Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πίστεψε πολύ στον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Ο Νορβηγός έμοιαζε να αποτελεί προσωπικό στοίχημα για το κλαμπ. Πράγματι στο διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας έδειξε έργο. Αναγέννησε κάποιους παίκτες, έκανε στοχευμένες επιλογές στις μεταγραφές, καθιέρωσε τη Γιουνάιτεντ στην τετράδα. Όμως η αλήθεια είναι πως σε κανένα σημείο δεν έπεισε ότι είναι ένας προπονητής κορυφαίου επιπέδου. Αυτός με τον οποίο θα γίνει το βήμα παραπάνω. Μετά την ήττα-ντροπή από τη Λίβερπουλ, αυτό έγινε πλέον φανερό ακόμα και στους πιο πιστούς υποστηρικτές του. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
Ακολούθησε μας και στο επίσημο κανάλι μας στο Youtube
Έπιασε ταβάνι
Η πρόσληψη του Σόλσκιερ τον Δεκέμβρη του 2018 έγινε σε μια λογική προσωρινότητας. Ο Νορβηγός θα αντικαθιστούσε τον Μουρίνιο μέχρι το τέλος της χρονιάς και η Γιουνάιτεντ θα κέρδισε χρόνο να κοιτάξει το αύριο. Ένα αύριο που όλοι ανέμεναν να βρει στην άκρη του πάγκου έναν προπονητή με βαρύ βιογραφικό και μεγάλες περγαμηνές. Ο ρόλος του Σόλσκιερ ήταν απόλυτα ξεκάθαρος ακόμα και στον ίδιο. Τόσο που η επιστροφή του στον πάγκο της Μόλντε -ομάδας που ήταν προπονητής πριν πάει στη Γιουνάιτεντ- ήταν ήδη προγραμματισμένη για τον Μάιο του 2019.
Ως ένας πιστός στρατιώτης του κλαμπ δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθεί όταν του ζητήθηκε η βοήθειά του. Η επιλογή του έμοιαζε περισσότερο σαν μια επιλογή διαχειριστή και όχι προπονητή. Ένας άνθρωπος καθολικής αποδοχής και σεβασμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του συλλόγου, που θα απορροφούσε τους κραδασμούς και τη μουρμούρα μιας κάκιστης σεζόν. Κανείς δεν θα έστηνε στον τοίχο έναν άνθρωπο που πέρασε δέκα χρόνια φορώντας τη φανέλα της ομάδας και αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα τεράστιων επιτυχιών.
Ο Σόλσκιερ λοιπόν βρέθηκε από το άσημο νορβηγικό πρωτάθλημα στον πάγκο μιας εκ των μεγαλύτερων ομάδων στον κόσμο χωρίς ούτε ο ίδιος να καταλάβει πως. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε, ήταν φανερό ότι είχε κερδίσει τη μάχη των αποδυτηρίων. Η Γιουνάιτεντ έγινε ξανά οικογένεια και αυτό άρχισε να βγαίνει και στο γήπεδο. Ο Νορβηγός έπεισε ότι αξίζει μια κανονική ευκαιρία και την πήρε. Έγινε πρώτος προπονητής. Κανονικός και όχι προσωρινός.
Στα σχεδόν τρία χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο είχε καλές και κακές στιγμές. Όταν τα πράγματα έδειχναν οριακά για εκείνον πάντα έβρισκε τρόπο να γυρνάει την κατάσταση. Μόνο που αυτό δεν αρκεί σε μια ομάδα με τις υψηλότερες φιλοδοξίες. Μια τέτοια ομάδα δε θέλει έναν προπονητή που συχνά πυκνά θα σώζει τη θέση του στο τσακ. Αυτό που θέλει είναι κάποιος που θα της δώσει χαρακτήρα και σταθερότητα. Έναν προπονητή ικανό να κάνει τη διαφορά στο ανώτερο επίπεδο. Δυστυχώς ο Σόλσκιερ δεν είναι τέτοιος.
Ο Κλοπ τον άφησε… γυμνό
Η φετινή χρονιά άρχισε με τεράστιες προσδοκίες για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η περσινή δεύτερη θέση και οι εντυπωσιακές καλοκαιρινές μεταγραφές, δημιούργησαν ένα κλίμα έντονου ενθουσιασμού. Πράγματι, για πρώτη φορά μετά από χρόνια το ρόστερ των «Κόκκινων Διαβόλων» ήταν γεμάτο ποιότητα και επιλογές. Η πίστη πως φέτος μπορεί να αποτελέσουν πραγματικούς διεκδικητές της Premier League ήταν διάχυτη. Ειδικά μετά την άφιξη του Κριστιάνο, όλοι πίστευαν ότι η Γιουνάιτεντ αφήνει για τα καλά πίσω της τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν από το 2013 και μετά.
Ο Σόλσκιερ παρέμενε ένα ερωτηματικό, όμως είχε κερδίσει με το σπαθί του την ευκαιρία να δουλέψει με ένα ρόστερ πρωταθλητισμού. Μια ευκαιρία που όπως όλα δείχνουν δεν κατάφερε να αρπάξει. Δεν υπάρχει ούτε ένα παιχνίδι μέσα στη φετινή σεζόν που η Γιουνάιτεντ να έβγαλε μάτια. Ακόμα και το εντυπωσιακό 5-1 της πρεμιέρας κόντρα στη Λιντς ήρθε περισσότερο μέσα από τις ατομικές επιδόσεις των Μπρούνο και Πογκμπά, παρά μέσω ενός ολοκληρωμένου πλάνου.
Όσα τα αποτελέσματα ερχόντουσαν, οι εμφανείς αδυναμίες της ομάδας περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Όμως νομοτελειακά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Όταν δεν είσαι καλός κάποια στιγμή θα το πληρώσεις. Ειδικά σε αυτό το επίπεδο. Ειδικά στην Premier League. Κάπως έτσι η Γιουνάιτεντ μετράει τρεις ήττες και μια ισοπαλία στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια της στο πρωτάθλημα. Μάλιστα η τελευταία από αυτές τις ήττες ήταν μια από τις ντροπιαστικές στην ιστορία του κλαμπ.
Στο ντέρμπι απέναντι στη Λίβερπουλ οι «Κόκκινοι Διάβολοι» διασύρθηκαν. Έφαγαν πέντε γκολ μέσα στην έδρα τους και αν η Λίβερπουλ δεν… φρέναρε ποιος ξέρει πόσα θα είχε γράψει το κοντέρ. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι είδαμε δύο ομάδες με παρόμοια ρόστερ αλλά με εντελώς διαφορετικού επιπέδου προπονητές. Ο Γιούργκεν Κλοπ έκανε ρουά ματ από τα αποδυτήρια και εξέθεσε εύκολα τον ανήμπορο Σόλσκιερ. Η Λίβερπουλ έφτανε σε θέση βολής σαν να έπαιζε με ομάδα μικρότερης κατηγορίας και η Γιουνάιτεντ έμοιαζε όντως με μια τέτοια.
Ευχαριστούμε και αντίο
Ο Σόλσκιερ δεν είναι ένας προπονητής που μπορεί να βγάλει άσσους από το μανίκι του. Το παιχνίδι που ξέρει να παίζει είναι συγκεκριμένο κι αν αυτό δεν του βγει η Γιουνάιτεντ μοιάζει με ομάδα της σειράς. Ήταν πραγματικά απορίας άξιο, γιατί σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι η αμυντική του γραμμή βρισκόταν στημένη στο κέντρο. Πως παίζοντας με δυο επιρρεπείς στη γκέλα αμυντικούς, όπως ο Μαγκουάιρ και ο Λίντελοφ, αποφασίζεις να παίξεις τόσο τολμηρά;
Ειδικά απέναντι σε μια ομάδα που είναι μανούλα στην αντεπίθεση και τυχαίνει να έχει τον πιο φορμαρισμένο παίκτη στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Ο Σαλάχ έκανε πάρτι απέναντι στη θλιβερή αμυντική γραμμή της Γιουνάιτεντ. Έβαλε τρία γκολ χωρίς να… ιδρώσει και κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα έμοιαζε ικανός να κάνει ό,τι θέλει. Τα λάθη στα μετόπισθεν διαδέχονταν το ένα το άλλο. Γενικότερα ο τραυματισμός του Βαράν και η απουσία του από την εντεκάδα έφερε ξανά την… τρικυμία στο κέντρο της άμυνας. Στα τρία ματς που ο Γάλλος απουσίασε, η Γιουνάιτεντ δέχτηκε συνολικά έντεκα γκολ.
Η ταυτόχρονη παρουσία των Φρεντ-ΜακΤόμινεϊ δεν βοήθησε καθόλου να αποφευχθεί αυτό. Γενικά η εμμονή του Σόλσκιερ στο συγκεκριμένο δίδυμο έχει γεννήσει αρκετές απορίες. Δύο ποδοσφαιριστές που ξεκάθαρα δεν έχουν την ποιότητα για να κάνουν σταθερά τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο. Προκειμένου να τους ξεκινάει μαζί, είδαμε πολλές φορές τον Πογκμπά σαν αριστερό εξτρέμ και δεν είδαμε καθόλου τον Φαν Ντε Μπεκ. Ο Νορβηγός φαίνεται σαν να έχει ξεμείνει από ιδέες και τρόπους να αξιοποιήσει το υλικό που έχει στα χέρια του.
Η διαφορά με τον ανταγωνισμό είναι τεράστια. Ο Γκουαρντιόλα, ο Τούχελ και ο Κλοπ αποτελούν ίσως τους τρεις κορυφαίοι προπονητές στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Είναι σχεδόν αδύνατον για έναν προπονητή όπως ο Σόλσκιερ να τα βάλει μαζί τους και να τους κερδίζει μακροπρόθεσμα. Κι αυτό εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Μια ομάδα όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν -πρέπει να- αρκείται σε τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Και με τον Σόλσκιερ δεν θα τα έχει.
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
