Πόσο μεγάλη αλλαγή μπορούν να φέρουν μόλις μερικοί μήνες στο ποδόσφαιρο. Πριν από κάτι παραπάνω από μισό χρόνο, η Ιταλία αναβίωνε στιγμές πανηγυρισμού και δόξας. Ολοκληρώνοντας την εξιλέωσή της, η ομάδα του Ρομπέρτο Μαντίνι βρισκόταν και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης. Μετά τις τόσες δυσκολίες και τις ταπεινωτικές ήττες, οι «ατζούρι» είχαν καταφέρει να φωνάξουν δυνατά πως επέστεφαν πάλι στην ελίτ του ποδοσφαίρου. Όπως δείχνουν τα πράγματα όμως, αυτή η επιτυχία αντί να ανοίξει την όρεξη των Ιταλών, τους «φούσκωσε» απότομα. Ως αποτέλεσμα, μια νέα τεράστια αποτυχία έρχεται για να επισκιάσει το σπουδαίο επίτευγμα, το οποίο έχει ήδη ξεχαστεί στον απόηχο του ντροπιαστικού αποκλεισμού.
Καλό το ρεκόρ νικών, αλλά από ουσία… ελάχιστη
Στις 37 συνεχόμενες νίκες σταμάτησε το ρεκόρ των Ιταλών, τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Η Ισπανία, νικώντας την άτυπη ρεβάνς του χαμένου ημιτελικού του Euro, κατάφερε να βάλει τέλος στο αήττητο των 3+ χρόνων της ομάδας του Μαντσίνι. Ωστόσο, από μόνος του, αυτός ο αριθμός δεν έλεγε κάτι. Τα περισσότερα ματς ήταν με ομάδες πολύ χαμηλότερης δυναμικότητας, με την ομάδα να μην έχει «γαλουχηθεί» αρκετά σε δύσκολα ματς.
Στις αρχές του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου και παίζοντας στην έδρα τους, οι Ιταλοί κατάφεραν να πετύχουν μερικές νίκες και στη συνέχεια να «φουσκώσουν» το ηθικό τους. Όπως φάνηκε μόλις στον πρώτο νοκ άουτ γύρο, οι Αυστριακοί με την -όχι και τόσο- συμπαγή τους άμυνα, τους δυσκόλεψαν για 120 λεπτά. Στα παιχνίδι που ακολούθησαν με Βέλγιο, Ισπανία και Αγγλία, μόνο οι πρώτοι «έπεσαν» σχετικά εύκολα. Οι σαφώς καλύτεροι Ισπανοί είχαν την ατυχία να χάσουν στα πέναλτι, ενώ οι επίσης υπό κρίση Άγγλοι και αυτοί γνώρισαν την ήττα στην «αγαπημένη» τους διαδικασία των πέναλτι.
Στα πέναλτι, πραγματικά τα πάντα μπορεί να συμβούν. Όχι ότι αυτό μειώνει το επίτευγμα των «ατζούρι», όμως ίσως η κατάκτηση τους ήταν μια σειρά… συγκυριών. Ναι μεν ήταν μια δυνατή ομάδα, ποτέ όμως δεν ήταν το ακλόνητο φαβορί. Περισσότερο έμοιαζαν με την ομάδα που προχωρούσε σταθερά και αργά, βλέποντας ξεχωριστά το κάθε παιχνίδι. Κάτι που μετά την κατάκτηση του Euro, έδειξαν να ξεχνούν οι Ιταλοί.
Ο πραγματικός αποκλεισμός για την Ιταλία είχε έρθει από τον Οκτώβριο
Με κάποιον τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε πως η Ιταλία έχει μπερδευτεί σχετικά με την ταυτότητα της. Κάτοχος τεσσάρων Mundial, οι «ατζούρι» είναι μια από τις ισχυρότερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις του πλανήτη διαχρονικά. Παρότι οι περίπου δύο τελευταίες δεκαετίες μας έχουν κάνει να το ξεχάσουμε κάπως. Το χειρότερο όμως είναι πως οι ίδιοι οι Ιταλοί δεν δείχνουν να το καταλαβαίνουν.
Δύο σερί Mundial χωρίς Ιταλία είναι κάτι πραγματικά αδιανόητο. Η παρουσία της στα δύο τελευταία που αγωνίστηκε, ακόμα χειρότερη! Τόσο το 2010, όσο και το 2014, η Ιταλία γνώρισε αποκλεισμούς σοκ στους ομίλους, χωρίς μάλιστα να δείξει ιδιαίτερη προσπάθεια για πρόκριση. Το 2016, με τη νίκη της επί της Ισπανίας στο Euro, η Ιταλία έδειξε να «ανασταίνεται» ξανά. Πάλι όμως απέτυχε να ολοκληρώσει την προσπάθειά της, μένοντας εκτός από το Mundial της Ρωσίας από την ταλαντούχα Σουηδία. Το 2021 φάνηκε πάλι η επάνοδός της, όμως λίγους μήνες μετά πάλι απέτυχε να το δείξει έμπρακτα.
Τα μηνύματα από το φθινόπωρο ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικά. Δυσκολευόμενη να «καθαρίσει» τα παιχνίδια της, έφεραν τέσσερις ισοπαλίες σε πέντε αγώνες τον προκριματικών. Η μια εξ αυτών με την Βουλγαρία και δύο με τη Βόρεια Ιρλανδία. Αυτό το υπερβολικό «χαλάρωμα» της Ιταλίας επέτρεψε στην Ελβετία να καλύψει την χαμένη απόσταση, να πάρει 1-1 μέσα στη Ρώμη την προτελευταία αγωνιστική και να «κλέψει» την απευθείας πρόκριση στο φινάλε.
Το χειρότερο όμως για την Ιταλία ήταν πως έδωσε δικαίωμα σε κάθε «αδύναμο» να ελπίζει. Με όλες τις αντιπάλους της από τον Σεπτέμβριο και έπειτα στα προκριματικά, είχε περισσότερα σουτ. Μόνο στο ένα από τα πέντε παιχνίδια όμως κατάφερε να σκοράρει πάνω από ένα γκολ, παρά την συντριπτική υπεροχή της σε συνολικό αριθμό προσπαθειών. Όσο το ποσοστό ευστοχίας βρισκόταν στα τάρταρα, κάθε πιθανός αντίπαλος είχε βάσιμες ελπίδες για κάτι καλό. Και η Βόρεια Μακεδονία, αφού κουράστηκε να βλέπει 32 (!) σουτ των Ιταλών να πηγαίνουν στράφι, πήρε το εισιτήριο όταν της δόθηκε η ευκαιρία.
«Ξέχασε» την ταυτότητά της
Ως «τη μεγαλύτερη απογοήτευση της καριέρας» του χαρακτήρισε τον αποκλεισμό ο Ρομπέρτο Μαντσίνι λίγο μετά τη λήξη του αγώνα. Λόγια, που απέχουν μόλις λίγους μήνες με τα ξέφρενα πανηγύρια στο Λονδίνο. Η πικρία είναι σίγουρα πολύ μεγάλη και είναι απολύτως λογικό. Όταν όμως έχεις το βάρος της ποδοσφαιρικής φανέλας και παιδείας των Ιταλών, ένα τρόπαιο δεν πρέπει να σε χορταίνει. Αντ’ αυτού, πρέπει να σου ανοίγει την όρεξη για περισσότερους τίτλους. Η Ιταλία έκανε το λάθος να «ξεχάσει» ποια πραγματικά είναι και το πλήρωσε με τον χειρότερο τρόπο…
Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις
Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας
