Κάθε ντέρμπι έχει την δική του ιστορία. Κάθε ντέρμπι κρύβει μικρές ή μεγάλες αιτίες μίσους ανάμεσα στους φίλους των δύο ομάδων. Ωστόσο, αυτά τα παιχνίδια είναι που περιμένουν με ανυπομονησία τόσο οι παίκτες όσο και οι οπαδοί.
Το Σάββατο (27/9) έχουμε τρία “κλασικά” ντέρμπι. Λίβερπουλ- Έβερτον, Σάλκε- Μπορούσια Ντόρτμουντ και Άρσεναλ- Τότεναμ και το sportsking.gr σας θυμίζει/ κάνει γνωστούς τους λόγους που τα παραπάνω ζευγάρια ομάδων “λατρεύουν να μισιούνται”!
ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ – ΕΒΕΡΤΟΝ
Εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα μεγάλα Βρετανικά ντέρμπι (βλέπε Λονδίνο και Μάντσεστερ), εκείνο του Μερσεϊσάιντ, η αλλιώς αυτό μεταξύ Λίβερπουλ – Έβερτον αποκαλείται -διόλου τυχαία- «φιλικό ντέρμπι».
Αυτό συμβαίνει γιατί πολλές οικογένειες της πόλης έχουν μέλη που υποστηρίζουν και τις δύο ομάδες, επομένως το κλίμα σε «Άνφιλντ» (καλή ώρα) και σε «Γκούντισον Πάρκ» απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πολεμικό!
Οι έδρες των δύο ομάδων απέχουν λιγότερο από ένα μίλι και τις χωρίζει μονάχα το «Στάνλεϊ Πάρκ». Η Έβερτον έπαιζε πρώτη στο “Άνφιλντ”, πριν από την ίδρυση της Λίβερπουλ και μέχρι το 1932 οι δυο τους εξέδιδαν κοινό πρόγραμμα αγώνα.
Μάλιστα το 1984 στο τελικό του Λιγκ Κάπ (τότε Μιλκ Κάπ), το “Γουέμπλεϊ” ήταν μια λαοθάλασσα από κόκκινες και μπλε φανέλες, με τους οπαδούς των δύο ομάδων να κάθονται ανάκατα στις εξέδρες (κι όχι χωρισμένοι) και να τραγουδούν ενωμένοι «Μερσεϊσάιντ», και «Μας βλέπεις Μάντσεστερ;».
Στην πραγματικότητας, οι σχέσεις των δυο συλλόγων χάλασαν μετά τον «αιματοβαμμένο» τελικό του Χέιζελ το 1985, με τους οπαδούς της Έβερτον να κατηγορούν εκείνους της Λίβερπουλ για τον αποκλεισμό των Αγγλικών ομάδων από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σε μια εποχή που τα “ζαχαρωτά” ήταν κατά κοινή ομολογία η καλύτερη ομάδα στη χώρα κι είχαν μόλις κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Η τραγωδία του Χίλσμπορο το 1989 έφερε ξανά στην επιφάνεια τους αιώνιους δεσμούς των δύο κλαμπ και το 2007 η συναδέλφωση των ομάδων της πόλης έφτασε στο απόγειο της. Όλο το Μερσεϊσάιντ είχε συγκλονιστεί από τη στυγερή δολοφονία του 11χρονού Ρις Τζόουνς και η Λίβερπουλ κάλεσε τους χαροκαμένους γονείς και τον αδερφό του να παρακολουθήσουν παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ στο Άμφιλντ, παρότι ο αδικοχαμένος πιτσιρίκας ήταν Έβερτον!
Η οικογένεια Τζόουνς μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με φανέλες της Έβερτον και υπό τους ήχους του “Jonny Todd”, του άτυπου ύμνου των «μπλε». Όλο το γήπεδο τους χειροκροτούσε για ένα λεπτό και στη συνέχεια όλοι μαζί τραγούδησαν το «You will never walk alone» σε μια άκρως φορτισμένη και συγκινητική στιγμή.
Οι δύο σύλλογοι συναντήθηκαν για πρώτη φορά τη περίοδο 1894-95 και έκτοτε ακολούθησαν πάνω από 200 αναμετρήσεις τους σε όλες τις διοργανώσεις! Από το ξεκίνημα του 19ου αιώνα και εντεύθεν έχουν συναντηθεί 181 φορές, με τη Λίβερπουλ να προηγείται στις νίκες, μετρώντας 71.Η Έβερτον αριθμεί 52, ενώ τα υπόλοιπα 58 ματς έληξαν ισόπαλα.
Φυσικά πολλά παιχνίδια από αυτά θεωρούνται κλασσικά. Το 1991 σε ένα συγκλονιστικό επαναληπτικό του 5ου γύρου Αγγλίας οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 4-4 μετά από δώδεκα λεπτά ποδοσφαιρικής πανδαισίας στο «Γκούντισον Πάρκ». Την επόμενη μέρα ο Κένι Νταγκλίς (στην πρώτη του θητεία ως προπονητής στο μεγάλο λιμάνι) παραιτήθηκε από τον πάγκο των «κόκκινων» , αφού δεν άντεχε άλλο την πίεση και τις έντονες εναλλαγές συναισθημάτων και συγκινήσεων.
Το 1989 στον τελικό του Κυπέλλου, η Λίβερπουλ προηγήθηκε στο 4’ με τον Όλντριτζ. Κρατούσε σταθερά το προβάδισμα μέχρι το 89’ κι όλα έδειχναν πως το Κύπελλο θα βαφτεί κόκκινο. Η Έβερτον τελικά ισοφάρισε με τον Μακ Κόλ και έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί, «μίλησε» ο εμβληματικός Ουαλός επιθετικός των “Reds”, Ίαν Ρας. Με δύο γκολ στο 95’και το 104’, κι ενώ ενδιάμεσα είχε σκοράρει ξανά ο Μακ Κολ, έδωσε στην ομάδα του το τρόπαιο.
ΜΠΟΡΟΥΣΙΑ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ- ΣΑΛΚΕ
Μπορεί οι παραδοσιακές δυνάμεις στο γερμανικό ποδόσφαιρο να είναι η Μπάγερν Μονάχου και η Μπορούσια Ντόρτμουντ αλλά το πιο επεισοδιακό ντέρμπι είναι αυτό ανάμεσα στη Μπορούσια και στη Σάλκε.
Οι δυο ομάδες προέρχονται από πόλεις της κοιλάδα του Ρουρ και συγκεκριμένα από το Ντόρτμουντ και το Γκελζενκίρχεν. Παρότι τα μεταξύ τους παιχνίδια έχουν πολλές φορές επεισοδιακό χαραχτήρα, η κόντρα δεν ξεκίνησε για κάποιο σημαντικό λόγο αλλά εξελίχτηκε στην πορεία όταν η Μπορούσια άρχισε να μεγαλώνει σαν σύλλογος.
Οι «Βασιλικοί μπλε» ήταν κυρίαρχοι στο Γερμανικό ποδόσφαιρο τις δεκαετίες του 30 και του 40 αλλά από τη δεκαετία του 50 οι «κιτρινόμαυροι» άρχισαν να μεγαλώνουν σαν σύλλογος κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους οπαδούς της Σάλκε που ήθελαν εκείνοι να είναι η μεγάλη ομάδα της περιοχής και το γεγονός πως δεν έχουν κατακτήσει πρωτάθλημα μετά το 1958 γιγάντωσε την κόντρα.
Τα περισσότερα ντέρμπι ανάμεσα στις δυο ομάδες είχαν επεισοδιακό χαραχτήρα αλλά στην ιστορία έχει μείνει το ματς του 1969. Η Ντόρτμουντ υποδέχτηκε τη Σάλκε και οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να πάρουν κεφάλι στο σκορ λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου.
Οι οπαδοί των γηπεδούχων αμέσως μετά το γκολ «μπούκαραν» στον αγωνιστικό χώρο και η Αστυνομία μαζί με τα σκυλιά προσπάθησε να τους απωθήσει αλλά ένα από τα τετράποδα δάγκωσε τον ποδοσφαιριστή της Σάλκε, Φρανς Ράους.
Ο Γερμανός μιλώντας για το περιστατικό, τόνισε πως τον σημάδεψε σε όλη του την καριέρα.
«Βρισκόμασταν στο 37ο λεπτό, όταν ο συμπαίκτης μου έκανε το 0-1. Ακολούθησε το χάος. Ένα μέρος των φιλάθλων όρμησε στο γήπεδο. Ξαφνικά ένιωσα ένα πόνο, σαν να με είχαν πυροβολήσει. Το σορτσάκι μου γέμισε αίματα και άκουσα φωνές να λένε «κρατήστε γερά τον σκύλο». Κάπου εκεί διαπίστωσα ότι ένα όργανο της τάξης είχε παραμελήσει τον σκύλο του. Ως ενθύμιο μου έμεινε ένα σημάδι διαμέτρου έξι εκατοστών στα οπίσθια μου. Με βγάλανε έξω, μου έκαναν αντιτετανικό και συνέχισα το παιχνίδι με πολύ έντονους πόνους. Τουλάχιστον πήραμε την ισοπαλία με 1-1. Για δύο εβδομάδες κοιμόμουν μπρούμυτα, ενώ στη συνέχεια η Ντόρτμουντ με αποζημίωσε για τον τραυματισμό. Τα χειρότερα ήρθαν στα επόμενα παιχνίδια, όταν οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές με μάρκαραν με γαβ-γαβ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ένας παίκτης της Σάλκε πέσει θύμα επίθεσης από σκύλο, αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει αλλού από το Ντόρτμουντ!».
