Κάποτε η Μίλαν και η Ίντερ έδιναν μάχες μεταξύ τους για το ποια θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Πλέον έχουν καταντήσει να βλέπουν με… κιάλια τη Γιουβέντους.
Και όχι μόνο αυτό. Όσο η “Μεγάλη Κυρία” μεγαλώνει αυτές δείχνουν να… μικραίνουν ακόμη περισσότερο.
Όταν το Μιλάνο είχε όλα τα φώτα πάνω του
Οι συμπολίτισσες του Μιλάνου δεν είναι δύο απλές ομάδες. Πρόκειται για δύο τεράστια μεγέθη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. H ιστορία τους ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω και είναι γεμάτη δόξα. Έχει πολλούς τίτλους. Τεράστιους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τις φανέλες τους και αμέτρητα ντέρμπι μίσους μεταξύ τους που καθιστούσαν τις μεταξύ τους «μάχες» ένα από τα κορυφαία (αν όχι το κορυφαίο) ντέρμπι στον κόσμο.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι. Μιλάν και Ίντερ έχουν κατακτήσει 87 τίτλους και οι δύο μαζί (48 για τη Μίλαν, 39 για την Ίντερ). Ανάμεσα σε αυτούς τους τίτλους βρίσκονται 18 πρωταθλήματα έκαστος και 10 Τσάμπιονς Λιγκ με την Μίλαν να έχει 7 και την Ίντερ 3!
«Νερατζόυρι» και «Ροσονέρι» αποτελούσαν για χρόνια τοπ προορισμό για την ποδοσφαιρική ελίτ, έχοντας μάλιστα «μοιραστεί» διαχρονικά αρκετούς παικταράδες. Μπάτζιο, Σέεντρορφ, Βιέρι, Κρέσπο, Πίρλο, Ντάβιντς, Ρονάλντο, Ιμπραίμοβιτς και φυσικά ο θρυλικός Τζιουσέπε Μεάτσα από τον οποίο πήρε και το όνομα η κοινή έδρα των δύο ομάδων (γνωστό και ως Σαν Σίρο), είναι κάποιοι από τους πολλούς που έχουν «διαφημίσει» τις φανέλες και των δύο ομάδων κατά καιρούς.
Η πόλη του Μιλάνου λοιπόν έχει δει πράγματα και θαύματα όλα αυτά τα χρόνια. Γι’ αυτό και η σημερινή «κατάντια» μοιάζει εκτός πραγματικότητας.
Ο Ζλάταν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα!
Ντέρμπι ντε λα Μαντονίνα
Το ντέρμπι του Μιλάνου πήρε το όνομά του προς τιμήν του αγάλματος της Παναγίας. Αυτό βρίσκεται στην κεντρικότερη πλατεία του Μιλάνο και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Η αντιπαλότητα των δύο ξεκινάει από το 1908 και μετράει πάνω από 100 χρόνια!
Τότε σε μια διαφωνία των μελών της διοίκησης της Μίλαν (που είχε ιδρυθεί το 1889) για το αν θα αποκτά η ομάδα ξένους ποδοσφαιριστές έρχεται η διάσπαση και τα μέλη που αποχωρούν ιδρύουν την Ίντερ.
Το πλήρες όνομα των «Νερατζούρι» άλλωστε είναι Ιντερνατσιονάλε. Έχει αναφορά σε αυτή τη διαφωνία (Ιντερνατσιονάλε σημαίνει παγκόσμια). Διαχρονικά η Ίντερ θεωρούταν η ομάδα των αστών και η Μίλαν εκείνη των εργατών.
Στοιχείο με ταξικά κριτήρια που πυροδοτεί ακόμα περισσότερο τη μεταξύ τους κόντρα. Συνολικά έχουν βρεθεί αντιμέτωπες 222 φορές. Με την Ίντερ να μετρά 79 νίκες έναντι 76 της Μίλαν ενώ 67 ματς έχουν λήξει ισόπαλα.
Οι «Ροσονέρι» μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν παραπάνω τίτλους. Από την άλλη πλευρά οι οπαδοί της Ίντερ μπορούν να τους «απαντήσουν» ότι έστω και οριακά έχουν περισσότερες νίκες. Αλλά και ότι είναι η μοναδική ομάδα στην Ιταλία που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ. Μια ντερμπάρα made in Italy με τα όλα της!
Κάθε χρόνο μας λείπουν και περισσότερο
Τα τελευταία χρόνια οι δύο Ιταλικές υπερδυνάμεις βρίσκονται σε μία εντελώς «άχαρη» κατάσταση. Χωρίς να έχει προκύψει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα που να αφορά οικονομικά προβλήματα ή σκάνδαλα διαπλοκής (πρώτοι μάστορες οι Ιταλοί σε αυτά) οι δύο ορκισμένοι εχθροί πήραν την κατηφόρα.
Από τη σεζόν 2013-2014 και μετά δεν έχουν απλά σταματήσει να διεκδικούν το πρωτάθλημα αλλά απουσιάζουν από την πρώτη πεντάδα και κατά συνέπεια κι από το Τσάμπιος Λιγκ (εξαίρεση η σεζόν 15-16 που η Ίντερ τερμάτισε 4η αλλά και πάλι δεν πήρε την πρόκριση για τους ομίλους).
Φέτος η Ίντερ βρέθηκε ξανά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μετά από 5 χρόνια απουσίας (τερματίζοντας και πάλι 4η την περσινή σεζόν) αλλά αρκέστηκε στην 3η θέση του ομίλου της. Το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν έχει έλλειψη ποιότητας.
Το επίπεδο στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ ψηλό. Λείπει όμως ξεκάθαρα το ειδικό βάρος, η φανέλα που λέμε της Μίλαν και της Ίντερ. Γιατί κακά τα ψέματα ομαδάρα η Παρί αλλά θα ήταν αλλιώς να βλέπαμε Μίλαν-Γιουνάιτεντ στους φετινούς 16.
Υπερηχητική η Σίτι του Πεπ αλλά το μέγεθος της Ίντερ θα της πάρει δύο ζωές για να το φτάσει. Κι αν στην Ευρώπη η απουσία καμουφλάρεται κάπως, στην Ιταλία είναι εκκωφαντική. Η Νάπολη δεν έχει το χαρακτήρα, λυγίζει στα δύσκολα.
Οι ομάδες αιώνιας πόλης (Λάτσιο, Ρόμα) είναι πνιγμένες στην αιώνια μετριότητά τους και κάπως έτσι η Γιουβέντους παίζει μόνη της έχοντας κατακτήσει εύκολα ή δύσκολα (κυρίως εύκολα) τα τελευταία 7 πρωταθλήματα σερί.
Με τις άλλες δύο παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας σε παρατεταμένη ύπνωση το άλλωστε κορυφαίο στον κόσμο, Ιταλικό πρωτάθλημα έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον του μα κυρίως έχει απολέσει το πρεστίζ και τη φινέτσα του.
Διοικήσεις χωρίς καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και την ομάδα
Οι Ιταλοί είναι τρελαμένοι με το ποδόσφαιρο και τις ομάδες τους. Το ταπεραμέντο τους σαν λαός άλλωστε έχει μια προδιάθεση στην τρέλα. Το πάθος και η καψούρα για την ομάδα τους αφήνει πολλές φορές στην άκρη τη λογική.
Προσοχή αυτό δεν ισχύει μόνο για τους οπαδούς και τους παίκτες αλλά και για τις διοικήσεις! Οι δύο ομάδες του Μιλάνου για πολλά χρόνια είχαν προέδρους που με τα καλά και τα άσχημά τους ξέρανε από ποδόσφαιρο και ήταν «άρρωστοι με τις ομάδες τους».
Η τρέλα του Σίλβιο!
Ο επί χρόνια πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ήταν στο κουμάντο της Μίλαν από το 1986 μέχρι το 2017 (ουσιαστικά είχε σταματήσει να είναι ενεργός από το 14). Στα χρόνια του η Μίλαν πήρε σχεδόν τα μισά πρωταθλήματα της ιστορίας της (8 από τα 17) και εδραιώθηκε ως η δεύτερη κορυφαία ευρωπαϊκή δύναμη μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης κατακτώντας πέντε Τσάμπιονς Λιγκ από τα συνολικά επτά της ιστορίας της!
Η τρέλα του Μάσιμο!
Από την άλλη ο Μάσιμο Μοράτι υπήρξε πρόεδρος της Ίντερ από το 1995 μέχρι το 2016 (από το 2013 είχε παραχωρήσει το 70% στους σημερινούς ιδιοκτήτες).
Ξόδεψε παραπάνω από 1.5 δισεκατομμύριο ευρώ για την ενίσχυση της ομάδας. Κατέκτησε πέντε σερί πρωταθλήματα προσπερνώντας προσωρινά τη Μίλαν σε κατακτήσεις (ισοφάρισε το 10/11), τέσσερα Kύπελλα και το πολυπόθητο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ που η ομάδα είχε να κατακτήσει από το 1965 (προσπερνώντας σε κατακτήσεις τη Γιουβέντους) στο ιστορικό ντρεμπλ των «Νερατζούρι» το 2010.
Εκτός τόπου, χρόνου και… τρέλας!
Οι τωρινές διοικήσεις των ομάδων προέρχονται από χώρες χωρίς καμία ποδοσφαιρική παράδοση όπως είναι η Ινδονησία (Ίντερ) και Κίνα (Μίλαν). Δείχνουν να αντιμετωπίζουν τις ομάδες απλά σαν μια επιχείρηση και της έχουν αφήσει να «τρέχουν» στον αυτόματο πιλότο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυτοί οι δύο ποδοσφαιρικοί Κολοσσοί να έχουν μικρύνει αγωνιστικά έχοντας φτάσει στο σημείο να είναι «τεταρτοπέμπτες» στο Ιταλικό πρωτάθλημα και να παλεύουν για την έξοδο στην Ευρώπη.
Κάθε χρόνο ξεκινούν με προσδοκίες ξοδεύοντας χρήματα για μεταγραφές αλλά οδηγούνται σε συνεχόμενες αποτυχίες από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένα αμιγώς ποδοσφαιρικό πρότζεκτ να τις βγάλει από αυτή την αγωνιστική μιζέρια που είναι εντελώς κόντρα με το DNA των συλλόγων.
Είτε τις λατρεύουμε, είτε τις μισούμε Μίλαν και Ίντερ είναι δύο παραδοσιακές υπερδυνάμεις που από τη σημερινή τους κατάσταση το ποδόσφαιρο μόνο να χάσει έχει.
Ελπίζουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα οι κοκκινόμαυρες και οι μπλε μαύρες ριγέ φανέλες να εμφανιστούν ξανά στην κορυφαία σκηνή. Έχουν άλλωστε τόσα πολλά να δώσουν.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
