Αν έχει κάποιος την τύχη να βρεθεί στη Μαδρίτη ως επισκέπτης, γνωρίζει πάνω-κάτω που θα πάει. Η Πλάθα Μαγιόρ είναι κυριολεκτικά το κεντρικότερο σημείο της πρωτεύουσας, ενώ το Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης και η Γκραν Βία βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει και για τις ποδοσφαιρικές ομάδες της πόλης. Τα δύο «στολίδια» της Μαδρίτης, Ρεάλ και Ατλέτικο, βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στο κέντρο. Είναι αδύνατο να μην τις δεις και να μην τις προσέξεις. Λίγο πιο έξω όμως, στις παρυφές της πρωτεύουσας, βρίσκεται το προάστιο του Πουέντε ντε Βαγιέκας. Μια περιοχή, που έχει να επιδείξει το δικό της διαμάντι: τη Ράγιο Βαγιεκάνο
Το στολίδι μιας «ξεχασμένης» γειτονιάς της Μαδρίτης
Νοτιοδυτικά του Τσαμαρτίν και του Αργανθουέλα, μια μικρή, φτωχική γειτονιά με το όνομα Βαγιέκας υπάρχει, ξεχασμένη από τους περισσότερους. Ένα σημείο της πόλης αρκετά… αντιεμπορικό, χωρίς κάποιο αξιοθέατο να επιδείξει για τους επίδοξους τουρίστες που καταφθάνουν στην Ισπανία. Μια γειτονιά γεμάτη κυρίως με ανθρώπους της εργατικής τάξης. Φτωχοί οι περισσότεροι, αλλά περήφανοι για την ιστορία τους. Από την αντίσταση της περιοχής τους κατά την τριετή πολιορκία της Μαδρίτης (1936-1939) από τον δικτάτορα Φράνκο, στο αντιφασιστικό ύφος που έχει ακόμα και σήμερα το Βαγιέκας. Παράδειγμα, η ολιγοήμερη παραμονή του Ρόμαν Ζοζούλια στην ομάδα το 2017.
Όπως προαναφέραμε, μνημεία στην περιοχή δεν υπάρχουν. Το πραγματικό στολίδι της γειτονιάς όμως είναι η ποδοσφαιρική τους ομάδα, η Ράγιο Βαγιεκάνο. Στη σκιά των μεγάλων και πολλές φορές ακόμα και πίσω από άλλες συμπολίτισσες (Λεγανές, Χετάφε), η Ράγιο είναι ίσως ακόμα και σήμερα το «μικρό γαλατικό χωριό» του ποδοσφαίρου της Μαδρίτης. Αντισυμβατική και με τις παραδόσεις της ζωντανές, η Βαγιεκάνο είναι μια ομάδα γειτονιάς. Ωστόσο, σε αυτή τη γειτονιά άπαντες φροντίζουν να υποστηρίζουν την ομάδα που τους έλαχε, αντί να καταφύγουν στις… σίγουρες λύσεις. Αγάπη αγνή και πραγματική, σαν αυτή της Βιγιαρεάλ.
Οι παίκτες της ομάδας δεν είναι μονάχα αυτό. Όντας κάτοικοι και μέρος του τόπου, έχουν και αυτοί να δώσουν το δικό τους κομμάτι στην κοινωνία τους. Αντί για τον μέσο ποδοσφαιριστή που απλά προπονείται και φορά τη φανέλα μιας ομάδας, οι παίκτες του συλλόγου πρέπει να επιστρέψουν και αυτοί με τη σειρά τους στον κόσμο της περιοχής. Το ξέρω, λέξεις που ίσως να ακούγονται άγνωστες για τον μέσο εκατομμυριούχο ποδοσφαιριστή του σήμερα. Όμως μην ξεχνάτε. Ακόμα και αν αγωνίζεται πλέον ξανά στην La Liga, η Βαγιεκάνο παραμένει μια ομάδα γειτονιάς. Έτσι, η εθελοντική εργασία πρέπει να χωρέσει στο πρόγραμμα των μελών της.
Ένας Βάσκος με όνειρα στον πάγκο
Ο λόγος για τον οποίο κάποιος μπορεί να θυμάται τον Αντόνι Ιραόλα είναι για την πολυετή θητεία του στο δεξί άκρο της άμυνας της Μπιλμπάο. Τίμιος όσο λίγοι και συνεπής στη δουλειά του, ο Βάσκος παλαίμαχος πλέον ποδοσφαιριστής μπορεί να είναι υπερήφανος για την καριέρα του. Οι 500+ συμμετοχές με τη φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας είναι κάτι που μόνο χαρούμενο μπορούν να κάνουν τον κάθε φίλαθλο.
Στη Βαγιεκάνο ήρθε ως λαχείο που ίσως μπορέσει να βγάλει τζακ ποτ. Το καλοκαίρι του 2020, η Ράγιο προσπαθούσε να πάρει την άνοδο για τη La Liga. Ένας νεαρός προπονητής με αγροτικό σε ΑΕΚ Λάρνακας και Μιράντες βρέθηκε μεταξύ των υποψήφιων. Σχετικά άπειρος, αλλά γεμάτος φιλοδοξίες, ο Ιραόλα πήρε τη θέση και έθεσε άμεσα στόχους. Με την ψυχή στο στόμα, κατάφερε να μπει στα πλέι οφ ανόδου, από την 6η και τελευταία θέση. Στο Μαδριλένικο ντέρμπι με τη Λεγανές, η Βαγιεκάνο πέρασε πανηγυρικά με δύο νίκες (3-0, 2-1) στον τελικό. Εκεί, η Τζιρόνα λύγισε, με τους Μαδριλένους να παίρνουν την πανηγυρική επιστροφή για τα μεγάλα σαλόνια. «Το να είσαι μικρή ομάδα δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να παίζεις όμορφο ποδόσφαιρο» είχε πει πριν μερικά χρόνια ο αρχηγός της ομάδας και πλέον εμβληματική μορφή του συλλόγου, Ρομπέρτο Τρασόρας. Και το νόημα δεν άργησε να το πιάσει και ο Ιραόλα.
Φτωχή πλην τίμια, η Βαγιεκάνο γνώριζε πως σκοπός της ήταν η επιβίωση με νύχια και με δόντια στη La Liga. Κάτι που αν γινόταν, θα γινόταν μόνο με τις τεράστιες προσπάθειές της, καθώς χρήματα για ακριβές προσθήκες δεν υπήρχαν. Ο Ιραόλα έκανε τα κονέ του και έφερε δύο Βάσκους παίκτες με αξιοπρεπέστατα βιογραφικά (Μίκελ Μερκελανθ, Ουναί Λόπεθ). Αυτό που θα ακολουθούσε όμως λίγο πριν το τέλος των μεταγραφών κανείς δεν το περίμενε.
O Τίγκρε λάτρεψε αμέσως αυτό που προσφέρει το Βαγιέκας
Συστάσεις για το ποιος είναι ο Ραδαμέλ Φαλκάο είμαι σίγουρος πως δεν χρειάζονται. Ο «Τίγκρε» έχτισε ένα απίστευτο όνομα την περασμένη δεκαετία, όντας μέλος της Πόρτο, της Ατλέτικο Μαδρίτης και της Μονακό, μεταξύ άλλων. Στράικερ παλαιάς κοπής, όπου το γκολ είναι στο αίμα του, ο Κολομβιανός είναι ένας από τους καλύτερους σκόρερ στην ιστορία της χώρας του. Στα 35 του, κάθε άλλο παρά παλαίμαχο τον λες. Βγάζοντας το ψωμί του τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, ο Φαλκάο έψαχνε μια διαφορετική πρόκληση.
Θα ήθελα να μου πείτε ποιος ποδοσφαιριστής που πλησιάζει στην απόσυρση λέει όχι σε 5 εκατομμύρια ευρώ μισθό; Δεν ξέρω πολλούς που θα το έκαναν, όμως ο Ραδαμέλ έκανε αυτό που του έλεγε η καρδιά του. Αντί να παίρνει τόσα χρήματα ξεκούραστα, μιας και ο Τερίμ δεν τον υπολόγιζε στην Γαλατάσαράι, ο «Τίγκρε» έλυσε το συμβόλαιο του. «Μετά από τόσα χρόνια εμπλεκόμενος σε ακριβές και με τον Ζόρζε Μέντες για μάνατζερ, τα χρήματα δεν ενδιέφεραν τον Φαλκάο» ανέφερε ο ισπανικός Τύπος. Και ναι, η αλήθεια είναι πως αυτό δείχνει η κίνηση του. Τα 1,2 εκατομμύρια ευρώ παραμένουν πολλά, όμως δεν αποτέλεσαν τον κινητήριο μοχλό για την επιλογή του. Μόνο η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και μια εναλλακτική κοινωνία δελέασαν τον Κολομβιανό.
Το είδωλο των περισσότερων λατινοαμερικάνων ποδοσφαιριστών που γεννήθηκαν από το 1980 και έπειτα, ήταν και παραμένει ο Ούγκο Σάντσες. Αν και ο Μεξικανός παραμένει μία ιερή φιγούρα της Ρεάλ, ελάχιστοι θυμούνται το πέρασμα του από τη Βαγιεκάνο. Τότε, στα 35 του, ο Σάντσεζ έζησε μια δεύτερη νεότητα στην πόλη που λατρεύτηκε τόσο πολύ, σε άλλη γειτονιά όμως. «Προτιμώ να πεθάνω όρθιος, παρά να ζω “χωρίς πόδια”» είχε πει τότε ο Σάντσες.
Αν είσαι αληθινός, η Βαγιεκάνο έχει ανοιχτές τις αγκάλες της για εσένα
Η χθεσινή νίκη επί της Μπαρτσελόνα, είναι μια νίκη του ρομαντισμού στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ένας Κολομβιανός κατά πολλούς τελειωμένος σκόραρε για λογαριασμό μιας άσημης ομάδας απέναντι σε ένα μεγαθήριο του αθλήματος. Η Βαγιεκάνο είναι αυτό που συνδέει έναν 35χρονο από τη Σάντα Μάρτα, με μια μικρή αλλά υπερήφανη κοινωνία.
Πριν καν υπογράψει, ο Φαλκάο είχε αυτό που χρειαζόταν ένας σύλλογος σαν τους Μαδριλένους. Αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνει. Μπορεί η έκτη θέση της Ράγιο στον βαθμολογικό πίνακα να μην μείνει όπως έχει μέχρι το τέλος της χρονιάς, όμως στο Βαγιέκας ο στόχος τους έχει επιτευχθεί. Η μικρή ομάδα τους κατάφερε να προβληθεί λίγο ακόμα στον έξω κόσμο όντας ξεχωριστά αυθεντική και αληθινή.
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις