Τα «μωρά» του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ, δεν κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό, όμως αν διορθωθούν τότε το μέλλον τους ανήκει. Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν κατέβηκε ως φαβορί, ούτε με μεγάλες δηλώσεις και φανφάρες. Δεν είχε πολλά «βαριά» χαρτιά στη σύνθεση της, όμως ήταν ομάδα με αρκετό ταλέντο. Ο λόγος φυσικά για την Αγγλία, που προσπάθησε, όμως δεν κατάφερε για μια ακόμη φορά να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Αυτό το Μουντιάλ όμως δεν ήταν σαν όλα τα άλλα, καθώς τα «λιοντάρια» έκαναν τον κόσμο τους να βγει και πάλι στους δρόμους, αφήνοντας παρακαταθήκη για το μέλλον. Πάμε όμως να δούμε τι έφταιξε και το αποτέλεσμα, παρά την όποια πρόοδο, ήταν τελικά το ίδιο.
Οι πολλές χαμένες ευκαιρίες
Το πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων, είναι αυτό που στοίχειωσε την πορεία της Αγγλίας σε αυτό το Μουντιάλ. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι, οι Άγγλοι είχαν τουλάχιστον δυο κλασικές ευκαιρίες για γκολ σε κάθε αγώνα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις ευκαιρίες του Κέιν με τους Κολομβιανούς, του Στέρλινγκ με τους Σουηδούς, που θα μπορούσαν να στοιχίσουν και η Αγγλία να μην φτάσει καν στα ημιτελικά.
Ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ φρόντισε να βελτιώσει την άμυνα της ομάδας και τα κατάφερε, όμως από ένα σημείο και μετά είναι θέμα και των παικτών. Η άμυνα ανταποκρίθηκε, ο Πίκφορντ ήταν εξαιρετικός, όμως το τελείωμα των φάσεων, όσο και αν δουλευτεί είναι θέμα ημέρας, ψυχολογίας και συγκέντρωσης.
Δε μπορώ να σκεφτώ ότι ο Στέρλινγκ ξέχασε να πλασάρει. Ο ψυχισμός του όμως ήταν κλονισμένος, ίσως να κυριαρχούσε ο φόβος. Κανένας δε μπορεί να μπει στο μυαλό των παικτών, ειδικά όταν μιλάμε για αυτό το επίπεδο.
Η ανεξήγητη οπισθοχώρηση μετά το γκολ
Γκολ και όλοι στην άμυνα. Αυτό ήταν το πλάνο της Αγγλίας σε αυτό το Μουντιάλ, καθώς για έναν ανεξήγητο λόγο, αμέσως μετά την επίτευξη γκολ, η ομάδα γινόταν στατική, προβλέψιμη και είχε ως αυτοσκοπό να εξουδετερώσει τις επιθέσεις των αντιπάλων.
Είχε φανεί με την Κολομβία, που λίγο έλειψε να το πληρώσει, όμως ο Πίκφορντ και η αστοχία των Κολομβιανών επέτρεψαν στα «λιοντάρια» να προχωρήσουν. Το ίδιο συνέβη και με τους Σουηδούς, καθώς μετά το 1-0, η ομάδα γύρισε στην άμυνα, όμως και πάλι ο Πίκφορντ φώναξε παρόν σε δυο περιπτώσεις, πριν γίνει το 2-0 και τελειώσει το παιχνίδι.
Οι Κροάτες όμως δεν ήταν Σουηδία, εκμεταλλεύτηκαν την οπισθοχώρηση των Άγγλων και με το αστείρευτο ταλέντο τους κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση για τον μεγάλο τελικό. Αν η ομάδα του Σαουθγκέιτ έμενε μπροστά και συνέχιζε να πιέζει, θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην άμυνα των Κροατών και το αποτέλεσμα, ίσως να ήταν διαφορετικό.
