Η περίπτωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η πλέον ανεξήγητη στην Ευρώπη. Η ομάδα του Σόλσκιερ είναι εντελώς αλλόκοτη. Μπορεί τη μια βδομάδα να τρώει έξι γκολ από την Τότεναμ μέσα στο γήπεδό της και να λυπάσαι να τη βλέπεις και την άλλη να κερδίζει την Παρί εκτός παίζοντας πανέμορφο ποδόσφαιρο. Βέβαια αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Από την στιγμή που ανέλαβε ο Νορβηγός προσπαθούμε να εξηγήσουμε τι συμβαίνει με τη Γιουνάιτεντ. Μάταια. Εκεί που πάει τρένο και κερδίζει παντού αρχίζει τη μια γκέλα μετά την άλλη και εκεί που νομίζεις ότι ο Νορβηγός είναι ένα βήμα πριν την απόλυση και η εικόνα της ομάδας άθλια, αρχίζει και παίζει μπαλάρα. Μόνο που έτσι δεν θα πετύχει ποτέ τίποτα.
Η ποδοσφαιρική λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά
Προσωπικά νιώθω πλέον παντελώς ανήμπορος να κάνω οποιαδήποτε πρόβλεψη ή τοποθέτηση σχετικά με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή τον Σόλσκιερ. Όταν ο Νορβηγός πρωτοανέλαβε και η ομάδα έτρεξε ένα απίθανο σερί ξεγελάστηκα. Όπως οι περισσότεροι. Ήταν άλλωστε εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι μόνο τα συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα. Ήταν η εικόνα της ομάδας που σε έπειθε ότι πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σε μια σεζόν που έμοιαζε χαμένη η Γιουνάιτεντ βρέθηκε μέσα σε ένα δίμηνο να έχει στόχους. Μπήκε για τα καλά στο κόλπο της τετράδας, ήταν στους 8 του κυπέλλου και πήρε επική πρόκριση για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ με διπλό μέσα στο Παρίσι καλή ώρα. Και κάπου εκεί όλα τελείωσαν.
Η εικόνα της ομάδας μεταμορφώθηκε εντυπωσιακά προς το… χειρότερο. Οι στόχοι άρχισαν να χάνονται ο ένας μετά τον άλλο και η σεζόν τελείωσε όπως προβλεπόταν πρίν αναλάβει ο Σόλσκιερ. Αποτυχημένα. Η περσινή σεζόν ξεκίνησε ανάλογα. Συνεχόμενα κακά αποτελέσματα, στόχοι που έκαναν φτερά, γκρίνια και τοξικότητα με το τσουβάλι. Μέχρι που τον Γενάρη φτάνει στην ομάδα ο Μπρούνο Φερνάντες και όλα έρχονται τούμπα ξανά.
Νίκες παντού, αναρρίχηση στη βαθμολογία και μια σεζόν που ξαφνικά αποκτά και πάλι ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά τα πράγματα έδειχναν πιο σίγουρα. Ούτε η διακοπή λόγω πανδημίας δεν σταμάτησε το τρένο της Γιουνάιτεντ, που συνέχισε να εντυπωσιάζει και μετά την επανέναρξη. Κι εκεί που όλοι έβλεπαν τετράδα, κύπελλο και Γιουρόπα ο διακόπτης έσβησε και πάλι. Οι αποκλεισμοί στους τέσσερεις του κυπέλλου και του Γιουροπά πόνεσαν πολύ.
Ήρθε ωστόσο -έστω και μέσω θρίλερ- η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα να χρυσώσει το χάπι. Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσουν τα παιχνίδια γιατί εκεί είχαμε πάλι… κατηφόρα. Στα πρώτα τρία ματς της Πρέμιερ Λιγκ η Γιουνάιτεντ έφαγε τρία από την Πάλας στην πρεμιέρα, κέρδισε τυχαία την Μπράιτον σε ένα ματς που θα μπορούσε άνετα να διασυρθεί και αμέσως μετά πράγματι διασύρθηκε από την Τότεναμ. Εκεί λοιπόν που όλοι περιμέναμε την απόλυση του Σόλσκιερ η ομάδα επιστρέφει με δύο εντυπωσιακά διπλά κόντρα σε Νιούκαστλ και Παρί. Ναι εντάξει. Παραδίνομαι.
Μεταγραφικές και άλλες δικαιολογίες
Προφανώς και υπάρχουν συνθήκες που δικαιολογούν σε έναν βαθμό το… περίεργο ξεκίνημα. Πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι η φύση της φετινής σεζόν. Η πανδημία δημιούργησε ένα μπάχαλο στην εξέλιξη και την ολοκλήρωση της περσινής σεζόν. Μπάχαλο που μεταφέρεται και φέτος. Οι περισσότερες από τις μεγάλες ομάδες τελειώσανε τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις μέσα Αυγούστου και άρχισαν ξανά να παίζουν μέσα Σεπτέμβρη. Σε ένα τόσο μικρό διάστημα είναι αδύνατο να προετοιμαστείς σωστά για μια ολόκληρη χρονιά.
Βλέπουμε πολλές από τις τοπ ομάδες να έχουν κακά και σε πολλές περιπτώσεις ακραία αποτελέσματα. Στην Πρέμιερ Λιγκ για παράδειγμα Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ και Σίτι έχουν μαζέψει εφτά, έξι και πέντε κατά σειρά. Στη Γερμανία η Μπάγερν έφαγε τέσσερα από την Χόφενχαϊμ και στην Ισπανία η Ρεάλ έχασε εντός από την Κάντιθ. Γενικότερα στο ξεκίνημα βλέπουμε πολλές εκπλήξεις και αυτό είναι ως ένα σημείο λογικό. Από εκεί και πέρα για την περίπτωση της Γιουνάιτεντ υπάρχει και το θέμα των μεταγραφών.
Τόσο αυτών που έγιναν, όσο και αυτών που δεν έγιναν. Οι παίκτες που ήρθαν δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί στην ομάδα. Ο Τέγιες και ο Καβάνι γιατί άργησαν να έρθουν και ο Φαν ντε Μπεκ γιατί δεν έχει βρεθεί ακόμη η φόρμουλα για να χωρέσει στην εντεκάδα. Πρόκειται για τρία βαριά ονόματα που αναμένεται να έχουν σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Ο Τέγιες ήδη έδειξε στο ντεμπούτο πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι και προορίζεται για βασικός αριστερός μπακ. Ο Καβάνι θα φέρει ένταση, σκληράδα, και εμπειρία σε μια επιθετική γραμμή που έχει άπλετο ταλέντο και νιάτα αλλά της λείπουν όλα τα παραπάνω.
Ο Φαν Ντε Μπεκ τέλος είναι ένας πολυσύνθετος μέσος που μπορεί να προσφέρει παντού αλλά υπάρχει ακόμη μια σύγχυση σχετικά με την διάταξη που θα τον χωρέσει στην ίδια εντεκάδα με Μπρούνο και Πογκμπά. Στην άμυνα η Γιουνάιτεντ δεν πήρε τον στόπερ που τόσο φανερά χρειαζόταν. Ευελπιστεί να τον βρει στο πρόσωπο του Τουανζέμπε. Ενός παίκτη που στην ομάδα πιστεύουν πολύ και που ήταν πραγματικά εντυπωσιακός στη φετινή του πρεμιέρα κόντρα σε αντιπάλους όπως ο Νεϊμάρ και ο Μπαπέ.
Χωρίς συνέπεια δεν θα καταφέρει τίποτα
Δικαιολογίες λοιπόν υπάρχουν και μάλιστα σημαντικές. Όταν η ομάδα μονταριστεί με τις νέες προσθήκες τότε πιθανότατα θα έχει περισσότερα πράγματα να δείξει. Επίσης είναι ακόμη πολύ νωρίς μέσα στη χρονιά και σε συνδυασμό και με τα άσχημα αποτελέσματα και των άλλων μεγάλων ομάδων στην Αγγλία η Γιουνάιτεντ δεν έχει μείνει πίσω. Είναι 4 βαθμούς πίσω από τη Λίβερπουλ με ένα ματς λιγότερο. Με δεδομένο ότι για ένα κλαμπ αυτού του μεγέθους στόχος είναι πάντα ο τίτλος το να μη χαθεί η απόσταση με τις διεκδικήτριες ομάδες είναι πολύ σημαντικό. Εδώ όμως μπαίνουν στην κουβέντα δύο βασικοί παράγοντες.
Πρώτον μπορεί το φετινό ξεκίνημα της σεζόν να κρύβει δυσκολίες και ιδιαιτερότητες για όλες τις ομάδες, όμως η Γιουνάιτεντ έχει δείξει ασυνεπής και τον προηγούμενο καιρό. Σε κανονικούς αγωνιστικούς ρυθμούς. Δεύτερον και σημαντικότερο. Για ομάδες αυτού του επιπέδου δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ή μάλλον υπάρχουν, απλά δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Δυστυχώς ή ευτυχώς το μόνο που μετράει και έχει αξία είναι το αποτέλεσμα. Αν αυτό δεν είναι το επιθυμητό τότε υπάρχει αποτυχία. Ανεξαρτήτως συνθηκών.
Το σημερινό ποδόσφαιρο, σε συνθήκες ακραίου πρωταθλητισμού είναι σκληρό και δεν συγχωρεί την αποτυχία. Το πλέον απαραίτητο προκειμένου μια ομάδα να πετύχει είναι η συνέπεια. Περισσότερο από την καλή απόδοση στο αποτέλεσμα. Αν για δύο μήνες πας τρένο και μετά για άλλους δύο δεν σταυρώνεις νίκη κάνεις μια τρύπα στο νερό. Η Γιουνάιτεντ οφείλει να βρει συνέπεια. Όχι για να κερδίσει τα πάντα. Αλλά για να είναι τουλάχιστον στη συζήτηση. Και για να είναι συνεπής το σύνολο πρέπει πρώτα να είναι συνεπείς τα κομμάτια που το απαρτίζουν. Δηλαδή οι παίκτες.
Ο Μπρούνο κάνει τόσο πάταγο γιατί είναι σταθερά καλός. Ο Πογκμπά, Ο Ράσφορντ, ο Μαρσιάλ, ο Μαγκουάιρ αλλά και οι υπόλοιποι πρέπει να περιορίσουν τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους. Γιατί όταν η Γιουνάιτεντ βρεθεί σε καλή μέρα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Αν αυτό της γίνει συνήθεια θα καταφέρει πολλά. Διαφορετικά η μετριότητα είναι μονόδρομος και οποιαδήποτε ανάλυση ή πρόβλεψη θα συνεχίσει να μην έχει την παραμικρή αξία.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
