Το όνομα Αντρέ-Πιέρ Ζινιάκ μπορεί σε κάποιους να μη λέει και πολλά. Ειδικά οι νεότεροι μπορεί να μην το έχουν καν ακούσει. Λογικό. Ένας ποδοσφαιριστής που τα τελευταία έξι χρόνια παίζει στο Μεξικό είναι αδύνατο να βρίσκεται στο επίκεντρο. Ακόμα όμως και όταν έπαιζε στην Ευρώπη ο σημερινός μας πρωταγωνιστής δεν ήταν ποτέ αυτό που λέμε «μεγάλο όνομα». Γιατί λοιπόν η ιστορία του αξίζει να ακουστεί; Μα γιατί το ποδόσφαιρο είναι πολλά πααραπάνω από ακραίως πρωταθλητισμός και τεράστια συμβόλαια.
Αρκεί μόνο μια στιγμή
Αν ο Ζινιάκ έπαιζε ακόμα την Ευρώπη μπορεί σήμερα να μην τον συζητούσαμε. Όχι ότι ήταν κακός. Κάθε άλλο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλούσαμε για εκείνον απλά για άλλους λόγους. Για το πόσα γκολ βάζει, για το αν βρίσκεται σε φόρμα, για το αν ταιριάζει στην ομάδα που θα έπαιζε αν το καλοκαίρι του 2015 δεν έκανε την πιο αλλοπρόσαλλη επιλογή. Τότε όταν στα 29 του χρόνια, μετά από την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του με τη Μαρσέιγ και όταν τον θέλανε ένα κάρο μεγάλες ομάδες, εκείνος επέλεξε την… Τίγκρες.
Όχι ότι η Τίγκρες δεν είναι μεγάλη ομάδα, απλά τυχαίνει να βρίσκεται στο Μεξικό. Σε μια χώρα δηλαδή που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προορισμό ευρωπαίων ποδοσφαιριστών που βρίσκονται μάλιστα στο πικ της καριέρας τους. Η επιλογή του Ζινιάκ να απορρίψει ομάδες όπως η Ίντερ, η Άρσεναλ και η Λυόν για χάρη της Τίγκρες ξάφνιασε τους πάντες. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πως ένας ποδοσφαιριστής που μόλις έχει σκοράρει 21 γκολ στο γαλλικό πρωτάθλημα και ήταν βασικό στέλεχος της εθνικής Γαλλίας βρέθηκε στο Μεξικό.
Το οικονομικό δέλεαρ δεν υπήρχε. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση Κίνας ή Κατάρ. Αν έμενε στην Ευρώπη ο Ζινιάκ θα έπαιρνε δεδομένα καλύτερο συμβόλαιο από αυτό που πήρε στην Τίγκρες. Γιατί πήγε λοιπόν; Γιατί έτσι γούσταρε! Ο 35χρονος Γάλλος δεν ήταν ποτέ μια συνηθισμένη περίπτωση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια τσιγγάνικη γειτονιά στα προάστια της Μασσαλίας. Εκεί αν μη τι άλλο έμαθε να ζει έντονα. Να μη μπαίνει σε καλούπια.
Στην Ευρώπη όσο το επίπεδο ανέβαινε, αυτό θα ήταν αναπόφευκτο. Όφειλε να συμβιβάζεται. Να ζει σύμφωνα με το πρότυπο ένας επαγγελματία ποδοσφαιριστή στο ανώτερο επίπεδο. Όμως εκείνος ήταν πιο απλός άνθρωπος. Αυτό που πραγματικά ήθελε είναι να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο παράλληλα με τη ζωή. Έτσι μια μέρα πήρε το πλούσιο ταλέντο του και τα παραπανίσια του κιλά, μπήκε σε ένα αεροπλάνο και προσγειώθηκε στο Μεξικό.
Από ιπποκόμος… βασιλιάς
Αυτό που θα ακολουθούσε έμελλε να εξελιχθεί σε μια από τις πιο όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες της εποχής μας. Μια ιστορία όχι ιδιαίτερα λαμπερή, αλλά πέρα για πέρα αυθεντική. Ο Ζινιάκ έδειξε από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Τίγκρες ότι δεν βρέθηκε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού για τουρισμό. Αντιμετώπισε αυτή τη νέα του περιπέτεια με απόλυτο σεβασμό και σοβαρότητα. Σήμερα έξι χρόνια μετά συνεχίζει με ακριβώς την ίδια νοοτροπία. Πλέον δεν ήταν ένας… περίεργος Γάλλος αλλά ένας ζωντανός θρύλος της ομάδας.
Στις 250 φορές που έχει φορέσει τη φανέλα της έχει ματώσει τα αντίπαλα δίχτυα 147 φορές και έχει εξελιχθεί στον απόλυτο ηγέτη της. Οι οπαδοί τον λατρεύουν. Τραγουδούν για πάρτι του μέσα και έξω από το γήπεδο, το ζωγραφίζουν σε τοίχους, τον βαράνε τατουάζ. Είναι πλέον ένας από εκείνους. Αυτός που έφτυσε μια «κανονική» καριέρα για να βρεθεί κοντά τους και να ζήσουν μεγάλες στιγμές. Η συνάντηση αυτή ήταν καρμική.
