Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Τσάβι και τον Ινιέστα;
Μαζί συνέθεσαν μία από τις πιο “δολοφονικές” μεσαίες γραμμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου τόσο στην Μπαρτσελόνα όσο και στην εθνική Ισπανίας. Ο Τσάβι πριν λίγα χρόνια αποχώρησε από την Μπάρτσα, τώρα όμως ήρθε η σειρά του Ινιέστα.
Ο 33χρονος αρχηγός των “Μπλαουγκράνα” κόντρα στη Σοσιεδάδ δίνει το τελευταίο του ματς και στη συνέχεια θα φύγει από την ομάδα που αγωνίζεται από πιτσιρικάς.
Ο Τσάβι δεν θα μπορούσε να τον ξεχάσει και με ένα μοναδικό και άκρως συγκινητικό μήνυμα έστειλε το δικό του “αντίο”.
Διαβάστε αναλυτικά:
«Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα να παίζει ο Αντρές. Ηταν μία κατηγορία πιο κάτω. Κάποιος από το club μου είπε τότε: “Τσάβι, κάτω βρίσκεται ένας πιτσιρικάς που κάνει θαύματα. Λένε ότι είναι εκπληκτικός. Ότι είναι εκείνος και όλοι οι άλλοι. Είναι ο Αντρές και μου μοιάζει τόσο πολύ με σένα”. Αλλά όταν τον είδα να παίζει, μου φάνηκε διαφορετικός. Οτι είχε καλύτερη ντρίμπλα, ότι μπορούσε να παίξει στην πλευρά. Εγώ έπαιζα σαν ¨4”, όπως ο Γκουαρδιόλα παλιά και ο Μπουσκέτς τώρα. Ο Αντρές αντιθέτως, μπορούσε να παίξει και στο 4 και 8 και στο 6, ακόμα και ως εξτρέμ. Από μικρό παιδί είχε όμως κάτι που έχουν οι μαέστροι. Ο τρόπος που χρησιμοποιούσε το σώμα του, το πώς υποδεχόταν την μπάλα και με τα δύο του πόδια. Τώρα μπορεί να μοιάζει κάτι φυσιολογικό, αλλά εκείνη την εποχή ήταν κάτι πρωτοποριακό. Το πιο εκπληκτικό όμως που έκανε, ήταν το να μπορεί να χειρίζεται με τέτοιο μοναδικό τρόπο την μπάλα, δίχως να χρειάζεται καν να να την ακουμπήσει.
Τον έβλεπες να αγωνίζεται έτσι και ήταν κάτι θεαματικό. Εκείνο που μπορούσες να σκεφτείς, εκείνος το έκανε πράξη στο χορτάρι. Ήταν λες και άκουγε τις σκέψεις σου και τις υλοποιούσε. Σταδιακά άρχισε να το κάνει με τέτοια άνεση, που ήταν λες και δεν χρειαζόταν να σκεφτεί καν την κίνηση. Ο Αντρές έπαιζε πάντα με το κεφάλι ψηλά και δεν έχανε μπάλες. Όσα δηλαδή εμείς χρειαστήκαμε χρόνια δουλειάς για να τα καταφέρουμε, εκείνος που ήταν τέσσερα χρόνια μικρότερος, τα έκανε λες και τα είχε από πάντα μέσα του.
Για εμένα ο Αντρές είναι ο πιο ταλαντούχος Ισπανός ποδοσφαιριστής που έχω δει. Και εάν μιλήσουμε για τον χαρακτήρα του, αυτός είναι ακόμα πιο ξεχωριστός. Παράδειγμα προς μίμηση, αλτρουιστής, ομαδικός, νικητής, ηγέτης εντός και εκτός γηπέδου, αυτός που ζητάει την μπάλα στα δύσκολα. Ο Αντρές πάντα ήθελε την μπάλα, όταν όλοι οι άλλοι φοβούνταν να την πάρουν. Αυτό σημαίνει να έχεις προσωπικότητα, να είσαι ηγέτης πραγματικός. Και την ίδια στιγμή να μένεις σιωπηλός, αυθεντικός. Εγώ, που σε όλη την καριέρα μου υπήρξα πασαδόρος, είχα ανάγκη γύρω μου από παίκτες όπως ο Αντρές, ο Λιονέλ, ο Μπουσκέτς. Εσείς όλοι υπήρξατε οι καλύτεροι συνεργάτες που θα μπορούσα να έχω ποτέ.
Και δεν ξέρω πώς το κατάφερνε, αλλά ο Αντρές πάντοτε εμφανιζόταν την πιο δύσκολη στιγμή και με έβγαζε από τη δυσκολία. “Δες με, εδώ είμαι”, μου φώναζε και ζητούσε την μπάλα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν χρειαζόταν σχεδόν ποτέ να μιλάμε στο γήπεδο. Στα όσα χρόνια παίξαμε μαζί, πάντα καταλαβαινόμασταν με μία ματιά, με τη γλώσσα του σώματος. Την ώρα του αγώνα πολλές φορές τον κοιτούσα και σκεφτόμουν: “Πώς ξέφυγες πάλι; Τι δαιμόνια ήταν αυτά που έκανες; Αυτό ήταν απίστευτο”. Για εκείνον όμως δεν υπήρξε ποτέ, τίποτα αδύνατο να συμβεί.
Ο κόσμος νόμιζε ότι ο Αντρές δεν ήταν δυνατός. Οταν όμως έβαζε το σώμα του, δεν του έπαιρνε κανείς την μπάλα. Ηταν πολύ δυνατός, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Ρίξτε μία ματιά στο πόσα παιχνίδια έδωσε στην καριέρα του. Μέχρι και σε αυτό υπήρξε παραδειγματικός. Επειδή στο φινάλε, εκείνο που είναι σημαντικότερο όλων, είναι η νοοτροπία και η πνευματική δύναμη που μετράει. Ηταν δυνατός στις δύσκολες στιγμές. Στο δια ταύτα ο Αντρές έχει στο πλευρό του έναν φύλακα άγγελο. Μην με ρωτήσετε γιατί, αλλά έχει το χάρισμα. Είναι για εμένα όπως ο Ικερ Κασίγιας. Οι υπόλοιποι δεν τον έχουν, μόνο αυτοί.
Είναι που στην πιο κρίσιμη στιγμή θα δώσουν τη νικητήρια πάσα, θα κάνουν τη νικητήρια απόκρουση. Το νικητήριο γκολ. Με τον Αντρές το ζήσαμε στην Μπάρτσα, στην Εθνική, στο “Στάμφορντ Μπριτζ”, στο Γιοχάνεσμπουργκ, ακόμα και στον τελικό των πιτσιρικάδων της Μπάρτσα. Δείτε τι έγινε στο Μουντιάλ του 2010. Εάν κάποιος έχει χρόνο και όρεξη, ας δει άλλη μία φορά το παιχνίδι του κόντρα στην Ολλανδία. Και δεν μιλάω για το γκολ που μας έδωσε το τρόπαιο. Ήταν όλο το παιχνίδι του. Το είδαμε ξανά με τον Γκουαρδιόλα και καταλάβαμε πολλά. Ακόμα και το γκολ όμως. Ήταν ο άγγελός του. Εκείνος τον έστειλε σε εκείνο το σημείο για να σκοράρει. Ένας άγγελος που βρίσκεται δίπλα σε έναν έντιμο, ηθικό και ξεχωριστό τύπο όπως είναι ο Αντρές”.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις