Είναι ευχή και κατάρα να έχεις μια «χρυσή γενιά» γεμάτη επιτυχίες σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Από τη μια το τώρα είναι αυτό που κοιτούν οι περισσότεροι, βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα στον νου τους. Όσο γλυκιές και αν είναι οι επιτυχίες, η λογική καθίζηση που πραγματοποιείται μετά από μερικά χρόνια, πονάει ιδιαίτερα. Οι γλυκές αναμνήσεις και η ακατανίκητη Ισπανία της περασμένης δεκαετίας είναι ακριβώς αυτό πλέον: αναμνήσεις. Η άτσαλη αποκαθήλωση των «ρόχας» πόνεσε ιδιαίτερα παίκτες και φιλάθλους οι οποίοι είχαν ξεσυνηθίσει πλέον να ακούν τη λέξη loser. Ένα παρατσούκλι που τους στοίχειωνε για χρόνια και είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται ξανά.
Ισπανία: Στο ίδιο έργο θεατές
Λίγους μήνες μετά την παταγώδη αποτυχία των άλλοτε πρωταθλητών κόσμου στο Μουντιάλ της Βραζιλίας η Ισπανία θέλησε να αναδιοργανωθεί. Με ένα μικρό rebuild στο ρόστερ και λίγους παίκτες από την «χρυσή γενιά» να παραμένουν, οι Ίβηρες ήθελαν να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν. Βλέποντας ως «ατυχία» τον αποκλεισμό στους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι υπεύθυνοι δεν θέλησαν να προχωρήσουν σε δραστικές αλλαγές.
Με γνώμονα την «παλιοσειρά», οι «ρόχας» θέλησαν με ένα κράμα πεπειραμένων ποδοσφαιριστών αλλά άπειρων σε επίπεδο εθνικής και «πιτσιρικάδες» να αναβιώσουν τις παλιές ένδοξες μέρες. Ένα επιχείρημα που στέφθηκε με αποτυχία, καθώς η μέτρια (από άποψη ρόστερ) Ιταλία του Κόντε της έκοψε τον ρυθμό και την έστειλε σπίτι της από τη φάση των «16». Μια ομάδα η οποία πριν την έναρξη της διοργάνωσης φάνταζε ένα από τα μεγάλα φαβορί να την κατακτήσει, έγινε έρμαιο στα χέρια των Ιταλών που ελάχιστοι υπολόγιζαν.
Δύο χρόνια αργότερα οι φιλοδοξίες των Ισπανών ήταν πάλι στα ύψη. Διανύοντας πολύ καλή φόρμα τους μήνες πριν το Παγκόσμιο της Ρωσίας, οι «ρόχας» έμπαιναν πάλι ως ένα εκ των φαβορί για τον βαρύτερο τίτλο στο παγκόσμιο αθλητισμό. Το φιάσκο με την υπόθεση Λοπετέγκι οδήγησε στην απόλυση του επί 2 χρόνια τεχνικού της ομάδας. Αντικαταστάτης του 2 μέρες πριν την έναρξη χρίστηκε ο παντελώς άπειρος Φερνάντο Ιέρο. Δύσκολα, η Ισπανία κατάφερε να περάσει τον όμιλο της και να τύχει στην «εύκολη» κλήρωση με τη Ρωσία. Μετά από 1.115 ισπανικές πάσες και δύο γκολ των Ρώσων (ένα αυτογκόλ), οι διοργανωτές πήραν την πρόκριση στα πέναλτι, αφήνοντας εκ νέου στη ντροπή τους «ρόχας». Αυτό σήμανε και το οριστικό τέλος της σπουδαίας γενιάς, με τους Σίλβα, Ινιέστα και Πικέ να αποχαιρετούν.
Οι εφιάλτες του παρελθόντος όμως είχαν ξυπνήσει πάλι για τους Ισπανούς. Η ταμπέλα των loser που είχε πάρει τόσα χρόνια να φύγει από πάνω τους ήδη είχε επιστρέψει, μετά από δύο εντυπωσιακούς αποκλεισμούς σε δύο διοργανώσεις που φάνταζαν φαβορί.
Ξεκίνημα από άδειο καμβά
Οι «προχειροδουλειές» που έγιναν τα τελευταία χρόνια έδειξαν πως δεν θα φέρουν αποτέλεσμα. Όσο όμορφο και αν ήταν το παρελθόν, η Ισπανία χρειαζόταν να «γυρίσει σελίδα». Νέα πρόσωπα έπρεπε να εμφανιστούν στην ομάδα, διψασμένα να διεκδικήσουν νέους τίτλους και να δουν νέους ορίζοντες. Επί σειρά ετών θέσεις στην ομάδα ήταν «καπαρωμένες», κρατώντας κλειστή την πόρτα σε νέους παίκτες να τη διεκδικήσουν με αξιώσεις.
Η πρόσληψη του Λουίς Ενρίκε έδειξε την πρόθεση της ομοσπονδίας να κινηθεί σε μια νέα κατεύθυνση. Τα προσωπικά προβλήματα του Ισπανού τεχνικού, η προσωρινή αντικατάσταση του από τον Ρομπέρτ Μορένο και η επιστροφή του λίγο αργότερα, δεν αποπροσανατόλισαν την ομάδα.
Ο άλλοτε τεχνικός της Μπαρτσελόνα θέλησε να εφαρμόσει ένα ιδιαίτερα άμεσο στυλ ποδοσφαίρου. Το αργό και βασανιστικό για τους αντιπάλους τίκι-τάκα αποτελεί παρελθόν, έχοντας πλέον ξεπεραστεί. Με συνεχείς κινήσεις και γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, οι Ισπανοί έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών. Από εκεί που η υπομονή ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου τους, πλέον το γρήγορο, άμεσο και όμορφο είναι αυτό που το χαρακτηρίζει. Χωρίς να αφήσουν ευκαιρία να πάει χαμένη και ψάχνοντας συνεχώς τρόπο να απειλήσουν την αντίπαλη εστία, οι Ίβηρες θέλησαν να δείξουν πως το παρελθόν αποτελεί παρελθόν. Και οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που έλαβαν αυτό το μήνυμα.
Βάθος χωρίς τέλος!
Ευλογημένος με μια ιδιαίτερη κατάρα φαίνεται πως είναι ο εκλέκτορας των «ρόχας», έχοντας πραγματικά μια χώρα που ξεχειλίζει από ταλέντο. Χωρίς ίχνος υπερβολής, αυτή τη στιγμή μετά τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές Γάλλους, η Ισπανία είναι αυτή που διαθέτει το μεγαλύτερο βάθος στις τάξεις της. Κάτι το οποίο έχει επιτρέψει στον Λουίς Ενρίκε να πειραματιστεί με πάρα πολλά διαφορετικά συστήματα. Ακόμα και σε επίσημα παιχνίδια , οι πειραματισμοί δεν λείπουν από τον έμπειρο τεχνικό. Διαφορετικές ενδεκάδες σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, με νέα πρόσωπα. Αυτό βοηθούν τον τεχνικό των Ισπανών να κρίνει διαφορετικά και σε πολλές θέσεις σχεδόν κάθε παίκτη ικανό να φορέσει το εθνόσημο. Και είναι πολλοί αυτοί.
Από τη θέση του τερματοφύλακα υπάρχουν αρκετοί παίκτες οι οποίοι μπορούν να διεκδικήσουν θέση τόσο στην ενδεκάδα όσο και στην αποστολή. Ντε Χέα, Κέπα και Σιμόν είναι οι βασικοί υποψήφιοι, με τον παίκτη της Μπιλμπάο να διανύει την καλύτερη φόρμα. Οι κακουχίες των άλλων δύο επέτρεψαν στον 23χρονο να βγει στο προσκήνιο, κάτι που δεν άφησε ανεκμετάλλευτο.
Μπροστά από τον τερματοφύλακα και στην τετράδα της άμυνας, μόλις ένας ποδοσφαιριστής φαίνεται να έχει «βέβαιη» θέση. Ο φύσει και θέσει ηγέτης της Ισπανίας πλησιάζει τα 35 αλλά δεν έχει ρίξει την απόδοση του ούτε στο ελάχιστο. Με σεζόν καριέρας και τεράστια συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Ρεάλ, ο αρχηγός δύσκολα θα χάσει τη θέση του. Πάου Τόρες, Ίνιγκο Μαρτίνεθ, Έρικ Γκαρθία, Μάριο Ερμόσο και Ντιέγκο Γιορέντε θα συμπληρώσουν το δίδυμο, ενώ Γκαγιά, Μπενιάτ, Ρεγκιγιόν, Μπεγερίν Καρβαχάλ, Οντριοθόλα και Σέρτζι Ρομπέρτο προσφέρουν βάθος στα μπακ.
Και τώρα ερχόμαστε στην απίστευτη πολυφωνία των χαφ. Πραγματικά αμέτρητοι χαφ οι οποίοι είναι αδύνατο να χωρέσουν όλοι. Ρόδρι, Ρουίθ, Τιάγκο, Σαούλ, Κόκε, Ίσκο, Γιορέντε, Παρέχο, Σολέρ, Ρόκα, Όλμο, Μερίνο, Θεμπάγιος και πολλοί άλλοι συντελούν την πιο πλούσια γραμμή χαφ στον κόσμο. Δυστυχώς όμως από αυτούς μόλις 3 γίνεται να χωρέσουν, δημιουργώντας ευχάριστο «πονοκέφαλο», αλλά και ποικίλες τακτικές ανάλογα με τον αντίπαλο.
Τέλος, η επιθετική γραμμή δεν υστερεί σε κάτι των υπόλοιπων θέσεων. Ογιαρθαμπάλ, Φεράν Τόρες και Μοράτα είναι οι τρεις βασικές επιλογές, δίνοντας ταχύτητα και καλά τελειώματα. Εναλλακτικά υπάρχουν οι Ασένσιο, Φατί, Τραορέ, Μορένο και Ροδρίγο, συμπληρώνοντας κατάλληλα μια ισχυρή γραμμή κρούσης.
Λερναία Ύδρα για τους αντιπάλους η Ισπανία
Μπορεί η νέα προσέγγιση του Ενρίκε και το τεράστιο βάθος στο ρόστερ να είναι τα εμφανή όπλα, όμως υπάρχει ακόμα ένα ισχυρότατο σημείο. Με μια γρήγορη ματιά δεν υπάρχει ο απόλυτος σούπερ σταρ. Γαλλία, Πορτογαλία, Αργεντινή κτλ γνωρίζουν ποιο είναι το δυνατό τους σημείο. Κάτι το οποίο γνωρίζουν και οι αντίπαλοί τους.
Αντίθετα σε αυτή την ομάδα υπάρχει η ομάδα και μόνο αυτή. Διαφορετικοί παίκτες, οι οποίοι αν μείνουν χωρίς επιτήρηση θα σου κάνουν με τον δικό τους τρόπο ζημιά. Ο ορισμός της ομάδας βρίσκεται πάνω από κάθε προσωπικότητα και αυτό μεταφράζεται σε πολυφωνία στον αγωνιστικό χώρο. Χαρακτηριστικό που είχε και η Γερμανία του 2014, η οποία είχε «έντεκα δεμένους παίκτες».
Το ποδόσφαιρο έχει αρχίσει να γίνεται πάλι απολαυστικό για τους Ισπανούς. Νέες ιδέες έχουν μπει στο εσωτερικό της ομάδας, η οποία μετά από μερικά χρόνια στη σκιά των τεράστιων επιτυχιών της, έψαχνε τον δρόμο της. Πλέον φαίνεται πως η πορεία της είναι πάλι σωστή, έτοιμη να διεκδικήσει στα ίσα όσα μπορεί να διεκδικήσει μια ομάδα του βεληνεκούς της. Αντίθετα οι Γερμανοί φαίνεται να είναι η νέα Ισπανία και να χρειάζονται μια «ένεση φρεσκάδας». Η οποία για να γίνει χρειάζεται να υπάρχουν νέα πρόσωπα, όχι απαραίτητα στον αγωνιστικό χώρο.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
