Topics

Η μέρα που το «Μπερναμπέου» υποκλίθηκε στο μεγαλείο του Ρόνι!

Ήταν 19 Νοέμβρη του 2005, όταν ο μεγάλος Ροναλντίνιο ανάγκασε το κοινό του «Μπερναμπέου» να υποκλιθεί στο μεγαλείο του.

19.11.2021 | 19:20

Είναι γνωστό σε όλους πως το κοινό της Ρεάλ Μαδρίτης είναι το πιο απαιτητικό και σκληρό κοινό του κόσμου. Οι κερκίδες του «Μπερναμπέου» λειτουργούν πολλές φορές ως λαϊκά δικαστήρια τα οποία δεν κάνουν διακρίσεις σε τίποτα και κανέναν. Ακόμη και ποδοσφαιριστές που έχουν γράψει ιστορία με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, ήρθαν αντιμέτωποι με αποδοκιμασίες και σφυρίγματα. Φανταστείτε λοιπόν τι έκανε ο Ροναλντίνιο πριν 16 χρόνια, ώστε να αναγκάσει αυτό το κοινό να σηκωθεί από τη θέση του και να χειροκροτήσει έναν ποδοσφαιριστή της αιώνιας εχθρού.

Καλό το διάβασμα. Αλλά μήπως να μας… καμαρώσεις και στο κανάλι μας στο Youtube;

Η διαδρομή μέχρι το μεγάλου ραντεβού

Πριν κερδίσει τις πρώτες του προεδρικές εκλογές, ο Λαπόρτα είχε υποσχεθεί πως αν εκλεγόταν θα έφερνε στην Βαρκελώνη τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Η μεταγραφή του Άγγλου στη Ρεάλ Μαδρίτης αποτελούσε μια τεράστια επικοινωνιακή ήττα και ο Ροναλντίνιο ερχόταν για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να μετριάσει το κάζο. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε πως η συγκεκριμένη εξέλιξη έμελλε να αλλάξει τη σύγχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα. Ο Βραζιλιάνος μάγος που ήρθε από την Παρί το καλοκαίρι του 2003, άλλαξε για τα καλά το κλίμα στην ομάδα.

Η Μπαρτσελόνα που είχε κατακτήσει τον τελευταίο της τίτλο το 1999, έψαχνε επειγόντως τρόπο να επανέλθει στην κορυφή. Στο πρόσωπο του Ροναλντίνιο βρήκε πολλά περισσότερα από αυτά που περίμενε όταν δαπανούσε 30 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι του «Καμπ Νου», έδειξε πως είναι ικανός να αφήσει εποχή. Ο «Ρόνι» έγινε το απόλυτο σημείο αναφοράς των «Μπλαουγκράνα» και η απόλυτη μορφή μιας εποχής που ουσιαστικά ήταν η αρχή της καθολικής κυριαρχίας τους τα επόμενα χρόνια.

Τα πράγματα που έκανε μέσα στο γήπεδο έμοιαζαν με… ψέμα. Μέχρι και σήμερα δεν έχουμε ξαναδεί ποδοσφαιριστή να συνδυάζει ουσία και θέαμα σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ο Ροναλντίνιο κατάφερε να μεταφέρει το παιχνίδι της αλάνας στο κορυφαίο επίπεδο ανταγωνισμού και να κυριαρχήσει με αυτόν τον τρόπο. Η τεχνική του κατάρτιση ήταν εκτός πραγματικότητας και κάθε φορά που έπαιζε το βλέμμα σου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από πάνω του.

Μπορεί στην πρώτη του χρονιά να μην κατάφερε να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα στην κορυφή, όμως είχε ήδη δείξει τις προθέσεις του. Την αμέσως επόμενη σεζόν, ηγείται της επιστροφής των «Μπλαουγκράνα» στους τίτλους μετά από έξι χρόνια. Για πολλούς αποτελούσε ήδη τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Χρειαζόταν όμως κάτι που θα σφράγιζε αυτό τον τίτλο. Μια εμφάνιση που θα έπειθε ακόμα και τους πιο δύσπιστους και θα έμενε ανεξίτηλα γραμμένη στα κιτάπια της ποδοσφαιρικής βίβλου. Ένα ρεσιτάλ μέσα στο «Μπερναμπέου».

Όλοι όρθιοι

Τον Νοέμβρη του 2005 η Μπαρτσελόνα ήταν η πρωταθλήτρια Ισπανίας και ο Ροναλντίνιο βρισκόταν στα καλύτερά του. Στις 19 εκείνου του μήνα, οι «Μπλαουγκράνα» ταξίδευαν στη Μαδρίτη και το «Μπερναμπέου» για ένα Κλάσικο με τεράστια βαθμολογική σημασία. Μπορεί η σεζόν να είχε πολύ δρόμο ακόμα, όμως οι δύο αιώνιοι της Ισπανίας ήξεραν πως κάθε βαθμός μετράει. Ειδικά όταν έρχεται σε βάρος του μεγάλου ανταγωνιστή. Με τη διαφορά να βρίσκεται μόλις στο -1, η Ρεάλ ήθελε τη νίκη μέσα στο «Μπερναμπέου» για να προσπεράσει και να στείλει ηχηρό μήνυμα τίτλου.

Από την άλλη η Μπαρτσελόνα, όντας πρωταθλήτρια και εκ νέου φαβορί για το πρωτάθλημα, ήθελε να δείξει ότι παραμένει το αφεντικό. Τελικά αυτό που ακολούθησε ήταν ένας θρίαμβος των «Μπλαουγκράνα» που συνοδεύτηκε από μια εκ των κορυφαίων ατομικών εμφανίσεων που έχουμε δει ποτέ. Εκείνο το βράδυ έμελλε να είναι το βράδυ που ο Ροναλντίνιο θα άφηνε για πάντα το στίγμα του στην ιστορία των Κλάσικο και όχι μόνο. Δεν υπήρχε τίποτα και κανείς που να μπορούσε να σταματήσει το νούμερο 10 σε εκείνο το παιχνίδι.

Ο Ετό με τον Μέσι κρύψανε τη μπάλα για το 0-1 των «Μπλαουγκράνα» νωρίς στο πρώτο ημίχρονο και μετά ανέλαβε δράση ο Ροναλντίνιο. Με δύο καθαρά προσωπικά γκολ, δείγμα της τεράστιας κλάσης του, καθάρισε το παιχνίδι και έστειλε την ομάδα του στο +4. Όσοι βρέθηκαν στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» εκείνο το βράδυ, έγιναν μάρτυρες μιας σπάνιας ποδοσφαιρικής στιγμής.

Όταν ο Ροναλντίνιο σημείωσε το δεύτερο γκολ του, που ουσιαστικά τελείωσε το ματς, ο κόσμος της Ρεάλ δεν αποδοκίμασε την ομάδα του. Όχι επειδή ξαφνικά μαλάκωσε και άλλαξε στάση, αλλά γιατί το μεγαλείο του Βραζιλιάνου ήταν τέτοιο που τράβηξε την προσοχή του. Αντί για αποδοκιμασίες λοιπόν, είχαμε χειροκροτήματα. Αποθέωση για έναν παίκτη του οποίου η ποιότητα ξεπέρασε αντιπαλότητες, έχθρες και μίση. Όμως πάνω απ’ όλα ξεπέρασε τη στάση ενός κοινού που σίγουρα προτιμά να επικρίνει παρά να αποθεώνει.

Η εδραίωση του μύθου

«Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι πολύ σπάνιο για έναν παίκτη να χειροκροτείται με αυτόν τον τρόπο από τους αντίπαλους οπαδούς». Ο Ροναλντίνιο ήταν μόλις ο δεύτερος παίκτης αντίπαλης ομάδας που χειροκροτήθηκε από το κοινό του Μπερναμπέου. Ποιος ήταν ο πρώτος; Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ποιος ήταν ο επόμενος; Κανείς. Μόνο αυτοί οι δύο θρύλοι της στρογγυλής θεάς κατάφεραν να κερδίσουν αυτή την απόλυτη αναγνώριση. Εκείνο το παιχνίδι ήταν το απόλυτο σημείο τομής για μια μυθική σεζόν τόσο για τον «Ρόνι» όσο και για την Μπαρτσελόνα.

Ο δεύτερος συνεχόμενος τίτλος πρωταθλητή ήρθε με το εμφατικό +12 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα η σεζόν έκλεισε με την κατάκτηση του Champions League. Του δεύτερου στην ιστορία της ομάδας και του πρώτου μετά το 1992. Οι εμφανίσεις του Ροναλντίνιο και η επιρροή του στις επιτυχίες των «Μπλαουγκράνα», του απέφεραν τη μία και μοναδική Χρυσή Μπάλα στην καριέρα του. Μια καριέρα που ακόμα κι αν η κορύφωσή της κράτησε λίγο, μας χάρισε αμέτρητες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας. Για την Μπαρτσελόνα τα πέντε χρόνια που βρέθηκε εκεί, ήταν ευλογία.

Η παρουσία του, ανέβασε το κύρος και τις απαιτήσεις του κλαμπ και το έβαλε σε μια άλλη λογική. «Ο Ροναλντίνιο ήταν ο μεγαλύτερος υπεύθυνος για την αλλαγή στη Μπαρτσελόνα. Ήρθε σε μια κακή εποχή για το κλαμπ και η αλλαγή που έφερε μαζί του ήταν απλά εκπληκτική». Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Λιονέλ Μέσι και δεν χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού. H εξωγηπεδική ζωή και η έλλειψη κινήτρου στέρησαν από τον Ροναλντίνιο μια ακόμη πιο λαμπερή καριέρα. Ουδείς όμως αμφισβητεί την αξία ενός παίκτη που έκανε το ποδόσφαιρο ένα ομορφότερο παιχνίδι.

Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν εκείνο το ματς της 19^ης Νοέμβρη του 2005 θα θυμούνται για πάντα τις δύο μαγικές επελάσεις και τους εφιάλτες που προκάλεσαν στον Σέρχιο Ράμος. «Όταν παίζεις μαζί του και βλέπεις τι κάνει με τη μπάλα, τίποτα δεν σε εκπλήσσει πια. Είμαι σίγουρος πως μια από αυτές τις μέρες θα κάνει τη μπάλα να μιλήσει». Υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί με τη δήλωση του Γκούντγιονσεν;