Μόλις δύο στροφές απέμειναν για την ολοκλήρωση του φετινού… επεισοδιακού Euro. Πριν καν ξεκινήσει, η όλη διοργάνωση ήταν αβέβαιη, μετά την ακύρωσή της την περασμένη σεζόν. Έτσι, το Euro 2020 (που είναι 21 αλλά nevermind), πριν καν δει την πρώτη σέντρα είχε ιδιαίτερους μπελάδες. Και η εξέλιξη του όμως δεν μας άφησε αδιάφορους σε καμία περίπτωση.
Η Ιταλία έδειξε στο Euro πως είναι πάλι εδώ!
Αύγουστος 2018. Η Ιταλία έχει πάρει όχι απλά την κάτω βόλτα, αλλά έπιασε πάτο. Οι «ατζούρι» βρίσκονται στην χειρότερη θέση κατάταξης της ιστορίας τους στην FIFA, όντας στην 21η θέση. Το πέρασμα του Τζιαν Πιέρο Βεντούρα ήταν καταστροφικό για τους Ιταλούς, με την ομάδα να παραπαίει αγωνιστικά. Η αποτυχία πρόκρισης στο Μουντιάλ του 2018 είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Μετά από πολλά κύματα, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι είναι αυτός που του ανατίθεται η δύσκολη δουλειά και πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Και ο πολύπειρος τεχνικός, αργά και σταθερά, με ένα βήμα την φορά έβγαλε την ομάδα από το τούνελ. Στα προκριματικά του Euro, οι Ιταλοί κυριάρχησαν στον όμιλο, στον οποίο μετείχε μεταξύ άλλων και η Ελλάδα. Σημειώνοντας μόνο νίκες στα παιχνίδια των προκριματικών, οι Ιταλοί έδειξαν πως είχαν αφήσει την κρίση που τους κατέβαλε.
Και στο τουρνουά έδειξαν ακόμη περισσότερα. Κάνοντας πλάκα στον όμιλο τους, οι «ατζούρι» πέρασαν με χαρακτηριστική άνεση στα νοκ άουτ παιχνίδια. Οι Αυστριακοί αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια, αλλά λύγισαν στην παράταση, ενώ ούτε η «χρυσή γενιά« του Βελγίου μπόρεσε να τους στερήσει την συμμετοχή τους στα ημιτελικά. Πλέον, μια από τις μεγάλες της αντιπάλους των τελευταίων ετών (Ισπανία), την χωρίζει από τον πρώτο της τελικό μετά από 9 χρόνια. Οι Ιταλοί, αν και ξεκάθαρο φαβορί δεν θέλουν να αφήσουν τους Ισπανούς να τους πιάσουν στον ύπνο, όπως έγινε στον τελικό του 2012.
Χωρίς ξεκάθαρους αστέρες, οι Ιταλοί επέστρεψαν πάλι εκεί που ανήκουν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, στην ελίτ. Ο Μαντσίνι έχει καταφέρει να δέσει πάλι τους «ατζούρι», οι οποίοι μέχρι πριν τρία χρόνια ήταν ένα συνονθύλευμα, όχι μια ομάδα.
Πως παρήκμασαν οι σπουδαίοι
Η Γερμανία δεν ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη. Η «Μάνσαφτ» τα τελευταία χρόνια δεν θύμιζε σε τίποτα την πρωταθλήτρια κόσμου του 2014. Ο Γιόακιμ Λεβ ήταν γνωστό πως θα αποχωρήσει μετά το πέρας της διοργάνωσης και οι βλέψεις των φιλάθλων της ομάδας δεν ήταν υψηλές. Ο παρ’ ολίγον αποκλεισμός της στους ομίλους από την μαχητικότατη Ουγγαρία, ήταν απλά μια ακόμα υπενθύμιση για το «σοκ» που χρειαζόταν η ομάδα. Και ο αποκλεισμός από την σαφώς ποιοτικότερη Αγγλία ήταν λογικός.
Αυτό που δεν ήταν λογικό ήταν η απαράδεκτη εικόνα της πρωταθλήτριας κόσμου, Γαλλίας. Μπαίνοντας στην διοργάνωση, οι Γάλλοι ήταν το απόλυτο φαβορί. Έχοντας την ευλογία ν έχουν ένα τρομακτικά γεμάτο ρόστερ, οι «τρικολόρ» έπρεπε να είχαν φτάσει άνετα μέχρι τον τελικό. Αντίθετα, αυτό που παρουσίασε η ομάδα του Ντεσάν ήταν ένα άναρχο στυλ. Ναι μεν ο Καρίμ Μπενζεμά σκόραρε 4 φορές στην επιστροφή του, όμως γενικά δεν υπήρχε πλάνο. Άναρχες, αστραπιαίες επιθέσεις, με το γκολ να έρχεται από την ατομική ικανότητα, όχι από κάποια τακτική.
Και στα 4 παιχνίδια των Γάλλων στο τουρνουά, η εικόνα τους ήταν απαράδεκτη βάσει ποιότητας. Και ο αποκλεισμός-σοκ από την Ελβετία ήταν δίκαιος. Μπορεί να πονάει η έλλειψη του τίτλου, ωστόσο αυτό το «ηλεκτροσόκ» ίσως αφυπνίσει και βοηθήσει μακροχρόνια την Γαλλία, η οποία βιάστηκε πολύ να γίνει αλαζονική.
