Λένε ότι οι παρέες φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες γιατί δημιουργούν αιώνιους δεσμούς που τους ενώνουν για πάντα. Μία τέτοια παρέα από το Μπραχάμι, η Rainbow FC, έγραψε ιστορία στο Ανεξάρτητο Πρωτάθλημα της Β΄κατηγορίας του Χάρη Πλουσή, κατακτώντας τον τίτλο τη σεζόν 2021/2022 για 2η φορά στην ιστορία της. Αυτή η παρέα φτιάχτηκε το μακρινό 2004, από μερικούς Μπραχαμιώτες εφήβους που είχαν πολλές διαφορές μεταξύ τους αλλά πίστευαν σε έναν κοινό Θεό. Στο Θεό του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο τους ένωνε και η Rainbow FC πήρε σάρκα και οστά ένα καλοκαιρινό απόγευμα όταν υπό τους ήχους του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητο ηχούσε ένα τραγούδι του ομώνυμου ροκ συγκροτήματος. Έκτοτε, η Rainbow FC ήταν ο συνδετικός κρίκος αυτής της παρέας.
Αφού πρώτα η ομάδα έκανε το αγροτικό της σε διάφορα μικρά τουρνουά της Αθήνας, τo 2012 είπε να δοκιμάσει την τύχη της στο πιο γνωστό Ανεξάρτητο Πρωτάθλημα της Αττικής. Αυτό της οικογένειας Πλουσή. Μετά από μία δύσκολη πρώτη σεζόν, οι πρώτες επιτυχίες ήρθαν στο Ανεξάρτητο Πρωτάθλημα το 2013 και το 2014. Μέσα σε δύο σεζόν, η Rainbow FC μέτρησε δύο πρωταθλήματα και ισάριθμες ανόδους από τη Γ΄στη Β΄κατηγορία και από τη Β΄ στην Α΄ κατηγορία. Η πρώτη και μοναδική ως σήμερα ομάδα στην ιστορία του Ανεξάρτητου Πρωταθλήματος που πετυχαίνει κάτι τέτοιο.
Η άνοδος στην κορυφαία κατηγορία της διοργάνωσης δε στέφθηκε με επιτυχία, καθώς συνέπεσε με μία σειρά από ατυχείς συγκυρίες για το σύλλογο. Αρκετοί ποδοσφαιριστές της ομάδας βρίσκονταν σε μία κρίσιμη περίοδο της ηλικίας τους, καθώς οι φοιτητικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και το κάλεσμα του στρατού, τους εμπόδιζε να συνεχίσουν στην ομάδα. Κάπως έτσι ακολούθησε ένα rebuilding της ομάδας. Οι πιο πιστοί στρατιώτες έμειναν και το νέο αίμα ενσωματώθηκε στην ομάδα μέσα στα επόμενα χρόνια.
Έτσι, μετά από ένα διάλειμμα από τα γήπεδα του Ανεξάρτητου, το 2019 η Rainbow επέστρεψε δυναμικά κατακτώντας τη 2η θέση στη Β΄κατηγορία. Ακολούθησε μία σεζόν που άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Στο πρωτάθλημα η ομάδα τερμάτισε στην 6η θέση αλλά στο Κύπελλο μεταμορφωνόταν. Στην πορεία της μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού (4 προκρίσεις), κέρδισε κορυφαίες ομάδες, όπως ο Ίκαρος, καθώς και δύο ομάδες από την Α΄κατηγορία. Στην τετράδα συνάντησε μία από τις καλύτερες ομάδες της Α΄κατηγορίας, τον Πελλοπονησιακό και τελικά αποκλείστηκε στην ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Γι αυτήν την ομάδα, όμως, δεν υπήρχε χώρος για δάκρυα. Είχε κάνει την υπέρβαση.
Η πανδημία δεν έβαλε φρένο στο τρένο των Rainbow
Τη σεζόν 2020-2021, ήταν όλα έτοιμα για την επιστροφή των Rainbow στο θρόνο τους. Μετά από 6 αγωνιστικές η κορυφή του πρωταθλήματος είχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ωστόσο, η καταιγίδα της πανδημίας χάλασε τα σχέδια. Η σεζόν ματαιώθηκε και μαζί της καταποντίστηκαν τα όνειρα ενός τίτλου μετά από εφτά χρόνια.
Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Η πανδημία της COVID-19 θα μπορούσε να είχε σκορπίσει την ομάδα, όπως συνέβη σε αρκετές άλλες. Ωστόσο, υπήρχαν ανοιχτοί λογαριασμοί. Η Rainbow είχε αφήσει κάτι στη μέση και ήταν αποφασισμένη να συναντήσει το πεπρωμένο της. Έτσι, παραμονές της έναρξης του πρωταθλήματος, κατά την καθιερωμένη συνάντηση της ομάδας στα τέλη Αυγούστου, δόθηκε η υπόσχεση. Σύσσωμη η ομάδα δεσμεύτηκε να φέρει πίσω στο Μπραχάμι το πρωτάθλημα.
Μετά την μπόρα βγαίνει το ουράνιο τόξο
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Επομένως, όταν ήρθε η πρώτη γκέλα μόλις στην 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος κόντρα στη Νέμεσις, υπήρξαν τριγμοί στο οικοδόμημα της ομάδας. Σε ένα πρωτάθλημα που ήταν φανερό ότι θα κριθεί στο νήμα, μία τόσο γρήγορη απώλεια βαθμών ήταν ικανή να γκρεμίσει από νωρίς τα όνειρα της Rainbow Fc.
Ωστόσο, η αντίδραση της ομάδας ήταν εμφατική. Απάντησε με 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και έχτισε τη ψυχολογία της ενόψει του μεγάλου ντέρμπι με τον Ίκαρο. Το συγκεκριμένο ματς ήταν ορόσημο για την χρονιά. Το αποτέλεσμα δεν θα καθόριζε τον τελικό νικητή του πρωταθλήματος γιατί ήταν πολύ νωρίς ακόμα αλλά θα έδειχνε ποιος είναι το αφεντικό στην κατηγορία. Η Rainbow Fc κατέβηκε με το μαχαίρι στα δόντια και παρόλο που βρέθηκε στο σκορ έβγαλε χαρακτήρα. Έτσι, όχι μόνο πήρε τη νίκη αλλά στο τέλος έδωσε και διαστάσεις θριάμβου επικρατώντας με 6-3.
Αυτή η νίκη έδωσε φτερά στα πόδια των παικτών. Ακολούθησαν μία ισοπαλία εκτός προγράμματος και τρεις νίκες που διατήρησαν την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας. Ακολουθούσαν τα 2 μεγάλα ντέρμπι κόντρα σε City και Νέο Απόλλων Γαλατσίου για την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου. Με αντίπαλο τη City η ομάδα ήταν πολύ στιβαρή πίσω και κυνική μπροστά. Έτσι, ήρθε απόλυτα φυσιολογικά η νίκη με 3-0. Κόντρα στο Νέο Απόλλων Γαλατσίου, όμως, η ομάδα έδωσε το μεγαλύτερο τεστ της μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σε ένα βροχερό γήπεδο στη Παλλήνη, σε μία άγνωστη έδρα για εκείνη βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο από νωρίς. Ωστόσο, με μία ονειρική επιστροφή στο 2ο ημίχρονο πέτυχε επική ανατροπή και έκλεισε τον 1ο γύρο με νίκη (3-2) και απολαμβάνοντας την μοναξιά της κορυφής.
Η αγωνιστική κοιλιά, το δώρο και ο χαρακτήρας νικητή
Ο 2ος γύρος ξεκίνησε με μαξιλαράκι ασφαλείας 6 βαθμών. Η ομάδα ξεκίνησε με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια αλλά ο προπονητής (Νίκος Καρποντίνης) που γνωρίζει χρόνια την ομάδα είδε το «σύνδρομο του 2ου γύρου» να προσβάλλει ξανά την ομάδα. Η ομάδα πραγματοποίησε την «αγωνιστική κοιλιά» της και αυτή ήρθε στο χειρότερο δυνατό σημείο. Από την 3 έως και την 5η αγωνιστική του 2ου γύρου, η Rainbow καλούταν να βγάλει ένα «πρόγραμμα φωτιά». Τρία συνεχόμενα ντέρμπι κόντρα στις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος..
Κόντρα στη City ήρθε η ήττα με 3-0 στο χειρότερο παιχνίδι της χρονιάς για την ομάδα. Ακολούθησε μία επική μάχη με τον Ίκαρο και η ήττα με 2-0 που, όμως, δεν αντανακλούσε την εικόνα του αγώνα. Κάπως έτσι η διαφορά όχι μόνο ροκανίστηκε αλλά ο Ίκαρος ισοβάθμησε στην κορυφή με τους Rainbow.
Το επόμενο ματς με το Νέο Απόλλων Γαλατσίου ήταν το πιο κρίσιμο της σεζόν όχι μόνο για βαθμολογικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους. Η ομάδα απάντησε με τον πιο πειστικό τρόπο. Σε ένα ματς που προηγήθηκε με 2-0, «αμύνθηκε για τη ζωή της» σε όλο το 2ο ημίχρονο και μετά το τελικό σφύριγμα του διαιτητή, είχε βγει ζωντανή (2-1). Η χαρά, όμως μετριάστηκε, από την απώλεια βαθμών κόντρα στους Black Panthers στο αμέσως επόμενο ματς με την ισοφάριση να έρχεται με σληρό τρόπο στο τέλος (1-1).
Οι 4 «τελικοί» στο δρόμο προς τον τίτλο
Ο τίτλος δεν ήταν πια στα χέρια της Rainbow FC. Ωστόσο, η ομάδα γνώριζε ότι τα δύσκολα βρίσκονταν πίσω της. Αν έκανε το καθήκον της, τότε δύσκολα ή εύκολα, οι διώκτες τους θα στραβοπατούσαν. Απέμεναν 4 «τελικοί». Περιθώρια για λάθη δεν υπήρχαν.
Η νευρικότητα και το άγχος ήταν εκεί σε κάθε ματς για να βαραίνουν τα πόδια των παικτών. Ωστόσο, έπρεπε να ζήσουν με αυτό. Η Rainbow ξεπέρασε με ευκολία το πρώτο εμπόδιο της Coast Guard με το εμφατικό 10-2. Την επόμενη αγωνιστική ήρθε το μεγάλο τεστ κόντρα στον ΟΠΑΠ. Η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ από νωρίς. Ωστόσο, έβγαλε χαρακτήρα νικητή και με δύο γκολ στο τέλος του 1ου ημιχρόνου και στην αρχή του 2ου κατέκτησε μία νίκη που στην οικονομία του πρωταθλήματος θα αποδεικνυόταν καθοριστική.
Και αυτό γιατί την επόμενη μέρα ο Νέος Απόλλων Γαλατσίου έκανε το πολυπόθητο δώρο. Έκοψε βαθμούς από τον Ίκαρο (2-2) και η κορυφή άλλαξε ξανά ονοματεπώνυμο. Το πρωτάθλημα ήταν ξανά στα χέρια της Rainbow FC με δύο αγωνιστικές να απομένουν. Δεδομένης της κρισιμότητα της κατάστασης δεν υπήρχαν εύκολα ματς. Η South Coast Capitals είχε κατέβει αποφασισμένη να στερήσει το πρωτάθλημα από την Rainbow Fc στην τελευταία αγωνιστική. Από νωρίς έδειξε τις προθέσεις της και άνοιξε το σκορ. Σαν από μηχανής Θεός, όμως, ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας (Σταμάτης Νιάος), πέτυχε ένα γκολ από χρυσάφι στο τελευταίο λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου με μία κεφαλιά που θα ζήλευε ακόμη και ο Ολιβιέ Ζιρού. Αυτό το γκολ έδωσε φτερά στα πόδια των ποδοσφαιστών και η ανατροπή ολοκληρώθηκε (4-1).
Μία αγωνιστική απέμενε για να επιστρέψει το πρωτάθλημα στο Μπραχάμι. Οι Ωρίωνες στέκονταν ως μοναδικό εμπόδιο για την κατάκτηση του τίτλου. Η ομάδα μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια και μέσα σε λίγα λεπτά το σκορ είχε φτάσει στο 2-0. Ωστόσο, δε θα λεγόντουσαν Rainbow αν δεν το έκαναν θρίλερ και αυτό το ματς. Οι παίκτες είχαν το μυαλό τους ήδη στην απονομή και πριν το καταλάβουν οι Ωρίωνες έφεραν το παιχνίδι στα ίσα. Η μοίρα, όμως, ήταν προδιαγεγραμμένη και απλά οι Ωρίωνες καθυστερούσαν το αναπόφευκτο. Δύο γρήγορα γκολ έφεραν ξανά την κανονικότητα και το τελικό 9-3 έδωσε διαστάσεις θριάμβου στη νίκη που εξασφάλισε και μαθηματικά τον τίτλο.
Ένας τίτλος που κρίθηκε στην ισοβαθμία με τον Ίκαρο και στο καλύτερο συντελεστή τερμάτων στα ματς ανάμεσα στις 2 ομάδες. Ένα γκολ χώρισε τον πρωταθλητή από τον δευτεραθλητή σε ένα δραματικό φινάλε και ένα από τα πιο συναρπαστικά πρωταθλήματα στην ιστορία του Ανεξάρτητου.
Ο πόλεμος κερδήθηκε από έναν στρατηγό και τους καμικάζι του
Στην πορεία της ομάδας μέχρι το τέλος της διαδρομής, κανείς δεν ήταν περιττός. Άπαντες έβαλαν το λιθαράκι τους. Λίγα λόγια για τους πρωταγωνιστές της επιτυχίας.
Νίκος Καρποντίνης: Προπονητής (El Professor): Αν η ομάδα αντί για έμβλημα είχε πρόσωπο, θα ήταν του Νίκου Καρποντίνη. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τις δυνάμεις και τις αδυναμίες των παικτών όσο κανείς άλλος. Ο συνδετικός κρίκος που έκανε αυτήν την παρέα να γουστάρει να έρχεται στο γήπεδο. Κορυφαίος στο να εμπνέει πριν από τα ματς με τις ατομικές του ομιλίες αλλά και εξαιρετικός στο να «διαβάζει» το παιχνίδι μέσα στο ματς και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές σε τακτικό επίπεδο και σε επίπεδο προσώπων.
Κωνσταντίνος Γιολδάσης: Τερματοφύλακας (Το βουνό): Ένας από τους πιο ικανούς γκολκίπερ στις εξ΄επαφής αποκρούσεις και σε κοντινά τετ α τετ. Η ικανότητα του να παίρνει σωστές θέσεις και να καλύπτει την εστία οδήγησε σε μία σειρά σωτήριων επεμβάσεων.
Hλίας Σιανδρής: Αριστερός μπακ (Ο τίμιος εργάτης): Τίμιος γιατί μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας αλλά πάντα ήξερες ότι θα δώσει το 100% και αυτό που μπορεί. Εργάτης γιατί έτρεχε ασταμάτητα και ενίοτε χρησιμοποιούταν για ειδικές αποστολές στη μεσαία γραμμή προκειμένου να εξουδετερώνει τα ατού της αντίπαλης ομάδας.
Μανώλης Προμπονάς: Στόπερ (Πύργος): Κορυφαίος στο ψηλό παιχνίδι και πολύ δυνατός στις σωματικές επαφές με τον αντίπαλο. Στα πιο σημαντικά παιχνίδια, αυτόματα ανέβαζε το επίπεδο παιχνιδιού του. Ένας από τους παίκτες που συνέβαλε τα μέγιστα στην εξαιρετική αμυντική εικόνα της ομάδας, ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν.
Γιώργος Παπαϊωάννου: Στόπερ (Ο σκύλος): Ο πιο αθλητικός ποδοσφαιριστής στην ομάδα και ένας από τους πιο σκληρούς αμυντικούς της κατηγορίας. Προσόν του είναι η ικανότητα του να βγαίνει πρώτος στη μπάλα ενώ είναι εξαιρετικά ικανός στο ψηλό παιχνίδι. Χάρη στην ταχύτητα του αλλά και τα σωματικά του προσόντα κατάφερνε να «σβήνει» επικίνδυνες φάσεις πριν καν δημιουργηθούν. Μαζί με τον Πύργο συνέθεσαν ένα εξαιρετικό αμυντικό δίδυμο, κρατώντας ανέπαφη την εστία σε πολλά ματς ειδικά στον πρώτο γύρο.
Αντώνης Νιάος: Δεξιός μπακ και όχι μόνο (Το γαλλικό κλειδί): Ο παίκτης που έπαιξε τις περισσότερες θέσεις τη φετινή σεζόν. Η βασική του θέση ήταν αυτή του δεξιού μπακ, καθώς ήταν απροσπέλαστος στο ένας εναντίον ενός. Ωστόσο, τα αθλητικά του προσόντα και τα ανασταλτικά του χαρίσματα του επέτρεπαν να κλείνει τρύπες και στη μεσαία γραμμή, όποτε του ζητήθηκε. Βοήθειες έδωσε και ως αριστερός εξτρέμ με πολύτιμα γκολ μέσα στη χρονιά.
Μανώλης Καρπαθίου: Deep lying playmaker (Ο μετρονόμος): Από τα πόδια του ξεκινούσε κυριολεκτικά κάθε επίθεση της ομάδας. Ερχόμενος κοντά στο στόπερ, οργάνωνε το παιχνίδι και με τις διαγώνιες μπαλιές του με το αριστερό στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, μπορούσε να σου δημιουργήσει ευκαιρίες από το πουθενά. Από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια στο παιχνίδι του είναι η προσήλωσή του στα αμυντικά του καθήκοντα, λειτουργώντας ως «σκούπα» μπροστά από τα στόπερ.
Περικλής Νινέ: Εσωτερικός μέσος (Ο διαβήτης): Ένας από τους πιο δημιουργικούς παίκτες της ομάδας, με τεράστια ικανότητα στο κάθετο παιχνίδι. Οι κάθετες τους πάσες μπορούν να «ακυρώσουν» μία ολόκληρη άμυνα. Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, με τρομερή προσποίηση και ικανότητα να κρατάει τη μπάλα παρά την πίεση. Με διαφορά, ο παίκτης με τα περισσότερα κερδισμένα φάουλ στην ομάδα.
Δημήτρης Γκούτσιος: Εσωτερικός μέσος (Η ποιότητα): Χωρίς υπερβολή ένας από τους πιο «μπαλάτους» παίκτες του πρωταθλήματος. Οι επαφές του με τη μπάλα πάντα σε εντυπωσίαζαν και πολύ σπάνια θα τον έβλεπες να κάνει λάθος πάσα. Πάντα ήξερε τι να κάνει με τη μπάλα πριν τη πάρει. Παίκτης που πατάει περιοχή με κάθετες κινήσεις, σκοράρει αλλά και δημιουργεί. Με σουτ δυναμίτη πέτυχε πολύτιμα γκολ αλλά δυστυχώς η χρονιά έληξε άδοξα για εκείνον μετά από ένα επώδυνο τραυματισμό.
Ευθύμης Καρποντίνης: Δεξιός εξτρέμ (Road Runner): Ο πιο γρήγορος παίκτης της κατηγορίας. Η επιτάχυνση και η ικανότητα του να τρέχει στο χώρο με τη μπάλα σπάνια συναντάται σε αυτό το επίπεδο. Μοίρασε τόσες ασίστ που είναι δύσκολο να τις μετρήσεις ενώ πέτυχε και γκολ από χρυσάφι όταν η «μπάλα έκαιγε». Ένας παίκτης ασβέστη που με τις φαρμακερές σέντρες του ήταν μόνιμη πηγή κινδύνου για τον αντίπαλο και προκάλεσε εφιάλτες στα αντίπαλα μπακ.
Πολυμέρης Μπολάνος: Αριστερός εξτρέμ (Ο clutch): Ο άνθρωπος των κρίσιμων γκολ. Ο παίκτης που «κουβάλησε» σε μεγάλο βαθμό την επίθεση στο 2ο γύρο, όταν η ομάδα έκανε μία αγωνιστική «κοιλιά». Όσο η σεζόν κυλούσε γινόταν και καλύτερος με το μάτι του να γυαλίζει. Τα γκολ του κόντρα στο Νέο Απόλλων Γαλατσίου στον 1ο και στον 2ο γύρο και το πέναλτι που σημείωσε κόντρα στη South Coast Capitals ήταν από τα πιο κρίσιμα της σεζόν.
Σταμάτης Νιάος: Στράικερ (Η εμπειρία): Ο πιο έμπειρος παίκτης της Rainbow FC και ο αρχηγός της είναι και ο πιο πεισματάρης, με την καλή ένοια. Ένας ποδοσφαιριστής που δίνει πάντα το 101% για την ομάδα. Με τις φωνές του μέσα στο γήπεδο, μας ξυπνούσε, λειτουργώντας ως πραγματικός κάπτεν. Εξαιρετικός στο να σπάει μπάλες και να παίζει με πλάτη. Τα γκολ που πέτυχε ήταν λίγα και καλά ενώ το γεγονός ότι έπαιζε με τραυματισμό στους κοιλιακούς σχεδόν ολόκληρη τη χρονιά αποδεικνύει πόσο αγαπάει την ομάδα.
Παναγιώτης Γεροσίδερης: Στράικερ (Ο φονιάς): Η ποιότητά του αδιαμφισβήτητη, όπως και η εκτελεστική του δεινότητα. Μπορεί να σου κάνει μισή φάση γκολ και χάρη στην τεχνική του μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του αλλά και για τους συμπαίκτες του. Τέλειωσε το πρωτάθλημα με διψήφιο αριθμό τερμάτων και ήταν από τους βασικούς συντελεστές της επιτυχίας.
Γιώργος Κασιδιάρης: Μέσος/Δεξιός μπακ (Η παλιοσειρά): Η κορυφαία εσωτερική μεταγραφή του 2ου γύρου. Μία από τις παλιοσειρές της ομάδας και ένας εκ των ιδρυτών, επέστρεψε στο τέλος του 2021 και αποτέλεσε μία πολύ αξιόπιστη επιλογη τόσο ως αμυντικός μέσος όσο και ως δεξιός οπισθοφύλακας. Τα ανασταλτικά του χαρίσματα παρείχαν την προστασία που χρειαζόταν η ομάδα στα μετόπισθεν. Ένας από τους παίκτες που έφευγε από κάθε αγώνα κατάκοπος, διότι τα έδινε όλα για τη φανέλα.
Δημήτρης Παπαϊωάννου: Δεξιός μπακ (Ο φιλότιμος): Ο ορισμός του φιλότιμου ποδοσφαιριστή που θα παλέψει, θα πέσει αλλά στο τέλος πάντα θα σηκωθεί. Στην καλή του μέρα, θα πρέπει να ματώσεις για να τον περάσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντα δίνει το 100% και ιδρώνει τη φανέλα. Από τους λίγους παίκτες που θα δεχτεί να θυσιαστεί για το καλό της ομάδας χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα στα αποδυτήρια.
Δημήτρης Κότσαρης: Μέσος (Ο 12ος παίκτης): Συνήθως ερχόταν από τον πάγκο και έδινε πολύτιμες ανάσες και βοήθειες. Με τα τρεξίματά του έκλεινε τρύπες στη μεσαία γραμμή. Πιστός στρατιώτης, δεν έχανε ματς και απαραίτητος για μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.
Βαγγέλης Σκαλτσάς: Αριστερός μπακ (Ο σπρίντερ): Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις δεν του επέτρεψαν να δίνει κάθε εβδομάδα το παρόν. Ωστόσο, όποτε ερχόταν προσέφερε τρεξίματα και αθλητικότητα από την αριστερή πλευρά. Ένας από τους γρηγορότερους παίκτες στην κατηγορία που έδωσε βάθος στο ρόστερ.
ΥΓ.1. Το πιο δύσκολο δεν είναι κατακτήσεις μία κορυφή. Το δύσκολο είναι να το επαναλάβεις.
ΥΓ.2. Η Rainbow FC θα επιστρέψει για το back to back.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
