Τα τελευταία εννέα χρόνια η Γιουβέντους είχε διαλύσει κάθε ανταγωνισμό στην Ιταλία. Οι «Μπιανκονέρι» ήταν δύο επίπεδα πάνω από οποιαδήποτε ομάδα της Σέριε Α και κάνεις δεν μπορούσε να τους αμφισβητήσει. Εδώ και μια διετία όμως αυτό φαίνεται να αλλάζει. Μετά την απομάκρυνση του Αλέγκρι, οι επιλογές για την άκρη του πάγκου ήταν αμφιλεγόμενες και όπως αποδείχτηκε λανθασμένες. Καθόλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς οι πρωταθλητές δεν… βλέπονται, έχοντας μείνει στο -7 από την κορυφή. Θα μπορέσουν να ανατρέψουν την κατάσταση ή ήρθε η ώρα της αποκαθήλωσης;
Εκτός τόπου και χρόνου η επιλογή Πίρλο
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο Αντρέα Πίρλο θα είναι ο νέος προπονητής της Γιουβέντους, είχαμε εκφράσει τις επιφυλάξεις μας για τη συγκεκριμένη επιλογή. Ο Πίρλο πριν αναλάβει τη Γιουβέντους, δεν είχε προπονήσει ξανά ομάδα. Κυριολεκτικά. Δεν είχε καν εξασκήσει το επάγγελμα σε κάποια ομάδα νέων. Είχε μηδέν εμπειρία από προπονητική. Από το μηδέν λοιπόν βρέθηκε να έχει την ευθύνη μιας εκ των κορυφαίων ομάδων στον πλανήτη!
Ένα κλαμπ που οφείλει να κερδίζει τα πάντα στην Ιταλία και να διεκδικεί το Τσάμπιονς Λιγκ. Οτιδήποτε άλλο γι’ αυτούς συνιστά αποτυχία. Για την επίτευξη αυτών των στόχων λοιπόν επέλεξαν έναν άνθρωπο με τεράστια καριέρα σαν ποδοσφαιριστής αλλά χωρίς το παραμικρό δείγμα δουλειάς του σαν προπονητής. Με άλλα λόγια η Γιουβέντους στην κάλυψη μιας τόσο σημαντικής θέσης επέλεξε να… τζογάρει. Να πάει στα τυφλά, να εμπιστευτεί το όνομα Πίρλο και όπου τη βγάλει.
Η νοοτροπία αυτή βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει ομάδα αυτού του μεγέθους. Δεν πρόκειται για μια επιλογή με ελεγχόμενο ρίσκο ή με ένα ποδοσφαιρικά τεκμηριωμένο σκεπτικό πως θα πετύχει. Ήταν πιστολιά στον αέρα. Αν ο Πίρλο δεν είχε κάποιο μαγικό ραβδί ήταν δεδομένο ότι θα συναντήσει τεράστιες δυσκολίες. Όπως και συμβαίνει. Από την αρχή της χρονιάς η Γιουβέντους εμφανίζεται τελείως μπερδεμένη μέσα στο γήπεδο και προφανώς δεν εντυπωσιάζει κανέναν. Ότι καλό συμβαίνει προέρχεται από την ατομική ποιότητα κάποιων παικτών της, αλλά αυτό πλέον δεν είναι αρκετό.
Φυσικά ο Πίρλο είναι ο τελευταίος που πρέπει να κατηγορήσει κανείς. Ο άνθρωπος ήρθε σαν προπονητής της ομάδας νεών και μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε να είναι πρώτος προπονητής. Προσπαθεί και αυτός να βρει πατήματα, να εφαρμόσει τις ιδέες του, να χτίσει κάτι από την αρχή. Το γεγονός ότι όλα συμβαίνουν κάτω από ένα πλαίσιο ακραίου πρωταθλητισμού και ασφυκτικής πίεσης αναπόφευκτα τον εκθέτει. Αυτή είναι η λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Το παράλογο θα ήταν ξαφνικά με τον Πίρλο στο τιμόνι η ομάδα να… πέταγε.
Με μοναδικό σημείο αναφοράς τον Κριστιάνο
Ως αποτέλεσμα βλέπουμε μια ομάδα άνευρη, ασύνδετη, χωρίς ξεκάθαρους ρόλους και το κυριότερο χωρίς σημεία αναφοράς. Στην άμυνα η απουσία του Κιελίνι έχει κοστίσει πάρα πολύ. Ο αρχηγός και η ψυχή της ομάδας είναι μια φιγούρα που εμπνέει. Το πάθος και η αυτοθυσία που τον χαρακτηρίζουν είναι ακριβώς ότι θέλει μια ομάδα από τον αρχηγό της. Τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπωρούν τον έχουν αφήσει εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Χωρίς αυτόν ο Μπονούτσι δεν είναι ο ίδιος παίκτης, ενώ ο Ντε Λιγκτ μπορεί να είναι καλός αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμα να γίνει εκείνος που θα βγει μπροστά.
Ωστόσο η γραμμή που εντοπίζεται η μεγαλύτερη έλλειψη ενός παίκτη σημείου αναφοράς είναι το κέντρο. Με τη φυγή του Πιάνιτς για τη Μπαρτσελόνα, δεν υπάρχει πλέον κανένας παίκτης με το ειδικό βάρος που απαιτείται για να ηγηθεί στα χαφ. Ο ακριβός Αρτούρ δεν έχει κερδίσει ακόμη την εμπιστοσύνη του προπονητή και κανείς εκ των Ραμπιό, Ράμσεϊ, ΜακΚένι και Μπεντακούρ δεν δίνουν το κάτι παραπάνω. Να θυμίσουμε ότι πριν μερικά χρόνια στο κέντρο των «Μπιανκονέρι» δέσποζαν φιγούρες όπως οι Πίρλο, Βιντάλ, Πογκμπά, Μαρκίζιο και Πιάνιτς. Όλοι τους με τεράστια προσφορά σε μεγάλες επιτυχίες της ομάδας.
Στην επίθεση υπάρχει προφανώς το τεράστιο μέγεθος που λέγεται Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος που δεν χαμπαριάζει από δύσκολες συνθήκες και κακά φεγγάρια συνεχίζει να είναι σε διαστημικό επίπεδο. Με 16 γκολ σε 14 εμφανίσεις κουβαλάει στις πλάτες του τη Γιούβε. Από εκεί και πέρα όμως βλέπουμε και πάλι μια τραγική διαχείριση του Ντιμπάλα.
Ο Αργεντίνος -που είναι ο δεύτερος καλύτερος παίκτης στην Ιταλία- όπως και πέρυσι δείχνει να αποτελεί περισσότερο πρόβλημα παρά λύση. Βέβαια όταν πέρυσι ο Σάρι τον μονιμοποίησε στην εντεκάδα εκείνος τον εξέθεσε κάνοντας όργια. Φέτος αντί ο Πίρλο να χτίσει γύρω του, πέφτει στα ίδια λάθη με τον προκάτοχό του. Μόνο που εκείνος κατάφερε στο τέλος να σώσει την παρτίδα. Δεν ξέρω αν θα ισχύσει το ίδιο και για τον συμπαθέστατο Αντρέα.
Πιο πιθανή από ποτέ η αποκαθήλωση
Όλη αυτή την εννιαετία που η Γιουβέντους κατακτά τον τίτλο, δεν είχε ποτέ έναν πραγματικό ανταγωνιστή. Μπορεί κάποιες φορές να αγχώθηκε, αλλά σε γενικές γραμμές τερμάτιζε πρώτη με σχετική άνεση. Πέρυσι η παντοδυναμία της αμφισβητήθηκε έντονα για πρώτη φορά. Ίντερ και Λάτσιο την κόντραραν στα ίσα, αλλά στο τέλος μίλησε η ποιότητα και η εμπειρία. Φέτος όμως τα πράγματα μοιάζουν ακόμη πιο δύσκολα. Μετά από 13 παιχνίδια οι «Μπιανκονέρι» δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν ούτε τα μισά από αυτά καθώς μετράνε έξι νίκες, έξι ισοπαλίες και μία ήττα.
Έτσι έχουν συγκεντρώσει μόλις 24 βαθμούς και βρίσκονται στο -7 από την πρώτη Μίλαν και στο -6 από τη δεύτερη Ίντερ. Προφανώς αυτές οι διαφορές, σε αυτό το σημείο της σεζόν δεν είναι απαγορευτικές. Είναι όμως πρωτόγνωρο για τη Γιουβέντους να κυνηγάει διαφορές που χρειάζονται δύο ή τρία παιχνίδια για να καλυφθούν. Περισσότερο από αυτό όμως είναι η εικόνα της ομάδας που δημιουργεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό για το αν θα καταφέρει να επανέλθει.
Μίλαν και Ίντερ σίγουρα έχουν ανέβει επίπεδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη κι έτσι όμως δεν θα μπορούσαν να κοντράρουν μια Γιουβέντους στα στάνταρ που βρισκόταν πριν δύο χρόνια. Η «Μεγάλη Κυρία» έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες για το ψαλίδισμα της απόστασης μεταξύ εκείνης και των ανταγωνιστών της. Εκείνοι απλά φρόντισαν ώστε να μπορούν πλέον να εκμεταλλευτούν το ψαλίδισμα αυτό. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή η Γιουβέντους δεν είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Σκουντέτο.
Το κακό και ταυτόχρονα καλό για εκείνη είναι ότι δεν έχει παίξει ακόμη με τους τρεις πρώτους της βαθμολογίας. Τον Γενάρη έχει μπροστά της τα ντέρμπι κόντρα σε Μίλαν, Ίντερ και Νάπολι. Εκεί κατά πάσα πιθανότητα θα κριθεί αν θα βγει νοκ άουτ από την διεκδίκηση του τίτλου ή αν θα θυμίσει στους αντιπάλους της ποιος κάνει κουμάντο στην Ιταλία. Θα βγει στην επιφάνεια το μέταλλο της πρωταθλήτριας ή θα έχουμε ένα ιστορικό τέλος εποχής;
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
