Στην Πριμέρα του 21ου αιώνα το απρόσμενο και το απροσδόκητο είναι σχεδόν άγνωστες λέξεις. Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα έχουν πάρει κυριολεκτικά ό,τι υπάρχει, με τη Βαλένθια του Μπενίτεθ και την Ατλέτικο του Σιμεόνε να είναι τα μοναδικά… γαλατικά χωριά που αντιστέκονταν.
Κάποτε στα ισπανικά γήπεδα οι 7άρες και οι 8άρες που φόρτωναν (και ακόμη φορτώνουν) οι δύο γίγαντες της ιβηρικής χερσονήσου ήταν πραγματικά άφαντες. Οι αποστάσεις από την πρώτη ομάδα μέχρι την τελευταία ήταν ιδιαίτερα στενές. Σε αντίθεση δηλαδή με τα τελευταία χρόνια που ο πρώτος είναι έτη φωτός μπροστά από τον τελευταίο. Στις αλλαγές της χιλιετίας όμως το ενδιαφέρον παρέμενε αμείωτο μέχρι την τελευταία αγωνιστική, είτε επρόκειτο για υποβιβασμό, είτε για πρωταθλητή.
Εκπλήξεις σχεδόν… παντού!
Για να περιγράψει κάποιος την άγρια ομορφιά που είχε κάποτε το ισπανικό ποδόσφαιρο, η σεζόν 1999-2000 είναι το καλύτερο παράδειγμα. Τα σοκ για τους «μεγάλους» ήταν (πάρα) πολλά, ενώ οι «Δαβίδ» είχαν τις σπουδαίες στιγμές τους. Και πριν προλάβει κάποιος να πει πως οι Ισπανοί είχαν μέτριες ομάδες, ας θυμηθούμε πως στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς Βαλένθια και Ρεάλ βρέθηκαν αντιμέτωπες.
Η τελική κατάταξη ήταν πραγματικά τεράστια έκπληξη. Πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην ιστορία της ήταν η -τότε- εντυπωσιακή Λα Κορούνια. Πέμπτη η Ρεάλ, μια θέση πιο πάνω η Σαραγόσα, ενώ Μπέτις, Ατλέτικο και Σεβίλλη υποβιβάστηκαν από την Πριμέρα στη Σεγούντα! Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί, με το χρυσό παπούτσι να πηγαίνει στον Σάλβα της Ράθινγκ (27 γκολ), η ομάδα με τη χειρότερη επίθεση (33 γκολ) είχε κάνει την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία (Ντενίλσον-Μπέτις), ενώ η δεύτερη χειρότερη άμυνα ήταν αυτή της Ατλέτικο με 64 γκολ παθητικό (χειρότερη μόνο η Σεβίλλη με 67).
Σε όλα αυτά να προσθέσουμε πως οι πρωταθλητές μάζεψαν μόλις 69 βαθμούς και είχαν 11 ήττες και πως η κορυφαία διαφορά τερμάτων (Μπαρτσελόνα) ήταν μόλις στο +24 (στο +10 της Ρεάλ), σε πλήρη αντίθεση με τα «εξωγήινα» 80+ των πρόσφατων χρόνων της Πριμέρα.
Το… υποβρύχιο της Ντέπορτιβο, η «βροχερή» Βαρκελώνη και ο… όχι τόσο φωτεινός ήλιος της Μαδρίτης
Ο μεγάλος αριθμός των ηττών δικαιολογείται από το πως οι 4 μεγάλοι «αυτοκτόνησαν» σε φαινομενικά εύκολα παιχνίδια εντός έδρας. Και οι 4 ομάδες μαζί (Ρεάλ, Μπάρτσελόνα, Ατλέτικο και Βαλένθια) σημείωσαν συνολικά 19 ήττες στις έδρες τους. Από αυτές μόλις 4 ήρθαν σε μεταξύ τους παιχνίδια. Αυτές τις… γκάφες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο στη Γαλικία, όπου με μια ταλαντούχα ομάδα με κύριους κίονες τους Ρόι Μακάι, Τζαλμίνια, Φραν και Παουλέτα κατάφεραν απέναντι σε όλα τα προγνωστικά να λυγίσουν τους αντιπάλους τους. Και με τι τρόπο μάλιστα. Το απόλυτο 4/4 απέναντι στους «μεγάλους» και συνολικά 16 νίκες στο καυτό «Ριαθόρ». Μεταξύ αυτών ο διασυρμός της «βασίλισσας» στα χέρια της… αρμάδας του Ιρουρέτα, όταν και ο Ίκερ Κασίγιας αναγκάστηκε να μαζέψει 5 φορές τη μπάλα από την εστία του (5-2).
Αυτό το σοκ όμως δεν ήταν το μοναδικό για την προβληματική Ρεάλ. Οι “μερένχες” με τον Τζον Τόσακ στο τιμόνι δέχθηκαν ακόμα δύο ντροπιαστικές (εντός έδρας) ήττες, με 5-1 από τη Σαραγόσα και 4-2 από τη Ράθινγκ. Κάτι που αν συνέβαινε σήμερα, ο προπονητής θα είχε φύγει… βράδυ.
Ωστόσο και στην άλλη μεριά της Μαδρίτης τα πράγματα δεν κυλούσαν ομαλά. Τα όνειρα και οι σκέψεις των φιλάθλων στις αρχές της σεζόν ήταν για κατάκτηση της Λα Λίγκα. Είχαν κάνει άλλωστε και σπουδαίες μεταγραφές, με λαμπρότερη αυτή του Τζίμι Φλόιντ Χασελμπάινκ έναντι 17 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Ολλανδός αν και ήταν υπέροχος με 24 γκολ στο πρωτάθλημα και 34 συνολικά, δεν μπορούσε μόνος του να «φέρει την άνοιξη» στην κατά τα άλλα δυσλειτουργική “Ατλέτι”. Αποτέλεσμα ήταν οι Μαδριλένοι να υποβιβαστούν στις 7 Μαίου, έχοντας μάλιστα 2 αγωνιστικές ακόμα στο πρόγραμμα. Αυτή ήταν μόλις η δεύτερη φορά που οι «ροχιμπλάνκος» έπεφταν από την Πριμέρα. Η προηγούμενη ήταν το μακρινό 1929!
Για τη Μπαρτσελόνα η σεζόν δεν μπορούσε να κριθεί απαραίτητα καταστροφική (2η θέση στην Πριμέρα), αλλά το τέλος της χρονιάς βρήκε την ομάδα του Φαν Χάαλ με άδεια χέρια. Το σύνολο των Καταλανών που αποτελείτο από τους Φίγκο, Γκουαρντιόλα, Λιτμάνεν, Ριβάλντο, Κλάιφερτ, Λουίς Ενρίκς και τα αδέρφια Ντε Μπούρ, είδαν το πρωτάθλημα να «κλειδώνει» στη Λα Κορούνια, έχοντας πρώτα χάσει το σούπερ καπ από τη Βαλένθια. Δύο εξάρες σηματοδότησαν το ουσιαστικό τέλος της σεζόν, καθώς ακολούθησαν ο αποκλεισμός με συνολικό σκορ 6-0 από τη σχεδόν υποβιβασμένη Ατλέτικο στα ημιτελικά του Κόπα Ντελ Ρέι και το τελικό 6-2 από τη Βαλένθια για την ίδια φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι αν και η πορεία των «μπλαουγκράνα» δεν ήταν το ίδιο καταστροφική με αυτή των δύο ομάδων της Μαδρίτης, το αποτέλεσμα δεν ήταν σίγουρα το αναμενόμενο δεδομένου του πόσο ψηλά βρισκόταν ο πήχης.
Το τέλος των ηρώων
Η υπέροχη αλλά και ταυτόχρονα απρόβλεπτη σεζόν ολοκληρώθηκε στις 20 Μαΐου. Η τελική της εικόνα δεν προβλεπόταν κυριολεκτικά από κανέναν φίλαθλο σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Η Ντέπορ γοήτευσε τους πάντες, Ατλέτικο και Ρεάλ σημείωσαν τις πιο ντροπιαστικές σεζόν της σύγχρονης ιστορίας τους, ενώ η Μπαρτσελόνα έμεινε με άδεια τα χέρια. Την εποχή που καμία τακτική ή ομάδα δεν θεωρείτο «ανίκητη», μικροί ήρωες ξεπεταγόντουσαν και θύμιζαν πως κυριολεκτικά τα πάντα είναι πιθανά.
Ωστόσο οι δύο τελευταίες δεν επρόκειτο να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Αυτή η σεζόν-ορόσημο του ισπανικού ποδοσφαίρου ώθησε τα δύο μεγαθήρια της Ισπανίας να αλλάξουν πορεία πλεύσης. Αναζήτησαν νέες φιλοσοφίες, οι οποίες τελικά αρκετά χρόνια αργότερα θα άλλαζαν αρκετά τον ποδοσφαιρικό χάρτη και θα διέλυαν τον ανταγωνισμό των «μικρών».
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
