Θυμάστε κάποια χρόνια πριν που μια ομάδα δεν μπορούσε να προσηλυτίζει παίκτες που δεσμεύονταν με συμβόλαιο; Ναι, ξέρω ότι φαίνεται με ουτοπία, όταν σήμερα ακούς τον ένα παίκτη μετά τον άλλο να συμφωνούν με άλλες ομάδες, παρότι έχουν ακόμα συμφωνία κάπου αλλού. Κάποτε λοιπόν, αυτή η ενέργεια ήταν παράνομη και τιμωρούταν με τσουχτερά πρόστιμα. Το λεγόμενο «tapping up» είναι η παράνομη ενέργεια να προσεγγίσεις κάποιον παίκτη με συμβόλαιο, χωρίς την άδεια της ομάδας του. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι αυτό του Άσλεϊ Κόουλ, ο οποίος κρυφά από την Άρσεναλ μιλούσε με τη μισητή Τσέλσι.
Το ξενοδοχείο που «έχασε το μυαλό του» ο Κόουλ
Για να θυμηθούμε αυτό το πολυτάραχο συμβάν, χρειάζεται να μετακινηθούμε πίσω στον χρόνο και στα κλασικά χρόνια της Premier League. Τέλη Μαρτίου του 2005. Ο Τύπος της Αγγλίας έχει βουίξει μετά από μια αποκάλυψη πίσω από το όνομα έναν εκ των καλύτερων παικτών της χώρας. Όπως αποκαλύφθηκε, ο Άσλεϊ Κόουλ είχε συναντηθεί κρυφά με μια αντίπαλη ομάδα τον Ιανουάριο του ίδιου έτους. Πράξη που έγινε φυσικά κρυφά από την Άρσεναλ, η οποία ήταν έξαλλη με τον παίκτη της. Η δικαστική διαμάχη ξεκίνησε και τελικά λίγους μήνες αργότερα θα δικαιωνόταν και με το Νόμο.
Σε ένα μικρό ξενοδοχείο τρύπωσαν λοιπόν τον Ιανουάριο του 2005, Άσλεϊ Κόουλ, Ζοσέ Μουρίνιο, Τζόναθαν Μπάρνετ (μάνατζερ του Κόουλ) και ο τότε CEO της Τσέλσι, Πίτερ Κένιον. Από την πρώτη μέρα που ο Πορτογάλος ανέλαβε την Τσέλσι, ήθελε να κάνει δικό του τον Άγγλο αριστερό μπακ. Μέλος των «Invincibles» και βασικός στην εθνική, ο Κόουλ βρισκόταν στο απόγειο των δυνατοτήτων του. Ωστόσο, ήταν αρκετά δύσκολο να «κλέψουν» τον παίκτη από τους «κανονιέρηδες», οι οποίοι τότε ήταν ακόμα μια τεράστια δύναμη. Και για αυτό τον λόγο χτύπησαν την Άρσεναλ εκεί που μπορούσαν: στα χρήματα. Όχι όμως σε μεταγραφικό ποσό, αλλά στον μισθό του παίκτη της.
Στη συνάντηση τους λοιπόν, η Τσέλσι είχε μοναδικό σκοπό να πείσει τον παίκτη να εγκαταλείψει την ομάδα του. Με το δέλεαρ να είναι τα πολλά χρήματα που του προσέφεραν, το εγχείρημα είχε μεγάλη επιτυχία. Το μυαλό του 24χρονου τότε αμυντικού «δηλητηριάστηκε» και αυτό έγινε αντιληπτό από τους ανθρώπους της Άρσεναλ.
Ο οπαδός της Άρσεναλ που έχασε την αγάπη του
Η ιστορία με την γκρίνια του Κόουλ «βρωμούσε» στην Άρσεναλ από το Euro του 2004 και μετά. Ο νεαρός αμυντικός των «λιονταριών» είχε ένα καλό τουρνουά και οι εμφανίσεις του τον είχαν κάνει βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας. Προερχόμενος και από τη μυθική αήττητη χρονιά της Άρσεναλ, οι μετοχές του βρισκόντουσαν στα ύψη! Όμως αυτό δεν μεταφράστηκε σε χαρά στους μήνες που ακολουθούσαν. Επιθυμία του ήταν η υπογραφή ενός νέου συμβολαίου, με μεγαλύτερες απολαβές. Οι διαδικασίες όμως δεν προχωρούσαν, καθώς οι αξιώσεις του ίδιου και αυτά που ήταν διατεθειμένη να προσφέρει η ομάδα του, δεν συμβάδιζαν.
Γεννημένος οπαδός της Άρσεναλ, ο Κόουλ ξεπήδησε μέσα από τα φυτώρια της ομάδας. Πριν γίνει 19 ετών, είχε πραγματοποιήσει ήδη το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα. Έναν χρόνο μετά ήταν ημι-βασικός και τελικά στα 21 του ήταν στο αρχικό σχήμα κάθε εβδομάδα. Κάτι που μπορεί σήμερα δεν ακούγεται ιδιαίτερο, αλλά στις αρχές του 21ου αιώνα δύσκολα ένας τόσο νεαρός παίκτης θα έπαιρνε τέτοιο βάρος στις πλάτες του.
