Αλφόνσο Ντέιβις. Ένας 18άρης που έχει κάνει τη Μπάγερν Μονάχου να παραμιλά. Του ανανέωσε το συμβόλαιο και βρήκε στο πρόσωπό του έναν παίκτη να κάνει το δικό της all-in. Ένα project άξιο να ποντάρει, να στηρίξει και να ρισκάρει.
Ποιος είναι όμως ο Αλφόνσο Ντέιβις;
Η ιστορία του, παρά το νεαρό της ηλικίας, φαντάζει σαν παραμύθι. Με το δύσκολο ξεκίνημα, τους δράκους αλλά και την καλή νεράιδα που βρέθηκε στο διάβα του και τον πήρε από το χέρι και του άλλαξε τη ζωή.
Γεννήθηκε το όχι και τόσο μακρινό 2000 στο Μπουντούμποραμ, ένα hot-spot προσφύγων της Γκάνας. Οι γονείς του είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα του, τη Λιβερία λόγω του εμφυλίου που μάστιζε τη χώρα. Αδέρφια, γονείς με παιδιά, σκοτώνονται μεταξύ τους. Οι γονείς του δε θέλουν αυτό το μέλλον για το παιδί τους και με ρίσκο παίρνουν μία δύσκολη απόφαση. Τα αφήνουν όλα πίσω και αναζητούν την τύχη τους στη Γκάνα. Η αναζήτηση για καθαρό νερό, φαγητό, απλά μένοντας ζωντανός. Κάθε ώρα που πέρασε ένας θρίαμβος επιβίωσης.
«Ήταν δύσκολο να ζήσεις γιατί ο μόνος τρόπος που επιβιώνεις μερικές φορές είναι να έχεις όπλα», θυμάται ο πατέρας του Ντέιβις, Ντέμπεα. «Δε θέλαμε να πυροβολήσουμε κάποιον. Έτσι, αποφασίσαμε να φύγουμε από εκεί. Υπάρχει ένα πρόγραμμα για επανεγκατάσταση και μας είπαν “εντάξει, πρέπει να συμπληρώσετε μια φόρμα για τον Καναδά”. Περάσαμε τη συνέντευξη και τα πάντα, το κάναμε και ήρθαμε εδώ».
Και τα κατάφεραν. Με τον Ντέιβις να είναι πλέον πέντε χρονών, έχουν μεταναστεύσει στον Καναδά και εγκαταστάθηκαν στο Έντμοντον της Αλμπέρτα. Όλη η οικογένεια δούλευε για να τα βγάλει πέρα. Μέχρι και ο Ντέιβις έκανε δουλειές κοντά στο σπίτι τους για να συμβάλει στην ανατροφή των δύο μικρότερων αδερφών του.
Παράλληλα, φοιτούσε στο καθολικό σχολείο της Μητέρας Τερέζας όπου για πρώτη φορά έγινε αντιληπτό το ταλέντο του. «Ο μικρός μας Αλφόνσο. Ήταν ένα από αυτά τα παιδιά που είχε μονίμως το χαμόγελο στα χείλη. Χόρευε στους διαδρόμους», θα σημείωνε η δασκάλα του λίγο αργότερα.
Η καλή νεράιδα στο παραμύθι του Ντέιβις
Η γυμνάστρια του Ντέιβις στο σχολείο, Μελίσα Γκούτσο, θα ήταν η πρώτη που θα καταλάβαινε το πόσο ταλαντούχος είναι ο μικρός Αλφόνσο. «Είναι φυσικό ταλέντο. Με οτιδήποτε και να ασχοληθεί, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, είναι μοναδικός». Όση αγάπη κι αν έχεις σε ένα παιδί, αυτές οι μνείες δεν έρχονται εύκολα. Το παιδί αυτό πράγματι ξεχώριζε. Και η Γκούτσο ήταν αποφασισμένη να τον βοηθήσει. Να γίνει αυτή η καλή νεράιδα στη ζωή του.
Σε συνεννόηση με τον Τιμ Άνταμς, τον ιδρυτή του “Free Footie” ενός πρωταθλήματος ποδοσφαίρου για μαθητές που δε μπορούν να καλύψουν τα έξοδα εγγραφής για έναν αγώνα, θα έδιναν πνοή στο ταλέντο του Ντέιβις. Δε χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια. Ο Ντέιβις ξεχώριζε και ο Άνταμς είδε με τα μάτια του αυτό για τον οποίο του μίλησε η Γκούτσο. Ο Ντέιβις δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί.
