Η Ατλέτικο πήρε μια επική πρόκριση στο Άνφιλντ και έδωσε το φιλί της ζωής σε μια ολόκληρη σεζόν. Σε μια ακόμη μαγική βραδιά από αυτές που μόνο το Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να προσφέρει η ομάδα του Σιμεόνε θριάμβευσε. Τι κι αν χρειάστηκε να βρεθεί με το ένα πόδι εκτός για να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν μικρή ομάδα; Όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο έβγαλε αυτό το χαρακτηριστικό ένστικτο επιβίωσης που με τον καιρό έδειχνε να χάνει. Ο χαρακτήρας με τον οποίο ο Σιμεόνε έχει μπολιάσει τους «Ροχιμπλάνκος» εμφανίστηκε εκεί που μέτραγε περισσότερο. Η Ατλέτικο είναι ακόμη εδώ! Και με τη ψυχολογία στα ύψη κανείς δεν θα χαρεί να τα βάλει μαζί της.
Όσες φορές κι αν έπεσε στο τέλος έφυγε όρθια
Είτε συμπαθείς είτε όχι την Ατλέτικο Μαδρίτης οφείλεις να της βγάλεις το καπέλο. Ο λόγος; Ο τρόπος με τον οποίο ανέβηκε τόσα σκαλιά μέσα σε λίγα χρόνια. Χωρίς κάποιον παρανοϊκό εκατομμυριούχο να βάζει ανεξέλεγκτα λεφτά, αλλά με ένα άκρως ποδοσφαιρικό πλάνο η Ατλέτικο έγινε από μια ομάδα μέσης της Ισπανίας, ένα κορυφαίο ευρωπαϊκό κλαμπ.
Οι «Ροχιμπλάνκος» βέβαια είναι μια μεγάλη ομάδα με σημαντική ιστορία όμως η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πριν την εποχή Σιμεόνε, ταβάνι τους ήταν η είσοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Τσόλο δημιούργησε μια σκληρή ομάδα που είχε σταθερά αμυντικούς προσανατολισμούς και ήταν δύσκολο να την κερδίσει κανείς. Με τον καιρό η Ατλέτικο εκτός από το να μη χάνει, έμαθε και να νικάει και έτσι ήρθαν και οι επιτυχίες. Σημαντικές επιτυχίες.
Αυτό για το οποίο πάντα ξεχώριζε η Ατλέτικο ήταν το πάθος και η μαχητικότητα στο παιχνίδι της. Κάπως έτσι κατάφερε να γίνει μια από τις ελάχιστες αμυντικογενείς ομάδες η οποία ήταν… συμπαθητική. Βλέποντας την λύσσα και την αυταπάρνηση με την όποια έπαιζε όλο το σύνολο σε κέρδιζε. Σου έδινε την εντύπωση ότι σε κάθε ματς παίζει για τη ζωή της. Όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά. Χάνοντας όμως σιγά σιγά κομβικούς παίκτες από αυτούς που υπηρέτησαν πιστά το πλάνο και εδραίωσαν αυτή τη νοοτροπία η Ατλέτικο… μπερδεύτηκε.
Τα τελευταία δύο χρόνια εμφανίζεται σε μια πολύ πιο σοφτ και άψυχη εκδοχή της. Η προσέγγιση της στη περσινή ρεβάνς -για τη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ καλή ώρα- κόντρα στη Γιουβέντους ήταν εξοργιστική. Σου έδινε την εντύπωση ότι ανεξαρτήτως της εναλλαγής συνθηκών μέσα σε ένα παιχνίδι αυτή ξέρει να κάνει μόνο ένα πράγμα. Να παίζει άμυνα. Να διατηρεί ένα παθητικό ρόλο και να γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις και την… τύχη του αντιπάλου. Χθες στο Άνφιλντ για 90 και παραπάνω λεπτά είχε ξανά αυτή τη μίζερη εικόνα. Όταν όμως το σκορ έγινε 2-0 και είδε στον καθρέφτη τον αποκλεισμό το τσιπ άλλαξε. Κι όλα ήρθαν αλλιώς.
Συγκλονιστική ανατροπή, συγκλονιστικότερος Όμπλακ
Μετά το γκολ του Φιρμίνο η Ατλέτικο ξύπνησε. Πέταξε από πάνω της τον μανδύα της κακομοιριάς που φορούσε σε όλο το ματς επιτρέποντας στη Λίβερπουλ 30(!!) τελικές. Βοήθησε βέβαια σε αυτό η αμεσότητα με την οποία ήρθε το 2-1 το οποίο ήταν έργο Αντριάν -κάκιστο διώξιμο- αλλά κυρίως Γιορέντε.
Ο Ισπανός χαφ στην κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του και σε ένα βράδυ που θα θυμάται για καιρό ήταν αυτός που άλλαξε το ρου αυτής της σειράς και έστειλε την Ατλέτικο στα προημιτελικά. Με δύο γκολάρες και μια ασίστ πάρε βάλε στον Μοράτα -για να δέσει το γλυκό- έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε μια ιστορική ανατροπή. Ο Σιμεόνε μπορεί να περηφανεύεται ότι η πρώτη εντός έδρας ήττα του Κλοπ με τη Λίβερπουλ στο Τσάμπιονς Λιγκ ήρθε με 3 γκολ και 1 ασίστ από δύο αλλαγές του.
Ότι όμως κι αν έκανε ο Γιορέντε ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη του παιχνιδιού πάει με… κλειστά τα μάτια στον Γιαν Όμπλακ. Η Ατλέτικο έχει την τύχη να διαθέτει κάτω από τα δοκάρια της τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο. Κι όταν έχεις τον καλύτερο θα ζήσεις και βραδιές σαν αυτές. Σε όλη τη διάρκεια του ματς η Λίβερπουλ έχει πατήσει την Ατλέτικο. Οι «Κόκκινοι» έχουν πνίξει τον αντίπαλό τους και σφυροκοπάνε ανελέητα δημιουργώντας την μια ευκαιρία μετά την άλλη. Όμως εκεί υπήρχε ο Όμπλακ.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί μέχρι και ότι ο Σλοβάκος κίπερ γλύτωσε την ομάδα του από διασυρμό στην κανονική διάρκεια -και κάτι ψηλά- του αγώνα. Ο Όμπλακ έπαιζε μόνος του κόντρα στη Λίβερπουλ πραγματοποιώντας σειρά από ιδιαίτερα δύσκολες και καθοριστικές επεμβάσεις. Τελικά όχι μόνο κράτησε την Ατλέτικο ζωντανή αλλά όταν δέησαν να… εμφανιστούν και οι υπόλοιποι ήρθε και η πρόκριση. Καταπληκτικός ο Όμπλακ στην κορυφαία εμφάνιση τερματοφύλακα για φέτος και σε μια από τις καλύτερες γενικά τα τελευταία χρόνια.
Έτσι είναι και (με Σιμεόνε) δεν αλλάζει
Παρακολουθώντας το σημερινό παιχνίδι -όπως και άλλα παιχνίδια της Ατλέτικο στο παρελθόν- η αίσθηση που μένει είναι ότι η ομάδα του Σιμεόνε μάλλον αδικεί τον εαυτό της. Το υλικό του ρόστερ της έχει πολλές περισσότερες δυνατότητες από αυτές που αξιοποιεί ο προπονητής. Η Ατλέτικο διαθέτει ποδοσφαιριστές κορυφαίου επιπέδου οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να υπηρετήσουν ένα διαφορετικό πλάνο.
Δεν είπαμε ξαφνικά η Ατλέτικο να γίνει σαν τη Μπάρτσα του Πεπ αλλά σίγουρα από αυτό το στάδιο μέχρι το σέντερ φορ σου να μαρκάρει λίγο έξω από τη μεγάλη σου περιοχή μεσολαβούν άπειρες εκδοχές μιας κανονικής ομάδας. Ναι κατανοώ ότι σε μια ρεβάνς μέσα στο Άνφιλντ με σκορ 1-0 υπέρ σου από το πρώτο παιχνίδι θα κατέβεις συντηρητικά αλλά κάπου έλεος. Η Ατλέτικο δεν περίμενε τη Λίβερπουλ στο μισό του γηπέδου, αλλά στο μισό της μεγάλης της περιοχής. Εκτός από πολύ άσχημο θέαμα δεν μπορώ να κατανοήσω και πως εξυπηρετεί τακτικά αυτή η προσέγγιση.
Θα μου πείτε ότι η Ατλέτικο πέρασε στους 8 οπότε κάπως θα εξυπηρετεί όμως για να γίνει αυτό χρειάστηκε να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Χρειάστηκε ο Όμπλακ να βγάλει και τα… άουτ, ο Γιορέντε να βάλει δυο γκολ με τελειώματα αλά Μέσι και η Λίβερπουλ να χάσει τα άχαστα. Όταν βάζεις μια τόσο ποιοτική ομάδα μέσα στο… τέρμα σου μόνο στην τύχη μπορείς να ελπίζεις.
Πέρα όμως από ματς σαν το σημερινό η Ατλέτικο εμφανίζεται απρόθυμη να παράγει ποδόσφαιρο και σε ματς με αντιπάλους πολύ χαμηλότερης δυναμικότητας. Παρά την υποτιθέμενη διάθεση του κλαμπ σιγά σιγά να αλλάξει αυτή η εικόνα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Δεν είναι τυχαίο ότι επιθετικογενείς παίκτες που έχουν έρθει στην ομάδα τελευταία και έχουν κοστίσει πολλά εκατομμύριά αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά ζητήματα προσαρμογής.
Πιθανότατα λοιπόν με τον Σιμεόνε στον πάγκο η Ατλέτικο να μην μπορεί να παίξει κάτι διαφορετικό από αυτό που τόσα χρόνια ξέρει. Ίσως ο Τσόλο να μπορεί να υπηρετήσει μόνο αυτό το συγκεκριμένο πλάνο. Όταν όμως αυτό το πλάνο εφαρμόζεται με μάτι που γυαλίζει και φέρνει επιτυχίες σαν τη χθεσινή τίποτα δεν έχει λόγο να αλλάξει.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
