Όσοι ψάχνουν να βρουν ένα ψεγάδι στην τελειότητα του Λιονέλ Μέσι καταφεύγουν πάντα στην εθνική Αργεντινής. Το γεγονός ότι δεν έχει κατακτήσει κάποιον διεθνή τίτλο είναι κάτι που ο Μέσι συναντάει συνέχεια μπροστά του. Τι κι αν είναι ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία της χώρας. Καθόλου δεν αφορά αυτό τους επικριτές. Φέτος του δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία να βγάλει αυτό το ‘’πρέπει’’ από πάνω του. Στον τελικό του Κόπα Αμέρικα η Αργεντινή συναντά τον αιώνιο αντίπαλό της. Τη Βραζιλία. Στη μητέρα των μαχών και μετά από ένα μαγικό τουρνουά ο Μέσι θέλει αυτό το τρόπαιο. Όσο τίποτα.
Το απόλυτο ντέρμπι εθνικών ομάδων
Μπορεί τα τελευταία χρόνια το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να έχει κάνει τεράστια άλματα και να έχει ανοίξει τη διαφορά από το λατινοαμερικάνικο όμως κάποια πράγματα μένουν σταθερά. Όπως για παράδειγμα το πάθος και η ένταση που μπορεί να συναντήσει κανείς σε ένα ματς του Κόπα Αμέρικα. Εκεί το παιχνίδι παίζεται αλλιώς. Οι διαιτητές δεν προστατεύουν τους αστέρες. Όλοι είναι ίσοι. Μπαίνουν στο γήπεδο και ξέρουν ότι θα ματώσουν. Κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν ψάχνεται να «βουτήξει». Μπορεί στο Euro να βλέπει κανείς ποδόσφαιρο υψηλότερου επιπέδου όμως στο Κόπα Αμέρικα βλέπει το ποδόσφαιρο της αλάνας, του τσαμπουκά. Που δεν είναι επηρεασμένο από τον καθωσπρεπισμό του απόλυτου επαγγελματισμού.
Εκεί υπάρχουν ακόμα ντέρμπι θανάτου, παίκτες που ρισκάρουν καριέρες εκατομμυρίων για ένα τάκλιν, trash talk που ξεπερνάει τα όρια και λαοί που ζουν και πεθαίνουν για τις ομάδες τους. Στην κορυφή της πυραμίδας του λατινομερικάνικου ποδοσφαίρου κάθονται η Βραζιλία και η Αργεντινή. Δύο χώρες που έχουν μαζί 7 Μουντιάλ, 23 Κόπα Αμέρικα και είναι υπεύθυνες για μερικούς από τους σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του παιχνιδιού.
Δύο χώρες που -σε ποδοσφαιρικά τουλάχιστον επίπεδα- μισιούνται βαθιά και πραγματικά. Όποτε Βραζιλία και Αργεντινή κοντράρονται αποτελεί είδηση. Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται σε έναν τελικό Κόπα Αμέρικα. Μπορεί οι δυο λατινοαμερικάνικες υπερδυνάμεις να μην έχουν τις ομαδάρες που είχαν παλαιότερα όμως αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από τη μητέρα των μαχών του διεθνούς ποδοσφαίρου. Αργεντινή και Βραζιλία βρίσκονται δίκαια στον τελικό.
Ήταν οι καλύτερες ομάδες του τουρνουά, είχαν τους Μέσι και Νεϊμάρ σε τρομακτική κατάσταση και τώρα καλούνται να λύσουν τις διαφορές τους. Σε ένα ματς ζωής και θανάτου όλοι θέλουν τη νίκη όσο τίποτα. Κανείς όμως δεν θέλει περισσότερο αυτή την κούπα από τον Λιονέλ Μέσι. Σε ένα τουρνουά με καταπληκτικές εμφανίσεις, ιστορικές επιδόσεις και με την Αργεντινή αουτσάιντερ κόντρα στη μεγάλη της αντίπαλο αυτός ο τελικός είναι ένα από τα μεγαλύτερα ματς της ζωής του.
Καλό το διάβασμα. Αλλά μήπως να μας… καμαρώσεις και στο κανάλι μας στο Youtube;
Προφανώς δεν έχει τίποτα να αποδείξει ο Μέσι
Φυσικά ο τελικός απέναντι στη Βραζιλία είναι ένα μεγάλο ματς και το Κόπα Αμέρικα ένας τίτλος που ο Μέσι θέλει πολύ. Όμως τίποτα παραπάνω. Δεν συνιστά έναν αγώνα αποδείξεων ή οτιδήποτε κοντά σε κάτι τέτοιο. Όσοι βρίσκουν αφορμή στην απουσία ενός διεθνούς τίτλου για να «ρίξουν» τον Μέσι σαν ποδοσφαιριστή είναι σαφώς εκτός τόπου και χρόνου. Ξεχνούν μάλλον ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα και κανείς ποτέ δεν κατέκτησε τίποτα μόνος του. Ο Μέσι σίγουρα δεν είναι η αιτία που η Αργεντινή έχει να πανηγυρίσει διεθνή τίτλο από το 1993.
Αυτό το διάστημα των 28 χρόνων χωρίς επιτυχία για την «Αμπισελέστε» μιλά από μόνο του. Φανερώνει τις παθογένειες και τις αδυναμίες των Αργεντίνων να αξιοποιήσουν σε επίπεδο εθνικής το πλούσιο ταλέντο που διαθέτουν. Ποιος ξεχνάει τις ιστορικές αποτυχίες της προηγούμενης γενιάς; Εκεί που στο ρόστερ υπήρχαν παίκτες όπως οι Μπατιστούτα, Κρέσπο, Αγιάλα, Ρικέλμε , Ζανέτι, Βερόν, Σιμεόνε και πολλοί άλλοι που δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα. Σε κάποιο επίπεδο θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την εθνική Αργεντινής με αυτή της εθνικής Αγγλίας.
Δύο ομάδες που παραδοσιακά διαθέτουν κορυφαία ρόστερ όμως συνήθως απογοητεύουν. Ναι η Αργεντινή είναι πιο πετυχημένη σε διεθνές επίπεδο από τη Αγγλία όμως τα τελευταία 30 χρονιά δεν δικαιώνει ποτέ τις προσδοκίες. Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό οι ευθύνες για τις αλλεπάλληλες αποτυχίες της Αργεντινής να βαραίνουν τον Μέσι. Είναι ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο, αυτός από τον οποίο όλοι περιμένουν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Προφανώς και θα δεχτεί και αυτός την κριτική του. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Σε καμία περίπτωση όμως δεν υπάρχει ζήτημα αποδείξεων. Ο Μέσι δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Όλα αυτά τα χρόνια έχει δείξει το ποδοσφαιρικό του μεγαλείο και είναι προνόμιο να τον απολαμβάνεις. Κανένας τίτλος δεν είναι απαραίτητος για να λάβει την αναγνώριση που του αξίζει. Κι όποιος βρίσκει αφορμή στην παρουσία του με την εθνική για να τον κρίνει ας ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά.
Ένας θρύλος χωρίς τίτλο
Ναι ο Μέσι δεν έχει κερδίσει κάποιον τίτλο με την εθνική Αργεντινής. Ναι έχει βρεθεί σε τρεις τελικούς και έχει φύγει σε όλους με σκυμμένο το κεφάλι. Ναι οι δύο σερί χαμένοι τελικοί από τη Χιλή είναι ντροπιαστικοί. Όμως για να αναλογιστούμε λίγο τι θα είχε κάνει η Αργεντινή όλα αυτά τα χρόνια χωρίς τον Μέσι. Θα είχε φτάσει σε αυτούς τους τρεις τελικούς; Δύσκολα. Ειδικά στον τελικό Μουντιάλ το 2014 ούτε για πλάκα. Σε μια διοργάνωση που να θυμίσουμε ότι ο Μέσι αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά. Ένα Μουντιάλ που χάθηκε στις λεπτομέρειες από τη Γερμανία, με ένα γκολ στην παράταση και με τον Ιγκουαίν να κάνει… τα δικά του.
Αν ο Μέσι είχε πάρει τελικά εκείνο το Μουντιάλ, θα τον έκανε αυτό καλύτερο παίκτη; Όχι. Το ίδιο καλός θα ήταν όπως είναι τώρα. Το ότι η Αργεντινή έχει καταφέρει να πρωταγωνιστεί όλα αυτά τα χρόνια το οφείλει καθαρά στην παρουσία του Λιονέλ Μέσι. Κι όσο κι αν οι ίδιοι οι Αργεντίνοι γκρίνιαζαν κατά καιρούς, ξέρουν πολύ καλά πως χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν στο χάρτη. Αποδείχτηκε στην πράξη όταν μετά την απόφασή του να σταματήσει από την εθνική βγήκαν στους δρόμους για να τον πείσουν να αλλάξει γνώμη.
Ευτυχώς τα κατάφεραν. Ξέρετε τι έχει γίνει από τότε μέχρι σήμερα. Ο Μέσι τους πήγε στο Μουντιάλ του 2018 βάζοντας 3 γκολ στο Εκουαδόρ στο κομβικό ματς πρόκρισης. Όπως και τώρα τους έφτασε μέχρι τον τελικό του Κόπα Αμέρικα μετρώντας 4 γκολ και 5 ασίστ σε έξι παιχνίδια. Έτσι για τα τυπικά να αναφέρουμε ότι μιλάμε για τον άνθρωπο με τα περισσότερα γκολ και τις περισσότερες συμμετοχές με εθνόσημο.
Σε 150 παιχνίδια μετρά 76 γκολ και 53 ασίστ! Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πως το αφήγημα περί κακών εμφανίσεων του Μέσι μακριά από τη Μπαρτσελόνα είναι απλά παραμύθι. Η κριτική για τη μη κατάκτηση ενός διεθνούς τίτλου σίγουρα μπορεί να σταθεί. Ούτε για πλακά όμως δεν μπορεί να τον ορίσει κάτι τέτοιο σαν παίκτη. Κι αυτό δεν αλλάζει ό,τι κι αν γίνει στον επερχόμενο μεγάλο τελικό.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις