χρέη ύψους 30 εκατ. ευρώ με τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα και βρέθηκε ένα βήμα πριν τη διάλυσή του, ενώ ακόμη κι ο Ιβάν Σαββίδης περίμενε δύο χρόνια για να μπορέσει να αποκληρώσει το αρχικό χρέος ύψους 11 εκατ. ευρώ και να «ξελασπώσει».
Η ΑΕΚ βρέθηκε στη Γ’ Εθνική, γιατί δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ένα χρέος της τάξης των 20-30 εκατ. ευρώ, ενώ ο Αλαφούζος παρέλαβε 30 εκατ. ευρώ χρέος στον Παναθηναϊκό και τον έφερε εδώ που είναι σήμερα.
Η λαίλαπα που άφησε η διοίκηση Κόκκαλη όμως, αφορούσε και στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό που είχε άνοιγμα ύψους 10 εκατ. ευρώ. Και αυτός ήταν διαλυμένος διοικητικά και παντελώς αναξιόπιστος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε και άλλες προβληματικές παρεμβάσεις. Το 2016 έδωσε ουσιαστικά πράσινο φως να αναλάβει ξανά δράση στην ΕΠΟ, ο Θωμάς Μητρόπουλος και ουσιαστικά να επιστρέψει η λογική και η πρακτική της «παράγκας».
Ας προσθέσουμε σε όλα αυτά και ορισμένες άλλες παραμέτρους. Τον περασμένο Δεκέμβριο η ΟΠΑΠ ΑΕ, που υποτίθεται ότι ήταν σε μεγάλη σύγκρουση με την πλευρά Κόκκαλη, αφού είχε αποφασίσει ότι θα διέκοπτε τη συνεργασία με την Intralot που για δεκαετίες είχε την τεχνική υποστήριξη της ΟΠΑΠ, άλλαξε γραμμή και ανακοίνωσε συνέχιση της συνεργασίας με την εταιρεία του Κόκκαλη. Την ίδια στιγμή, η συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16 που διαπραγματεύτηκε ο Καμμένος με τον Τσίπρα στην επίσκεψη στην Αμερική για να δουν τον Τραμπ σημαίνει επίσης δουλειές για τον Κόκκαλη, καθώς η Intracom θα αναλάβει κρίσιμες εργολαβίες.
Όμως, πάνω από όλα ας προσέξουμε τη χρονική σύμπτωση. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ο επιχειρηματίας που στον ΣΥΡΙΖΑ αγαπούν να μισούν. Του φορτώνουν τα πάντα, τον στοχοποιούν, τον κατηγορούν ότι δίνει γραμμή στην αντιπολίτευση. Την ίδια στιγμή, με σαφείς κυβερνητικές παρεμβάσεις –εδώ και με καθοριστική βοήθεια του Πάνου Καμμένου– γίνεται προσπάθεια να εμπλακεί ποινικά στην υπόθεση Noor-1, την ώρα που τα κυβερνητικά μέσα έσπευσαν να υπερπροβάλουν την παραπομπή για την υπόθεση για τα «στημένα».
Αρκετοί στην κυβέρνηση θα ήθελαν να δουν τον Μαρινάκη μακριά από τον Ολυμπιακό. Ξέρουν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με ευθύ τρόπο, γιατί η θέση του δεν είναι μόνο οικονομικά και τυπικά κατοχυρωμένη αλλά και γιατί οι οπαδοί γνωρίζουν ποιος στήριξε την ομάδα τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και επιλέγεται δια της πλαγίας οδού ένας πόλεμος φθοράς. Η χρονική σύμπτωση της παρέμβασης Κόκκαλη με την νέο κύκλο επιθέσεων κατά του Μαρινάκη δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί τυχαία.
Όμως το ερώτημα είναι: ο Σωκράτης Κόκκαλης, που συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία της ομάδας, θέλει τώρα να συνδεθεί με σχέδια υπονόμευσής της και μάλιστα για λογαριασμό ενός πολιτικού σχεδίου που κυνικά χρησιμοποιεί τον Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό για να κατασκευάσει έναν «εχθρό» και να «ταΐσει» ένα κομματικό ακροατήριο ότι «πολεμά τη διαπλοκή»;
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
