Ο Αντρέα Πίρλο είναι μια φιγούρα γνωστή σε όλους μας. Από τους σπουδαιότερους μέσους της προηγούμενης δεκαετίας και γενικότερα της ιστορίας. Παίκτης με σπάνια ποιότητα και τεράστια ποδοσφαιρική αντίληψη. Ήταν ο πρώτος που μας έμαθε ότι μπορείς να παίζεις αμυντικό χαφ ακόμα κι αν δεν είσαι δυνατός ή γρήγορος. Όρισε την έννοια του deep lying playmaker και σημάδεψε το παιχνίδι όσο λίγοι. Η καριέρα του μιλάει από μόνη της.
Οι ομάδες που αγωνίστηκε και οι τίτλοι που κατέκτησε δεν χρίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού. Φέτος το καλοκαίρι ο παλαίμαχος Ιταλός αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Η ομάδα νέων της Γιουβέντους θα ήταν ο πρώτος του σταθμός. Θα είχε την ευκαιρία να δουλέψει χωρίς ιδιαίτερη πίεση και να δει αν μπορεί να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες που έχει. Η θητεία του όμως εκεί έληξε άδοξα αφού δέκα μέρες μετά προβιβάστηκε σε πρώτο προπονητή της ομάδας. Μια κίνηση που αν μη τι άλλο εμπεριέχει μπόλικο… ρίσκο.
Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και σε κακή χρονική συγκυρία
Η Γιουβέντους ολοκλήρωσε μια κακή χρονιά για τα δικά της στάνταρ. Ναι ο τίτλος μπορεί να ήρθε στην Ιταλία αλλά σε κανένα σημείο της χρονιάς το σύνολο του Σάρι δεν παρουσίασε την εικόνα που όλοι εντός ομάδας επιθυμούσαν. Η κορυφή εντός συνόρων κατακτήθηκε μεν, με ιστορικό χαμηλό εννιαετίας σε συγκομιδή βαθμών δε. Το Κύπελλο χάθηκε σε έναν τελικό που άπαντες αναγνώρισαν ότι η Νάπολι επικράτησε δίκαια. Ο αποκλεισμός στη φάση των δεκάξι του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Σάρι που πριν λίγες ημέρες λουζόταν με σαμπάνιες αποτέλεσε παρελθόν αμέσως μετά τη λήξη του επαναληπτικού κόντρα στη Λυόν.
Για να ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας από την πρώτη στιγμή της πρόσληψης του 55χρονου Ιταλού γράφαμε από εδώ ότι η επιλογή αυτή δεν έχει καμία λογική και ότι αποτελεί ουσιαστικά βήμα πίσω. Τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι και αν η φετινή Ίντερ είχε μεγαλύτερη εμπειρία στον πρωταθλητισμό οι «Μπιανκονέρι» θα είχαν χάσει και το Σκουντέτο. Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μια τέτοια σεζόν τα μονοπάτια που υπήρχαν για τη Γιουβέντους θα ήταν δύο. Είτε η στήριξη στον Σάρι μήπως και παρουσίαζε κάτι καλύτερο του χρόνου είτε η πρόσληψη κάποιου πρωτοκλασάτου προπονητή που θα την κάνει ξανά φόβητρο.
Αντ’ αυτού στον πάγκο της ομάδας τη νέα σεζόν θα βρίσκεται ο Αντρέα Πίρλο! Ή με πιο απλά λόγια ένας άνθρωπος που δεν έχει προπονήσει ομάδα ποτέ ξανά στη ζωή του! Η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια και αντίληψη του Πίρλο σαν παίκτη είναι κάτι το αδιαμφησβήτητο. Όσοι τον έχουν δει να παίζει γνωρίζουν ότι πρόκειται για έναν από τους πλέον εγκεφαλικούς παίκτες. Μόνο που αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα για τις ικανότητές του σαν προπονητή.
Σε μια χρονική συγκυρία που υπάρχει μια γενικότερη μουρμούρα γύρω από την ομάδα η διοίκηση αποφασίζει να περάσει στην επόμενη μέρα με έναν άνθρωπο ο οποίος έχει να επιδείξει μηδενικό έργο σαν τεχνικός. Κανείς δεν έχει ιδέα τι μπορεί και τι δε μπορεί να περιμένει από αυτόν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί πίστωση χρόνου. Χρόνου που δεν είμαι σίγουρος αν η Γιουβέντους μπορεί να του δώσει.
Ούτε Γκουαρντιόλα, ούτε Ζιντάν ούτε καν Σόλσκιερ
Όσοι βιάστηκαν να συγκρίνουν την περίπτωση Πίρλο με τις περιπτώσεις των τριών προαναφερθέντων καλό θα ήταν να αναθεωρήσουν. Ναι ο Πεπ, ο Ζιζού και ο Σόλσκιερ υπήρξαν και οι τρεις πρώην εμβληματικοί ποδοσφαιριστές μεγάλων ομάδων που αργότερα προπόνησαν χωρίς να έχουν να επιδείξουν κάποιο σπουδαίο έργο προηγουμένως. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά. Όλοι τους πριν αναλάβουν είχαν ασχοληθεί χρόνια με την προπονητική.
Είτε στις δεύτερες ομάδες των ομάδων τους (Πεπ και Ζιντάν) είτε σε άλλους συλλόγους σε πολύ χαμηλότερης δυναμικής πρωταθλήματα (Σόλσκιερ). Επιπλέον όλοι τους ανέλαβαν σε περιόδους που οι ομάδες τους βρίσκονταν για τον ένα ή τον άλλο λόγο σε μια μεταβατική φάση. Αντίθετα ο Πίρλο έρχεται από το πουθενά να κάτσει για πρώτη φορά στη ζωή του σε πάγκο σε μια ομάδα η οποία μόνο ένα πράγμα βλέπει μπροστά της. Το Τσάμπιονς Λιγκ.
Δεν είναι μυστικό ότι το μοναδικό πράγμα που απασχολεί την οικογένεια Ανιέλι είναι να φέρει στο Τορίνο το βαρύτιμο τρόπαιο. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια… καταραμένη διοργάνωση για τη Γιουβέντους, στην οποία μετράει εφτά χαμένους τελικούς και μόλις δύο κατακτήσεις. Τα πάντα στο κλαμπ περιστρέφονται γύρω από αυτό. Για αυτό ήρθε ο Κριστιάνο. Για αυτό γίνονται όλα. Είναι ο Πίρλο ο άνθρωπος που θα τους οδηγήσει στην κατάκτηση αυτού του στόχου-εμμονής; Πολύ αμφιβάλλω. Τουλάχιστον όχι άμεσα. Τη στιγμή αυτή η Γιουβέντους βρίσκεται αρκετά μακριά από ομάδες όπως η Λίβερπουλ, η Σίτι, η Μπάγερν.
Δε νομίζω ότι από την πρώτη του κιόλας χρονιά σαν επαγγελματίας προπονητής μπορεί να δημιουργήσει ένα σύνολο που θα κοντράρει ομάδες που χτίζονται και δουλεύονται χρόνια. Εκτός πια κι αν ο Ιταλός πρώην μέσος έχει μπόλικους άσους κρυμμένους στο μανίκι του. Πάντως σίγουρα ο Κριστιάνο δεν είναι σε μια φάση της καριέρας του που μπορεί να δείξει υπομονή. Ήδη οι φήμες για την αποχώρησή του μετά από τον δεύτερο διαδοχικό πρόωρο αποκλεισμό οργιάζουν. Κι αν ο Κριστιάνο φύγει όλο το πρότζεκτ ξεκινάει από την αρχή και εκεί η ομάδα μπαίνει όντως σε μια μεταβατική φάση.
Αν της βγει της αλλάζει τη ζωή
Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο έχουμε μάθει ποτέ να μη λέμε ποτέ και επειδή η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς υπάρχει και το ενδεχόμενο η επιλογή του Πίρλο να βγει στη Γιουβέντους. Ένα ενδεχόμενο που δεν βασίζεται στη λογική αλλά στην πιθανότητα. Και ως γνωστόν πιθανότητα πάντα υπάρχει. Αν λοιπόν ο Πίρλο βγει στη Γιουβέντους της αλλάζει τη ζωή. Γιατί; Γιατί πρώτα από όλα και μόνο η σκέψη μιας ομάδας που θα παίζει με τη φιλοσοφία που ο ίδιος είχε σαν παίκτης σε γοητεύει.
Ναι το σενάριο αυτό είναι εντελώς υποθετικό αλλά προς στιγμήν μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Δεύτερον πρόκειται για έναν άνθρωπο που γνωρίζει την πραγματικότητα και την ιδιοσυγκρασία του κλαμπ απ’ έξω κι ανακατωτά. Έπαιξε εκεί τα τέσσερα τελευταία χρόνια της πραγματικής του καριέρας – το MLS δεν μετράει- και κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα. Υπάρχουν ακόμη παίκτες στην ομάδα όπως ο Κιελίνι, ο Μπουνούτσι και ο Μπουφόν με τους οποίους ο Πίρλο υπήρξε συμπαίκτης. Ο σεβασμός που εμπνέει σαν φιγούρα στο εσωτερικό του συλλόγου είναι σίγουρα ένα μεγάλο ατού. Δεν θα χρειαστεί καθόλου χρόνο για να κερδίσει τα αποδυτήρια.
Πολλοί λένε ότι το να βγάλεις έναν σπουδαίο προπονητή είναι ακόμη πιο δύσκολο και από το να βγάλεις έναν σπουδαίο παίκτη. Τελευταία βλέπουμε πολλές ομάδες να καταφεύγουν σε αυτή τη λύση. Άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι. Αν όμως τα καταφέρουν βλέπουμε ότι τα οφέλη που αποκομίζουν είναι τεράστια. Πιο τρανά παραδείγματα από τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα δεν υπάρχουν.
Πιστεύετε ότι η Ρεάλ θα μπορούσε να πετύχει όλα αυτά που πέτυχε τα τελευταία χρόνια χωρίς τον Ζιντάν στην άκρη του πάγκου της; Πιστεύετε ότι υπήρχε καταλληλότερος από τον Πεπ για να μεταφέρει τη φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα στο παιχνίδι της και να παρουσιάσει την πιο κυρίαρχη ομάδα που έχουμε δει ποτέ; Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει και η Γιουβέντους. Μόνο που το κάνει σαφώς πιο βιαστικά. Θα καταφέρει λοιπόν ο Πίρλο με το καλημέρα να κάνει τη Γιουβέντους μια δική του ομάδα η οποία παράλληλα θα κερδίζει; Αναμένουμε με τεράστιο ενδιαφέρον.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
