Χρειάστηκαν 10 ολόκληρες σεζόν, αλλά η δυναστεία της Γιουβέντους έκλεισε τον κύκλο της. Η Ίντερ έφτασε και μαθηματικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, μόλις το πρώτο της μετά από το 2010. Έχοντας μακράν την πιο συνεπή απόδοση σε βάθος χρόνου, οι «νερατζούρι» τερμάτισαν πρώτοι στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος, 4 στροφές πριν τον ολοκλήρωση του.
Το σχεδόν… πρωτόγνωρο αυτό σκηνικό στο Καμπιονάτο έρχεται μετά από σχεδόν μια δεκαετία, που η Γιουβέντους δεν είχε αντίπαλο. Με την «βέκια σινιόρα» να παραδίδει τα σκήπτρα της, θυμηθήκαμε πως ήταν ο κόσμος, την τελευταία φορά που κάποια άλλη ομάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ιταλίας.
Η Μίλαν αρχόντισσα στο Καμπιονάτο
Πέρασαν περίπου 10 χρόνια από τις 7 Μαΐου του 2011, όταν και η Μίλαν ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ιταλίας. Δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος, οι «ροσονέρι» κατέκτησαν και μαθηματικά το πρωτάθλημα, εκθρονίζοντας την συμπολίτισσα, Ίντερ. Μόνο οι Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, Ρομπίνιο και Αλεσάντρε Πάτο σκόραραν 42 τέρματα, βάζοντας μεγάλη την υπογραφή τους.
Την ίδια ώρα η Γιουβέντους πορευόταν με τους Σιμόνε Πέπε, Μίλος Κράσιτς και Αλμπέρτο Ακουϊλάνι, τερματίζοντας σε μια… φυσιολογική 7η θέση. Λίγο πιο πάνω βρισκόταν η εντυπωσιακή Ουντινεζε του Αντόνιο Ντι Νατάλε. Ο εμβληματικός παίκτης των «φριουλάνι» έκανε σεζόν-ορόσημο, με το βραβείο του πρώτου σκόρερ να γίνεται δικό του (28 γκολ).
Η πλέον υποβιβασμένη στα τάρταρα του ιταλικού ποδοσφαίρου, Παλέρμο, βρισκόταν στο peak της. Μίκολι, Παστόρε, Σιρίγκου και Ίλισιτς κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό κυπέλλου. Ωστόσο, η σαφώς πιο έμπειρη Ίντερ σήκωσε τελικά το τρόπαιο, επικρατώντας με 3-1.
Μπάγερν δίχως τίτλο!
Γίνεται αυτό; Κι όμως γίνεται. Το 2011 κύλησε στη Γερμανία, με την Ντόρτμουντ του Κλοπ να είναι η κυρίαρχη ομάδα. Και όσο οι Βεστφαλοί κυλιόντουσαν στους τίτλους, οι Βαυαροί ήταν με άδεια χέρια! Μπορεί αυτή η σειρά λέξεων να είναι σχεδόν κωμική τώρα αλλά είναι η αλήθεια. Μετά το νταμπλ της σεζόν 2009-10, η Μπάγερν τα βρήκε σκούρα την επόμενη χρονιά.
Η άνοδος της Ντόρτμουντ έβαλε σε δυσκολίες τους Βαυαρούς, οι οποίοι τερμάτισαν στην τρίτη θέση. Ούτε στο κύπελλο είχαν ανάλογη τύχη όμως καθώς αποκλείστηκαν από την Σάλκε, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ έπεσαν πάλι στον «τοίχο» της Ίντερ. Θα χρειαζόντουσαν να περάσουν 2 χρόνια για να επανέλθει στον θρόνο της, κάνοντας την λέξη ανταγωνισμό να ακούγεται σχεδόν σαν… ανέκδοτο.
Το peak της Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα
Όπως έχει πει και ο ίδιος ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ίσως αυτή η Μπαρτσελόνα να αποτελεί μια από τις καλύτερες ομάδες συλλόγων όλων των εποχών. Μετά τη συντριβή της Ρεάλ Μαδρίτης με 5-0 τον Νοέμβριο του 2010, η σεζόν στην Ισπανία πήρε φωτιά. Πίσω από την ιδιοφυία του Πεπ Γκουαρτνιόλα και τον Λιονέλ Μέσι στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του, οι «μπλαουγκράνα» έκαναν απίστευτα πράγματα.
Στο πρωτάθλημα η Ρεάλ του Μουρίνιο καραδοκούσε, όμως η μεγάλη της ευκαιρία πέρασε ανεκμετάλλευτη τον Απρίλιο. Σε διάστημα 17 ημερών διεξήχθησαν 4 Κλάσικο (!), με την κόντρα των δύο ομάδων να ξεφεύγει από τα όρια. Το πρώτο από αυτά ήρθε στο πρωτάθλημα, με το 1-1 να οδηγεί ακόμα πιο κοντά τη Μπαρτσελόνα στον τίτλο. Η ρεβάνς ήρθε στον τελικό του Κόπα ντελ Ρέι, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να σκοράρει στην παράταση και να δίνει το κύπελλο στην «βασίλισσα».
Μια εβδομάδα μετά, για τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, η Ρεάλ υποδέχθηκε πάλι την άσπονδη αντίπαλο της. Η προσπάθεια να περιορίσει τον Λιονέλ Μέσι δεν είχε αποτέλεσμα, με τον Αργεντίνο να σκοράρει δύο φορές, χαρίζοντας σχεδόν την πρόκριση στην ομάδα του. Λίγες μέρες μετά, στον επαναληπτικό του «Καμπ Νου», το 1-1 έδωσε την πανηγυρική πρόκριση στον τελικό για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Αυτή ήταν η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα στα καλύτερα της, κλείνοντας τη σεζόν με πρωτάθλημα, αλλά και Τσάμπιονς Λιγκ.
Η άνοδος της Τότεναμ του Μπέιλ
Ένα σχετικά άγνωστο όνομα είχε ξεκινήσει να γίνεται γνωστό από στόμα σε στόμα το 2010. Ο λόγος για τον αριστερό μπακ της Τότεναμ, Γκάρεθ Μπέιλ, ο οποίο είχε ξεκινήσει να στρέφει όλο και περισσότερα μάτια πάνω του. Έχοντας μια συμπαθέστατη ομάδα με τους Φαν Ντερ Φάαρτ, Λούκα Μόντριτς και Πίτερ Κράουτς ως στυλοβάτες, ο Ουαλός γινόταν ολοένα και πιο σημαντικός για τους «πετεινούς».
Ταχύτατος, δυνατός και με τρομακτικά δυνατό σουτ, τo παιχνίδι ομίλων στο Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Ίντερ ανέβασαν τις «μετοχές» του. Ακόμη, η μετακίνηση του από το αριστερό άκρο της άμυνας, σε ρόλο εξτρέμ βοήθησε στην ανάδειξη του επιθετικού του παιχνιδιού.
Με την Τότεναμ να προκρίνεται στα νοκ άουτ παιχνίδια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, η Μίλαν βρέθηκε στον δρόμο των «16». Το γκολ του Πίτερ Κράουτς ήταν αρκετό για να χωρίσει τις δύο ομάδες και να φέρει στα προημιτελικά τους «πετεινούς». Εκεί, η σαφώς δυνατότερη Ρεάλ ήταν το «αφεντικό», και με δύο νίκες (4-0, 1-0), πέρασε στο επόμενο γύρο. Όμως οι Μαδριλένοι είχαν δει όσα χρειάζονταν για να προχωρήσουν σε δύο ακριβές προσθήκες από το Λονδίνο τα επόμενα χρόνια.
Η Παρί ήταν απλά μια γαλλική ομάδα
Νενέ, Σακό, Ζαγιέ, Οαρό και… Μακελελέ. Αυτά είναι μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της Παρί Σεν Ζερμέν από το 2011! Μπορεί πλέον να μας φαίνεται καθημερινότητα το αλόγιστο ξόδεμα χρημάτων των πρωτευουσιάνων, όμως τότε οι Παριζιάνοι ήταν μια μικρομεσαία γαλλική ομάδα.
Πριν τονΝάσερ Αλ-Κελαϊφί, ο Ρόμπιν Λεπρού ήταν πρόεδρος της Παρί. Με σχετικά φθηνές αλλά ικανές προσθήκες, οι παριζιάνοι κατάφερναν να φιγουράρουν κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας, κόντρα στις πανίσχυρες Μαρσέιγ και Λυών. Παρά τις προσπάθειες τους, η χρονιά δεν θα έληγε με κάποιον τίτλο, καθώς η Λιλ των Αζάρ και Ζερβίνιο πήρε σπίτι της το πρωτάθλημα.
Τελικά το καλοκαίρι του 2011, θα ξεκινούσαν οι διαδικασίες μεταβίβασης στον Καταριανό μεγιστάνα, ο οποίος θα άλλαζε μια για πάντα την ιστορία της Παρί και του γαλλικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις