8 ματς 8 νίκες 24 πόντοι. Η Λίβερπουλ συνεχίζει δίχως την παραμικρή απώλεια. Χωρίς να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο. Τι σημασία έχει; Τα πρωταθλήματα τα φέρνουν οι νίκες. Το περσινό Τσάμπιονς Λιγκ ήταν μια τεράστια στιγμή για το κλαμπ, αλλά το Πρωτάθλημα… Οι «Κόκκινοι» έχουν να κατακτήσουν τον τίτλο 30 ολόκληρα χρόνια! Κι όπως φαίνεται φέτος είναι το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους. Σίγουρα είναι ακόμη νωρίς αλλά το +8 από τη Σίτι και ο εθισμός στις νίκες είναι σημάδια που δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς.
Μεταγραφές; Όχι βέβαια!
Στην εποχή Κλοπ η Λίβερπουλ κατάφερε σιγά σιγά, να επιστρέψει στην θέση που της αρμόζει. Στην ελίτ του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο Γερμανός που ταίριαξε απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του κλαμπ, έκανε σπουδαία δουλειά. Η διοίκηση τον στήριξε, ξοδεύοντας σημαντικά ποσά για την ενίσχυση της ομάδας. Το πρόβλημα της Λίβερπουλ βέβαια δεν ήταν ότι δεν ξόδευε, απλά δεν είχε ιδέα πώς να το κάνει.
Ο Κλοπ ήξερε ποιους παίκτες ήθελε και γιατί. Σαλάχ, Φιρμίνο, Μανέ, Φαν Ντάικ, Άλισον, Φαμπίνιο, Κεϊτά , Ρόμπερτσον. Όλοι αυτοί έφτασαν στο Λίβερπουλ σαν επιλογές του Κλοπ και εξελίχθηκαν στους παίκτες που είναι σήμερα. Η Λίβερπουλ δεν αγόρασε έτοιμους πρωταγωνιστές. Δημιούργησε τους δικούς της. Κι αυτή είναι η καλύτερη συνταγή για να φτιάξεις μια ομάδα. Πέρυσι μετά την απίθανη κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ όλοι περιμέναμε τις δύο τρεις μεταγραφικές πινελιές που θα απογείωναν για τα καλά την ομάδα. Δεν έγιναν ποτέ!
Η Λίβερπουλ ουσιαστικά δεν έκανε καμία μεταγραφή. Η απόφαση αυτή όπως ήταν φυσικό ξένισε πολύ κόσμο. Έδειχνε ακατανόητη. Οι «Κόκκινοι» είχαν μεν ένα πολύ δυνατό σύνολο που όμως υπήρχαν σε αυτό εμφανέστατα και σημαντικά κενά. Ένα στόπερ κλάσης, ένα δημιουργικό χαφ, βάθος στην επίθεση. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι με βάση τη λογική η ομάδα χρειαζόταν –και ακόμα χρειάζεται- ενίσχυση στις συγκεκριμένες θέσεις. Αν για παράδειγμα ο Φαν Ντάικ ή κάποιος από την τριάδα μπροστά απουσιάσει για σημαντικό χρονικό διάστημα υπάρχει πρόβλημα. Λίβερπουλ όμως και λογική δεν πήγαν ποτέ μαζί. Ή μήπως φέτος πήγαν;
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει
Σιγά σιγά η απόφαση του να μείνει το ρόστερ ως είχε αρχίζει να βγάζει νόημα. Τα αποτελέσματα πάντως σίγουρα την δικαιώνουν. Η Λίβερπουλ φέτος δεν ήθελε να είναι καλύτερη ομάδα, αλλά πιο αποτελεσματική. Πιο σκληρή, πιο δυσκατάβλητη. Γι’ αυτό λοιπόν πόνταρε στην ομοιογένεια. Σε ένα δεμένο σύνολο που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και που δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Και κάπως έτσι ήρθε το 8 στα 8. Με μπόλικη δόση τύχης βέβαια. Αλλά ας είναι και λίγο τυχερή αυτή η ομάδα. Πέρυσι -που για ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν απέδιδε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο- έχασε τον τίτλο για… μισό χιλιοστό.
Φέτος δεν θέλγει με την απόδοσή της αλλά οι βαθμοί μπαίνουν στο σακούλι. Και όπως λέει και ένα αρχαίο ποδοσφαιρικό ρητό «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Και η Λίβερπουλ κερδίζει, οπότε δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει. Και κερδίζει γιατί όσο κι αν δεν εντυπωσιάζει με την εικόνα της σου δίνει μονίμως την αίσθηση ότι έχει τον τρόπο της. Τι κι αν λείπει ο Άλισον, τι κι αν ο Σαλάχ είναι ντεφορμέ, τι κι αν ο Φαν Ντάικ τρώει πλέον και καμιά ντρίμπλα. Η Λίβερπουλ θα βρει τον τρόπο. Και θα το κάνει γιατί έχει παίκτες στρατιώτες που παίζουν για τον στρατηγό Κλοπ.
Ειδικά στο κέντρο αυτή η φιλοσοφία αποτυπώνεται πλήρως. Δεν υπάρχει βασικός χαφ στη Λίβερπουλ. Η τριάδα αλλάζει συνεχώς ανάλογα με τις ανάγκες. Όποιος κι αν παίξει όμως δεν θα σε αφήσει να ποτέ να καταλάβεις ότι δεν παίζει ο άλλος. Ο τρόπος που μπορούν να προσφέρουν στο παιχνίδι όλα τα χαφ της Λίβερπουλ ανεξαιρέτως είναι αξιοζήλευτος.
Όπως αξιοζήλευτο είναι και το τι παίρνει η Λίβερπουλ από τα πλάγια μπακ της. Ρόμπερτσον και Άρνολτ είναι το καλύτερο δίδυμο πλάγιων μπακ στο κόσμο. Η συμβολή τους στην επιθετική λειτουργία της ομάδας είναι τεράστια. Οι δύο τους ανεβαίνουν πολύ ψηλά χωρίς –σχεδόν- ποτέ να χάνουν τη θέση τους στην άμυνα. Οι δημιουργικές ικανότητες, τα τρεξίματα και η ισορροπία των δυο μπακ της Λίβερπουλ βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο και αποτελούν τεράστιο όπλο για τον Κλοπ.
Δεν το πήρε ακόμα
Όσο καλό κι αν είναι το ξεκίνημα, όσο αέρα κι αν δίνει το +8 κανείς δεν πήρε το Πρωτάθλημα από Οκτώβρη. Ειδικά στην Πρέμιερ Λιγκ. Κακά τα ψέματα. Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν έρθει εντελώς διαφορετικά για τη Λίβερπουλ. Στο ματς με τη Σέφιλντ κέρδισε με «γκέλα» του τερματοφύλακα, ενώ κόντρα στη Λέστερ χρειάστηκε αμφισβητούμενο πέναλτι στις καθυστερήσεις. Και στα δύο ματς η απόδοσή της ήταν κακή. Όπως κακή ήταν και στο διπλό επί της Σαουθάμπτον.
Κανείς δεν μπορεί να σου υποσχεθεί ότι θα κερδίζεις πάντα χωρίς να είσαι καλός. Η Λίβερπουλ πρέπει να ανεβάσει την απόδοσή της. Όχι για να παράξει όμορφο ποδόσφαιρο. Αλλά γιατί αν παίζει συνέχεια στο όριο κάποια στιγμή θα την πατήσει. Όπως θα έπρεπε ήδη να είχε συμβεί κανονικά. Όπως την πάτησε η Σίτι κόντρα στη Γουλβς ή κόντρα στη Νόριτς. Οι «Κόκκινοι» πρέπει να έχουν την τύχη περισσότερο στα δικά τους πόδια απ’ ότι την έχουν αυτή τη στιγμή.
Γιατί μπορεί όσο κερδίζουν τα προβλήματα να παραμένουν «αόρατα» αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Μεγαλύτερο απ’ όλα η απόδοση της επιθετικής τριπλέτας. Σαλάχ, Φιρμίνο και Μανέ δεν είναι καλά. Οι τρεις τους αποτελούν το μεγαλύτερο όπλο της Λίβερπουλ και μια από τις καλύτερες επιθετικές τριάδες στην Ευρώπη. Φέτος με εξαίρεση κάποια ματς δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Ειδικά ο Σαλάχ. Ο Αιγύπτιος σούπερ σταρ προσπαθεί συνέχεια για το κάτι παραπάνω επιλέγοντας συνέχεια το σύνθετο και όχι το απλό.
Βέβαια πρόκειται για παίκτες τεράστιας κλάσης που είναι δεδομένο ότι θα βρουν τα πατήματά τους. Κι όταν αυτό συμβεί η Λίβερπουλ θα μπορέσει να καθαρίζει τα παιχνίδια με τους μικρομεσαίους πολύ πιο εύκολα. Έχοντας πάντα έναν στόχο. Τον Μάιο να πανηγυρίζει παρέα με το τρόπαιο που τόσο πολύ της λείπει.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
