Ο Φρανκ Λάμπαρντ αποτελεί την πλέον εμβληματική φιγούρα στην ιστορία της Τσέλσι. Σαν παίκτης κατέκτησε τα πάντα με τους «Μπλε» και υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής μιας εποχής που τους γιγάντωσε σαν σύλλογο. Επί δεκατρία χρόνια έδωσε τα πάντα για την ομάδα, έγινε πρώτος σκόρερ της, δέθηκε μαζί της όσο κανείς. Όταν η Τσέλσι τον κάλεσε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία σε μια δύσκολη περίοδο για το κλαμπ ήταν και πάλι εκεί. Τα έβγαλε πέρα περίφημα. Ανέδειξε νέους παίκτες, έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο, μπήκε στην τετράδα όντας απόλυτο αουτσάιντερ. Κι όμως στην πρώτη στραβή ο «Φράνκι» τελείωσε από την ομάδα της καρδίας του σαν ήταν απλά άλλος ένας προπονητής. Ναι ο Τούχελ αυτή τη στιγμή είναι καλύτερος προπονητής, όμως ο Λάμπαρντ δεν πήρε ούτε την ευκαιρία, ούτε τον σεβασμό που δεδομένα άξιζε.
Προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα
Το ποδόσφαιρο χωρίς το συναίσθημα δεν θα ήταν τίποτα. Οι ομάδες, οι παίκτες και τα γήπεδα αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια απλό κόσμο, ο οποίος ταυτίζεται μαζί τους. Αυτή η ταύτιση και το δέσιμο είναι το αλατοπίπερο αυτού του παιχνιδιού. Ωστόσο δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε καλά, ότι όλα αυτά ελάχιστα αφορούν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Το διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά σήμερα, μετά την απόλυση του Φρανκ Λάμπαρντ από την Τσέλσι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να σημαίνει περισσότερα για το κλαμπ απ’ ότι εκείνος. Τι να πρωτογράψεις για τα κατορθώματά του την περίοδο που βρέθηκε εκεί.
648 συμμετοχές, 211 γκολ, 13 τίτλοι και αμέτρητες όσο και ανεκτίμητες στιγμές ποδοσφαιρικού μεγαλείου από ένα από στα σπουδαιότερα χαφ που έχει πατήσει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Τσέλσι και Λάμπαρντ γιγαντώθηκαν μαζί, έγιναν έννοιες ταυτόσημες, δέθηκαν για πάντα. Γι’ αυτό και όταν το καλοκαίρι του 2019 ο λατρεμένος «Φράνκι» αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της ομάδας, γινόταν δεκτός με τεράστιο ενθουσιασμό από όλους μέσα και γύρω από το κλαμπ.
Κανείς δε σκεφτόταν αν μπορεί να ανταπεξέλθει στο ρόλο του προπονητή μιας ομάδας πρωταθλητισμού στην Πρέμιερ Λιγκ. Ήταν τέτοια η αγάπη προς το πρόσωπό του που όλα τα αλλά πέρναγαν σε δεύτερη μοίρα. Κι όμως ο Λάμπαρντ είχε μια εξαιρετική πρώτή σεζόν στον πάγκο της Τσέλσι. Χωρίς μεταγραφές -λόγω τιμωρίας- και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε παιδία από τις ακαδημίες ανέτρεψε κάθε πρόβλεψη. Μπήκε στην τετράδα, πέρασε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας. Η ομάδα του είχε αδυναμίες, αλλά σε γενικές γραμμές παρουσίασε μια πολύ καλή εικόνα, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι.
Το καλοκαίρι ο Αμπράμοβιτς αποφάσισε να ξοδέψει ένα καράβι λεφτά για να ενισχύσει την Τσέλσι και να την μετατρέψει κα πάλι σε διεκδικήτρια του τίτλου. Τα 250 εκατομμύρια που δόθηκαν και η άφιξη πρωτοκλασάτων παικτών ανέβασαν τις προσδοκίες στα ύψη. Ήταν όμως δικαιολογημένες τόσο μεγάλες προσδοκίες; Μάλλον όχι. Στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου, με ομάδες όπως η Σίτι και η Λίβερπουλ που χτίζονται εδώ και μια πενταετία, οι βλέψεις για τίτλο με το καλημέρα ήταν μάλλον ουτοπικές.
Έφυγε χωρίς να αποτύχει
Το ότι η Τσέλσι μπήκε στην κουβέντα για τον τίτλο δε σημαίνει ότι πράγματι είχε τις δυνατότητες για να το καταφέρει. Ναι η αναβάθμιση του ρόστερ της το καλοκαίρι ήταν εντυπωσιακή αλλά σίγουρα το να κατακτήσεις την Πρέμιερ Λιγκ δεν είναι τόσο απλό. Ο ρεαλιστικός στόχος θα έπρεπε να είναι και πάλι η εξασφάλιση μιας θέσης στην πρώτη τετράδα. Μόνο που σε αντίθεση με πέρυσι η θέση αυτή έπρεπε να έρθει σαν λογικό επακόλουθο και όχι σαν υπέρβαση. Πράγματι η Τσέλσι είχε κάποια άσχημα αποτελέσματα τελευταία, τα οποία μάλιστα συνοδεύτηκαν και από προβληματική εικόνα.
