Λένε πως αυτό που μετράει πάντα δεν είναι η αρχή. Αλλά το τέλος. Η γεύση που σου αφήνει. Ακόμη και τα… απίθανα να έχεις κάνει αν το “the end” δεν είναι happpy τότε όλοι αυτό θα θυμούνται. Όμως ο Έντεν Αζάρ φεύγει από την Τσέλσι όντας πάνω στο άλογο.
Φεύγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχοντας κατακτήσει το Γιουρόπα Λιγκ με τους “μπλε” του Λονδίνου. Και όχι μόνο αυτό. Στον τελικό απέναντι στην Άρσεναλ έκανε πράγματα και θαύματα ο έμπειρος μέσος. Σημείωσε δύο γκολ και έδωσε μία ασίστ στη νίκη με σκορ 4-1.
Σε μία πολύ γλυκιά τούρτα έβαλε το… κερασάκι. Μπορεί το εν λόγω κερασάκι να είναι και λίγο πικρό ταυτόχρονα μιας και από τη νέα σεζόν θα βρίσκεται αλλού (όλος ο κόσμος το ξέρει ότι έχει δώσει τα χέρια με τη Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και σήμερα έκανε… πετιμέζι τις Κυριακές των φίλων της Τσέλσι.
Γλυκός σαν βέλγικη σοκολάτα!
Το καλοκαίρι του 2012 η Τσέλσι τα “έσκασε” για να πάρει τον πιτσιρικά -τότε- Εντέν Αζάρ. Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς έδωσε για χάρη του 36 εκατομμύρια ευρώ στη Λιλ. Όχι και άσχημα εδώ που τα λέμε. Οι “λιλουά” είχαν κατακτήσει ένα χρόνο νωρίτερα το γαλλικό πρωτάθλημα.
Ο μεγάλος τους πρωταγωνιστής ήταν ο τύπος με το “10” στην πλάτη. Δεν άργησε να δείξει την στόφα του. Την κλάση του. Ότι ήταν γεννημένος για περιπέτειες και για μεγαλύτερες προκλήσεις. Ήταν ένα μεγάλο ψάρι σε μία μικρή λίμνη. Έπρεπε να δείξει ότι σε έναν… ωκεανό όπως είναι η Πρέμιερ Λιγκ μπορεί να τα βγάλει πέρα. Ότι έχει τα guts για να μην το “φάνε” τα μεγαλύτερα ψάρια.
Και μόνο “ψαρωμένος” δεν ήταν όταν έπρεπε να μοιραστεί τα ίδια αποδυτήρια με μερικά “θηρία” της αγγλικής ομάδας. Φρανκ Λάμπαρντ και Τζον Τέρι ήταν εκεί, ώστε να τον αγκαλιάσουν και να τον βάλουν άμεσα στο κλίμα. Μην γελιόμαστε. Άλλο Λιλ και άλλο Τσέλσι. Δεν είναι ίδιες οι απαιτήσεις και οι αρμοδιότητες. Ωστόσο, ο Αζάρ από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια του έδειξε ότι είχε έρθει για να μείνει. Για να γράψει ιστορία. Για να γίνει ο επόμενος ηγέτης των Λονδρέζων.
“Του έχω πει ότι έχει όλα όσα χρειάζονται. Είναι μόλις 22 ετών. Έχει τον χρόνο με το μέρος του. Μπορεί να γίνει από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο”. Αυτές οι κουβέντες δεν είναι από κανέναν τυχαίο. Αλλά από τον Φρανκ Λάμπαρντ εν έτει 2013. Προφήτης; Μάντης; Ή απλά έβλεπε τόσο μπροστά ο “Φράνκι”; Δεν ξέρουμε τι ισχύει απ’ όλα αυτά. Αλλά έπεσε μέσα.
Ένας “μαέστρος” στο Λονδίνο!
Αργά αλλά σταθερά το παιχνίδι της Τσέλσι είχε να κάνει ολοένα και περισσότερο με τον Εντέν Αζάρ. Ο Βέλγος ήταν ένα σύγχρονο “δεκάρι” για τους “μπλε”. Ειδικά στα πρώτα του παιχνίδι με εκείνους. Κάτι οι “μπούκες” του, κάτι η ευχέρειά του να “πατάει” περιοχή πιο πολύ από κάθε μέσο ή πολλές ασίστ του τον είχαν κάνει “μαέστρο”.
Και σαν ένας τέτοιος έδινε το τέμπο. Άλλοτε πιο αργά. Σαν μία σονάτα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Άλλοτε πιο γρήγορα. Σαν μία ροκ μελωδία. Είτε έτσι, είτε αλλιώς η μπαγκέτα δεν έλειπε ποτέ από το χέρι του. Είτε στα εύκολα, είτε στα δύσκολα ήταν εκείνος που έπαιρνε την μπάλα και έκανε τα… δικά του.
Δεν άργησε και πολύ για να γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας. Αυτός που όλοι περίμεναν. Εκείνος που φώναζε “παρών” όταν η μπάλα έκαιγε ή ζύγιζε τόνους. Πάντα με στυλ. Πάντα με τεχνική. Πάντα κλασάτος. Όσο περνούσε ο καιρός γινόταν ολοένα και πιο σημαντικός για την Τσέλσι. Ολοένα και πιο σημαντικός στο παιχνίδι της. Όταν έλειπε το κενό του ήταν δύσκολο να καλυφθεί. Δούλευε σκληρά και αυτό έβγαινε προς τα… έξω. Στον αγωνιστικό χώρο.
“Πρέπει να δουλέψει ακόμη περισσότερο. Δεν έχει καταφέρει τίποτα ακόμη. Ο Αζάρ δεν είναι σαν τον Λιονέλ Μέσι ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Είναι όμως ο καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής και πρέπει να συνεχίσει έτσι”, έλεγε ο Μουρίνιο για εκείνον κάποτε. Κάτι ήξερε.
Ο δρόμος της καταξίωσης!
Δεν ήταν, όμως, μόνο οι καλές εμφανίσεις που συνδυάζονταν με γκολ ή με ασίστ. Δεν ήταν μόνο οι συλλογικοί τίτλοι με την Τσέλσι. Ήταν και οι ατομικές διακρίσεις που έρχονταν η μία πίσω από την άλλη για τον Αζάρ. Ο Βέλγος χαφ στο “Στάμφορντ Μπριτζ” βρήκε αυτά που ήθελε. Όχι μόνο αυτός. Αλλά κάθε ποδοσφαιριστής.
Εκεί έζησε μεγάλες στιγμές. Στιγμές δόξας. Καταξίωσης. Δύο Πρωταθλήματα. Δύο Γιουρόπα Λιγκ. Ένα Κύπελλο και ένα Λιγκ Καπ. Εκεί έμαθε να ζει με την πίεση για το αποτέλεσμα. Την πίεση για μία καλή εμφάνιση. Την πίεση από την εξέδρα. Την πίεση από τα ΜΜΕ και τις φήμες που τον ήθελαν να κάνει πολλά πράγματα.
Ωστόσο, χάρη σε αυτά “ατσάλωσε” τον χαρακτήρα του. Έγινε αυτός που ήθελε να γίνει. Έγινε αυτός που περιμέναμε να γίνει. Περπάτησε τον δικό του δρόμο. Χάραξε το δικό του μονοπάτι. Αυτός την καταξίωσης. Αυτό που είχε στόχο την κορυφή.
Εκεί που έφτασε με την Τσέλσι το βράδυ της Τετάρτης (29/5) νικώντας (σχεδόν) μόνος του την Άρσεναλ. Εκεί που σκοπεύει να πάει πάλι.Απλά με άλλη φανέλα. Εκείνη της Ρεάλ Μαδρίτης. “Ήρθε ο καιρός για μία νέα πρόκληση στην καριέρα μου”, είπε αφού είχε σηκώσει το Γιουρόπα Λιγκ με τους “μπλε”.
Μία δήλωση που έριξε τους τίτλους τέλους. Σε μία σχέση που ξεκίνησε καλά και τελείωσε ακόμη καλύτερα. Ο Έντεν Αζάρ ήξερε πως να χαράξει τον δικό του δρόμο. Εκείνον που οδηγεί προς την επιτυχία και προς το μεγάλο του όνειρο. Τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