ΑΡΣΕΝΑΛ- ΤΟΤΕΝΑΜ
Πάντα όποτε ξεκινάει μία νέα αγωνιστική χρονιά κάθε φίλαθλος της Άρσεναλ και της Τότεναμ κυκλώνει στο ημερολόγιό του δύο ημερομηνίες. Τα ντέρμπι με τους μισητούς γείτονες. Αυτά τα παιχνίδια που χωρίζουν για μερικές ώρες όλο το Βόρειο Λονδίνο. Ωστόσο, πως ξεκίνησε η κόντρα μεταξύ των δύο συλλόγων;
Αρχικά οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί στις 19 Νοεμβρίου του 1887 στο γήπεδο των “κανονιέρηδων” και εκείνοι που πήραν τη νίκη ήταν οι “πετεινοί” που προηγούνταν με σκορ 2-1, αλλά το ματς δεν έληξε ποτέ, καθώς έπρεπε να διακοπεί επειδή είχε νυχτώσει και κανείς παίκτης δεν έβλεπε. Στο πρώτο επίσημο μεταξύ τους παιχνίδι που έγινε στις 4 Δεκεμβρίου του 1909 για το πρωτάθλημα, νικήτρια βγήκε η Άρσεναλ με σκορ 1-0.
Μέχρι εκεί όλα καλά. Η κόντρα όμως ανάμεσα στους δύο συλλόγους θα ξεκινήσει μερικά χρόνια αργότερα. Και συγκεκριμένα το 1913 όταν η Άρσεναλ αποφάσισε να αφήσει την μέχρι τότε έδρα της, που ήταν το “Μάνορ Γκράουντ Μπλούμστεντ” και να μετακομίσει στο “Χάιμπουρι”, που ήταν μόνο μερικά χιλιόμετρα μακριά από το “σπίτι” της Τότεναμ, το “Γουάιτ Χαρτ Λέιν”.
Έτσι, το 1914 είχαμε για πρώτη φορά το “ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου” που έγινε στην έδρα των “σπιρουνιών” και σκοπός του ήταν να μαζευτούν έσοδα για τους πληγέντες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Νικήτρια ήταν η Άρσεναλ με σκορ 5-1, παρά το γεγονός πως οι “κανονιέρηδες” αγωνιζόντουσαν στην δεύτερη κατηγορία και οι αντίπαλοί τους στην πρώτη!
Ωστόσο, ο λόγος που γιγάντωσε το μίσος μεταξύ τους ήρθε το 1919 όταν η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία αποφάσισε να κάνει τις ομάδες της πρώτης κατηγορίας από 20 σε 22. Την πρώτη θέση την “καπάρωσε” η Τσέλσι που είχε τερματίσει 19η και υπό άλλες συνθήκες θα υποβιβαζόταν, αλλά τελικά την γλίτωσε. Η δεύτερη προνομιούχος θέση “παιζόταν” μεταξύ άλλων ανάμεσα στις Τότεναμ (είχε τερματίσει 20η), Μπάρνσλεϊ (είχε τερματίσει τρίτη στη δεύτερη κατηγορία) και την Άρσεναλ (είχε τερματίσει έκτη στην δεύτερη κατηγορία).
Ο τότε πρόεδρος της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και παράλληλα “ισχυρός” άνδρας της Λίβερπουλ, Τζον ΜακΚένα αποφάσισε να γίνει ψηφοφορία για το ποια ομάδα θα παρέμενε/ ανέβαινε στην κορυφαία κατηγορία. Νικήτρια ήταν η Άρσεναλ με 18 ψήφους και δεύτερη βγήκε η Τότεναμ με οκτώ. Μία απόφαση που δεν άρεσε καθόλου στους ανθρώπους του συλλόγου, όπως και στους οπαδούς. Μάλιστα, υπήρχαν πολλές φήμες πως αυτή η απόφαση ήρθε με παράνομο τρόπο από τον πρόεδρο της Άρσεναλ, Σερ Χένρι Νόρις, κάτι που ποτέ δεν επαληθεύτηκε.
Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου οι “κανονιέρηδες” έδιναν τους αγώνες τους στην έδρα της Τότεναμ, καθώς το “Χάιμπουρι” ήταν στρατιωτική βάση. Στην συνέχεια υπήρχαν περίοδοι που το “ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου” δεν γινόταν, καθώς οι “πετεινοί” δεν βρίσκονταν στις ίδια κατηγορία με τους γείτονές τους.
Η κόντρα μεταξύ των δύο συλλόγων μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν το 2001 η Άρσεναλ απέκτησε από την Τότεναμ τον ηγέτη των “σπυρουνιών”, Σολ Κάμπελ, με τους φίλους των “πετεινών” στην πρώτη επίσκεψή του στο “Γουάιτ Χαρτ Λέιν” να σηκώνουν χαρτιά που έγραφαν “Ιούδας”.
Από την πλευρά τους οι “κανονιέρηδες” έχουν την δική τους ιδιαίτερη γιορτή που ονομάζεται του “Αγίου Τότεναμ” και την γιορτάζουν κάθε χρόνο όταν και μαθηματικά είναι αδύνατον οι γείτονές τους να τους περάσουν στον πίνακα του πρωταθλήματος.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