«Τον είδα να κάνει την πρώτη του ενέργεια και τότε κατάλαβα. Αυτό το παιδί έχει μέσα του το ποδόσφαιρο. Άλλα παιδιά που έχω δει είχαν αυτό το επίπεδο αθλητισμού. Αλλά εκείνος είχε το μυαλό. Ήταν κάτι περισσότερο από κάποιον που απλά μπορεί να κλωτσήσει μία μπάλα».
Οι ακαδημίες του Saint Nicholas
Αυτομάτως, ο Άνταμς κάλεσε τον προπονητή των ακαδημιών του Saint Nicholas, Μάρκο Μπόσιο. Και δεν τον απογοήτευσε. «Υπήρχε κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το αγόρι», είπε ο Μπόσιο. «Είχε αστραπιαία πόδια και ταχύτητα με τη μπάλα. Ήξερα ότι ήταν κάτι ιδιαίτερο. Τον ρώτησα ποια ήταν τα σχέδιά του και μου είπε ότι θα έπαιζε για εμάς την επόμενη σεζόν. Πέταξα από τη χαρά μου».
Στην ακαδημία του Saint Nicholas, ο Ντέιβις γνώρισε τον Τσέρνοχ Φαχμπούλ. Είχε σχεδόν την ίδια ιστορία με τον Αλφόνσο. Με καταγωγή από τη Λιβερία, έφυγε κατά τον εμφύλιο και μετανάστευσε στον Καναδά. Τα κοινά βιώματα, η αγάπη για το ποδόσφαιρο τους έκανε να αποκτήσουν τεράστια χημεία. Έγιναν αχώριστοι και παραμένουν κολλητοί μέχρι και σήμερα.
Το ταλέντο του Ντέιβις δεν έμεινε κρυφό. Πολύ γρήγορα το όνομά του ακούστηκε σε όλο Έντμοντον και ο ίδιος έμοιαζε να το απολαμβάνει. «Για να είμαι ειλικρινής, απλά προσπαθούσα να διασκεδάσω, να κρατήσω τον εαυτό μου ενεργό και να κρατηθώ μακριά από προβλήματα.
»Δεν πίστευα ότι ήμουν πολύ καλός, απλά έπαιζα γιατί μου άρεσε να παίζω. Όταν άρχισα να παίζω οργανωμένα ποδόσφαιρο, οι γονείς, οι προπονητές και άλλοι συμπαίκτες μου έλεγαν να συνεχίσω και ότι μπορούσα να πετύχω κάτι, άρχισα να το πιστεύω. Αυτό με ώθησε να θέλω να γίνω επαγγελματίας», θα δήλωνε ο Ντέιβις όταν θα κατανοούσε το που έχει θέσει τον πήχη.
Το μεγάλο βήμα και οι Vancouver Whitecaps
Το είπε και το ‘κανε. Ο Ντέιβις ήταν πλέον έτοιμος για το επόμενο βήμα. Είχε προχωρήσει στους Έντμοντον Strikers και τότε θα εμφανιζόταν η μεγάλη ευκαιρία. Vancouver Whitecaps. Η πρώτη του μεγάλη ομάδα και πρώτη μεγάλη πρόκληση.
Είχε μόλις γίνει ο νεότερος παίκτης που είχε αγωνιστεί στο United Soccer League και ετοιμαζόταν να καταρρίψει το ίδιο ρεκόρ και στο MLS. Έμελλε να το πράξει σε ηλικία 15 ετών, οκτώ μηνών και 15 ημερών. Και κατάφερε αμέσως να ξεχωρίσει. Η ηλικία του ηχούσε παράξενα στα αυτιά των επαγγελματιών και των star που αντιμετώπιζε. Αλλά μέχρι εκεί. Η εικόνα του δε θύμιζε σε τίποτα έναν τυπικό έφηβο στα 15 του.
«Όταν μπήκε στο γήπεδο, ξέραμε ότι είχε πολλές προοπτικές. Άλλωστε κι εμείς σαν ομάδα δε θα είχαμε ρισκάρει να τον πάρουμε αν δεν ήταν κάτι ξεχωριστό», δήλωσε ο πρόεδρος της Whitecaps, Μπομπ Λεναρντούτσι και συμπλήρωσε: «Όταν ξεκίνησε, τον βάλαμε να προπονείται με την U16. Μέσα σε 2-3 μήνες πήγε στην U18 και αμέσως στην πρώτη ομάδα. Ήταν κάτι απίστευτα σπάνιο. Και ίσως να μην το ξαναδούμε στο μέλλον».
Η κλήση στην Εθνική
Το ταλέντο του δεν άργησε να φτάσει στα αυτιά των ιθυνόντων της εθνικής Καναδά. Τον παρακολούθησαν δια ζώσης και τον κάλεσαν στην U17. Η δεύτερη πατρίδα του, η χώρα που του έδωσε την ευκαιρία μιας νέας ζωής, τον καλούσε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Ο Ντέιβις θα τη βγάλει ασπροπρόσωπη. Γρήγορα θα προαχθεί στους U20 και λίγο καιρό αργότερα θα κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στον αγώνα απέναντι στο Κουρασάο στις 14 Ιουνίου 2017. Είχε αποκτήσει την καναδική υπηκοότητα μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα.
«Ήταν μια υπέροχη στιγμή για εμένα, για την οικογένειά μου. Χαίρομαι που τα κατάφερα. Σημαίνει πολλά για μένα να αντιπροσωπεύω τη χώρα στην οποία έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Έχοντας το εθνόσημο στο στήθος μου, να παίζω για τον Καναδά, σημαίνει πολλά για εμένα».
Ο Ντέιβις πλέον δε θα είχε ταβάνι. Θα συνέχιζε την ανοδική πορεία του προς τα άστρα. Με την εθνική θα γινόταν ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία καθώς και ο νεότερος παίκτης που σκοράρει στο Gold Cup απέναντι στη Γαλλική Γουιάνα. Ένα αστέρι είχε γεννηθεί, αλλά ο Ντέιβις ήταν κάτι παραπάνω.
«Ο Αλφόνσο είναι μοναδικός. Όλοι οι παίκτες πρέπει να φιλοδοξούν να γίνουν σαν κι αυτόν», είχε δηλώσει ο προπονητής της εθνικής ομάδας του Καναδά Τζον Χερντμαν και πρόσθεσε: «Υπογραμμίζει τι είναι ο Καναδάς. Μια χώρα που τους δέχεται όλους».
Πλέον ο Ντέιβις ζει το παρόν και ονειρεύεται το μέλλον. Το παρελθόν το έχει αφήσει πίσω. Δεν θυμάται ούτε το προσφυγικό στρατόπεδο στη Γκάνα όπου γεννήθηκε ούτε τη φρίκη που έζησαν οι γονείς του στη Λιβερία.
Η πίστη της Μπάγερν
Η φήμη του Ντέιβις εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Το όνομά του ακούστηκε και στην Ευρώπη και γρήγορα σκάουτερ από μεγάλα clubs έφτασαν στο Βανκούβερ για να τον προσεγγίσουν.
Η εκλεκτή έμελλε να είναι η Μπάγερν Μονάχου. Θα αποφάσιζε να ρισκάρει και να κάνει δικό της τον Ντέιβις μόλις στα 18 του. Να ποντάρει σε έναν παίκτη που δεν έχει αγωνιστεί σε μεγάλο πρωτάθλημα, που δεν είναι σίγουρη η φυσική του κατάσταση και το αν θα αντεπεξέλθει στη Μπουντεσλίγκα.
Αλλά η Μπάγερν όπως και όλα τα μεγαθήρια δεν έφτασαν εκεί που είναι ποντάροντας μόνο σε σίγουρα άλογα. Κάποιες στιγμές έρχεται η ώρα να βάλουν μία μάρκα και στο ζερό. Και η μπίλια να τους δικαιώνει. Ο Ντέιβις είναι αυτή η μάρκα. Και όπως φάνηκε από τη στιγμή που τοποθετήθηκε στο αριστερό φτερό της άμυνας των Βαυαρών, η μπίλια έκατσε στη σωστή θέση.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις