Το μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος που δεν χωρά πολλούς ρομαντισμούς. Το χρήμα αποκτά όλα και σημαντικότερο ρόλο, παραμερίζοντας αξίες που έφτασαν αυτό το άθλημα στην κορυφή του κόσμου. Έχοντας αυτό στο μυαλό τους, δώδεκα δισεκατομμυριούχοι σκέφτηκαν να ιδρύσουν μια λίγκα, η οποία είχε μοναδικό σκοπό να γεμίσει ακόμα παραπάνω τις τσέπες τους. Απ’ ότι φαίνεται όμως στους λεπτομερείς υπολογισμούς τους είχαν ξεχάσει να συμπεριλάβουν μια πολύ σημαντική παράμετρο. Ο απλός κόσμος του ποδοσφαίρου, οι άνθρωποι στους οποίους πραγματικά ανήκει, όχι απλά δεν αγκάλιασαν την ιδέα, αλλά την πολέμησαν με όλη τους τη δύναμη. Και η δύναμη τους ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκε μόλις δύο μέρες για να διαλύσει τα όνειρα των μεγαλοϊδιοκτητών. Γιατί συχνά το ξεχνάμε αλλά ενωμένοι μπορούμε τα πάντα.
Ένα ενωμένο και ηχηρό όχι
Η είδηση περί ίδρυσης ενός πρωταθλήματος για την ελίτ αιφνιδίασε τους πάντες. Τα πράγματα κλιμακώθηκαν πολύ γρήγορα. Τίποτα δεν προμήνυε ότι μια ιδέα που υπήρχε μόνο θεωρητικά θα λάμβανε σάρκα και όσα τόσο άμεσα. Την Κυριακή το βράδυ λοιπόν η Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ ήρθε να ταράξει τις ζωές μας. Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο και να μην αναστατώθηκε με μια τέτοια προοπτική.
Μια λίγκα για τους λίγους, που κρατάει τους υπόλοιπους απ΄ έξω και τα πάντα είναι εξασφαλισμένα για τους δυνατούς. Η νίκη και η ήττα χάνουν τη σημασία τους, τα όνειρα των μικρότερων ομάδων για διάκριση τελειώνουν και τα εθνικά πρωταθλήματα απαξιώνονται εντελώς. Κάτι σαν τη μπασκετική Ευρωλίγκα ένα πράγμα. Μόνο που υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη δεν είναι μπάσκετ. Είναι ένα παιχνίδι με ιστορία αιώνων, με τεράστιες κοινωνικές αναφορές και με παράδοση που παραμένει ισχυρή. Το παιχνίδι του λαού, της εργατικής τάξης, της πόλης, της γειτονιάς.
Υπάρχει παντού. Σε κάθε γωνιά, κάθε σοκάκι, σε όλη την κουλτούρα της ηπείρου. Όσο κι αν έχει εμπορευματοποιηθεί, όσο κι αν έχει φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, οι άνθρωποι εδώ το αγαπάνε σαν δικό τους παιδί. Και κανείς δε θέλει το παιδί του να πατάει επί πτωμάτων για να ανέβει. Όταν λοιπόν μαθεύτηκαν τα νέα για τη Σούπερ Λιγκ οι οπαδοί όλων των ομάδων ενώθηκαν. Αυτοί όμως που πρωταγωνίστησαν ήταν οι οπαδοί των ομάδων που συμμετείχαν στη λίγκα. Κι αυτό λέει πολλά.
Ενωμένοι στάθηκαν απέναντι στη δημιουργία αυτού το εκτρώματος που δεν σέβεται την τεράστια ιστορία του παιχνιδιού. Πολέμησαν την Σούπερ Λιγκ με όλους τους τρόπους. Ειδικότερα οι οπαδοί των αγγλικών ομάδων έδειξαν σε όλους ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο κομμάτι της κουλτούρας τους. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει τα βροχερά τους βράδια στο Στόουκ, τις ταξικές τους ρίζες, το δικαίωμα να είναι περήφανοι για την ομάδα τους ανεξαρτήτως του ποιος τυχαίνει να την διοικεί. Και κάπως έτσι η περίφημη Σούπερ Λιγκ έμεινε απλά μια -κάκιστη- ιδέα.
Με την ουρά στα σκέλια
Η αντίδραση και η αντίσταση των οπαδών στη δημιουργία αυτού το εκτρώματος ήταν μια ανάσα. Ένα σημάδι ότι το ποδόσφαιρο έχει ακόμα σφυγμό. Ότι όντως δεν είναι τίποτα χωρίς τον κόσμο του. Ήταν πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις όλους αυτούς τους πανίσχυρους επιχειρηματίες να κάνουν τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη και να ζητάνε συγγνώμες. Όχι επειδή πραγματικά κατάλαβαν το λάθος, αλλά επειδή φοβήθηκαν. Είδαν κατάματα ότι χωρίς τους οπαδούς τους οι ομάδες τους δεν θα επιβίωναν ούτε μια μέρα. Πιθανότατα ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο έντονες αντιδράσεις.
Εκεί που εμφανιζόταν ως οι σωτήρες του ποδοσφαίρου, μέσα σε λίγες ώρες ήθελαν να ανοίξει η γη να τους καταπιεί. Παραιτήσεις, συγγνώμες και αναπάντητες κλήσεις. Διότι όταν η κυρίαρχη τάξη τρομάζει δεν μπορεί να το κρύψει με τίποτα. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχει συνηθίσει να φοβάται. Αντιθέτως έχει μάθει να κυριαρχεί, να τα έχει όλα εξασφαλισμένα και να σκορπά αυτή το φόβο. Τις σπάνιες φορές λοιπόν που οι υπολογισμοί της πέφτουν έξω, βρίσκεται σε πανικό. Έναν πανικό που απολαύσαμε τόσο πολύ αυτές τις μέρες.
Ο Γούντγουορντ παραιτήθηκε, ο Ανιέλι δεν σηκώνει τα τηλέφωνα, ο Χένρι ζητάει δημόσιες συγγνώμες, ο Λαπόρτα θυμήθηκε τα μέλη και ο Πέρεθ… μα που είναι ο Πέρεθ; Ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, ο πρωτεργάτης αυτής της ιδέας, εκείνος που έδωσε την πιο προκλητική συνέντευξη που έχουμε δει ποτέ. Που έφτασε ακόμα και στο σημείο να μας πει να μικρύνει η διάρκεια των παιχνιδιών επειδή οι νέοι… βαριούνται και δεν τα βλέπουν ολόκληρα!
Αυτός ο κύριος θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα να μιλάει για το ποδόσφαιρο λες και είναι κάτι που του ανήκει. Ένας πρόεδρος μιας ομάδας θεώρησέ ότι του πέφτει λόγος για το πόσο θα διαρκεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Ελπίζουμε πλέον να κατάλαβε ότι ο μόνος λόγος που θα ασχολούμαστε μαζί του είναι όταν θα παρουσιάζει καμιά γκλαμουράτη μεταγραφή της Ρεάλ. Τίποτα παραπάνω. Όσο για πρόεδρους και ιδιοκτήτες που είναι ακόμα εξαφανισμένοι, να πούμε απλά ότι καμιά φορά η σιωπή κάνει τόσο πολύ θόρυβο.
Μη σταθούμε στο παρασκήνιο, να χαρούμε για το ποδόσφαιρο
Δε γνωρίζουμε και δε μπορούμε να γνωρίζουμε το παρασκήνιο. Γενικά οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια τάση να κάνουμε τους έξυπνους. Να βλέπουμε πάντα πίσω από τις εξελίξεις, που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και που εμείς είχαμε το μυαλό να καταλάβουμε κάτι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Ειδικά στην Ελλάδα αυτό είναι ένα φαινόμενο που ανθεί. Συνοδεύεται από φράσεις όπως «Αυτό που σου λέω», «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ», «Δεν υπάρχει κορωνοϊός» και άλλα τέτοια ωραία.
Ακούμε πολύ ότι όλο αυτό ήταν ένα μέσο πίεσης των μεγάλων ομάδων για να πάρουν περισσότερο λεφτά από την Ουέφα κλπ. Και τι έγινε; Ακόμα και να κατάφεραν να πιέσουν και να πάρουν τα λεφτά που αξιώνουν τι μας νοιάζει εμάς; Νοιαζόμαστε για τη βιωσιμότητα της Ουέφα ή μήπως πιστεύαμε ότι πρόκειται για κάποια φιλανθρωπική οργάνωση με μηδενική διαφθορά; Έστω λοιπόν ότι Ουέφα και ομάδες τα βρήκαν παρασκηνιακά. Αν δε τα έβρισκαν η Σούπερ Λιγκ δεν θα ιδρυόταν; Ή μήπως πιστεύετε ότι αυτή η ιδέα δεν θα επανέλθει στο μέλλον; Ας αφήσουμε λοιπόν τις θεωρίες και τις ανακαλύψεις και ας σταθούμε στα θετικά.
Αρχικά στο ότι το ποδόσφαιρο παραμένει με τη δομή που όλοι θέλουμε να έχει. Τα εθνικά πρωταθλήματα εξακολουθούν να έχουν τεράστια βαρύτητα, το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ακόμα εδώ και όλα είναι όπως πριν ξεκινήσει αυτός ο εφιάλτης. Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να σταθούμε στις αντιδράσεις που υπήρξαν απέναντι στη Σούπερ Λιγκ. Στα λόγια που ακούστηκαν όχι μόνο από τον κόσμο αλλά και από σημαντικές φιγούρες του αθλήματος.
Ο Νέβιλ, ο Γκάραχερ, ο Κλοπ, ο Γκουαρντιόλα, ο Ίμπρα, ο Ντάνι Άλβες, ο Χέντερσον και πολλοί ακόμα έδειξαν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά μια μπίζνα. Όχι δεν είμαστε αδαής να πιστεύουμε ότι τα λεφτά δεν εξακολουθούν ακόμα να παίζουν τεράστιο ρόλο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η κουλτούρα και οι ρίζες του παιχνιδιού δεν είναι ακόμα εδώ. Για όλους εμάς που δεν βγάζουμε λεφτά από το ποδόσφαιρο, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών έφερε αγαλλίαση στις ψυχές μας. Γιατί όπως λέει και η εικόνα από κάτω…
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
