Η διαφορά της Γιουβέντους από τις υπόλοιπες Ιταλικές ομάδες άνοιξε πολύ τα προηγούμενα χρόνια και παραμένει μεγάλη. Η «Μεγάλη Κυρία» έχει τη δυνατότητα να πάρει τον τίτλο ακόμη και με μια κακή χρονιά για τα δικά της στάνταρ. Η εικόνα της ομάδας καθόλη τη διάρκεια της σεζόν δεν ήταν πειστική. Ο Σάρι δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα σύνολο με συγκεκριμένες ιδέες και στόχευση στο παιχνίδι του. Ο τίτλος ήρθε από την ατομική ποιότητα κάποιων παικτών και από την ανεπάρκεια ή και απειρία των αντιπάλων να κυνηγήσουν μέχρι το τέλος. Ένα κλαμπ με το μέγεθος και τις φιλοδοξίες της Γιούβε δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένο από τη φετινή σεζόν του. Αυτή είναι η αλήθεια.
Λάθος να κρύψει τα προβλήματά της πίσω από το Πρωτάθλημα
Όποια κι αν είναι τα δεδομένα το να κατακτάς εννέα συνεχόμενα Πρωταθλήματα είναι σίγουρα μια σπουδαία επιτυχία. Η Γιουβέντους προφανώς και έχει το δικαίωμα να πανηγυρίσει. Δεν είναι δικό της πρόβλημα το ότι ο ανταγωνισμός και το επίπεδο στην Ιταλία έχει σχεδόν εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό που μπορεί όμως να γίνει πρόβλημά της είναι να κρύψει πίσω από την εγχώρια κυριαρχία της τα προβλήματα που έχει. Ομάδες όπως η Γιουβέντους, η Μπάγερν Μονάχου, η Παρί που εντός συνόρων παίζουν χωρίς αντίπαλο κινδυνεύουν να… ξεχάσουν ότι είναι υποχρέωσή τους να βρίσκονται πάντα στην τσίτα.
Πέρυσι το καλοκαίρι οι «Μπιανκονέρι» αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον Μάσιμο Αλέγκρι με τον Μαουρίτσιο Σάρι. Μια απόφαση η οποία από όπου κι αν την έπιανες δεν έβγαζε πολύ νόημα. Ο Αλέγκρι είχε χτίσει μια ομάδα που συγκαταλέγονταν δίκαια ανάμεσα στις κορυφαίες παγκοσμίως. Δεν άφηνε κανέναν να την αμφισβητήσει στην Ιταλία και ήταν σταθερά ανάμεσα στα φαβορί για το Τσάμπιονς Λιγκ. Έφτασε μάλιστα δύο φορές στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης χωρίς ωστόσο να κατακτήσει το τρόπαιο. Το σύνολο του Αλέγκρι δεν ήταν εντυπωσιακό στο μάτι. Ήταν όμως σίγουρα συμπαγές με αρχές στο παιχνίδι του και αποτελεσματικό. Η Γιουβέντους του Αλέγκρι ήταν μια πραγματικά καλή ομάδα.
Ο Σάρι ήρθε μάλλον με μια λογική μιας νέας αρχής. Ήταν αυτός που θα έκανε τη Γιουβέντους πιο εντυπωσιακή και άρα πιο κυρίαρχη. Αυτός που θα της έδινε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τον προκάτοχό του. Δεν είμαστε μέντιουμ για να ξέρουμε τι θα γίνει στη συνέχεια αλλά στην πρώτη του σεζόν ο Ιταλός σίγουρα απέτυχε.
Παρουσίασε μια ομάδα που αδυνατείς να καταλάβεις τι ακριβώς θέλει να κάνει μέσα στο γήπεδο. Έχασε δύο τελικούς από Λάτσιο και Νάπολι (Σούπερ Καπ και Κύπελλο) και στο Πρωτάθλημα επέτρεψε σε Ίντερ και Λάτσιο να θεωρούν για μεγάλο κομμάτι της σεζόν τους εαυτούς τους ισάξιους διεκδικητές. Η Γιουβέντους δεν είχε ούτε την καλύτερη επίθεση, ούτε την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας και πήρε την κούπα καθαρά λόγο διαφοράς ποιότητας του ρόστερ της.
Κριστιάνο και Ντιμπάλα της έδωσαν το Πρωτάθλημα
Για την ακρίβεια η βασικότερη διαφορά της Γιουβέντους από τους ανταγωνιστές της βρίσκεται στην επιθετική της γραμμή. Κριστιάνο Ρονάλντο και Πάολο Ντιμπάλα είναι δύο ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά οπουδήποτε. Καμία άλλη ομάδα στην Ιταλία δεν έχει παίκτες με την ποιότητα του Πορτογάλου και του Αργεντίνου.
Ο Κριστιάνο στη δεύτερη σεζόν του στην Ιταλία έδειξε ότι πλέον έχει προσαρμοστεί για τα καλά. Πραγματοποίησε ακόμη μια μαγική σεζόν και στα 35 του είναι για πλάκα ο καλύτερος παίκτης του Καμπιονάτο. Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ σημείωσε 31 γκολ σε 32 συμμετοχές παίρνοντας από το χέρι τη Γιουβέ στο δρόμο για το Πρωτάθλημα. Από τον Δεκέμβρη και μετά ο Κριστιάνο βρίσκεται σε ημιάγρια κατάσταση σκοράροντας ακατάπαυστα στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν.
Άξιος συμπαραστάτης του ο Πάολο Ντιμπάλα. Ένας παίκτης που στη αρχή της σεζόν ο Σάρι άφηνε στον πάγκο αφού δεν χωρούσε στα πλάνα του! Ο Αργεντίνος προσάρμοσε το παιχνίδι του πάνω στον Κριστιάνο και από εκεί που δεν χωρούσαν και οι δύο στην εντεκάδα πλέον δεν μπορείς να διανοηθείς τον έναν χωρίς τον άλλο. Με 11 γκολ και 11 ασίστ σε 33 παιχνίδια αποτέλεσε μακράν του δεύτερου τον πιο δημιουργικό παίκτη της ομάδας. Ο Ντιμπάλα απέδειξε φέτος πόσο μεγάλο κεφάλαιο αποτελεί για τη Γιουβέντους. Του ζητήθηκε να παίξει στην κορυφή της επίθεσης (είναι δεύτερος επιθετικός) και εκείνος τα έφερε εις πέρας άψογα. Η συμπεριφορά τόσο του κλαμπ όσο και του Σάρι προς το πρόσωπό του στις αρχές της χρονιάς ήταν απερίγραπτη.
Η Γιουβέντους είναι τυχερή που ο Αργεντίνος δεν έφυγε για την Πρέμιερ Λιγκ κι έμεινε στο Τορίνο. Παρέα με τον Κριστιάνο έδειξαν ότι οι δυό τους είναι αρκετοί για να καθαρίσουν την μπουγάδα εντός συνόρων. Ένα δίδυμο από τα καλύτερα στον κόσμο το οποίο βοήθησε τον Σάρι να κρύψει πολλές και χτυπητές αδυναμίες που είχε η ομάδα του στην ανάπτυξη και τη δημιουργία.
Η ανάγκη για βελτίωση και ο παράγοντας Ίντερ
Η Γιουβέντους έχει πολλά πράγματα να βελτιώσει στο παιχνίδι της. Πρώτα απ’ όλα η ανασταλτική της λειτουργία. Το δίδυμο Μπονούτσι-Ντε Λίγκτ είναι αυτό που τράβηξε κουπί τη φετινή σεζόν λόγω των πολύ σοβαρών τραυματισμών του Κιελίνι και του Ντεμιράλ νωρίς στη χρονιά. Φαινομενικά πρόκειται για ένα ζευγάρι στόπερ με τεράστια κλάση και απόλυτα ταιριαστό.
Στην πράξη όμως δεν ήταν έτσι. Οι «Μπιανκονέρι» που είχαν σεμιναριακή αμυντική συμπεριφορά τα προηγούμενα χρόνια ήταν ασταθείς στο κέντρο της άμυνάς τους. Ναι σίγουρα η αμυντική λειτουργία μιας ομάδας δεν είναι δουλειά μόνο των στόπερ. Ναι έπαιξε τεράστιο ρόλο ο τραυματισμός του Κιελίνι. Ναι ήταν η πρώτη χρονιά του Ντε Λιγτ στο Τορίνο. Καλά όλα αυτά ωστόσο ο Ιταλός και ο Ολλανδός ήταν κατώτεροι των προσδοκιών ειδικά στο φινάλε της σεζόν. Άσχετα αν αυτό δεν κόστισε τελικά.
Άλλο ένα σημαντικό ζήτημα που έχουμε θίξει και παλαιότερα είναι το ζήτημα που υπάρχει στα χαφ. Η Γιουβέντους χρειάζεται να πάρει περισσότερα από τα χαφ της και ανασταλτικά αλλά κυρίως δημιουργικά. Η απόκτηση του Αρτούρ είναι σίγουρα μια καλή κίνηση αλλά σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Πιάνιτς η ζυγαριά μένει στα ίδια. Στο κέντρο χρειάζεται ένας ακόμη παίκτης από το πάνω ράφι αν θέλει να αλλάξει επίπεδο η συγκεκριμένη γραμμή.
Η «Μεγάλη Κυρία» λοιπόν πρέπει να βελτιωθεί αν θέλει να πετύχει πράγματα και εκτός συνόρων. Και στην Ιταλία όμως υπάρχει μια ομάδα η οποία έχει μεγάλες βλέψεις και το όνομα που χρειάζεται για να τις πετύχει. Η Ίντερ μετά από χρόνια έκανε ξανά πρωταθλητισμό. Οι «Νερατζούρι» δεν είχαν ότι χρειαζόταν για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι του χρόνου δεν θα είναι πιο έτοιμοι. Η Ίντερ έχει το όνομα, τη φανέλα, τον προπονητή και σιγά σιγά φέρνει και τους παίκτες. Το επίπεδο του ρόστερ της έχει ανέβει κατακόρυφα και μεταγραφές όπως αυτή του Χακίμι αποδεικνύουν ότι η ομάδα από το Μιλάνο στοχεύει ψηλά. Πολύ ψηλά. Ίσως τη νέα χρονιά η ομάδα του Σάρι χρειαστεί πολλά περισσότερο για να πετύχει ένα ιστορικό δέκα στα δέκα.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
