Έπος; Θαύμα; Όχι, ήταν απλά… Λίβερπουλ! (vid)

Πάντοτε ακούγεται κλισέ, αλλά είναι τόσο μα τόσο σωστό ώρες ώρες. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, στο οποίο δεν μπορείς να προεξοφλήσεις απολύτως τίποτα. Τα μάτια μας έχουν δει ουκ ολίγα «θαύματα» να συντελούνται στο λαοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη. Παιχνίδια που έμοιαζαν χαμένα να κερδίζονται, προκρίσεις από το πουθενά. Μια καταστρατήγηση της ίδιας της λογικής. Βραδιές που μένουν στην ιστορία, που δεν τις ξεχνάς ποτέ. Για όσα ένιωσες, είτε καλά είτε άσχημα, για όσα είδες να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Μια βραδιά σαν σήμερα (7/5) το 2019 άπαντες είδαμε την Λίβερπουλ να κάνει όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Την είδαμε να παίζει κόντρα σε «Θεούς» και «δαίμονες» και να νικάει. Ας τα πάρουμε από την αρχή, όμως.

Τσέκαρε από εδώ το Instagram μας που είναι… βασιλικό!

Οι δύο ομάδες είχαν φτάσει με σχετική άνεση μέχρι τα ημιτελικά του Champions League. Οι μεν «κόκκινοι» απέκλεισαν Μπάγερν Μονάχου και Πόρτο, οι δε «μπλαουγκράνα» Λυών και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με το ζευγάρι στον άλλον ημιτελικό να είναι Τότεναμ-Άγιαξ, άπαντες ήξεραν ότι ο νικητής αυτής της μάχης θα ήταν και το μεγάλο φαβορί για το τρόπαιο. Την Πρωτομαγιά του 2019 κλήθηκαν να βρεθούν για πρώτη φορά αντιμέτωποι στο «Καμπ Νου». Ο πρώην της Λίβερπουλ, Λουίς Σουάρες της έριξε την πρώτη «μαχαιριά», για να ακολουθήσουν δύο γκολ του Λιονέλ Μέσι. Ειδικά το δεύτερο του, που έκανε το 3-0, με απίθανη εκτέλεση φάουλ έμοιαζε με «ταφόπλακα» για τους Άγγλους. Μάλιστα, θα μπορούσαν να έχουν δεχτεί κι άλλο γκολ στο φινάλε, αλλά ο Ντεμπελέ έκανε κάκιστο πλασέ. Κι αυτό θα στοίχειωνε τελικά την Μπαρτσελόνα…

Καλό το διάβασμα. Αλλά μήπως να μας… καμαρώσεις και στο κανάλι μας στο Youtube;

Η «λαβωμένη» Λίβερπουλ και ο Οριγκί που έπαιξε από το πουθενά

Την ημέρα της ρεβάνς τίποτα δεν προμήνυε τα όσα θα συμβούν. Η Λίβερπουλ όχι μόνο ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, αλλά είχε και σημαντικές απουσίες. Σαλάχ και Φιρμίνο θα παρακολουθούσαν το ματς από την εξέδρα. Ο Γιούργκεν Κλοπ είχε ήδη δώσει το σύνθημα για μάχη μέχρις εσχάτων, τονίζοντας πως η ομάδα του ακόμα κι αν αποτύχει θα το κάνει με τον πιο ωραίο τρόπο. Το «Άνφιλντ» είχε φορέσει τα καλά του, το «You’ll Never Walk Alone» αντηχούσε απ’ άκρη σ’ άκρη, όχι μόνο εκεί, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Λες και μια άγνωστη αύρα ήθελε να σπρώξει τους «κόκκινους» να κάνουν το ακατόρθωτο.

