Το όνομα του Εμιλιάνο Μαρτίνες μέχρι προχθές ήταν άγνωστο στους περισσότερους. Λογικό. Ο Αργεντίνος τερματοφύλακας βρίσκεται στην Άρσεναλ εδώ και μια δεκαετία ωστόσο η παρουσία του δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα αισθητή. Για την ακρίβεια υπήρξε το ακριβώς αντίθετο. Τα προηγούμενα εννέα χρόνια μέτρησε συνολικά έξι δανεισμούς και μόλις 15 συμμετοχές με τη φανέλα των «Κανονιέρηδων». Φέτος στην κορυφαία χρονιά της καριέρας του ήταν απλά ο δεύτερος τερματοφύλακας της ομάδας. Μέχρι που σε ένα ματς κόντρα στη Μπράιτον τον περασμένο Ιούνη ο βασικός Μπερντ Λένο χτύπησε σοβαρά. Και το παραμύθι ξεκίνησε επιτέλους να γράφεται.
Ένας απλός άνθρωπος
Είναι ωραίο να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο στο κορυφαίο του επίπεδο. Η ποιότητα των παικτών και των ομάδων είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Με την πάροδο του χρόνου μάλιστα βλέπουμε αθλητές οι οποίοι μοιάζουν περισσότερο με σούπερ ήρωες παρά με ποδοσφαιριστές. Άνθρωποι ικανοί να κάνουν απίστευτα πράγματα μέσα στο γήπεδο και να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Οι συνθήκες του πρωταθλητισμού γίνονται όλο και πιο απαιτητικές. Η επιστήμη εισχωρεί όλο και περισσότερο στο παιχνίδι και η παραμικρή λεπτομέρεια υπεραναλύεται. Καλά όλα αυτά. Πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα και απαραίτητα για να παρακολουθείς τα μέσα και το ρυθμό εξέλιξης του ποδοσφαίρου.
Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα άθλημα/παιχνίδι για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Το πιο λαοφιλές σπορ στον κόσμο έχει ανάγκη να δίνει στους οπαδούς του (και) φιγούρες που θα μπορούν να ταυτιστούν πιο εύκολα. Να τις νιώσουν πιο κοντά. Πιο οικεία. Μια τέτοια φιγούρα είναι ο Εμιλιάνο Μαρτίνες.
Ναι ο κίπερ της Άρσεναλ δεν είναι κανένας υπεράνθρωπος. Δεν είναι ούτε Νόιερ, ούτε Τερ Στέγκεν, ούτε Άλισον Μπέκερ. Αν μάλιστα ο Λένο δεν στεκόταν τόσο άτυχος με τον τραυματισμό του μπορεί να μην τον μαθαίναμε και ποτέ. Ο Μαρτίνες είναι ένας απλός άνθρωπος. Ένας τερματοφύλακας που ξεχώρισε σαν πιτσιρικάς στην Αργεντινή και βρέθηκε στο Λονδίνο και την Άρσεναλ όσο ήταν ακόμη ανήλικος. Προερχόμενος από μια οικογένεια που δεν είχε ούτε τα βασικά ήρθε στην Ευρώπη πρώτα απ’ όλα για την επιβίωση.
Σε αυτά τα δέκα χρόνια έφευγε δανεικός από δω κι από κει χωρίς ποτέ να ξεχωρίσει. Φέτος από το πουθενά βρέθηκε να είναι βασικός στην ομάδα που επί μια δεκαετία δεν τον πίστεψε ποτέ. Στην ευκαιρία του αυτή ο Μαρτίνες κατάφερε να γίνει ένας από τους κομβικότερους παίκτες της Άρσεναλ στο δρόμο για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ενός τίτλου-εξιλέωση τόσο για την ομάδα όσο και για τον ίδιο. Ένας τίτλος που του τον χρώσταγε το κάρμα.
Όσα φέρνει μια στιγμή…
Η Άρσεναλ με τον Αρτέτα κατάφερε να κλείσει με θετικό πρόσημο μια σεζόν που στη μεγαλύτερη διάρκειά της υπήρξε εφιαλτική. Ο Ισπανός τεχνικός συμμάζεψε σε πολύ μεγάλο αριθμό το συνονθύλευμα που βλέπαμε από την αρχή της χρονιάς. Για να το κάνει αυτό χρειάστηκε κάποιοι παίκτες του να βγουν μπροστά. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μαρτίνες. Ο Αργεντίνος μπορεί να βρέθηκε «τυχαία» να παίζει βασικός στην Άρσεναλ ωστόσο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και με το παραπάνω.
Στα έντεκα παιχνίδια που αγωνίστηκε σε πρωτάθλημα και κύπελλο ήταν εξαιρετικός. Σταθερός, χωρίς γκέλες και με κάποιες πραγματικά εντυπωσιακές επεμβάσεις. Όλα αυτά σε ένα σημείο της σεζόν που κρίνονταν τα πάντα και που η Άρσεναλ αντιμετώπισε όλες τις ομάδες της κορυφής πλην της Γιουνάιτεντ. Υπερασπίστηκε τα γκολπόστ των «Κανονιέρηδων» κόντρα σε Γούλβς, Λέστερ, Τότεναμ και Λίβερπουλ για την Πρέμιερ Λιγκ και κόντρα σε Σίτι και Τσέλσι για το Κύπελλο. Σε αυτά τα παιχνίδια η ομάδα του Αρτέτα μέτρησε 4 νίκες, 1 ισοπαλία και μόλις μία ήττα! Ο Μαρτίνες λοιπόν μπήκε με τη μία στα βαθιά και τα κατάφερε εξαιρετικά.
Ο πιο έντονος μήνας -και κάτι- της ζωής του είχε ως τελευταίο σταθμό το Γουέμπλεϊ και τον τελικό κόντρα στην Τσέλσι. Το τέλος της διαδρομής ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε. Νικητής και Κυπελλούχος με δάκρυα χαράς στα μάτια με τον καλύτερο παίκτη της ομάδας -Ομπαμεγιάνγκ- να τον αποθεώνει μπροστά στις κάμερες. Ο ίδιος δεν μπορούσε να διαχειριστεί την ένταση της στιγμής.
Όταν ηρέμησε το πρώτο πράγμα που είπε στις δηλώσεις του ήταν το παρακάτω. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που είχα δει τον πατέρα μου να κλαίει γιατί δεν είχαμε χρήματα να πληρώσουμε το ρεύμα. Στα παιδικά μου χρόνια υπήρξε ημέρα που ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν έφαγαν, προκειμένου να μην κοιμηθούμε νηστικοί εγώ και ο αδερφός μου. Γι’ αυτό το λόγο θα ήθελα να αφιερώσω στους γονείς μου το Κύπελλο. Πατέρα αυτό το Κύπελλο είναι για εσένα και τη μαμά».
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις