Η μεταγραφή του Φίγκο από τη Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης έμεινε στην ιστορία ως η νούμερο ένα ιστορία προδοσίας στα χρονικά του ποδοσφαίρου. Βλέπετε ο Πορτογάλος δεν ήταν ένας απλός παίκτης για τους «Μπλαουγκράνα» αλλά το σύμβολο και ο αρχηγός τους. Το παρασκήνιο εκείνης της μεταγραφής είναι τεράστιο. Κανείς δεν ξέρει τι και πως ακριβώς συνέβη. Όλα αυτά λίγη σημασία έχουν βέβαια. Η ποδοσφαιρική διαδρομή του Φίγκο θα στιγματίζεται πάντα από εκείνη την απόφαση που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη το καλοκαίρι του 2000.
Καριέρα για… φίλημα
Αν εξετάσουμε την καριέρα του Φίγκο από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη τότε είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες καριέρες ποδοσφαιριστή. Σε συλλογικό επίπεδο ο Πορτογάλος κατέκτησε τα πάντα κι αν στο Ευρωπαϊκό του 2004 δεν είχε βρει μπροστά του το… Πειρατικό πολύ πιθανό να είχε πανηγυρίσει και έναν μεγάλο τίτλο σε επίπεδα εθνικών ομάδων. Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σπόρτινγκ Λισαβώνας με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο του 1995 και στη συνέχεια πήρε τη μεγάλη μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα.
Στους «Μπλαουγκράνα» ο Φίγκο εδραιώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο. Κατέκτησε μαζί τους δύο Πρωταθλήματα κα δύο Κύπελλα Ισπανίας και υπήρξε αρχηγός -μαζί με τον Πεπ- και ένας εκ των ηγετών της ομάδας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στη Μπαρτσελόνα ο Φίγκο έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας του. Άλλωστε για τα κατορθώματά του με τη φανέλα της Μπάρτσα βραβεύτηκε με τη Χρυσή Μπάλα το 2000.
Βέβαια όταν παραλάμβανε το ύψιστο ατομικό βραβείο ήταν παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης! Το καλοκαίρι του 2000 πραγματοποιείται η πλέον πολυσυζητημένη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε μια κίνηση που σόκαρε το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα ο Πορτογάλος από αρχηγός της Μπάρτσα βρέθηκε στο στρατόπεδο του αιώνιου αντίπαλου και ουσιαστικά ξεκίνησε την εποχή των «Γκαλάκτικος» στη Μαδρίτη. Στη Ρεάλ ο Φίγκο συνέχισε τις υψηλές πτήσεις. Κατέκτησε ακόμη δύο Πρωταθλήματα Ισπανίας και φυσικά το Τσάμπιονς Λιγκ του 2002. Σε μια ομάδα γεμάτη λάμψη ο Φίγκο ήταν ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια στο στέμμα της «Βασίλισσας».
Το 2005 στα 33 του πλέον αποχώρησε για την Ίντερ όπου το 2009 έκλεισε την καριέρα του. Οι τίτλοι και οι διακρίσεις συνεχίστηκαν. Τέσσερα σερί Πρωταθλήματα Ιταλίας και ένα Κύπελλο ήταν ο ιδανικός τρόπος για να πει αντίο στα γήπεδα. Ο Φίγκο υπήρξε ένας από τους κορυφαίους σταρ από τα μέσα της δεκαετίας του 90 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 00. Οι επελάσεις του από τα δεξιά και η αδιανόητη κοφτή του ντρίμπλα έχουν μείνει για τα καλά χαραγμένες σε όσους είχαμε την τύχη να τον δούμε να παίζει.
Την προδοσία πολλοί αγάπησαν τον προδότη κανείς
Βέβαια όσο σπουδαίος παίκτης και αν ήταν ο Φίγκο και όσο πλήρης κι αν ήταν η καριέρα του εκείνο το καλοκαίρι του 2000 πάντα θα τον κυνηγάει. Βλέπετε όσο κι αν επιμένουν κάποιοι να προσπαθούν να δηλητηριάσουν το παιχνίδι με απόψεις τύπου ‘’επαγγελματίες είναι’’ το ποδόσφαιρο παραμένει ένα παιχνίδι συναισθημάτων.
Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να είναι επαγγελματίες εμείς όμως όχι! Για εμάς η αφοσίωση στην ομάδα, το δέσιμο με τη φανέλα και το σήμα η έχθρα με τον αιώνιο αντίπαλο είναι πράγματα ιερά. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι για τους πολλούς και δεν κλείνεται μέσα στις τέσσερεις γραμμές ενός γηπέδου. Και μπορεί να είναι πλέον ένα επάγγελμα αλλά δεν είναι ένα επάγγελμα σαν όλα τα άλλα. Η επιρροή που έχει σε μια τόσο μεγάλη μάζα ανθρώπων είναι τεράστια και οι «επαγγελματίες» που ασχολούνται με αυτό κρίνονται -και αμείβονται βεβαίως βεβαίως- ανάλογα.
Γι’ αυτό λοιπόν ο Λουίς Φίγκο έμεινε στην ιστορία ως το απόλυτο σύμβολο προδοσίας. Γι’ αυτό κάθε φορά που πήγαινε στο Καμπ Νου ζούσε μια κόλαση. Και του «άξιζε» 100%. Γιατί όταν είσαι αρχηγός της Μπαρτσελόνα δεν πας στη Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς να τρέχει τίποτα. Κι έτσι πρέπει να είναι. Φήμες της εποχής λένε ότι ο Φίγκο ουσιαστικά αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Μαδρίτη αφού ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε «παγιδεύσει» τον μάνατζερ του στις διαπραγματεύσεις. Βέβαια ο τετραπλασιασμός στις αποδοχές του μάλλον θα έπαιξε και αυτός το ρόλο του.
Γι’ αυτό ο Φίγκο δεν αγαπήθηκε ποτέ πραγματικά ούτε στη Μαδρίτη. Γιατί και οι οπαδοί της Ρεάλ γνώριζαν ότι είναι προδότης. Όπως ανέφερε τότε και ο δημοσιογράφος της El Pais Ντιέγκο Τόρες: “Οι φίλαθλοι της Ρεάλ δεν ήθελαν να αγοράσουν το Φίγκο για να τον αγαπήσουν. Σκέφτονταν, θα αγοράσουμε έναν από αυτούς, μόνο για να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι μπορούμε να το κάνουμε, για να κάνουμε επίδειξη δύναμης, όμως μέσα μας τον σιχαινόμαστε, επειδή είναι ένας προδότης. Θα τον αγοράσουμε, μόνο και μόνο για να διαλύσουμε τον αντίπαλο”.
Διάψευση στην διάψευση και η κόλαση του Καμπ Νου
Όταν ήρθαν στο φως τα πρώτα δημοσιεύματα για μια ενδεχόμενη μετακίνηση του Φίγκο στη Ρεάλ όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για αστείο. Μάλιστα ο ίδιος ο Φίγκο σε μια συνέντευξή του στην Καταλανική εφημερίδα Sport είχε φωτογραφηθεί κρατώντας τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και διαβεβαιώνοντας πως ότι γράφεται δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Ακόμη και στους συμπαίκτες του είχε πει πως δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Λίγες εβδομάδες μετά πόζαρε ανάμεσα στον Φλορεντίνο Πέρεθ και τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο κρατώντας τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης!
Από τότε όσες φορές κι αν βρέθηκε στο Καμπ Νου σαν αντίπαλος οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα φρόντιζαν να του δείχνουν πόσο ανεπιθύμητος είναι. Στην πρώτη του επιστροφή το κλίμα ήταν πολύ τεταμένο. Μια ολόκληρη πόλη έβραζε για τον προδότη. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στο γήπεδο ξεχείλιζε μίσος και οργή.
Ο θόρυβος κάθε φορά που ακουμπούσε στη μπάλα ήταν εκκωφαντικός. Χιλιάδες χαρτονομίσματα με την εικόνα του Ιούδα και τη λέξη φιλοχρήματος τυπωμένα πάνω τους έπεσαν στο αγωνιστικό χώρο. Κάθε φορά που ο Φίγκο πήγαινε να εκτελέσει ένα κόρνερ τα αντικείμενα έπεφταν ασταμάτητα. Αναπτήρες, μπουκάλια, κινητά τηλέφωνα και ότι άλλο χωράει ο νους έφυγαν προς το μέρος του Πορτογάλου. ‘’Εκείνο το βράδυ ήταν απίστευτο. Δεν έχω ακούσει πότε ξανά κάτι τέτοιο. Τον επηρέασε η ατμόσφαιρα, ήταν ολοφάνερο’’ θα πει ο τότε παίκτης της Ρεάλ Ιβάν Κάμπος.
Στη δεύτερη επιστροφή του το 2002 τίποτα δεν είχε αλλάξει. ‘’Συνήθιζα να προσφέρω στον Λουίς την δυνατότητα να παίξει με πάσα το κόρνερ. Όχι εκείνο το βράδυ. Από τις κερκίδες έβρεχε αντικείμενα: νομίσματα, ένα μαχαίρι, γυάλινα μπουκάλια ουίσκι. Ευχαριστώ δεν θα πάρω’’. Η περιγραφή του Μίτσελ Σαλγκάδο τα λέει όλα. Ο διαιτητής του αγώνα αναγκάστηκε να διακόψει το παιχνίδι για 20 λεπτά προκείμενου να ηρεμήσει ο κόσμος. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της διακοπής πετάχτηκε στο γήπεδο μέχρι και ένα κομμένο κεφάλι γουρουνιού!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν κανείς στη Βαρκελώνη δεν θα ξεχάσει. Ο Φίγκο θα είναι πάντα αυτός που πρόδωσε την ομάδα του και τον κόσμο της για τον αιώνιο εχθρό. Κι αυτό θα σημαδεύει για πάντα την εικόνα ενός κατά τα αλλά πραγματικά τεράστιου ποδοσφαιριστή.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