Ο Γερμανός έβγαλε αναγκαστικά από τη «ναφθαλίνη» τον Ντιβόκ Οριγκί στην αναμέτρηση. Μόλις στο 7′ ο Βέλγος τον δικαίωσε, σπρώχνοντας την μπάλα στα δίχτυα έπειτα από απόκρουση του Τερ Στέγκεν σε πλασέ του Χέντερσον. Η Λίβερπουλ άρχισε να το πιστεύει. Έπαιρνε μέτρα στο γήπεδο, πίεζε, προσπαθούσε να βρει ένα ακόμη γκολ νωρίς. Ωστόσο, δεν το πετύχαινε και μοιραία άφηνε και χώρους πίσω στην άμυνα της. Κάτι που παραλίγο να πληρώσει στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, αλλά ο Άλισον νίκησε τον Άλμπα σε τετ-α-τετ. Ήταν ένα μήνυμα πως δεν πρόκειται να δεχόταν γκολ εκείνο το βράδυ.

Ο από μηχανής… Βαϊνάλντουμ και «Corner taken quickly… Origi!»

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με αναγκαστική αλλαγή για τους «κόκκινους». Ο Ρόμπερτσον χτύπησε κι έδωσε τη θέση του στον Βαϊνάλντουμ, στέλνοντας τον Μίλνερ να αγωνιστεί σαν δεξί μπακ. Αυτή η αναποδιά, όμως, έφερε τελικά την απόλυτη ανατροπή. Ο Ολλανδός μπήκε στο ματς στο 46′ και οκτώ λεπτά αργότερα έκανε αισθητή την παρουσία του. Κλέψιμο του Άρνολντ και σέντρα από τα δεξιά, πλασέ του Τζίνι και 2-0. Το «Άνφιλντ» είχε αρχίσει να πιστεύει στο απίστευτο. Δεν είχαν δει τίποτα ακόμη…

Σχεδόν στα… καπάκια, η Λίβερπουλ έκλεψε την μπάλα και γυρόφερνε την περιοχή της Μπαρτσελόνα. Ο Σακίρι πήρε την κατοχή και σέντραρε από τα αριστερά και ο από μηχανής… Βαϊνάλντουμ ήταν ξανά εκεί. Κεφαλιά και 3-0! ΠΑ-ΡΑ-ΝΟΙ-Α! Μέσα σε δύο λεπτά οι «κόκκινοι» είχαν ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα. Είχαν χρόνο, είχαν ψυχολογία, αλλά είχαν και κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Την «αύρα» του «Άνφιλντ», αυτό που δεν περιγράφεται με λόγια. Κάτι που κανείς δεν ξέρει τι είναι, αλλά γνωρίζει πως σπρώχνει τη Λίβερπουλ κάθε φορά που το χρειάζεται. Την οδηγεί στις μεγάλες ανατροπές, την κάνει να πιστεύει. Κι εκείνο το βράδυ, ο Γιούργκεν Κλοπ, οι παίκτες του, οι οπαδοί, πίστευαν στα πάντα.

Μετά το 3-0, η Μπαρτσελόνα τα έχασε, σάστισε. Ένας Μέσι να προσπαθεί μόνος του να σώσει ό,τι σώζεται, αλλά να βλέπει απέναντι του 11 «πολεμιστές» να κυνηγούν κάθε φάση σαν να είναι η τελευταία της ζωής τους. Οι υπόλοιποι «μπλαουγκράνα» ήταν χαμένοι, σαν να περίμεναν απλά να έρθει το… τέλος. Και στο 79′ ήρθε με τον πιο απίθανο τρόπο. Ένα γκολ που θα μείνει στην ιστορία απ’ όλες τις απόψεις. Η Λίβερπουλ είχε μόλις κερδίσει ένα κόρνερ από τα δεξιά. Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ σκέφτηκε γρήγορα κι έκανε μια ταχύτατη εκτέλεση, οι «Καταλανοί» είχαν πέσει για… ύπνο και στο τέλος τους «σκότωσε» ο Οριγκί. Ο Βέλγος σαν έτοιμος από καιρό περίμενε την μπάλα και πλάσαρε. 4-0. Τόσο απλά τόσο ωραία, τόσο απρόσμενα εκείνη τη στιγμή.

Όλο το «Άνφιλντ» μια αγκαλιά για να φωνάξει «You’ll Never Walk Alone»

Ο περισσότερος κόσμος στην αρχή σκάλωσε. Δεν κατάλαβε τι και πως, αλλά πανηγύρισε με την ψυχή του. Εκείνη τη στιγμή είχαν καταλάβει ότι έβλεπαν κάτι που δεν ήξεραν αν θα είναι τόσο τυχεροί για να το ξαναζήσουν. Τα υπόλοιπα λεπτά περνούσαν βασανιστικά αργά για τη Λίβερπουλ και ταυτόχρονα απίστευτα γρήγορα για την Μπαρτσελόνα. Τη στιγμή που ο Τσακίρ σφύριξε για τελευταία φορά στο ματς, μια κραυγή πρέπει να βγήκε από κάθε οπαδό της Λίβερπουλ. Τουλάχιστον, όσο θυμάμαι προσωπικά εκείνο το βράδυ, αυτό είδα να συμβαίνει μπροστά μου, αυτό έκανα κι εγώ. Ήταν η στιγμή που ο καθένας ζήλεψε όσους βρισκόταν στο «Άνφιλντ» εκείνο το βράδυ…

Μετά τη λήξη του ματς ακολούθησαν οι ακόμα πιο ανατριχιαστικές στιγμές. Ό,τι ακολούθησε, συναισθηματικά τουλάχιστον είναι απερίγραπτο. Πανηγυρισμοί, αγκαλιές, φιλιά, όλα σ’ ένα κλίμα αλεγρίας για τη μυθική ανατροπή και την πρόκριση στον τελικό. Δεν θα μπορούσε να λείψει, βέβαια το «You’ll Never Walk Alone» στο τέλος, ο ύμνος σήμα-κατατεθέν της Λίβερπουλ. Το τραγούδι που λέει στους πάντες ότι δεν θα περπατήσουν ποτέ μόνοι τους, πάντα θα είναι όλοι μαζί. Κι εκείνο το βράδυ το απέδειξαν περισσότερο από ποτέ.

Ήταν απλά… Λίβερπουλ

Οι παίκτες των «κόκκινων», ο Γιούργκεν Κλοπ και ολόκληρο το τεχνικό τιμ συγκεντρώθηκαν μπροστά από το «Kop», την εξέδρα των φανατικών της Λίβερπουλ. Ήθελαν κι αυτοί να τραγουδήσουν μαζί τους τον ύμνο. Όλοι όσοι βρίσκονταν μέσα στο γήπεδο έγιναν ένα. Από τον θρυλικό Κένι Νταλγκλίς μέχρι τον πιο άσημο φίλαθλο. Εκείνη τη στιγμή δεν μετρούσαν το όνομα του καθενός, η φήμη του, όλοι μαζί τραγουδούσαν για τη Λίβερπουλ. Είχαν ζήσει κάτι που απλά δεν μπορείς να το περιγράψεις με λόγια.

Στην αρχή της βραδιάς λίγοι πίστευαν στην ανατροπή. Ελάχιστοι. Υπήρχαν, όμως, αυτοί οι αθεράπευτα αισιόδοξοι, μεταξύ αυτών και ο γράφων. Χωρίς διάθεση να φανούμε μετά Χριστόν προφήτες, για κάποιο λόγο υπήρχε απλά πίστη. Χωρίς κάποια… λογική. Τα μάτια μας είχαν δει τόσα και τόσα από αυτή τη Λίβερπουλ που απλά σου έβγαζε μια ελπίδα. Όπως κάθε φορά που είναι με την πλάτη στον τοίχο και η ρεβάνς είναι στο «Άνφιλντ». Κι όσο υπάρχει εκείνο το παιχνίδι κόντρα στην Μπαρτσελόνα πάντα θα υπάρχει και πίστη. Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει το ματς με τους «μπλαουγκράνα». Ήταν έπος; Ήταν θαύμα; Τελικά, η απάντηση μάλλον είναι: Όχι, ήταν απλά… Λίβερπουλ!

Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας

Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις