Μπιλμπάο

Αντούριθ: Η τελευταία ιστορία για ρομαντικούς

Δυστυχώς το σύμπαν συνωμότησε κατά του Αρτιθ Αντούριθ, ώστε ο Ισπανός γκολτζής να μην έχει το ιδανικό φινάλε που θα του άρμοζε..

21.05.2020 | 11:01

Δυστυχώς δεν έχουν όλα τα παραμύθια χαρούμενο τέλος. Πολλές φορές ο ήρωας είναι αυτός που γνωρίζει την ήττα από τον εκάστοτε «κακό», ωστόσο αυτό πολλές φορές αποσκοπεί στο γενικότερο καλό της ιστορίας Στο συγκεκριμένο παραμύθι ο «ήρωας» Αρτίθ Αντούριθ δεν θα έχει την δυνατότητα να κλείσει μια εξαίσια καριέρα 2 δεκαετιών με τον τρόπο που θα ήθελαν οι περισσότεροι: ένα τρόπαιο για την Μπιλμπάο. Ωστόσο μάλλον ο επίλογος που έχει ήδη άθελα του γράψει, είναι ουσιαστικότερος. Ίσως αυτός να μετράει περισσότερο. Άλλωστε τα happy end δεν είναι για παραμύθια μεγάλων. Αλλά είναι για ιστορίες μικρών παιδιών που ποτέ δεν τελείωσαν.

Οι κακές συγκυρίες της πανδημίας και των τραυματισμών του στο πόδι οδήγησαν το 39χρονο «κανόνι» του Σαν Σεμπαστιάν να εγκαταλείψει. Μια στροφή πριν την τελική ευθεία. Λίγο πριν το τέλος. Λίγο πριν πέσει η “καρό” σημαία. Και αυτό δεν οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες. Κάθε άλλο μάλιστα. Ο Αρτιθ, είχε δημιουργήσει «αντισώματα» τα προηγούμενα χρόνια. Σχεδόν «ξεχασμένος» και «γυρολόγος» την πρώτη δεκαετία (!) της καριέρας του, ο Αντουρίθ έγινε αστέρι μετά τα τριάντα. Ωστόσο ο κίνδυνος μόνιμης σωματικής και κινητικής βλάβης οδήγησε τον αγαπημένο Βάσκο παίκτη των τελευταίων ετών στο να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Οι πολλές περιπλανήσεις…

Απόφοιτος της φτωχής πλην τίμιας Αντιγκουόκο. Μόλις στα 19 του ολοκλήρωσε το όνειρο των περισσότερων Βάσκων ποδοσφαιριστών και εντάχθηκε στη θυγατρική ομάδα της Μπιλμπάο. Δεν άργησε να δείξει την αξία του. Ήταν απλά θέμα χρόνου. Με μόλις 3 αγώνες μέσα σε 3 χρονιές, ο Αντούριθ αποχώρησε για τη Βαγιαδολίδ όπου και σημείωσε σπουδαίες εμφανίσεις στη Σεγούντα. Όμως δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Κάθε άλλο μάλιστα. Μόλις 16 μήνες αργότερα βρισκόταν πάλι επί βασκικού εδάφους. Με τον νεότερο και πολλά υποσχόμενο Φερνάντο Γιορέντε, οι καθόλου κακές αποδόσεις του Αρτιθ για ακόμα μια φορά επισκιάστηκαν. Ήταν και πάλι ο άτυχος της υπόθεσης. Αυτός που έπρεπε να τα μαζέψει και να πάει αλλού. Πιο κάτω. Παρακάτω.

Μετά από μόλις 2 χρονιές ο Βάσκος βρισκόταν πάλι στο δρόμο, αυτή τη φορά κλείνοντας στη Μαγιόρκα. Ένα ακόμη “κεφάλαιο” στο βιβλίο της καριέρας του. Με τους νησιώτες μπορεί να μην εντυπωσίασε, ωστόσο το 2010 και η φυγή του Νταβίντ Βίγια για τη Μπαρτσελόνα, άνοιξαν τις πόρτες της Βαλένθια. Όλα έδειχναν πολύ καλά. Ιδανικά. Στις «νυχτερίδες» ο Ουνάι Έμερι είχε ξεκάθαρο πρόσωπο στην επίθεση με τον Ρομπέρτο Σολδάδο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Αντούριθ να σκοράρει 14 φορές στην πρώτη του σεζόν. Και όχι μόνο αυτό. Το καλό έγινε ακόμη καλύτερο. Μιας και μετά από λίγο καιρό κέρδισε την πρώτη συμμετοχή του με την εθνική. Θα χρειαζόντουσαν να περάσουν 6 χρόνια για να κληθεί ξανά στη «ρόχα» ο Ισπανός και όταν αυτό θα γινόταν θα είχε πατήσει τα 35! Λίγο πριν το τέλος. Λίγο πριν το φινάλε.

…και η μοιραία επιστροφή στην μεγάλη του αγάπη

Το «πείραμα» της Βαλένθια μπορεί να μην απέτυχε, ωστόσο το 2012 ο Αντουρίθ επέστρεψε ξανά στο Μπιλμπάο. Αυτή τη φορά όμως ήταν για τα καλά. Η αναμενόμενη μεταγραφή του Φερνάντο Γιορέντε στη Γιουβέντους είχε οδηγήσει την Αθλέτικ σε αναζήτηση φορ και το «πισωγύρισμα» ολοκληρώθηκε. Ωστόσο αυτό αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά κίνηση απελπισίας, καθώς ο Αρτίθ κυριολεκτικά «απογειώθηκε». Οι παραγωγικότερες σεζόν της καριέρας του ήρθαν στον γαλανό ουρανό του Μπιλμπάο, καταφέρνοντας μάλιστα να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ με την αγαπημένη του ομάδα. Αποκορύφωμα οι τρομακτικές εμφανίσεις του απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπαρτσελόνα, στον τελικό του Σούπερ Καπ Ισπανίας. Με τα 4 γκολ του σε 2 αγώνες και συνολικό σκορ 5-1, τα «λιοντάρια» σήκωσαν τον πρώτο τίτλο τους μετά από 31 χρόνια. Μπορεί το «βάρος» του τροπαίου να μην ήταν μεγάλο, ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο ήρθε έδωσε μεγαλύτερη αξία στους νικητές.

To αντίο που ειπώθηκε αλλά δεν το αντιληφθήκαμε

Σχεδόν όλα στην καριέρα του Αντούριθ σε ωθούν να αγαπήσεις αυτό το πανέμορφο στόρι. Η απόρριψη της αγαπημένης του, η (δις) επιστροφή του σε αυτή και η τελική καταξίωση εκεί που έπρεπε. Έξτρα πόντους δίνει και η αργοπορημένη αναγνώριση του, η οποία τον καθιερώνει τελικά στο πάνθεον της σύγχρονης εποχής της Μπιλμπάο και της Πριμέρα.

Αναμφισβήτητα ο πρώτος μεγάλος τίτλος της ρομαντικής βασκικής ομάδας μετά από περίπου 40 χρόνια σε συνδυασμό με την απόσυρση του κορυφαίου σκόρερ της τον 21ο αιώνα θα ήταν το όνειρο των ρομαντικών. Μπορεί να μην πραγματοποιηθεί ποτέ, ωστόσο ένα εξίσου όμορφο όνειρο έχει ήδη γίνει πραγματικότητα.

Το ένα πρόκειται φυσικά για το τρομερό φετινό τέρμα απέναντι στην Μπαρτσελόνα (τυχαίο, δεν νομίζω) τον Αύγουστο (1-0 για τους Βάσκους). «Η κόρη μου μόλις είχε μάθει τι σήμαινε το ποδόσφαιρο και η Αθλέτικ. Συγκινήθηκα όταν την είδα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου να χοροπηδούν από τη χαρά τους» σχολίασε απλά και περιεκτικά ο Ισπανός. Μπορεί αυτό να ήταν το μοναδικό γκολ της σεζόν για τον Αρτιθ, ωστόσο μάλλον αποτέλεσε και το ιδανικότερο αντίο για ένα σπουδαίο φορ.