Παρόλα αυτά βρίσκεται μόλις στο -5 από τη Λίβερπουλ και την τέταρτη θέση. Την ίδια στιγμή πέρασε άνετα σαν πρώτη τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και συνεχίζει κανονικά στο κύπελλο. Σίγουρα θα μπορούσε να τα έχει πάει καλύτερα. Σίγουρα ο Λάμπαρντ έχει αρκετά μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Είναι όμως επαρκείς οι λόγοι για να τον οδηγήσουν στην απόλυση; Να θυμίσουμε εδώ ότι μια από τις βασικότερες διεκδικήτριες του φετινού τίτλου είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μια ομάδα που στον πάγκο της έχει τον Όλε Γκόυναρ Σόλσκιερ.
Ο Νορβηγός είναι και αυτός ένας πρώην παίκτης της ομάδας που την ανέλαβε σε μια δύσκολη περίοδο. Σεβαστή φιγούρα για όλο το κλαμπ, χωρίς μεγάλη εμπειρία σαν προπονητής. Η περίπτωσή του μοιάζει αρκετά με του Λάμπαρντ. Μόνο που σε αντίθεση με την Τσέλσι η Γιουνάιτεντ τον στήριξε. Ακόμα και σε περιόδους που αμφισβητήθηκε έντονα και όλοι ζητούσαν την απόλυσή του.
Με τα λάθη του και τα σωστά του ο Νορβηγός βελτιώνεται, μαθαίνει και εξελίσσεται. Φέτος διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο. Ο πρώτος που τα καταφέρνει με τη Γιουνάιτεντ μετά το 2013. Η στήριξη και η εμπιστοσύνη του έδωσαν χρόνο να δουλέψει. Άλλαξε πράγματα, ανέδειξε παίκτες που θεωρούνταν τελειωμένοι, έφτιαξε ένα πραγματικά καλό σύνολο. Ο Λάμπαρντ δεν θα έχει ποτέ αυτή την ευκαιρία. Μάλιστα χωρίς καν να προλάβει να σημειώσει ανάλογες… αποτυχίες με τον Σόλσκιερ.
Καλός ο Τούχελ αλλά με αυτή τη νοοτροπία δε χτίζονται ομάδες
Κάπως έτσι το σενάριο που ήθελε τον Λάμπαρντ να παραμένει για χρόνια στον πάγκο της ομάδας και να την οδηγεί σε νέες μεγάλες επιτυχίες κάηκε γρήγορα. Φρόντισε για αυτό η ίδια η Τσέλσι. Στη θέση του έρχεται ο Τόμας Τούχελ. Ένας τεχνικός που δείχνει να ταιριάζει στην ομάδα. Ο Γερμανός έδειξε ωραία δείγματα γραφής στη Ντόρτμουντ. Έπαιξε μοντέρνο και ελκυστικό ποδόσφαιρο και έφυγε γιατί διαπίστωσε ότι η ομάδα δεν είχε φιλοδοξίες να χτυπήσει τη Μπάγερν.
Στη συνέχεια ανέλαβε την Παρί. Και εκεί το πρόσημο για εκείνον ήταν θετικό. Έφτασε την ομάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της στον -πολυπόθητο- τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ κατάφερε να πείσει τον Νεϊμάρ να ασχοληθεί ξανά με το… ποδόσφαιρο. Η απόλυσή του έχει μάλλον να κάνει περισσότερο με εξωαγωνιστικά ζητήματα και με την προβληματική του σχέση με τον Λεονάρντο. Ο Τούχελ που φλέρταρε καιρό με μια κίνηση στην Πρέμιερ Λιγκ, έρχεται να αναλάβει μια ομάδα που του δίνει όλα τα υλικά για να παίξει το ποδόσφαιρο που του αρέσει.
Στην Τσέλσι ελπίζουν ότι με την παρουσία του θα βελτιωθεί η συνολική εικόνα αλλά και οι Χάβερτζ και Βέρνερ συγκεκριμένα. Οι δύο Γερμανοί ήρθαν με τυμπανοκρουσίες το καλοκαίρι όμως μέχρι στιγμής τα έχουν βρει κατά παραπάνω από σκούρα. Η Τσέλσι εξακολουθεί να ποντάρει πολλά επάνω τους και ελπίζει πως ο νέος της προπονητής θα τους… ξεκλειδώσει.
Φαίνεται λοιπόν ο Τούχελ να αποτελεί μια κατάλληλη και ταιριαστή επιλογή για τους «Μπλε», όμως αυτό δεν θα έχει καμία σημασία αν δεν αλλάξουν νοοτροπία στο θέμα του προπονητή. Η τάση της διοίκησης Αμπράμοβιτς να αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα θυμίζει περισσότερο… Σούπερ Λιγκ παρά ομάδα που φιλοδοξεί να κερδίσει την Πρέμιερ Λιγκ. Ο Τούχελ θα είναι ο 14ος προπονητής στα 18 χρόνια που ο Ρώσος βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας. Τα παραδείγματα των Κλοπ, Γκουαρντιόλα ακόμα και του Σόλσκιερ αποδεικνύουν γιατί αυτή η προσέγγιση είναι λάθος. Θα είναι ο Γερμανός προπονητής εκείνος που επιτέλους θα μακροημερεύσει στο Λονδίνο;
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