Σε οποιοδήποτε άλλο σενάριο, οι δρόμοι τους δεν θα είχαν σμίξει ποτέ. Διότι δεν ήταν μόνο η επιλογή του Ζινιάκ που ξάφνιασε, αλλά και της Τίγκρες. Η μεξικανική ομάδα δεν συνηθίζει γενικότερα τέτοιες κινήσεις. Έκανε την εξαίρεση για χάρη του Γάλλου. Του έδωσε το μεγαλύτερο συμβόλαιο που έχει δοθεί ποτέ στην ιστορία του μεξικανικού πρωταθλήματος και εκείνος της ανταπέδωσε με ότι είχε και δεν είχε.
Το πως έφτασαν στο σημείο οι δύο πλευρές να έρθουν σε επικοινωνία και να κλείσουν τη μεταγραφή δεν το ξέρουμε. Πιθανότατα να μην το μάθουμε και ποτέ. Μικρή σημασία έχει έτσι κι αλλιώς. Ήταν να γίνει και έγινε. Άλλωστε τα περισσότερα ωραία πράγματα σε αυτή τη ζωή δεν έχουν λόγο που συμβαίνουν. Απλά συμβαίνουν. Έτσι ένας ατίθασος τσιγγάνος από μια φτωχογειτονιά της Μασσαλίας βρέθηκε να είναι «βασιλιάς» του Μεξικό. Κι απ’ ότι φάνηκε δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να σταματήσει αυτό απ’ το να συμβεί.
Ζινιάκ και Τίγκρες δέθηκαν για πάντα
Όπως φαίνεται η ιστορία του Ζινιάκ με την Τίγκρες έχει ακόμα αρκετά κεφάλαια μπροστά της. Πριν από μερικές οι δυο τους ανανέωσαν τη συνεργασία τους μέχρι το 2024. Ναι ο 35χρονος Ζινιάκ υπέγραψε τριετής ανανέωση που θα τον κρατήσει στην αγαπημένη του ομάδα μέχρι τα 38. Όπως λένε άλλωστε ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά. Και γιατί να κοιτάξει άλλωστε όταν βρίσκεται στην καλύτερή του φάση. Κάθε χρόνος που περνάει ο μύθος του Ζινιάκ στο Μεξικό μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Όσο εμείς στην Ευρώπη τον ξεχνάμε, οι άνθρωποι εκεί τον χαράζουν στη μνήμη του. Η παρουσία του ξεπερνάει τα όρια της Τίγκρες Είναι από τις περιπτώσεις που λέμε ‘’εδώ δε χωράνε οπαδικά’’.
Ο Γάλλος εξελίσσεται σε εμβληματική φιγούρα για το ποδόσφαιρο της Κεντρικής αλλά και της Λατινικής Αμερικής. Προσωπικά αδυνατώ να φέρω στη μνήμη μου μια ανάλογη περίπτωση. Έναν ευρωπαίο ποδοσφαιριστή που να αφιέρωσε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του σε μια τέτοια ομάδα. Έχουμε δει περιπτώσεις μεγάλων ονομάτων όπως εκείνες του Ντε Ρόσι, του Σέεντρορφ και του Τρεζεγκέ που όμως άφησαν την Ευρώπη σε προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία. Χωρίς να προσφέρουν και να δεθούν με τις ομάδες που αγωνίστηκαν.
Προφανώς ο Ζινιάκ δεν ήταν ούτε θα γινόταν ποτέ ανάλογο μέγεθος αν παρέμενε στη Γηραιά Ήπειρο. Αυτό όμως δεν υποβαθμίζει ούτε στο ελάχιστο την μέχρι στιγμής πορεία του. Άλλωστε αυτή τη στιγμή είναι ένα τεράστιο μέγεθος. Απλά για λιγότερους ανθρώπους. Για εκείνους που πραγματικά τον νοιάζει. Ιστορίες όπως αυτή του Ζινιάκ είναι το αλατοπίπερο του ποδοσφαίρου. Δεν περιέχουν μέσα ούτε αναποδιές, ούτε δυσκολίες, ούτε φτώχεια. Μιλάνε απλά για κάτι που όσο περνάνε τα χρόνια τείνουμε να ξεχάσουμε.
Την αγάπη για το παιχνίδι και όχι για το άθλημα. Το δικαίωμα για έναν ποδοσφαιριστή να κάνει αυτό που λατρεύει χωρίς να στερείται απλές χαρές της ζωής. Θα μας επιτρέψετε να κλείσουμε το κείμενο αυτό με μια φράση του Γάλλου συγγραφέα -και μεγάλου ποδοσφαιρόφιλου- Αλμπέρτ Καμύ που νομίζουμε ότι ταιριάζει γάντι στο ποδοσφαιρικό ταξίδι του Ζινιάκ. «Ο μόνος τρόπος να τα βγάλεις πέρα σε έναν τόσο ανελεύθερο κόσμο είναι να γίνεις τόσο ελεύθερος που η ίδια σου ύπαρξη να αποτελεί μια πράξη επανάστασης».
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