Το δεύτερο όνειρο ήρθε στην τελευταία του εμφάνιση ως παίκτης της Μπιλμπάο κόντρα στη Βαγιαδολίδ. Μπαίνοντας στις καθυστερήσεις του αγώνα ο Ισπανός πέρασε ως αλλαγή και επέστρεψε στο κοινό της ομάδας που πίστεψε σε αυτόν. Εκεί νιώθει γαλήνιος όπως έχει δηλώσει, καθώς οι φίλαθλοι της Βαγιαδολόιδ είχαν δείξει στοργή στο πρόσωπό του όταν ήταν νεότερος και ακόμα ψαχνόταν. Κάτι που δεν απέτυχαν να κάνουν και αυτή τη φορά.

Όσο για τους φίλους της Μπιλμπάο, σε κάθε παιχνίδι της σεζόν φρόντιζαν να του δείχνουν την αγάπη τους. Δεν χρειάζονταν κάποιον ειδικό αγώνα για να θυμηθούν τον ήρωα τους. Ούτε ο ίδιος φαινόταν να το είχε ανάγκη ωστόσο.

Το ποδόσφαιρο είναι ο κόσμος

Την παραπάνω έκφραση τη γνωρίζουν πολύ καλά στο Μπιλμπάο. Καμία ομάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς τους φιλάθλους της. Ειδικά ο σύλλογος των ρομαντικών Βάσκων, ο οποίος έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να χρησιμοποιεί μόνο Βάσκους ή παίκτες απόφοιτους βασκικών ακαδημιών. Οι οπαδοί της μπορεί να έχουν συνηθίσει στην αποχή τίτλων, αλλά χαίρονται να βλέπουν τα τοπικά τους αστέρια να κρατούν ψηλά το λάβαρο της Αθλέτικ, η οποία μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα δεν έχει γνωρίσει ποτέ τη ντροπή του υποβιβασμού.

Κοιτάζοντας όλα αυτά και το σχεδόν «αποστειρωμένο» θέαμα στη Γερμανία στα άδεια γήπεδα, σκέφτομαι αν αυτή η εξέλιξη αποδεικνύεται λιγότερο τραγική από όσο φαίνεται αρχικά. «Ένα παιχνίδι χωρίς φιλάθλους δεν είναι το ίδιο, ακόμα και αν είναι τελικός. Σίγουρα θα ήθελα να συμμετάσχω σε έναν, αλλά όχι με αυτή τη μορφή» σχολίασε σχετικά με το ενδεχόμενο διεξαγωγής του τελικού προ εβδομάδων ο Αντούριθ. Και μάλλον έχει δίκιο. Η ομάδα με τους ίσως πιστότερους οπαδούς στον κόσμο δεν αξίζει να αποχαιρετήσει με αυτό τον ξενέρωτο τρόπο τον θρύλο της.

«Η επιτυχία είναι σημαντική, αλλά το να σε θυμούνται ακόμα σημαντικότερο» ανέφερε με ιδιαίτερη ευστοχία για ακόμη μια φορά ο Ισπανός. Άλλωστε αυτή η ευστοχία του ήταν αυτή που τον έκανε τον κορυφαίο γκολτζή στη σύγχρονη ιστορία των «λεόντων». Ανεξάρτητα με το αν τελικά η Μπιλμπάο πάρει τον τίτλο, ο Αντούριθ έχει ήδη γράψει με χρυσά γράμματα το ‘όνομα του στο βιβλίο των ηρώων του ισπανικού ποδοσφαίρου. Διαβάζοντας ένα υπέροχο βιβλίο, ακόμα και αν δεν σου αρέσει απαραίτητα το τέλος δεν μπορείς να ξεχάσεις τη μαγεία και τη συντροφιά που σου προσέφερε αυτό μέχρι να φτάσεις στο φινάλε. Και ρο βιβλίο του Αντούριθ παραείναι καλό για να τα «χαλάσουμε» στο τέλος.