Συμπαγής άμυνα, αλλά με «βαριά» κορμιά
Μαγκουάιρ και Στόουνς. Δυο αμυντικοί βράχοι με έφεση στο ψηλό παιχνίδι, όμως αρκετά επιρρεπείς στο λάθος. Δυναμικοί και οι δυο, όμως αρκετά βραδυκίνητοι και με πρόβλημα στη γρήγορη και σωστή μεταβίβαση της μπάλας. Στο γκολ του Μάντζουκιτς, ο Στόουνς έχει χάσει εντελώς τη φάση και η άμυνα των Άγγλων θυμίζει παιδική χαρά. Από την άλλη, ο Γουόκερ, μπορεί να είναι ταχύτερος από τους Στόουνς και Μαγκουάιρ, όμως δεν είναι σε καλό φεγγάρι από την ημέρα που πήρε μεταγραφή στη Σίτι, δε θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που έκανε «παπάδες» με την Τότεναμ.
Στα προκριματικά οι Άγγλοι μας έδωσαν εξαιρετικά δείγματα αμυντικής λειτουργίας, κάτι που δε συνεχίστηκε στο Μουντιάλ. Κατάφεραν να δεχθούν γκολ και στα 3 παιχνίδια του ομίλου, ακόμη και αν δεν τους κόστισαν, καθώς η ήττα από το Βέγλιο ήταν μάλλον…ευπρόσδεκτη. Το πρόβλημα όμως τους ακολούθησε και στη συνέχεια, καθώς πληγώθηκαν από τον Μίνα και μάλιστα στο δυνατό σημείο της άμυνας τους, αυτό του ψηλού παιχνιδιού. Με τη Σουηδία λίγο έλειψε και πάλι να το πληρώσουν με τον Μπεργκ να αναστατώνει πολλές φορές τα μετόπισθεν, μέχρι που το πλήρωσαν με τους Κροάτες, μένοντας εκτός τελικού.
Η έλλειψη καθαρόαιμου «κόφτη» στο κέντρο
Ομάδα που δεν έχει αμυντικό χαφ να «δαγκώνει» είναι πολύ δύσκολο να φτάσει μακριά στη διοργάνωση. Η Αγγλία τα κατάφερε χάρις στα εξαιρετικά παιχνίδια που έκανε ο Χέντερσον, με τον Άλι να βοηθάει επιθετικά. Ο Ντελφ δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, ο Ντάιερ θέλει δουλειά και ο Χέντερσον που έδωσε και την ψυχή του είναι αρκετά ντελικάτος για να «σηκώσει» μόνος του όλο το βάρος. Ο παίκτης της Λίβερπουλ έτρεχε και δεν έφτανε, έχοντας την ευθύνη να «κόψει» και να «ράψει», χωρίς να έχει πάρει ουσιαστικές βοήθειες από τους συμπαίκτες του, που ήθελαν αλλά δε μπορούσαν.
Η θέση του αμυντικού χαφ είναι από τις πιο κομβικές στο ποδόσφαιρο, καθώς είναι ο παίκτης από τα πόδια του οποίου περνάνε οι μεγαλύτερες ευθύνες. Ένα λάθος στο κέντρο μπορεί να είναι καθοριστικό και η Αγγλία έκανε αρκετά.
Το «must» να χωρέσουν όλοι στην 11αδα
Όταν διαθέτεις πολλά μεγάλα ονόματα στο ρόστερ σου και όταν τα περισσότερα παίζουν από τη μέση και μπροστά, τότε είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα και να χάσεις…τη μπάλα.
Ο Σαουθγκέιτ έπρεπε να βρει τρόπο να χωρέσει στην ίδια 11αδα τους Κέιν, Άλι, Λίνγκαρντ, Ράσφορντ και Στέρλινγκ, καθιερώνοντας τον Άλι σε μια θέση πιο…ελεύθερη, πίσω από τους υπόλοιπους για να καταφέρει να έχει υπεροπλία στην επίθεση. Όσον αφορά τον καθαρό σέντερ φορ, ο Κέιν ήταν απελπιστικά μόνος, καθώς ο Βάρντι εδώ και αρκετό καιρό δε θυμίζει σε τίποτα τον γκολτζή που μάθαμε στη Λέστερ, ενώ και ο Ραχίμ Στέρλινγκ είναι σκιά του εαυτού του. Παρόλα αυτά, ο τελευταίος διαθέτει το απρόβλεπτο στο παιχνίδι του, που μπορεί να «ξεκλειδώσει» μια κλειστή άμυνα.
Στο τελευταίο παιχνίδι με την Κροατία, ο Σαουθγκέιτ επέλεξε τους Λίνγκαρντ, Άλι, Στέρλινγκ και Κέιν, από τους οποίους πήρε ελάχιστα πράγματα, καθώς η ομάδα κλείστηκε στην άμυνά της. Όταν ήρθε η ανατροπή ο Άγγλος τεχνικός έβγαλε τον Γουόκερ για να περάσει τον Βάρντι, αλλάζοντας το σύστημα από 3-5-2 σε 4-3-3 για τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Φυσικά οι Κροάτες είχαν κλειστεί στο μισό γήπεδο και αμυνόμενοι σωστά λίγο έλειψε να τελειώσουν το παιχνίδι στην κόντρα. Ίσως ο Σαουθγκέιτ έπρεπε να είχε δοκιμάσει το 4-3-3 καθώς και ο Άσλει Γιάνγκ στα άκρα δεν μπορεί εύκολα στα 33 του δε μπορεί εύκολα να παίξει φουλ μπακ επί 120 λεπτά, συν την επιβάρυνση από τα προηγούμενα παιχνίδια.
Η «αχτίδα» ελπίδας για το μέλλον
Μπορεί η κούπα να μην ήρθε ποτέ στο «σπίτι», παρόλα αυτά η Αγγλία για πρώτη φορά μετά από χρόνια προσπάθησε να βάλει ορθολογισμό στο παιχνίδι της.
Δεν τα κατάφερε όπως θα ήθελε, όμως δε θύμισε τον θίασο που περιφερόταν εδώ και αρκετά χρόνια από Euro σε Euro και από Μουντιάλ σε Μουντιάλ. Η σιγουριά που δίνει ο Πίκφορντ κάτω από τα δοκάρια είναι θεμελιώδης λίθος, καθώς κάθε ομάδα ξεκινάει από τον «άσσο». Με τον τερματοφύλακα της Έβερτον, ένιωθες για πρώτη φορά ότι τα «λιοντάρια» έχουν σιγουριά, σε μια θέση που έχουν…τιμήσει τερματοφύλακες όπως ο Τζέιμς, ο Χαρτ και πολλοί άλλοι που ναι μεν έκαναν καριέρα, όμως είχαν την γκέλα στο αίμα τους.
Επίσης, η άμυνα της ομάδας μπορεί να «προδόθηκε», όμως σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί πως απέτυχε. Είχε συνοχή και με τις κατάλληλες διορθώσεις μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη. Στο κέντρο χρειάζεται οπωσδήποτε ένας «κόφτης» παλιάς κοπής, ώστε να μπορεί να δίνει την ευκαιρία στους Χέντερσον και Άλι να ξεδιπλώσουν το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους. Τέλος, στην επίθεση χρειάζεται μεγαλύτερος κυνισμός στο τελείωμα των φάσεων, κάτι που διαθέτει μόνο ο Κέιν. Οι υπόλοιποι, όσο ταλέντο και αν έχουν, θέλουν πάντα το κάτι παραπάνω, σπαταλώντας πολλές ευκαιρίες.
Μένει να δούμε αν η Αγγλία καταφέρει να «χτίσει» πάνω σε όσα πέτυχε στο Μουντιάλ της Ρωσίας και διορθώνοντας τις όποιες ανορθογραφίες να φτάσει στην κορυφή.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