Το Euro που οι Δανοί δοκιμάστηκαν και έδειξαν την δύναμή τους
Εικόνες σαν αυτή του «Πάρκεν» την 12η Ιουνίου είχαμε πολλά χρόνια να δούμε και ευχόμαστε να μην χρειαστεί να περάσουμε ξανά κάτι παρόμοιο. Στην μάχη της ζωής του, ο Κρίστιαν Έρικσεν έδειξε πως είχε την δύναμη να κρατηθεί. Οι γιατροί του σταδίου έκαναν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια, σώζοντας την ζωή του μέσου της Δανίας.
Εκεί, φάνηκε και η πραγματική έννοια της οικογένειας στην εθνική ομάδα των Δανών. Ο Σίμον Κίερ έδειξε τι σημαίνει να φοράς το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Στην ίσως μεγαλύτερη κρίση που θα περάσουν σε όλη τους την καριέρα, οι παίκτες της Δανίας συσπειρώθηκαν χάρη στον ηγέτη τους. Η εικόνα του αμυντικού της Μίλαν να παρηγορεί την σύντροφο του άτυχου Έρικσεν, αλλά και να καθοδηγεί τους συμπαίκτες του να σχηματίσουν ένα τείχος προστασίας είναι απλά συγκλονιστική.
Όπως ειπώθηκε και δια στόματος του ίδιου του παίκτη «αυτή η κρίση του έκανε κάτι παραπάνω από μια οικογένεια». Κάτι που μέσα στο γήπεδο είναι εμφανέστατο. Ναι μεν ο Γιούλμαν είχε επιλέξει διαφορετική πλεύση από τον Χαρέιντε, παίζοντας πιο επιθετικά, όμως οι Δανοί πλέον τρομάζουν επιθετικά. Λίγο το νέο στυλ, λίγο το θάρρος που απέκτησαν οι παίκτες, η Δανία πάνω από κάθε προσδοκία έφτασε στα ημιτελικά. Και όχι κούτσα-κούτσα, αλλά με ωραίο επιθετικό ποδόσφαιρο, έχοντας γίνει η αγαπημένη των ουδέτερων. Και δικαίως.
Η Σικ(άτη) Τσεχία, το σέβας στον… Σέβα και ο ανίκητος Ζόμερ!
Κλείνοντας, οι τρεις ιστορίες των θεωρητικά αδύναμων Τσέχων, Ελβετών και Ουκρανών, ήταν μια ακόμη όμορφη νότα. Ξεκινώντας με την συμπαθή Τσεχία, ο Πάτρικ Σικ ηγήθηκε μιας άτεχνης αλλά καλοδουλεμένης ομάδας. Με 5 γκολ, ισοφάρισε το εξαιρετικό ρεκόρ της «χρυσής ομάδας» του Μίλαν Μπάρος. Ένας παίκτης που είχε θεωρηθεί ξεπεσμένος νεαρός αστέρας από τα 25 του! Παίκτες που πριν 20 χρόνια δεν θα βρισκόντουσαν καν στην αποστολή της ομάδας, κατάφεραν να επισκιάσουν αρκετά πιο ταλαντούχες ομάδες. Και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για αυτή την εικόνα.
Κορυφαίος τερματοφύλακας του τουρνούα, κατά πάσα πιθανότητα θα στεφθεί ο Γιαν Ζόμερ. Μπορεί ο Τζίτζι Ντοναρούμα να έχει καλύτερο παθητικό, όμως ο Ελβετός κίπερ έκανε (ξανά) αδιανόητο Euro. Με διαφορά ένας εκ των κορυφαίων της Μπουντεσλίγκα τα τελευταία χρόνια, ο παίκτης της Γκλάντμπαχ κράτησε όρθια την ομάδα του. Πέρα από τους ομίλους, στα νοκ άουτ με τα μεγαθήρια των Γάλλων και των Ισπανών, ο 31χρονος έδειξε τα δόντια του. Σστο 3-3 με τους «τρικολόρ», μπορεί οι Σεφέροβιτς και Γκαβράνοβιτς να σκόραραν, όμως έπρεπε και κάποιος να φυλάει την εστία. Κάτι που έκανε με τεράστια επιτυχία σε παράταση και πέναλτι. Με την Ισπανία, στο έξτρα μισάωρο πραγματοποίησε αμέτρητες αποκρούσεις, αλλά η αστοχία των συμπαικτών του στην διαδικασία των πέναλτι στοίχησε ακριβά.
Τέλος, πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον μοναδικό Αντρέι Σεβτσένκο. Ο Ουκρανός θρύλος του ποδοσφαίρου, αναδιοργάνωσε μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο ή στόχο και έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Η μεγαλύτερη πορεία της Ουκρανίας, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμα και να στον προημιτελικό ηττήθηκε με 4-0, κατάφερε να φτάσει πιο μακριά από ομάδες ιδιαίτερα πιο ταλαντούχες και με πολύ πιο βαριά ονόματα.
Μετά από κάμποσα χρόνια είχαμε πάλι έναν ιδιαίτερα ενδιαφέρον Euro. Και παρότι μένουν μόλις δύο βήματα ακόμα για την ολοκλήρωσή του, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά και το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο!
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
