Κατά την αρχαιότητα, ο “δρόμος του μεταξιού” ήταν το εμπορικό μονοπάτι το οποίο έδωσε την ευκαιρία στην Κίνα να εξάγει τα προϊόντα της. Υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά δίκτυα και πήρε το όνομά του αργότερα επί δυναστείας Χαν λόγω της μεταφοράς μεταξιού. Μέχρι το 1453 και την πτώση της Πόλης ήταν το κύριο εμπορικό μέσο επαφής και συναλλάγματος, ενώ έδωσε την ευκαιρία στους Κινέζους να αποκτήσουν εμπορικές σχέσεις με άλλες χώρες ή ακόμα και με άλλες ηπείρους.
Επειδή η ιστορία πάντα θα επαναλαμβάνεται η Κίνα ανοίγει ξανά τις πόρτες της σε μία νέα αγορά, άγνωστη σε αυτήν μέχρι πρότινος, για να ξαναφέρει στην επιφάνεια το αρχαίο εμπορικό μονοπάτι αλλά αυτή τη φορά όχι για να εξάγει μετάξι, αλλά για να εισάγει το αγαπημένο μας άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Η κρίση στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο
Όσον αφορά το μέλλον του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, έχουμε πάντα δεδομένο πως ο κάτοικοι της γηραιάς ηπείρου ως εφευρέτες αυτού του αθλήματος θα κοιμόμαστε πάντα ήσυχοι. Υπάρχει δηλαδή η αίσθηση πως οτιδήποτε και αν γίνει, το μέλλον του ποδοσφαίρου θα ανήκει στην Ευρώπη.
Έχουμε την παράδοση, έχουμε την ιστορία, έχουμε την κουλτούρα και τίποτα δεν θα μπορέσει να μας σταθεί εμπόδιο, ακόμα και τα υπέρογκα ποσά που σκάνε σαν βόμβες θρυμματίζοντας και τα τελευταία απομεινάρια ρομαντισμού που έχουν απομείνει στον αθλητισμό. Κατά πόσο όμως είναι έτσι τα πράγματα και πόσο απειλητική μπορεί να φαντάζει η είσοδος της Κίνας στη Ευρωπαϊκή και Βρετανική αγορά ποδοσφαίρου;
Είναι γνωστό πως κατά καιρούς πρωταθλήματα από όλον το πλανήτη έχουν προσπαθήσει να κλέψουν λίγο από την αίγλη του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου χωρίς ωστόσο να το πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό. Πρωταθλήματα όπως το Αμερικάνικο (MLS), το Ιαπωνικό (J-League), το Αυστραλέζικο (A-League) και το ιστορικό NASL (πρωτάθλημα της βόρειας Αμερικής) καθώς επίσης και πολλά πρωταθλήματα από τη Μέση Ανατολή, ήταν πάντα εκεί για να ανταγωνιστούν τα μεγαθήρια της Ευρώπης.
Θεωρητικά πάντα υπήρχε η προσπάθεια για να «βγει» το ποδόσφαιρο και εκτός Ευρωπαϊκών συνόρων και αφού δεν υπήρχε ο τρόπος να γίνει αυτό μέσα στο γήπεδο γιατί να μην γίνει αλλιώς. Και όταν λέμε αλλιώς εννοούμε πάντα με το χρήμα. Βέβαια το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο οικοδόμημα που δύσκολα θα το γκρεμίσεις, μπορείς όμως να το δελεάσεις, πράγμα το οποίο θα μπορέσει μελλοντικά να στερήσει τον κύριο λόγο που όλοι οι οπαδοί το παρακολουθούν, δηλαδή το θέαμα.
Ο Κινέζικος σχεδιασμός
Οι Κινέζοι λοιπόν γνώστες της παγκόσμιας οικονομίας και της επιχειρησιακής στρατηγικής ξέρουν πως με το χρήμα μπορούν να δελεάσουν τους παγκόσμιους αστέρες και να τους πείσουν να εγκαταλείψουν τη γηραιά ύπερο για λογαριασμό της Κινέζικης Super League. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός τους, να αμφισβητήσουν την ηγεμονία του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Μην ξεχνάμε βεβαίως πως οι Κινέζοι επιχειρηματίες είναι πολύ έμπειροι στην δουλειά τους ξέρουν ακριβώς που στοχεύουν και έχουν και τον τρόπο (know how) για να το πετύχουν, βάζοντας πάντα βαθιά το χέρι στην τσέπη. Είναι σημαντικό πως τα τηλεοπτικά έσοδα πλέον από τις μεταδόσεις των αγώνων έχουν αυξηθεί και το μόνο σίγουρο είναι πως θα αυξάνονται με ρυθμούς αριθμητικής προόδου όταν στο πρωτάθλημα καταφθάνουν ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης.
Όταν δηλαδή φέρνεις τον Κάρλος Τέβεζ με εβδομαδιαίο μισθό που ξεπερνά τις 615.000 λίρες και πληρώνεις στην Μπόκα Τζούνιορς 71,6 εκ. για να το αποκτήσεις ξέρεις πως δεν μπορεί να σε ανταγωνιστεί οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ομάδα. Για να καταλάβουμε για τι ποσά μιλάμε λίγα καλοκαίρια πριν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έδωσε μόλις 18 εκ. λίρες παραπάνω για να κάνει δικό της τον Πολ Πογκμπά(!), ο οποίος παίρνει 290.000 λίρες την εβδομάδα.
Βέβαια οι «κατακτήσεις» των Κινέζων δεν περιορίζονται μόνο στον Τέβεζ, για ένα πρωτάθλημα που ο μέσος όρος των εισιτηρίων δεν ξεπερνά τις 24.000. Οι Κινέζοι επιχειρηματίες ξέρουν πως δεν θα βγάλουν κέρδος από τα εισιτήρια ή από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και πως δεν μπορούν να περιμένουν να γίνει η ομάδα τους ένας σύλλογος παγκόσμιας φήμης. Οπότε τι είναι αυτό που παρακινεί τους Κινέζους επενδυτές σε αυτά τα υπέρογκα ποσά;
Η μεγάλη διαφορά με την Κινέζικη «Super League» είναι ότι οι επιχειρηματίες δεν ενδιαφέρονται να βγάλουν κέρδος από τους συλλόγους τους, τουλάχιστον όχι με την άμεση οικονομική έννοια του όρου, αλλά τους ενδιαφέρει η απόκτηση πολιτικού κεφαλαίου και η προώθηση των στόχων του κινεζικού κράτους. Ξέρουν πως για να μπορέσουν να προσελκύσουν τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές και για να μπορέσουν να κάνουν το πρωτάθλημά τους ανταγωνιστικό, θα πρέπει να δώσουν υπέρογκα ποσά.
Η πολιτική τους είναι σαφής, να προσελκύσουν ό,τι καλύτερο υπάρχει στο διεθνές ποδόσφαιρο πληρώνοντας αδρά και από ότι φαίνεται το όλο εγχείρημα αποδίδει καρπούς. Το 2012 η « Shanghai Shenhua» αφήνει άφωνη την ποδοσφαιρική Ευρώπη και ιδιαίτερα την Πρέμιερ Λιγκ με την απόκτηση του Νικολά Ανελκά και του Ντιντιέ Ντρογκμπά.
Ο πρώτος θα έπαιρνε ως εβδομαδιαίο εισόδημα 170.000 λίρες και ο δεύτερος 200.000 λίρες. Από το 2012 μέχρι και σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ με τα ποσά να ξεφεύγουν και τους Βρετανικούς συλλόγους να χάνουν ποδοσφαιρικά ταλέντα κυριολεκτικά κάτω από την μύτη τους.
Φτάνουμε στο 2016 και την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Η «Jiangsu Suning» κλέβει μέσα από τα χέρια της Λίβερπουλ τον Άλεξ Τεξέιρα προσφέροντας στην Σαχτάρ Ντόνετσκ 38 εκ. λίρες, δηλαδή 13,4 εκ λίρες περισσότερα από αυτά που μπορούσε να δώσει η Λίβερπουλ (24,6 εκ. λίρες)!
Τους επόμενους μήνες οι Κινέζικοι σύλλογοι θα αποκτήσουν τους Ζερβινιό, Ντεμπά Μπα, Γκρατσιάνο Πελέ, Λαβέτσι, Χούλκ, Ραμίρες και Τζάκσον Μαρτίνεζ σε έναν μακρύ κατάλογο «Ευρωπαίων» ποδοσφαιριστών που άλλαξαν ήπειρο. Όλοι τους ήταν παίκτες με μεγάλες περγαμηνές και πλούσια καριέρα που θα μπορούσαν να στελεχώσουν οποιαδήποτε ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ.
Τελευταίο μεγάλο «μπαμ» αυτό του Όσκαρ από την Τσέλσι στην «Shanghai SIPG» για ένα ποσό κοντά στα 52 εκ. λίρες, παρόλο που τον ήθελαν ομάδες όπως η Γιουβέντους. Άλλο ένα μεγάλο παράδειγμα είναι αυτό του Άξελ Βίτσελ που παρά το ενδιαφέρον των Γιουβέντους και Μάντσεστερ Σίτι, προτίμησε τα χρώματα της «Tianjin Quanjian» και οι πληροφορίες τον θέλουν να μπαίνει στη λίστα των 10 πιο καλοπληρωμένων ποδοσφαιριστών παγκοσμίως.
Εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου ως μέσο πίεσης στην κυβέρνηση
Βεβαίως, δεν υποστηρίζουμε πως οι Κινέζικοι σύλλογοι έχουν φτάσει σε σημείο ακόμα που μπορούν να αποκτούν όποιο μεγάλο ταλέντο θέλουν, αλλά αυτό που φαίνεται είναι πως το προσπαθούν. Δηλαδή να προσελκύουν ποδοσφαιριστές που έχουν φτάσει στο «peak» της καριέρας τους. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης και των υπέρογκων ποσών είναι η διαμόρφωση μίας νέας πραγματικότητας.
Τα ποσά των μεταγραφών αυξάνονται και οι μισθοί των ποδοσφαιριστών διπλασιάζονται διότι ως γνωστόν το ποδόσφαιρο είναι ένα ζωντανό χρηματιστήριο.
Ήδη υπάρχουν αναφορές από την Πρέμιερ Λιγκ πως ατζέντηδες ποδοσφαιριστών χρησιμοποιούν ως μέσω πίεσης τους Κινέζικους συλλόγους για να μπορέσουν να αυξήσουν τις αποδοχές των ιδίων αλλά και των πελατών τους εκβιάζοντας τις ομάδες τους. Όπως στην περίπτωση Ντιέγκο Κόστα που γράφτηκε στον Τύπο ότι είχε «τρελή» πρόταση από την Κίνα.
Φυσικά όσον αφορά το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ αυτό δεν είναι το μόνο χτύπημα καθώς έχει παρατηρηθεί μία μείωση της προσέλευσης στα γήπεδα αλλά και των συνδρομητών που παρακολουθούν αγώνες από την τηλεόραση. Πράγμα που παρακινεί και τη μείωση των μελλοντικών εσόδων των ομάδων από τηλεοπτικά δικαιώματα και σε συνδυασμό με το Brexit και την είσοδο των Κινέζων στο ποδόσφαιρο τα πράγματά μοιάζουν αρκετά δυσοίωνα για το μέλλον.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως το ποδόσφαιρο στην Κίνα παραμένει ένα πολύ ισχυρό πολιτικό όπλο για την κυβέρνηση. Για μία κυβέρνηση κομμουνιστικών φρονημάτων όπως αυτή της Κίνας, φαντάζει ως μία διασκεδαστική προπαγάνδα με πλούσιο θέαμα και μία εξαιρετικά ευφυής λύση στροφής προς την Δύση.
Αν υποθέσουμε πως κάθε Κινέζος «ζηλεύει» τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής τώρα η κυβέρνηση του δίνει έναν λόγο να τον ζήσει, να τον χαρεί και βέβαια να εξευρωπαϊστεί. Για τους ιδιοκτήτες όμως των ομάδων αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διεισδύσουν στην πολιτική σκηνή και να έχουν ένα μερίδιο στα πλάνα της κυβέρνησης.
Οι Κινέζοι ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν και έχουν όλα τα μέσα για να το πετύχουν. Είναι μία χώρα με πλάνο που δουλεύει εντατικά για να το πετύχει και συνήθως στο τέλος το πετυχαίνει. Είναι μία τεράστια αγορά και αποτελεί το όνειρο των πολυεθνικών για μία σωστή έξυπνη και πετυχημένη εμπορική προώθηση ενός προϊόντος. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως και το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε ένα προϊόν εμπορικής μεταχείρισης και οι Κινέζοι ξέρουν πολύ καλά πώς να το εκμεταλλευτούν.
Το θέμα είναι πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη και τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά και ο ίδιος ο απλός φίλαθλος. Το ποδόσφαιρο άλλωστε ότι και να γίνει θα εξαρτάται από τους οπαδούς και είναι γνωστό πως η καρδιά του ακόμα χτυπά και θα χτυπά εκεί όπου γεννήθηκε, στην Ευρώπη.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
