Πρόλαβε και έγινε είδωλο της Ατλέτικο Μαδρίτης μέσα σε μόλις 2 χρόνια ως παίκτης. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε με τη μαχητικότητα του και την όρεξη του για το ποδόσφαιρο, παρότι αγωνίστηκε μόλις σε 47 παιχνίδια με τους Μαδριλένους αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι από τους φιλάθλους. Και σαν μην έφτανε αυτό, ο «Τσόλο» συνεχίζει να επεκτείνει τον μύθο του. Αυτή τη φορά ως προπονητής. Φτάνοντας τις 200 νίκες στο πρωτάθλημα με τους «ροχιμπλάνκος», ο Αργεντινός έγινε ο πρώτος που το καταφέρνει. Βάσει επιτευγμάτων, επάξια θεωρείται ο πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της Ατλέτι εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχει το «παραλάβαμε καμένη γη»
Όσοι δεν θυμούνται την κατάσταση της Ατλέτικο πριν από περίπου 9 χρόνια σας την υπενθυμίζουμε γρήγορα. Με 7 ήττες σε 17 αγωνιστικές και τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Αλμπαθέτε της τρίτης κατηγορίας στο κύπελλο, ο Σιμεόνε διαδέχθηκε τον Γκρεγκόριο Μανσάνο στον πάγκο των «ροχιμπλάνκος». Η Ατλέτι βολόδερνε στην 10η θέση και οι μεταγραφές της το καλοκαίρι δεν έδειχναν να έχουν συνοχή.
Άπειρος και χωρίς εμπειρίες από την Ευρώπη ως προπονητής, ο Τσόλο έπρεπε να χρησιμοποιήσει το υλικό που είχε για να σώσει τη χρονιά. Μόνο που όχι απλά την έσωσε, αλλά την έκανε μια από τις κορυφαίες στην ιστορία του συλλόγου. Νίκη με 3-0 στο ντεμπούτο του κόντρα στη Βιγιαρεάλ και μόλις 5 ήττες στις υπόλοιπες αγωνιστικές, οι Μαδριλένοι τερμάτισαν 5οι. Η χειρότερη θέση τους εδώ και περίπου μια δεκαετία και η μοναδική φορά που ο Τσόλο έπεσε εκτός «βάθρου». Θέση η οποία ωστόσο υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αποδεκτή από τους φίλους της ομάδας. Όμως ο Σιμεόνε δεν ήθελε την μετριότητα.
Μόλις δύο χρόνια αργότερα και κόντρα στις διαστημικές Ρεάλ και Μπαρτσελόνα η Ατλέτικο θα αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια Ισπανίας. Χωρίς μεγάλα ονόματα, χωρίς εντυπωσιακό τρόπο. Ακόμα θα κατάφερνε να σπάσει το τρελό σερί «δίψας» απέναντι στη μισητή γειτόνισσα, σημειώνοντας νίκη μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Απλά με το «σπαθί« τους και τον δυναμισμό που ενέπνευσε ο Αργεντινός τεχνικός.
Λίγοι και αγαπημένοι οι παίκτες του
Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι το πως κατάφερε να αντλήσει και την τελευταία σταγόνα από σχεδόν κάθε παίκτη του. Παίκτες με δυναμισμό όπως οι Τιάγκο, Γκάμπι, Γοδίν, Λουίς κτλ έγιναν αναντικατάστατοι και απαραίτητοι για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Εκεί που η Ατλέτικο υστερούσε σε ταλέντο, είχε την απάντηση σε πείσμα.
Οι αριθμοί που έχει ο Σιμεόνε στο πρωτάθλημα πραγματικά είναι εντυπωσιακοί, ειδικά αν αναλογιστούμε την κατάσταση που βρίσκονταν οι αντίπαλοί του. Χρειάστηκαν συνολικά μόλις 330 παιχνίδια για να κλείσει δύο αιώνες νικών στον πάγκο της, με ποσοστό νικών 68,6%! Οι υπόλοιπες 130 αναμετρήσεις χωρίζονται σε 80 ισοπαλίες και μόλις 50 ήττες. Ακόμα κατάφερε να σκοράρει 543 τέρματα και να δεχθεί μόλις 229! Μάλιστα, η άμυνα της κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της σε 175 αναμετρήσεις, περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα στο ίδιο διάστημα.
Σε αυτά τα 9 γεμάτα επιτυχίες χρόνια, δεν πέρασαν πολλοί παίκτες από τα χέρια του Τσόλο. Ο ίδιος προτιμούσε να κρατάει κοντά του τους «μαχητές» του και να μην αλλάζει ριζικά τις ενδεκάδες που παρουσίαζε. Πρώτη σημαία ήταν ο Κόκε ο οποίος έφτασε τις 292 (!) συμμετοχές στο πρωτάθλημα και συνεχίζει να «γράφει». Μάλιστα να σημειωθεί πως ο Ισπανός είναι ο μόνος που έχει παραμείνει στο ρόστερ από την έναρξη της θητείας του Σιμεόνε. Στη συνέχεια της λίστας έρχεται ο «βράχος» Γοδίν με 242 και ο εμβληματικός αρχηγός, Γκάμπι με 225.
Πρώτα «βιολιά» στην όχι και τόσο… πλούσια επίθεση της ομάδας είναι οι Γκριεζμάν (93 γκολ), Ντιέγκο Κόστα (48 γκολ) και ο «Ελ Τίγκρε» Φαλκάο (43 γκολ). Αξίζει να σημειωθεί πως αν και η επίθεση της Ατλέτι δεν ήταν και η πιο… ηχηρή και οι τρεις προαναφερθέντες πήραν την ακριβή μεταγραφή τους σε άλλη ομάδα. Ενδεικτικό του πως χρησιμοποιούσε σχεδόν το 100% από κάθε παίκτη του ο Σιμεόνε.
Περνάει ακόμη η μπογιά του Σιμεόνε
Με το πέρασμα των αγώνων η Μαδρίτη έδειξε πως έχει ακόμα μια ομάδα και όχι μόνο τον «φτωχό συγγενή» της Ρεάλ. Η Ατλέτικο ξεκίνησε να διεκδικεί ενεργά τρόπαια, κοιτώντας στα μάτια τις αντιπάλους της. Από ένας σύλλογος ναι μεν ιστορικός αλλά χωρίς σοβαρό στόχο και όραμα, οι «ροχιμπλάνκος» αναβίωσαν τις «χρυσές» εποχές τους. Πλέον κατάφεραν να γίνουν μια δυνατή οικονομική δύναμη, η οποία κράταγε κοντά της τα μεγάλα αστέρια της. Ακόμα, το «Σάντσεθ Πιθχουάν» και μετέπειτα το «Μετροπολιτάνο» έγιναν ελκυστικός προορισμός για ανερχόμενα ταλέντα και παίκτες οι οποίοι μερικά χρόνια νωρίτερα ούτε που θα σκεφτόντουσαν την Ατλέτικο σοβαρά.
Πολλοί θεωρούν πως τα πλάνα του «είναι ξεπερασμένα» και πως αναπαύθηκε στις δάφνες τους. Ακόμα, ακούει πολλά πράγματα για την επιλογή του να μην αλλάξει τακτικές και να παραμείνει στο ίδιο σκληρό στυλ. Παρότι πλέον έχει τεχνικά ταλαντούχους παίκτες για να εφαρμόσει πιο εντυπωσιακά σχέδια, ο ίδιος παραμένει πιστός. Ακόμη και αν οι χαρακτήρες των παικτών του δεν είναι πλέον τόσο δυναμικοί για αυτό το… δυναμικό ποδόσφαιρο. Οι απαντήσεις του όμως δίνονται στον αγωνιστικό χώρο.
Ήδη σε αριθμούς εντός αγωνιστικών χώρων, ο Σιμεόνε έχει ξεπεράσει τον θρυλικό Λουίς Αραγονιές, ο οποίος μέτρησε 4 περάσματα ως προπονητής από τους Μαδριλένους. Ο Ισπανός προπονητής κατάφερε να κατακτήσει περισσότερα τρόπαια από ότι ο Αργεντινός, ωστόσο το επίτευγμα του Τσόλο είναι εξίσου θαυμαστό. Από το (σχεδόν) πουθενά δημιούργησε μια δύναμη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και ανέστησε ένα σωματείο το οποίο δεν είχε σίγουρο πλάνο και στόχο.
Η λογική λέει πως όταν ο Σιμεόνε αποφασίσει να κλείσει τον κύκλο του στη Μαδρίτη, θα είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου. Ίσως όχι τόσο από άποψη τίτλων, όσο από τη νοοτροπία που έφερε στην Ατλέτικο, τις νίκες και τη διεθνή εκτόξευση του brand name της ομάδας.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις