ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Αυτό είναι το πρόγραμμα της Εθνικής – Πρεμιέρα με Λευκορωσία!
Ο Αντσελότι είπε την μεγάλη… αλήθεια για τον Γκουαρντιόλα! (pic)
Νέα εποχή για την Έβερτον – Τη.. σώζει ο ιδιοκτήτης της Ρόμα! (vid)
Ο Νεϊμάρ αποκάλυψε τον μελλοντικό του στόχο! (pic)
Champions League: Ο Σάκα κοιτάει στα μάτια σύγχρονο θρύλο της Τσέλσι και τον ξεπερνάει!
Υπέροχα νέα – Πήρε εξιτήριο μετά από 12 μέρες ο Μποβε! (pic)
Μάσιμο Μοράτι: «Ήθελα να φέρω τον Μέσι στην Ίντερ»
O Σλοτ αποκάλυψε ποια ομάδα δυσκόλεψε περισσότερο τη Λίβερπουλ (vid)
Ο Γκουαρντιόλα δήλωσε με στόμφο ότι δεν θέλει ούτε έναν παίκτη τον Ιανουάριο!
Ο Αρτέτα είχε ένα καλό και ένα κακό νέο για τους φίλους της Άρσεναλ
Γκουαρντιόλα: «Όταν χάνουμε δεν μπορώ να χ#σω»
Ο «τελειωμένος» Μέσι πήγε στη Γαλλία και έκανε ένα ρεκόρ που ακόμα παραμένει ΑΚΡΑΙΟ! (pic)
Εθνική Ελλάδος: Αυτός πρέπει να είναι ο μεγάλος στόχος, σύμφωνα με τον Γιοβάνοβιτς
H μεγάλη ατάκα του Γκουαρντιόλα για τον Αμορίμ δείχνει την κλάση του Πορτογάλου!
Eθνική Ελλάδας: Οι αντίπαλοι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου (pic)
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Topics

Μαραντόνα: Ο Θεός «έφυγε» αλλά είναι πανταχού παρών

Ακριβώς δεκαπέντε χρόνια μετά τον «παλιόφιλο» Τζορτζ Μπεστ και τον «πατέρα» Φιντέλ Κάστρο, ο «Ντιεγκίτο» Μαραντόνα έκρινε πως μας είχε μάθει όσα περισσότερα μπορούσε και αναχώρησε για «τη γειτονιά τον αγγέλων»

Μαραντόνα: Ο Θεός «έφυγε» αλλά είναι πανταχού παρών

Δυστυχώς δεν είναι μια κακή φήμη. Το 2020 μετά από όσα πράγματα πήρε, κοντά στο τελείωμα του θέλησε να πάρει και τον ανεπανάληπτο Ντιέγκο Μαραντόνα. Μόλις στα 60 του χρόνια, ο τεράστιος «Ντιεγκίτο» έφυγε από αυτό τον κόσμο, έχοντας αφήσει μια μυθική παρακαταθήκη πίσω του.

Τα εμπόδια που κλήθηκε να περάσει πολυάριθμα. Κάποια κατάφερε να περάσει με επιτυχία και σε κάποια άλλα δυσκολεύτηκε παραπάνω. Οι πειρασμοί χτύπησαν από νωρίς την πόρτα του και για πολλά χρόνια βρίσκονταν μαζί του. Ο ίδιος δεν ντρεπόταν να απομυθοποιήσει τον εαυτό του για τις επιλογές του. «Μπορείτε να πείτε πολλά για εμένα, αλλά είχα το σθένος να πάρω ρίσκα». Λόγια τα οποία έλεγε με υπερηφάνεια ο Μαραντόνα, γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε άλλον τι είχε περάσει.

Ωστόσο μετά από τόσα προβλήματα και δυσκολίες, πάλι κατάφερε να ξεχωρίσει. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα υπερνικούσε κάθε λογής εμπόδιο και θα ξεκινούσε πάλι. «Είμαι ο Μαραντόνα που βάζει γκολ και κάνει λάθη. Έχω όμως αρκετά μεγάλους ώμους να τα φορτωθώ όλα».

«Καλός ο Πελέ, αλλά ο Μαραντόνα έκανε όνειρα πραγματικότητα»

Το μεγάλο ερώτημα για τον μέσο φίλαθλο του ποδοσφαίρου ήταν για το ποιος είναι ο κορυφαίος παίκτης που πάτησε ποτέ πόδι στο χορτάρι. Οι δύο συνηθέστεροι υποψήφιοι για αυτή την κορυφή ήταν ο Πελέ και ο Μαραντόνα. Αμφότεροι με τα δικά τους ταλέντα, διεκδικούσαν επάξια τον «θρόνο» του κορυφαίου.

Ωστόσο, παρά το εμφανές προβάδισμα του μυθικού Πελέ σε τίτλους και τέρματα, ο Ντιεγκίτο πάντα βρισκόταν δικαίως στη συζήτηση. Το μόνο που χρειαζόταν κάποιος για να πεισθεί ήταν ένα Σαββατοκύριακο και ένα παιχνίδι του «Θεού». Όσα προσέφερε απλόχερα σε όσους είχαν την τύχη να τον δουν από κοντά δεν τα είχαν δει ξανά ανθρώπινα μάτια. Μπορεί ο Πελέ να είχε τα γκολ και τους τίτλους, όμως ο Μαραντόνα είχε το χάρισμα.

Αμέτρητοι άνθρωποι του ποδοσφαίρου έχουν κληθεί να σχολιάσουν τη συγκεκριμένη «κόντρα». Οι περισσότεροι παραδέχονταν την ανωτερότητα του Πελέ σε «χειροπιαστό υλικό», όμως το ταλέντο του και η ομορφιά που προσέφερε ο Ντιέγκο ήταν αδύνατο να βγάλει βέβαιο νικητή. Ο ίδιος θεωρούσε πως δεν υπήρχε σύγκριση: «Δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος των δύο μας. Σχεδόν όλοι θα έλεγαν εμένα» είχε σχολιάσει κάποτε.

Νίκη για τον ίδιο δεν ήταν αυτό που είχαν συνηθίσει οι περισσότεροι. Αν το σωστό αποτέλεσμα δεν ερχόταν με τον ανάλογο τρόπο ήταν… δώρον άδωρον. Για τον Ντιέγκο υπήρχε μόνο ένας τρόπος νίκης: μέσα από την ψυχαγωγία του θεατή. Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά του με σχεδόν κάθε άλλο ποδοσφαιριστή που είχε υπάρξει. Θα προτιμούσε να χάσει και να είχε προσφέρει τα πάντα, παρά να κερδίσει χωρίς να το αξίζει.

Σε μια εποχή που στις Τέχνες και ειδικότερα τη μουσική υπήρχαν τεράστιες προσωπικότητες, το ποδόσφαιρο είχε τον δικό του ροκ σταρ. Αυθεντικός, αδέκαστος και χωρίς να φοβάται να πει την άποψη του, ο Μαραντόνα απείχε πολύ από τον μέσο «βολεμένο»  ποδοσφαιριστή. Καθόλου τυχαίο πως όπως λατρεύονταν οι Queen και οι Sex Pistols, ο Ντιέγκο είχε αντίστοιχο κοινό. Η επιρροή του δεν περιοριζόταν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, καθώς ο ίδιος ήταν ενεργός σε πολλά ζητήματα. Τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και μετά την απόσυρσή του.

«Είμαι άσπρος ή μαύρος. Ποτέ δεν θα είμαι γκρι»

Έτσι είχε πει κάποτε, τονίζοντας για ακόμη μια φορά ξεκάθαρα τις θέσεις του. Είχε το σθένος να μιλήσει και να πει την άποψη του, την ώρα που άλλοι θα έτρεμαν και θα σιωπούσαν. Μπορεί μετά από κάποιο σημείο τα προβλήματα που έθιγε μπορεί να μην τον ακουμπούσαν. Δεν έχασε ποτέ όμως την ταυτότητα του. Πάντα παρέμεινε ο αλητάκος που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες όσα κατάφερε στο χορτάρι ο «Θεός». Δεν θα ήμασταν ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που θα απαριθμούσαν τα άπειρα κατορθώματα του. Ωστόσο ο Ντιέγκο ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός ποδοσφαιριστής. Ήταν μια ιδέα. Ήταν αυτό που ένας άνθρωπος που εργαζόταν σκληρά, όντως ήθελε να δει το Σαββατοκύριακο του για να περάσει ευχάριστα. Ήταν ένας άνθρωπος του απλού κόσμου, κάτι που γνώριζε και δεν εκμεταλλευόταν με λαϊκίστικα κόλπα.

Τα μίντια πολλές φορές προσπάθησαν να αμαυρώσουν το όνομα του, βλέποντας τον ως μια αντισυμβατική προσωπικότητα. Όμως ο Ντιέγκο ήταν χαρούμενος να είναι κάμποσες φορές το «μαύρο πρόβατο». Δεν τον ενδιέφερε το «φαίνεσθε». Προτιμούσε να είναι ειλικρινής και αντιπαθής, παρά ένας υποκριτής. Κάτι το οποίο δεν ακολουθούσαν πολλοί ποδοσφαιριστές, πόσο μάλλον του διαμετρήματος του Μαραντόνα.

Ο ίδιος όμως απλά δεν ενδιαφερόταν. Παρότι ήταν πιστός Χριστιανός δεν δίστασε να τα βάλει με τον ίδιο τον Πάπα. Όταν τα Μέσα της εποχής τον «βάφτιζαν» για τον χαρακτήρα του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, οι συνάδελφοί του και ο απλός κόσμος ήθελαν να τον προστατεύσουν. Αρκετά χρόνια μετά την απόσυρσή του, ο Πάολο Μαλντίνι δήλωσε πως «από τον πρώτο ποδοσφαιριστή μέχρι τον τελευταίο του σταφ της ομάδας θα συμπεριφερόταν με σεβασμό». Δεν κοίταζε τη θέση που είχε κάποιος, ήθελε να είναι το ίδιος με όλους.

Ο άνθρωπος του λαού, Μαραντόνα

Αυτός ήταν ο «Θεός» Ντιέγκο Μαραντόνα. Αυθεντικός και αντισυμβατικός από την αρχή μέχρι το τέλος του. Διχάζοντας τον κόσμο σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, παραμένοντας όμως πιστός στις αξίες του και τα πιστεύω του.

Μετά από 60 χρόνια παρουσίας ήρθε η δική του ώρα να αποχωρήσει. Αφού προσέφερε απλόχερα όσα μπορούσε, ήρθε η ώρα του πικρού αποχαιρετισμού με τον κόσμο που τόσο πολύ τον λάτρεψε για αυτό που πραγματικά ήταν. Προσωπικότητα που «βγαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια», άφησε τον δικό του μύθο στη Γη. Και εμείς οι «απλοί άνθρωποι» περιχαρείς που είχαμε την τύχη να τον δούμε, θα κρατήσουμε ζωντανή την ανάμνηση του.

Φέρνοντας επανάσταση σε αυτά που υπηρέτησε για πολλά χρόνια, ήρθε επιτέλους η ώρα για τον ίδιο να βρει ηρεμία. Ανάμεσα στις τεράστιες μορφές που πέρασαν από τον πλανήτη μας τον επαναστατικό 20ο αιώνα, ο Ντιέγκο κέρδισε επάξια μια θέση στην Ιστορία.

Από το «γκολ του αιώνα» μέχρι την αντιιμπεριαλιστική στάση του και όσα τον έκαναν «τον Θεό», επαναστατικές προσωπικότητες όπως ο Μαραντόνα θα μνημονεύονται για αμέτρητα χρόνια μετά το τελευταίο αντίο.

¡Adios Diego!

Κάνε subscibe στο κανάλι μας για να βλέπεις πρώτος αφιερωματικά βίντεο και συνεντεύξεις

Ακολούθησε το sportsking.gr στο Google News για να μαθαίνεις πρώτος τις ειδήσεις των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Κάνε Like στη νέα μας σελίδα στο Facebook και μάθε πρώτος τα νέα της αγαπημένης σου ομάδας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