Τελικά, μετά από αυτά που αποκαλύφθηκαν τον Μάρτιο, ο Κόουλ και οι υπόλοιπες εμπλεκόμενες πλευρές βρέθηκαν ένοχες. Και σύμφωνα με το νόμο Κ5 της Premier League, επιβλήθηκαν «τσουχτερά πρόστιμα». Από 100 χιλιάδες λίρες στον ίδιο τον Κόουλ, 200 χιλιάδες λίρες στον Μουρίνιο, 300 χιλιάδες λίρες στην Τσέλσι και αφαίρεση τριών βαθμών, αλλά και 100 χιλιάδες λίρες και αναστολή της άδειας του Μπάρνετ για 18 μήνες. Ποινές οι οποίες μειώθηκαν μετά την έφεση, ωστόσο εξέθεσαν ανεπανόρθωτα όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Για μια χούφτα λίρες
Αυτή η πίεση, έφερε το αποτέλεσμα που ήθελε ο Κόουλ, όμως πάλι δεν ήταν ικανοποιημένος. Το καλοκαίρι του 2005, οι δύο πλευρές συμφώνησαν για ανανέωση του συμβολαίου του για ακόμα ένα έτος. Σ με διπλάσιες αποδοχές, καθώς οι 27 χιλιάδες λίρες την εβδομάδα έγιναν 54 χιλιάδες. Όμως ακόμα και έτσι, ο Άγγλος είχε κάτι ακόμα να γκρινιάζει. Το ένα ήταν πάλι οι αποδοχές του (!), καθώς ο ίδιος περίμενε μια πρόταση τουλάχιστον 60 χιλιάδων λιρών. Όπως ανέφερε μάλιστα ό ίδιος, η έκβαση των διαπραγματεύσεων «τον έκαναν σχεδόν να τρακάρει από την οργή του», βγαίνοντας στη βοηθητική λωρίδα του αυτοκινητόδρομου για να ηρεμήσει. Εκεί φάνηκε πως το γυαλί είχε ραγίσει για τα καλά και η αγάπη του για την ομάδα είχε χαθεί.
Έξυπνα, η Άρσεναλ είχε ήδη βρει τρόπο να τον αντικαταστήσει. Γκαέλ Κλισί και Ματιέ Φλαμινί (!), κάλυπταν με άξιο τρόπο το αριστερό άκρο της άμυνας. Υπήρχε ζωή και χωρίς τον Κόουλ στην άμυνα. Έτσι, το καλοκαίρι του 2006 η Τσέλσι χτύπησε ξανά την πόρτα των «κανονιέρηδων» για την αγορά του. Με τον Άσλεϊ εκτός των φωτογραφιών της ομάδας για τη σεζόν 2006-07, ήταν δεδομένο πως η πώληση του θα ερχόταν. Τελικά, την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, επισημοποιήθηκε η απόκτηση του 25χρονου από τους «μπλε», ε τον ίδιο να υπογράφει παχυλό συμβόλαιο 90 χιλιάδων λιρών την εβδομάδα. Σε αντάλλαγμα, η Άρσεναλ έλαβε πέντε εκατομμύρια λίρες, αλλά και τον βασικό Γάλλο αμυντικό, Γουιλιάμ Γκαλάς.
Η προδοσία του Κόουλ, ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεχαστεί από τους φίλους της Άρσεναλ. Στην επιστροφή του στο «Έμιρεϊτς» ως αντίπαλος, οι οπαδοί της ομάδας κουνούσαν χαρτονομίσματα των 20 λιρών φωνάζοντας τον «Ca$ley» (σ.σ. cash=χρήματα). Στην αυτοβιογραφία του, ο Κόουλ αναφέρει πως η Άρσεναλ «τον έκανε αποδιοπομπαίο τράγο». «Δεν έδειξαν την δική μου οπτική στα γεγονότα και με τάισαν σ τους καρχαρίες» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Άγγλος. «Ξέρω πως δεν είμαι άπληστος άνθρωπος και δεν ήρθα εδώ για τα χρήματα» ήταν οι πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης της Τσέλσι.
Μετάνοια Κόουλ και Βενγκέρ αλλά…
Στο «Στάμφορντ Μπριτζ» θα κέρδιζε πολλά τρόπαια, μεταξύ των οποίων και το Champions League. Ο ίδιος ο Αρσέν Βενγκέρ χαρακτήρισε τη μεταγραφή του ως «ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της καριέρας του». «Ήταν μια παρεξήγηση του συλλόγου με τον μάνατζερ του Κόουλ» σχολίασε ο Γάλλος προπονητής της Άρσεναλ, φανερά μετανιωμένος.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται πλέον και ο ίδιος ο Κόουλ. Μετά από πολλά χρόνια, ο Άγγλος θα δήλωνε πως ήταν λιγάκι πιο πεισματάρης από ό,τι έπρεπε. «Ήταν η ομάδα μου, ήμουν εκεί από τα εννιά μου. Δεν μετανιώνω που πήγα στην Τσέλσι, όμως ακόμα και σήμερα πολλές φορές στεναχωριέμαι για το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα». Λόγια μετάνοιας, τα οποία όμως δεν θα ξεπλύνουν ποτέ το στίγμα του «φιλοχρήματου προδότη» που άφησε στο βόρειο Λονδίνο…
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
