ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Αντσελότι: «Καλή η Σίτι, αλλά η Τσέλσι μας είχε δυσκολέψει περισσότερο…»
Φόντεν, ζωγράφισες – Δημιούργησε την κορυφαία 11αδα στην ιστορία της Premier League (vid)
Τσάβι για Ρεάλ Μαδρίτης: «Απέκλεισαν δύο φορές την κορυφαία ομάδα του κόσμου – Είναι εκπληκτικοί»
H DIARIOAS στέλνει τον Τσάμπι Αλόνσο εκεί που θέλουν να τον δουν ελάχιστοι
Champions League: Τα στοιχήματα και οι πιθανότητες των τεσσάρων φιναλίστ
Έντιν Τέρζιτς: Προσωρινά… μόνιμος στην Μπορούσια Ντόρτμουντ
Γιουνάιτεντ: Ο Ράτκλιφ δίνει… λευκή επιταγή στον Ζιντάν
Όταν ο Άαρον Ράμσεϊ… τρομοκρατούσε την Αγγλία!
Ρεάλ: Ο Αντσελότι ετοιμάζει… κόλπο πρόκρισης στην ενδεκάδα κόντρα στην Μπάγερν!
Πογέτ: «Δεν έχω καμία επαφή με την Εθνική Ελλάδος»!
Χατζηγιοβάνης: «Δύσκολο να ξεπεράσουμε τον αποκλεισμό της Εθνικής»!
Καν: «Μπράβο στην Μπάγερν και στον Τούχελ που με… τακτικάρες μας πήγε στα ημιτελικά»!
Κανσέλο: «Μετά τον αποκλεισμό από την Παρί ευχήθηκαν θάνατο στην αγέννητη κόρη μου»!
Ρεάλ Μαδρίτης και Παρί Σεν Ζερμέν θέλουν… δίδυμο – φωτιά από την Ίντερ!
Κασεμίρο: «Όταν έφυγα από τη Ρεάλ ο Αντσελότι έκλαιγε και ο Πέρεθ δε μου μιλούσε»!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Κάνε subscibe στο κανάλι μας στο Youtube
Forgotten Legends

Όταν ο Γκαρίντσα νίκησε την ανισοσκελία (pic&vid)

O Μανουέλ Φρανσίσκο Ντος Σάντος ή ειδάλλως Μανέ Γκαρίντσα, είναι ένα θαύμα της θέλησης. Δείτε πως τα μεγαλύτερα μεινονεκτήματα γίνονται πλεονεκτήματα.

Όταν ο Γκαρίντσα νίκησε την ανισοσκελία (pic&vid)

Το έθνος της Βραζιλίας έχει δώσει στον κόσμο πολλούς μάγους κατά τη διάρκεια των ετών. Κανένας, όμως δεν ήταν τόσο αγαπητός όσο ο Μανέ Γκαρίντσα. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε την αγάπη των μαζών μαζί του. Η ιστορία του Γκαρίντσα είναι μια εμπνευσμένη ιστορία ενός ανθρώπου που ξεπέρασε τις πολλαπλές γενετικές ανωμαλίες για να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του ποδοσφαίρου. Με την Βραζιλία κέρδισε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα το 1958 και το 1962.

Γεννημένος με σωματικές ιδαιτερότητες

Έχοντας γεννηθεί με μια παραμορφωμένη σπονδυλική στήλη και ένα δεξί πόδι που ήταν έξι εκατοστά περισσότερο από το αριστερό, το μέλλον του Γκαρίντσα ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής φαινόταν μάλλον ζοφερό και δύσκολο από την αρχή. Εκτός από τις ιδιαίτερες φυσικές ιδιότητές του, ήταν επίσης μικρόσωμος για την ηλικία του. Αυτό οδήγησε την αδελφή του να αρχίζει να τον αποκαλεί «Γκαρίντσα», μια Βραζιλιάνικη λέξη για τους τρυποφράχτες. Το πραγματικό του όνομα ήταν ο Μανουέλ Φρανσίσκο Ντος Σάντος.

Με τους γιατρούς του ισχυριζόμενους ότι ήταν ανίκανος να παίξει ποδόσφαιρο, ο Γκαρίντσα αποφάσισε να αποδείξει το αντίθετο. Στα 19 του χρόνια, συμμετείχε σε μια προπόνηση της Μποταφόγκο. Κατά την διάρκεια της, έδειξε το εξαιρετικό ταλέντο του στη ντρίμπλα. Εκεί γύρω από τον Νίλτον Σάντος. Ένα πρωταγωνιστικό μέλος της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας. Καθώς ο ίδιος γρήγορα συνειδητοποίησε ότι ποτέ δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει τον νεαρό ως αντίπαλο, ο Σάντος παρότρυνε τους αξιωματούχους της Μποταφόγκο να τον υπογράψουν στην ομάδα.

Η αρχή ενός θρύλου

Ο Γκαρίντσα ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με χατ-τρικ ενάντια στη Μπουνσουκέσο στο πρώτο του παιχνίδι για το σύλλογο. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε χρόνων στη Μποταφόγκο, αναδείχθηκε ως ένας από τους κορυφαίους δεξιούς πλάγιους μέσους της εποχής. Οι αντίπαλοι αμυντικοί είχαν δυσκολία να παρακολουθήσουν την ντρίμπλα του, ακόμα κι αν ήξεραν ότι προτιμούσε να πηγαίνει προς τα δεξιά. Η εκρηκτικότητα του τον έκανε ένα βήμα ταχύτερο. Είχε ένα επιδέξιο και ελαφρώς αλαζονικό στυλ παιχνιδιού. Ένα φαινομενικά ατελείωτο ρεπερτόριο στη ντρίμπλα και στη φαντασία με την μπάλα στα πόδια. Αυτά τον έκαναν γρήγορα, τον αγαπημένο των οπαδών, οπουδήποτε πήγαινε. Το 1957, οδήγησε το Μποταφόγκο στον πρώτο τίτλο του Καμπεονάτο Καριόκα σε εννέα χρόνια.

Με τις συγκλονιστικές του εμφανίσεις στη Μποταφόγκο, κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα έκπληκτος όταν ο Γκαρίντσα κλήθηκε στην εθνική Βραζιλίας του 1958 για το Παγκόσμιο Κύπελλο . Αυτή η ομάδα της Βραζιλίας ήταν ιδιαίτερα γνωστή για την επιθετική της ανδρεία, με τους Γκαρίντσα, Ντιντ , ΒαβάΖαγκάλο και τον 17χρονο Πελέ. Αφού έμεινε ως αλλαγή στα δύο πρώτα παιχνίδια, ο Γκαρίντσα ξεκίνησε βασικός εναντίον της τρομερής Σοβιετικής Ένωσης. Του χρειάστηκαν μόνο τρία λεπτά για να προσπεράσει την αντίπαλη άμυνα και να σημαδέψει το δοκάρι των αντιπάλων. Η Βραζιλία κέρδισε τελικά το παιχνίδι 2-0, με την εντυπωσιακή απόδοση του Γκαρίντσα, εξασφαλίζοντας ότι θα ήταν βασικός σε κάθε παιχνίδι από εδώ και πέρα.

Μετά τη δημιουργία των δύο πρώτων τερμάτων του τελικού κατά της Σουηδίας – η οποία Βραζιλία κέρδισε με κυρίαρχο τρόπο 5-2 – ο Γκαρίντσα ψηφίστηκε στην ομάδα -All-Star- του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η ανταμοιβή ενός γεννημένου… ηγέτη!

Αμέσως μετά κατάφερε να οδηγήσει τη Μποταφόγκο σε δύο ακόμα τίτλους Καμπεονάτο Καριόκα το 1961 και το 1962. Όπως αναμενόταν, ο Γκαρίντσα επιλέχθηκε και πάλι για την εθνική ομάδα και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στη Χιλή. Η Βραζιλία έφτασε στη Χιλή ως Παγκόσμια πρωταθλήτρια και φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ωστόσο, ο τραυματισμός του Πελέ στον δεύτερο αγώνα του ομίλου, αντέστρεψαν τις πιθανότητές τους. Αυτό έβαλε ακόμα μεγαλύτερη πίεση στο Γκαρίντσα ως το σημείο-αναφοράς για την επίθεση της Βραζιλίας. Οι άνθρωποι της «Σελεσάο» άρχιζαν να αναρωτιούνται αν ήταν ικανός να ηγηθεί της ομάδας μόνος του.

Όπως αποδείχθηκε, ήταν. Με δύο γκολ κατά της Αγγλία στον προημιτελικό και άλλα δύο γκολ κατά της Χιλής στον ημιτελικό, ο Γκαρίντσα έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας του, εκτυφλώνοντας το παρευρισκόμενο κοινό στη διοργάνωση και το τηλεοπτικό ακροατήριο. Την ημέρα που ακολούθησε την ήττα τους, η Χιλιανή εφημερίδα «Ελ Μερκούρο» ρώτησε τους αναγνώστες της: «Από ποιόν πλανήτη είναι ο Γκαρίντσα;».

Η Βραζιλία κατάφερε τελικά να νικήσει την Τσεχοσλοβακία στα τελικό της διοργάνωσης με 3-1. Ο Γκαρίντσα θα κερδίσει τη χρυσή μπάλα ως παίκτης του τουρνουά.

Η πτώση

Έξω από το γήπεδο είχε ξεκινήσει μια σκανδαλώδη αγάπη με έναν Βραζιλιάνο τραγουδιστή, ο οποίος σύμφωνα με «φήμες» είχε τρέξει στο αποδυτήρια στον εορτασμό των Βραζιλιάνων παικτών. Η παράνομη σχέση, η προτίμηση του ποδοσφαιριστή και η αυτοπροβολή του, τον έκαναν κάπως λιγότερο δημοφιλή στους οπαδούς.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 ήταν μια διαφορετική ιστορία. Η δόξα και η αίγλη δεν υπήρχαν πια όπως τέσσερα χρόνια πριν. Η Βραζιλία ήταν μια σκιά του εαυτού της και αποκλείστηκε από την φάση των ομίλων. Ο Γκαρίντσα αγωνίστηκε στα δύο πρώτα παιχνίδια εκ των οποίων στο ένα κέρδισε 2-0 με τη Βουλγαρία. Μετά τον τελευταίο διεθνή αγώνα του, κατέστη σαφές ότι η Βραζιλία δεν θα ηττηθεί ποτέ σε μια αναμέτρηση, με τους Γκαρίντσα και Πελέ στον αγωνιστικό χώρο.

Το αντίο σε μια ιδιόρρυθμη προσωπικότητα

Μετά από 688 αγώνες και 276 γκολ με τη Μποταφόγκο, ο Γκαρίντσα έφυγε από το σύλλογο το 1966. Έζησε το υπόλοιπο της καριέρας του μεταξύ πολλών διαφορετικών συλλόγων -δίχως αξιώσεις- στην πατρίδα του πριν τελειώσει το 1972. Πέθανε έντεκα χρόνια αργότερα λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Τα προβλήματα με το αλκοόλ τον είχαν μαστίσει σε όλη του την ενήλικη ζωή . Σε ηλικία 49 ετών, έχοντας χάσει όλη του την περιουσία, πέθανε.

Εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για την κηδεία του, σε μια γραμμή από το στάδιο «Μαρακανά» έως το κοιμητήριο του Πάου Γκράντε.

Ο επιτάφιος του γράφει: «Εδώ αναπαύεται εν ειρήνη αυτός που ήταν η χαρά του λαού – Μανέ Γκαρίντσα.»

Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις

loading...

Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