Απογοητευτική. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τη φετινή πορεία της Νάπολι μέχρι τη διακοπή κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας λόγω του κορονοϊού. Οι Ναπολιτάνοι, χωρίς να θυμίζουν σε οτιδήποτε την μεγάλη δύναμη του ιταλικού Νότου των περασμένων ετών, κατρακυλούσαν στο πρωτάθλημα, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ κάπως έφτασαν μέχρι τους 16». Κι όμως αυτή η μέτρια αγωνιστικά ομάδα κατάφερε ήδη να ξεπεράσει σε τίτλους την υπερδύναμη που είχε δημιουργήσει ο Μαουρίτσιο Σάρι, φτάνοντας στην κατάκτηση του Κόπα Ιτάλια.
Έχει μάθει στην… τρέλα ο Ντε Λαουρέντις
Μόνο ένας τρελός θα πίστευε πως η απομάκρυνση του αποδεδειγμένα αξιόπιστου και επιτυχημένου Κάρλο Αντσελότι των 3 Τσάμπιονς Λιγκ θα ήταν ιδανική ιδέα από μια ελπιδοφόρα ομάδα που δεν απέδιδε. Ακόμη πιο τρελός θα ήταν αυτός που θα αντικαθηστούσε τον «Καρλίτο» με το πείραμα (;) του «underperformer» στη Μίλαν, Τζενάρο Γκατούσο. Αυτός ο τρελός όμως υπάρχει και είναι ιδιοκτήτης των Ναπολιτάνων από το 2004. Ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις μπορεί να είναι ένας από τους πιο δύσκολους χαρακτήρες που υπάρχουν σε επίπεδο ιδιοκτητών ομάδων (και όχι μόνο), ωστόσο είναι ασφαλές να πούμε ένα πράγμα για αυτόν. Πονάει για την ομάδα του.
Όταν ανέλαβε, η Νάπολι ήταν ένα φάντασμα του παλιού εαυτού της. Χρεοκοπημένη και ταπεινωμένη, η ομάδα άλλαξε όνομα και ξεκίνησε από την τρίτη κατηγορία της χώρας το ταξίδι της επιστροφής. Έντι Ρέγια και Βάλτερ Ματσάρι βρήκαν «λαβράκια» (Χάμσικ, Λαβέτσι, Καβάνι) και μέσα από σταθερά βήματα η Νάπολι επέστρεψε στην ελιτ του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Παρότι η εντυπωσιακή αρμάδα του Ματσάρι κατέκτησε 1 κύπελλο Ιταλίας (2011-12) και τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Γιουβέντους (2012-13), η ομάδα έχασε τους κύριους κρίκους της, καθώς και τον προπονητή της. Μόλις ένα χρόνο αργότερα (2013-14) και υπό τις οδηγίες του Ράφα Μπενίτεθ, το κύπελλο Ιταλίας πήγε πάλι στη Νάπολι.
Έναν έτος μετά, μια νέα ταλαντούχα γενιά παικτών δημιουργήθηκε, με τους Χάμσικ, Κουλιμπαλί, Ζορζίνιο, Ζιελίνσκι, Άλαν, Ιγκουαϊν, Καγιεχόν, Μέρτενς και φυσικά τον «βαμμένο» Ναπολιτάνο, Λορέντζο Ινσίνιε να τραβούν το ενδιαφέρον πάνω τους. Οι «παρτενοπέι», υπό τις οδηγίες του Μαουρίτσιο Σάρι πλέον, έφταναν κάθε χρόνο όλο και πιο κοντά στο στέμμα της πρωταθλήτριας Ιταλίας, ωστόσο η «κακή αυτοκρατορία» της Γιουβέντους δεν ήθελε να πέσει. Το υπέροχο «Sarriball» ήταν πραγματική διαφήμιση του ποδοσφαίρου, ωστόσο η «δίψα» για τίτλους συνεχίστηκε.
Η πρώτη προδοσία ήρθε όταν ο Ιγκουαίν εντάχθηκε στην μισητή Γιούβε το καλοκαίρι του 2016, ενώ και οι «σημαίες» Χάμσικ και Ζορζίνιο αποχώρησαν τις δύο επόμενες χρονιές. Τελειωτικό «χτύπημα» ήταν η αποχώρηση του «μαέστρου» το 2018, ο οποίος έφυγε με προορισμό την Τσέλσι, αφήνοντας ξεσκέπαστη την ομάδα του. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά η Νάπολι είχε αγγίξει σχεδόν το Σκουντέτο, προτού «γλιστρήσει» στις δύο τελευταίες αγωνιστικές.
Για ακόμη μια φορά ο Ντε Λαουρέντις βρέθηκε «προδομένος» αλλά βρήκε τη λύση με τον Αντσελότι. Ο «αλενατόρε» δεν εντυπωσίασε ποτέ παρά το σπουδαίο ρόστερ που είχε και πλέον φτάνουμε στο παρόν και την… ιδιαίτερη επιλογή του Γκατούσο.
Η (δεύτερη) κίνηση κόντρα στη λογική
Εκτός από την σουρεαλιστική επιλογή απόλυσης του Αντσελότι και την πρόσληψη του «Ρίνο», υπάρχει ακόμη μια επιλογή του Ντε Λαουρέντις κόντρα στη λογική. Το περασμένο καλοκαίρι η Νάπολι ξόδεψε περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές, παίρνοντας μόλις 40 εκατομμύρια πίσω από πωλήσεις. Μανωλάς, Λοσάνο, Μέρετ, Ελμάς και Ντι Λορέντσο ήρθαν στο «Σαν Πάολο», ανεβάζοντας επίπεδο το ήδη τρομερό ρόστερ της ομάδας. Παρόλα αυτά τα αποτελέσματα δεν ήρθαν, με την ομα΄δα να βολοδέρνει πολύ χαμηλά στον βαθμολογικό πίνακα.
Ο ερχομός του Γκατούσο όμως συνοδεύτηκε με μια (ακόμα) πιο παράτολμη επιλογή, καθώς ο Ντε Λαουρέντις έδειξε τυφλή εμπιστοσύνη στον «Ρίνο» διαθέτοντας ακόμη 80 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση των Ντέμε, Λομπότκα, Πετάνια, Ραχμάνι και Πολιτάνο! Σε έναν τεχνικό που μέχρι πριν 3 χρόνια προπονούσε την Πίζα!
Η «τρέλα» φαίνεται πως μάλλον βγήκε στον ιδιόρρυθμο παραγωγό ταινιών, ο οποίος βρήκε την ηγετική προσωπικότητα που θα ήξερε πότε να «μαντρώσει» τους παίκτες του. Πέρα από τα καλύτερα (όχι άριστα) αποτελέσματα που έφεραν οι «παρτενοπέι» με τον 42χρονο στον πάγκο, η νέα προσέγγιση είναι εμφανής μέσα από τις δηλώσεις των παικτών μετά την κατάκτηση του κυπέλλου. Το ομαδικό πνεύμα φαίνεται περισσότερο από ποτέ, σε αντίθεση με τις «φιτιλιές» του παρελθόντος και το «εγώ» μερικών παικτών.
Ο τίτλος που (ίσως) κρατήσει την ομάδα «δεμένη»
Κακά τα ψέματα, όσο όμορφο ποδόσφαιρο και αν παίζει μια ομάδα οι τίτλοι είναι αυτοί που κρίνουν την αποτελεσματικότητα και κρατούν τους περισσότερους παίκτες. Και αν εξαιρέσουμε τις παλιές «καραβάνες» Ινσίνιε, Μέρτενς, Καγιεχόν και Γκουλάμ, κανένας άλλος παίκτης από το υπάρχον ρόστερ δεν είχε γευτεί τίτλο με την ομάδα. Όλα αυτά μέχρι το περασμένο βράδυ. Μπορεί το κύπελλο να μην είναι ο τίτλος που ονειρεύονται τα «αστέρια» της Νάπολι, ωστόσο είναι μια αρχή.
Στο πρόσφατο παρελθόν η Ρόμα ήταν μια ομάδα που υπέφερε από την έλλειψη τίτλων, με το ταλαντούχο ρόστερ της να γκρεμίζεται και να σταματάει στη μέση ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο πρότζεκτ. Τον ίδιο δρόμο φαίνεται πως έχει πάρει και η Τότεναμ, η οποία μακριά από τίτλους για ακόμη μια χρονιά πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κρατήσει τα υπόλοιπα αστέρια της, μετά τη φυγή του Έρικσεν.
Η ολοκληρωτική έλλειψη τίτλων για αυτούς τους παίκτες ανήκει στο παρελθόν, κάτι το οποίο είναι ένα σπουδαίο βήμα για την παραμονή πολλών παικτών στην ομάδα. Ήδη ο Μέρτενς έκανε την πρώτη κίνηση, καθώς κόντρα σε κάθε πρόβλεψη ανανέωσε με τους «ατζούρι» μέχρι το 2022. Κουλιμπαλί, Ρουίθ, Μίλικ, Ζιελίνσκι, Άλαν και πολλοί άλλοι ακούγονται κάθε μέρα και για διαφορετικά μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ίσως αυτός ο τίτλος αποδείξει και στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές πως αν παραμείνουν μαζί, η Νάπολι ίσως εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από μια υπολογίσιμη δύναμη.
Ανεξάρτητα με το τι θα φέρει ο χρόνος στο στρατόπεδο των Ναπολιτάνων, οι επόμενες μέρες είναι ημέρες χαράς για τους φίλους της ομάδας. Εκτός φυσικά από τον ίδιο τον τίτλο, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε κόντρα στη μισητή Γιουβέντους απαλύνει ακόμη περισσότερο τις «πληγές» που η ίδια δημιούργησε τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η ακόμη μεγαλύτερη χαρά ήρθε απέναντι στους δύο «Ιούδες», Σάρι και Ιγκουαΐν, οι οποίοι κάποτε μιλούσαν απαξιωτικά για τη «βέκια σινιόρα» και πλέον εντάχθηκαν στις τάξεις της. Μόνο που δεν γνώριζαν τι κάνει η Νάπολι στους προδότες…
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις