Ο Ριγιάντ Μαχρέζ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής της πρόκρισης των «Πολιτών» στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο 30χρονος Αλγερινός σημείωσε τρία γκολ από τα συνολικά τέσσερα της ομάδας του στα δύο παιχνίδια κόντρα στην Παρί και καθάρισε την μπουγάδα. Γενικότερα η φετινή σεζόν εξελίσσεται ιδανικά για εκείνον, αφού έχει κερδίσει πλήρως την εμπιστοσύνη του Πεπ και μαζί μια θέση βασικού. Και το αξίζει. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μαχρέζ πάλεψε λυσσασμένα για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Μεγαλύτερο του όπλο; Ήταν, είναι και θα είναι αυτή η αγνή και αυθεντική ποδοσφαιρική αλητεία που χαρακτηρίζει κάθε κίνησή του μέσα στις τέσσερεις γραμμές.
Ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι
Ο Μαχρέζ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1991 από Αλγερινούς γονείς. Η Αλγερία είναι και η χώρα που εκπροσωπεί σε διεθνές επίπεδο, μετρώντας 19 γκολ σε 62 συμμετοχές με τη φανέλα της. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Κεμπέρ πριν μεταγραφεί στη Χάβρη το 2010. Επαγγελματίας έγινε το 2012 σε ηλικία 21 ετών, αφού μέχρι τότε αγωνιζόταν με τη δεύτερη ομάδα της Χάβρης. Οι εμφανίσεις του στη Λιγκ 2 δεν ήταν εντυπωσιακές και η μεταγραφή του στη Λέστερ το 2013 ήταν μάλλον συγκυριακή. Όμως κάποιες φορές δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από μια καλή συγκυρία.
Για να κάνει δικό της τον Μαχρέζ η Λέστερ έβγαλε από τα ταμεία της μόλις 500 χιλιάρικα. Προφανώς και κανείς δεν ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη μεταγραφή εκείνη τη εποχή. Ένας παίκτης από τη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας, μετακομίζει στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας χωρίς καν να έχει ξεχωρίσει. Το πιθανότερο σενάριο τον ήθελε να περνάει απαρατήρητος και είτε να χάνεται στις μικρότερες κατηγορίες της Αγγλίας, είτε να επιστρέφει άρον άρον πίσω στη Γαλλία.
Απ’ ότι φαίνεται όμως ο σεναριογράφος της ζωής του Αλγερινού εξτρέμ είχε αρκετή φαντασία. Λέστερ και Μαχρέζ θα κερδίσουν εκείνη τη χρονιά την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Εκεί όπου θα κρατηθούν με νύχια και με δόντια το 2015 αποφεύγοντας οριακά τον υποβιβασμό. Κι ενώ την επόμενη χρονιά η Λέστερ ήταν ξανά το πρώτο φαβορί για να πέσει, ο θεός του ποδοσφαίρου αποφάσισε να μας χαρίσει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα.
Οι «Αλεπούδες» θα αφήσουν άφωνο όλο τον πλανήτη και θα κατακτήσουν την Πρέμιερ Λιγκ. Ο Μαχρέζ θα οργιάσει. Με 17 γκολ σε 37 γκολ θα αποτελέσει έναν από τους βασικότερους συντελεστές αυτού του άθλου. Η τεχνική του κατάρτιση και οι απαλές επαφές του με τη στρογγυλή θεά θα μαγέψουν όλη την Ευρώπη. Ένας παίκτης που μέχρι τα 25 του ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων θα καθηλώσει τους πάντες με του παιχνίδι του. Ένα παιχνίδι με τέτοια φαντασία και αρμονία σαν μια μελωδία. Σαν ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι.
Ο Μαχρέζ του δύσκολου δρόμου
Η παράδοξη ποδοσφαιρική διαδρομή του Μαχρέζ φυσικά δεν σταματά εκεί. Διότι ενώ όλοι περίμεναν να αφήσει τη Λέστερ μετά από εκείνη την καταπληκτική σεζόν εκείνος παρέμεινε. Όχι για ένα αλλά για δύο ακόμη χρόνια. Κι αν την πρώτη σεζόν ήταν επιλογή του να μείνει, τη δεύτερη τον κράτησαν με το ζόρι. Η μεταγραφή του στη Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 17 ήταν ουσιαστικά τελειωμένη υπόθεση. Οι «Αλεπούδες» τελευταία στιγμή χάλασαν το ντιλ και ο Μαχρέζ δεν έκανε το μεγάλο βήμα που τόσο ονειρευόταν. Στα 27 του πια ήξερε ότι αυτή ήταν μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να χάσει.
Τα ρεπορτάζ της εποχής ήθελαν τον Αλγερινό σε τραγική ψυχολογική κατάσταση. Λογικό. Οι ποδοσφαιριστές σε αυτή την ηλικία κοιτάνε να εξαργυρώσουν τις καλές τους εμφανίσεις με μια μεγάλη μεταγραφή όσο ακόμα αυτό είναι πιθανό. Ο Μαχρέζ ωστόσο δεν άφησε την απογοήτευση να τον καταβάλλει. Συνέχισε να κράτα την απόδοσή του σε υψηλά στάνταρ και όταν το καλοκαίρι του 18 η Μάντσεστερ Σίτι πρόσφερε 60 εκατομμύρια για χάρη του το «όχι» δεν υπήρχε στις επιλογές της Λέστερ.
Κάπως έτσι το μεγάλο βήμα έγινε και το νέο κεφάλαιο της ιστορίας άρχισε να γράφεται. Από εκεί που βολόδερνε στη Λιγκ 2, ο Μαχρέζ βρέθηκε στην πιο ακριβή ομάδα του κόσμου με προπονητή τον Πεπ Γκουαρντιόλα. Η πρώτη χρονιά στο Μάντσεστερ έκρυβε αρκετές δυσκολίες. Το πρωτάθλημα μπορεί να ήρθε, όμως ο Αλγερινός εξτρέμ δεν βρήκε το χρόνο συμμετοχής που θα ήθελε. Με Στερλινγκ, Σανέ και Μπερνάρντο Σίλβα, ο ανταγωνισμός στα φτερά της επίθεσης ήταν τεράστιος και εκείνος δυσκολεύτηκε να ανταποκριθεί.
Πέρυσι σιγά σιγά τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Σε μια κακή χρονιά για τη Σίτι ο Μαχρέζ ήταν από εκείνους που ξεχώρισαν. Κερδίζοντας συνεχώς πόντους στα μάτια του Πεπ έβλεπε τα λεπτά του όλο και να αυξάνονται. Κάτι που συνεχίστηκε και φέτος μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται κομβικός στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Καθόλου άδικα αν θέλετε τη γνώμη μας.
Από ζογκλέρ σε ιδιοφυία
Τα 14 γκολ που έχει σημειώσει μέχρι στιγμής ο Μαχρέζ αποτελούν τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στην καριέρα του, μετά τη σεζόν του πρωταθλήματος με τη Λέστερ. Μπορεί μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχει ξεπεράσει τα 18 γκολ που είχε σημειώσει τότε. Μπορεί και όχι. Ό,τι κι αν συμβεί δεν αλλάζει ότι η φετινή, είναι η κορυφαία σεζόν του. Ο Μαχρέζ κατάφερε να προσαρμόσει στο ατίθασο παιχνίδι του στις απαιτήσεις μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό. Κατάλαβε ότι για να καθιερωθεί θα χρειαστεί να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα από περίτεχνες ενέργειες και δρομίσιες ντρίμπλες.
Το παιχνίδι του μπορεί να είναι λιγότερο εντυπωσιακό απ’ ότι πριν, όμως έχει γεμίσει ουσία και νόημα. Η ποιότητα και η τεχνική παραμένουν εκεί. Μόνο που πλέον συνοδεύονται από διαύγεια και ποδοσφαιρική οξυδέρκεια. Ο Μαχρέζ έχει εξελιχθεί σε έναν παίκτη που παίζει με τεράστια ωριμότητα. Ξέρει πότε να πάει στην προσωπική ενέργεια και πότε να… μαζευτεί. Μπορεί το ένστικτο ακόμα να τον παρασύρει καμιά φορά, αλλά αυτό συμβαίνει με όλους τους παίκτες που έχουν τόσο ταλέντο. Σε γενικές γραμμές είναι τακτικά άψογος. Κι όταν μιλάμε για τακτική του Πεπ όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να είσαι απόλυτα συνεπής.
Στον δεύτερο ημιτελικό κόντρα στην Παρί, ο Μαχρέζ είναι στη σωστή θέση για να τελειώσει τις φάσεις επειδή έχει φροντίσει ο ίδιος να βρίσκεται εκεί. Δυο γκολ αντικειμενικά εύκολα που όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έρχονται και τα δύο από τον ίδιο παίκτη. Έναν παίκτη που στο παιχνίδι του πρώτου γύρου φρόντισε να μας θυμίσει και την… καλλιτεχνική του πλευρά, περνώντας τη μπάλα από την τρύπα της βελόνας και σκοράροντας με απευθείας φάουλ.
Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στην αλεγκρία και την πιστή εφαρμογή του πλάνου είναι που ζητά ο Πεπ από όλους τους παίκτες. Κι όταν κάποιος δεν του την προσφέρει δεν θα διστάσει να τον αφήσει στον πάγκο ακόμα κι αν αυτός λέγεται Στέρλινγκ ή Αγκουέρο. Αν πάντως λέγεται Μαχρέζ με τέτοιες εμφανίσεις δεν έχει να φοβάται τίποτα. Γιατί η τέχνη δεν μένει ποτέ στον πάγκο. Έτσι δεν είναι;
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
