Όλοι ξέραμε ότι η φετινή χρονιά θα ήταν δύσκολη για τη Μπαρτσελόνα. Το φινάλε της περασμένης σεζόν προμήνυε μια τέτοια εξέλιξη. Τα τεράστια διοικητικά ζητήματα, το δράμα με τον Μέσι και ο ταπεινωτικός αποκλεισμός από τη Μπάγερν Μονάχου δημιούργησε ένα κλίμα τοξικότητας και πανικού. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν οι «Μπλαουγκράνα» έπρεπε να πάρουν κάποιες σημαντικές αποφάσεις για την στελέχωση του ρόστερ τους. Παίκτες όπως ο Λουίς Σουάρεζ, ο Αρτούρο Βιντάλ και ο Ιβάν Ράκιτιτς κρίθηκαν περιττοί και αποχωρήσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Λίγους μήνες μετά η Μπαρτσελόνα συνεχίζει να βασανίζεται από τα προβλήματά της ενώ οι πρώην παίκτες της διαπρέπουν στις νέες τους ομάδες.
Ο Σουάρεζ θα την κάνει πάντα να μετανιώνει
Φυσικά η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Λουίς Σουάρεζ. Η διαχείριση της Μπαρτσελόνα στην περίπτωση του Ουρουγουανού είναι για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Κούμαν και διοίκηση θεώρησαν ότι ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας δεν μπορούσε πλέον να βοηθήσει. Μάλλον πίστεψαν ότι ο Μπρεθγουέιτ ήταν μια καλύτερη λύση για τη θέση του φορ. Σας φαίνεται παράλογο ε; Προφανώς και ήταν.
Ακόμα και ένα μικρό παιδί θα καταλάβαινε ότι η συγκεκριμένη απόφαση ήταν εκτός κάθε λογικής. Μάλιστα η ιστορία περνάει στη σφαίρα του εξωπραγματικού από τη στιγμή που η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να τον παραχωρήσει τσάμπα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Σε μια ανταγωνίστριά της για τον τίτλο δηλαδή! Τα αποτελέσματα γνωστά. Η Ατλέτικο πάει ολοταχώς για πρωτάθλημα και ο Σουάρεζ είναι εκείνος που την οδηγεί με ασφάλεια στην κορυφή.
Με τις εμφανίσεις ο Ουρουγουανός κλείνει το ένα μετά το άλλο τα στόματα που τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν. Με 16 γκολ σε 17 εμφανίσεις είναι αυτή τη στιγμή ο πρώτος σκόρερ στην Πριμέρα και αυτός που κάνει τη διαφορά για τους «Ροχιμπλάνκος». Αν μάλιστα κοιτάξει κανείς λίγο πιο βαθιά στα στατιστικά του η σεζόν του γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή. Ο Σουάρεζ λοιπόν σκοράρει ένα γκολ ανά 80 λεπτά και έχει 16 γκολ σε 22 τελικές προσπάθειες που έχουν πάει στο τέρμα. Πρόκειται για τον ορισμό της αποτελεσματικότητας.
Βλέποντας κανείς τις αλχημείες που αναγκάζεται να κάνει ο Κούμαν στη θέση του φορ αναρωτιέται μήπως θα ήθελε να το είχε σκεφτεί λίγο καλύτερα το περασμένο καλοκαίρι. Ο τρόπος που η Μπαρτσελόνα τελείωσε έναν παίκτη που έδωσε ψυχή και σώμα σε αυτή ήταν το λιγότερο άκομψος. Ο Σουάρεζ έφυγε με κλάματα από την ομάδα που λάτρεψε. Σήμερα δεν έχει κανένα λόγο για δάκρυα. Φαίνεται εν τέλει πως όλη αυτή η αμφισβήτηση του έκανε καλό. Ως αποτέλεσμα βλέπουμε φέτος μια ιστορική σεζόν από έναν από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο.
Δεν έχει ούτε Βιντάλ αλλά ούτε και Ράκιτιτς
Εκτός από τον Σουάρεζ άλλοι δύο παίκτες που είχαν βασικό ρόλο αποχώρησαν το περασμένο καλοκαίρι από την Μπαρτσελόνα. Ο λόγος φυσικά για τον Αρτούρο Βιντάλ και τον Ιβάν Ράκιτιτς. Δύο χαφ με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους τα οποία όμως απουσιάζουν εξίσου από τα χαφ της φετινής ομάδας του Κούμαν. Ειδικά ο Βιντάλ ήταν ο μοναδικός που ακόμη και όταν πέρυσι όλοι τα είχαν παρατήσει εκείνος έπαιζε με το ίδιο πάθος και την ίδια αυταπάρνηση. Ναι ο Χιλιανός δεν είναι ο παίκτης που ήταν στη Γιουβέντους και στη Μπάγερν, παραμένει όμως εξαιρετικά πολύτιμος.
Το αποδεικνύει στη νέα του περιπέτεια με την Ίντερ. Με το που έγινε διαθέσιμος ο Κόντε έτρεξε να τον πάρει. Ήξερε ότι ένας παίκτης με τη δική του εμπειρία και τον δικό του χαρακτήρα θα βοηθούσε τα μέγιστα την ομάδα του στο δρόμο του πρωταθλητισμού. Κι έτσι έγινε. Ο Βιντάλ είναι βασικό γρανάζι της Ίντερ και παλεύει μαζί της για το φετινό Σκουντέτο. Η σκληράδα του και η ενέργεια του είναι ολοφάνερο ότι λείπουν από το κέντρο της Μπαρτσελόνα που εμφανίζεται συχνά παραπάνω σοφτ απ’ ότι επιτρέπεται.
Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση του Ράκιτιτς. Ενός παίκτης που δε σταμάτησε να αμφισβητείται όσο βρισκόταν στη Βαρκελώνη παρόλο που πάντα ήταν πολύτιμος. Ο Κροάτης έκανε και κάνει όλες τις δουλειές μέσα στο γήπεδο. Δεν «κλέβει» πουθενά, ότι έχει θα το δώσει. Ένα ισορροπημένο χαφ που βοηθούσε τα μέγιστα στην κυκλοφορία της μπάλας και στη δημιουργία. Κάποια στιγμή βαρέθηκε να ακούει ότι δεν είναι αρκετός για τους «Μπλαουγκράνα» και επέστρεψε στην αγαπημένη του Σεβίλλη. Εκεί που πίνουν νερό στο όνομά του.
Βασικός και αναντικατάστατος κάνει και εκείνος μια εξαιρετική χρονιά. Πριν δύο μέρες μάλιστα σκόραρε το δεύτερο και καθοριστικό γκολ της ομάδας του στον ημιτελικό κυπέλλου. Μαντέψτε ποια ήταν η αντίπαλος. Η Μπαρτσελόνα φυσικά. Βιντάλ και Ράκιτιτς είδαν την καριέρα τους να ανανεώνεται στις νέες τους ομάδες. Ένιωσαν ξανά σημαντικοί, σταμάτησαν να ακούν διαρκώς ότι δεν κάνουν και παίζουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους δυνατότητες. Τυχαίο; Όχι βέβαια.
Καλύτερα μακριά της
Λένε ότι καταλαβαίνεις την αξία κάποιου μόνο όταν τον χάσεις. Συχνά έχουμε δει τη συγκεκριμένη θεωρία να επιβεβαιώνεται στη ζωή όμως στο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι αλλιώς. Όταν μια ομάδα καταλαβαίνει την αξία ενός παίκτης αφού τον χάσει σημαίνει ότι έχει κάνει ένα μεγάλο λάθος. Η ανάδειξη των καλών στοιχείων των ποδοσφαιριστών είναι μια από τις βασικές υποχρεώσεις μιας ομάδας. Σουάρεζ, Ράκιτιτς και Βιντάλ απαξιώθηκαν στη Μπαρτσελόνα. Έγιναν εξιλαστήρια θύματα μιας γενικότερης άρρωστης κατάστασης εντός και εκτός ομάδας. Παίκτες με μεγάλη προσφορά σε επιτυχίες προηγούμενων ετών έγιναν περιττοί από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ας δούμε όμως τη γενικότερη εικόνα. Υπήρχε παίκτης της Μπαρτσελόνα που να έβγαλε μάτια την περασμένη σεζόν; Με εξαίρεση τον Μέσι -που είναι από άλλο ανέκδοτο- ποιος άλλος ποδοσφαιριστής των «Μπλαουγκράνα» ξεχώρισε; Να πούμε τον Τερ Στέγκεν; Άντε να τον πούμε. Υπάρχει άλλος; Όχι είναι η απάντηση. Παίκτες όπως οι Γκριεζμάν, Πικέ, Μπούσκετς, Ντεμπελέ, Άλμπα, Λενγκλέ και Ντε Γιονγκ έμειναν μακριά από τον καλό τους εαυτό πέρυσι. Έγιναν ξαφνικά όλοι αυτοί ανεπαρκείς; Ξέχασαν το ποδόσφαιρο που ήξεραν; Όχι βέβαια.
Πρόκειται για ποδοσφαιριστές του ανώτερου επιπέδου που αμείβονται με εκατομμύρια και έχουν ήδη αποδείξει ποιοι είναι. Όταν όμως μια ομάδα ασχολείται στην καθημερινότητά της με οτιδήποτε άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο, τότε είναι λογικό και το ποδόσφαιρο να περνάει σε δεύτερη μοίρα. Η Μπαρτσελόνα δεν είναι πλέον ένα περιβάλλον που προσφέρει ασφάλεια στους ποδοσφαιριστές της. Αντίθετα τους εκθέτει μόνιμα και τους βγάζει στη σέντρα με την παραμικρή αφορμή.
Γι’ αυτό και όταν εκείνοι απεγκλωβίζονται από αυτήν βγάζουν τον καλό τους εαυτό. Ακόμα και ο Μέσι αναζήτα έναν τρόπο διαφυγής από την ομάδα της οποία αποτελεί έμβλημα. Αν η Μπαρτσελόνα θέλει να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών πρέπει πριν απ’ όλα να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Διαφορετικά όσα λεφτά κι αν ξοδεύει σε μεταγραφές και συμβόλαια δεν θα βλέπει ποτέ τις πραγματικές δυνατότητες. Γιατί πολύ απλά η ίδια δεν το επιτρέπει.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
