Είκοσι ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν από το γκολ του Μπέκαμ που Έλληνες και Άγγλοι θα μνημονεύουν για πολύ καιρό ακόμα. Ο καθένας για ξεχωριστούς λόγους βέβαια. Μπορεί αγωνιστικά η σημασία του τέρματος να ήταν μικρή, όμως για την Αγγλία κυρίως σήμαινε πολλά. Και ακόμα περισσότερο επηρέασες τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος βρισκόταν στα… χαρακώματα με τον βρετανικό Τύπο.
Το γόητρο δύο χωρών διακυβεύεται
Για να θυμηθούμε καλύτερα εκείνο το θρυλικό παιχνίδι της έκτης Οκτωβρίου, μεταφερόμαστε πίσω στο 2001 και στα προκριματικά του Mundial της Ιαπωνίας και της Κορέας. Στην Ευρωπαϊκή ζώνη, η κλήρωση είχε βγάλει δύο άσπονδες αντιπάλους στον ίδιο όμιλο. Γερμανία και Αγγλία είναι γνωστό πως τρέφουν ιδιαίτερη… αγάπη η μια για την άλλη. Τόσο πολιτικά, όσο και στην ιστορία του αθλήματος, «πάντσερ» και «λιοντάρια» συνθέτουν ένα εντυπωσιακό ζευγάρι αντιπάλων. Και στη μέση έτυχε να βρίσκεται και ανερχόμενη (όχι τότε), Ελλάδα.
Μπορεί τα ονόματα των δύο μεγάλων του ένατου γκρουπ να τρόμαζαν, όμως και οι δύο ομάδες δεν αντικατόπτριζαν την ποδοσφαιρική κληρονομία τους. To Εuro του 2000 ήταν καταστροφικό και για τις δύο ομάδες. Έχοντας την τύχη να βρίσκονται πάλι στον ίδιο όμιλο και οι δύο αποχαιρέτησαν νωρίς πίσω από Πορτογαλία και Ρουμανία. Με το γόητρο τους πληγωμένο και οι δύο «κοιμώμενοι γίγαντες» ήθελαν να ρεφάρουν.
Φινλανδία, Αλβανία και Ελλάδα δεν μπλέχτηκαν ιδιαίτερα στις δουλειές των «μεγάλων». Οι Φινλανδοί ήταν οι καλύτεροι των «ουδέτερων» όμως δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν μια θέση που οδηγούσε σε πρόκριση. Η μεγάλη έκπληξη ήρθε από τους «σουόμι» στην τελευταία αγωνιστική, όταν κόντρα στην πρωτοπόρο Γερμανία ξέκλεψε έναν βαθμό. Βαθμός που για τους ίδιους δεν είχε καμία σημασία, όμως για τη «μάνσαφτ» ίσως ήταν σημαντικός. Όντας πρώτη μαζί με τους Άγγλους στους 16 βαθμούς, με τον βαθμό της ισοπαλίας οι Γερμανοί έπαιρναν κεφάλι. Και όσο τα «λιοντάρια» βρίσκονταν πίσω στο σκορ, το εισιτήριο τη πρόκρισης βρισκόταν σταθερά στα χέρια τους.
Το παιχνίδι
Γνωστοί για την υπεροψία τους, ο αγγλικός Τύπος με κλασικές υπερβολές περίμενε συντριβή της Ελλάδας στο Μάντσεστερ. Προερχόμενη από το πολύ βαρύ 5-1 στο Ελσίνκι κόντρα στην Φινλανδία, η «γαλανόλευκη» δεν βρισκόταν σε καλό φεγγάρι. Κάτι που θεώρησαν στο Νησί πως θα έφερνε την άνετη επικράτηση της Αγγλίας και κατ’ επέκταση την πρωτιά του ομίλου. Αρκετά νωρίς όμως συνειδητοποίησαν το ότι θα έπρεπε να φτύσουν αίμα για να πάρουν αυτό που ήθελαν.
Χωρίς να έχει κάτι να χάσει, η εθνική μας ομάδα έπαιζε χωρίς άγχος, κάτι που δεν ίσχυε για την Αγγλία. Όταν οι βασικές κινήσεις που είχαν συνηθίσει να κάνουν τα «λιοντάρια» δεν μπορούσαν να αποτυπωθούν στον αγωνιστικό χώρο, η αδύναμη Ελλάδα έμοιαζε αδιαπέραστη. Και όταν ο Χαριστέας στο 36′ σκόραρε μόλις το δεύτερο εκτός έδρας γκολ της εθνικής, μια κακή σκέψη ξεκίνησε να κυριεύει τα μυαλά των Άγγλων.
Ήδη μπροστά στο σκορ, ο Καραγκούνης έχασε δύο τεράστιες ευκαιρίες να κλειδώσει το ματς. Βλέποντας την ομάδα του νωθρή, ο Μπέκαμ προσπάθησε περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη στο γήπεδο για να σώσει την παρτίδα για την Αγγλία. Σκόουλς και Τζέραρντ «σερνόντουσαν» στο πρώτο μισό, αναγκάζοντας τον Μπέκαμ να οπισθοχωρεί προς τον άξονα για να βοηθήσει. Και τελικά από το δικό του πόδι ήρθε η ισοφάριση του σκορ (και τις δύο φορές). Με εκτέλεση φάουλ από πλάγια θέση, ο Σέρινγχαμ με… τυφλή κεφαλιά προς τα πίσω ισοφάρισε στο 68′. Πανηγυρισμοί και χαρές στο «Όλντ Τράφορντ», όμως για μόλις… ένα λεπτό. Η αποκατάσταση του σκορ ήρθε από τον Ντέμη Νικολαΐδη. Κατήφεια και γκρίνια επέστρεψαν πάλι στο Μάντσεστερ.
Η υστεροφημία του Μπέκαμ στην εθνική άλλαξε για πάντα
Πριν πάμε στην χαρακτηριστική στιγμή του παιχνιδιού ας θυμηθούμε σύντομα την μέχρι τότε καριέρα του Ντέιβιντ Μπέκαμ με την Αγγλία. Αν και σε συλλογικό επίπεδο ο Μπέκαμ ήταν ένας απόλυτος σούπερ σταρ, στην εθνική τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ο Τύπος και οι οπαδοί τον «κατακεραύνωναν» με την πρώτη ευκαιρία, μετά από μερικά συμβάντα. Έχοντας τον «τίτλο» του… κακού αγοριού, ο Μπέκαμ είχε αφήσει ξεσκέπαστη την Αγγλία μερικές φορές.
Η πρώτη ήρθε στο Mundial του 1998, όταν και αποβλήθηκε στα νοκ άουτ με την Αργεντινή. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε κέρδισε πονηρά την αποβολή του, με το παιχνίδι να οδηγείται στα πέναλτι και προς έκπληξη κανενός, οι Άγγλοι αποκλείστηκαν. Πολλοί, ψάχνοντας να βρουν εξιλαστήριο θύμα, κατηγόρησαν έντονα τον Μπέκαμ για τον αποκλεισμό. Αποδέκτης ακόμα και απειλών προς τη ζωή του, μόλις στα 23 του, είχε γίνει κόκκινο πανί για τον κόσμο. Δύο χρόνια μετά, πάλι σε παιχνίδι μεγάλης διοργάνωσης, ο κόσμος δεν τον βοήθησε. Στην ήττα με 3-2 της Αγγλίας από την Πορτογαλία για το Euro 2000, ο «Μπεκς» έφτιαξε και τα δύο γκολ της ομάδας του. Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού όμως άκουγε σφυρίγματα και προσβολές από το αγγλικό πλήθος. Και με την αποχώρηση του από τον αγωνιστικό χώρο, ανταπέδωσε δείχνοντας τους το μεσαίο δάχτυλο.
Μπορούμε να πούμε ότι δεν υπήρχε ακριβώς αγάπη στο πρόσωπό του. Αυτό το παιχνίδι ήταν η «χρυσή ευκαιρία» του για να κερδίσει πολλά. Να πάρει πίσω τον σεβασμό των φιλάθλων της Αγγλίας, να φτιάξει το όνομα του στον Τύπο, να κερδίσει έναν άτυπο πόλεμο γοήτρου με την Γερμανία. Και στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Μπέκαμ είχε αυτή την ευκαιρία. Μέσα από εκτέλεση φάουλ, τον χαρακτηριστικότερο τρόπο του.
Στην πρώτη του απόπειρα ο Νικοπολίδης είχε πει «όχι», ενώ μερικά λεπτά νωρίτερα από το ίδιο σχεδόν σημείο είχε αστοχήσει για λίγο. «Τρίτη και φαρμακερή λοιπόν» και κάνοντας το όπως ο… Μπέκαμ η ισοφάριση ήρθε. Ένα γκολ που η πραγματική σημασία του ήταν πολύ μικρή, ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα στην καριέρα του αστέρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ένα τέρμα που ακόμα και σήμερα ο ίδιος το θεωρεί ίσως το σπουδαιότερο στην καριέρα του.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
